Καλή σχολική χρονιά με λίγη δουλειά, Γράφει ο Γ.Πένταρης

Τις τελευταίες μέρες βομβαρδιστήκαμε με δηλώσεις μέσω των ΜΜΕ για τα προβλήματα στους παιδικούς σταθμούς και βέβαια από τις κακές (αλγεινές) εντυπώσεις που άφησε η αντιπαράθεση συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης και ειδικότερα λόγω της μεγάλης έλλειψης σε ιδρύματα αυτού του είδους. Αν θέλουμε να λεγόμαστε ευνομούμενο και κοινωνικό κράτος που βλέπει στο μέλλον, θα έπρεπε να έχει βρεθεί από τα πολιτικά κόμματα ένας κοινός τόπος ώστε με κάθε δυνατό μέσο όλα τα νήπια να έχουν την δυνατότητα να πάνε σε παιδικό σταθμό. Αυτά τα νήπια θα ψηφίζουν μελλοντικά και επειδή στην Ελληνική πολιτική σκηνή υπάρχουν δεινόσαυροι, δεν αποκλείεται να κληθούν να διαλέξουν μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη στο μέλλον.

Πολλοί πολιτικοί στο παρελθόν, αλλά και ο πρωθυπουργός πρόσφατα, ασχολήθηκαν με το μεγάλο εθνικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Αν δεν αντιστραφεί η πορεία μας, σε λιγότερο από πενήντα χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα και Έλληνες όπως είμαστε σήμερα. Πριν τον ΣΥΡΙΖΑ είχε ψηφιστεί ο νόμος για συνταξιοδότηση λόγω ανήλικου παιδιού. Οι γυναίκες δηλαδή με ανήλικο παιδί που ήταν π.χ. 15 χρονών έπαιρναν σύνταξη, την οποία συνεχίζουν να παίρνουν και τώρα που το παιδί έγινε της παντρειάς, αλλά δεν είχαν καμιά βοήθεια όταν το παιδί ήταν 2 και 3 χρονών. Αναγκάζονταν να προσλαμβάνουν νταντάδες (τροφούς επί το ελληνικότερον) πράγμα που επιβάρυνε τον προϋπολογισμό της οικογένειας.
Το αποτέλεσμα ήταν και είναι να έχουμε υπογεννητικότητα επειδή τα νέα ζευγάρια προτιμούν να έχουν ένα το πολύ δύο παιδιά προκειμένου να τα μεγαλώσουν μέσα σε περιβάλλον οικονομικής άνεσης παρά να έχουν 3 ή 4 που εκ των πραγμάτων θα ανάγκαζε την οικογένεια να ελαττώσει τις ανέσεις της προκείμενου να ανταποκριθεί στα αυξημένα έξοδα. Λύσεις, στα λόγια όμως, έχουν δοθεί από όλα τα κόμματα, αλλά στην πράξη τίποτα δεν γίνεται και αν γίνεται κάτι περιστασιακά γίνεται καθαρά για πολιτική εκμετάλλευση. Δυστυχώς ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και θα πρέπει όλη η πολιτική ηγεσία να αντιμετωπίσει το ζήτημα της υπογεννητικότητας με σύγχρονους τρόπους και ίσως ακολουθώντας το παράδειγμα της Σουηδίας της δεκαετίας του 1990.
Επειδή η νέα σχολική χρονιά δεν αφορά τα νηπιαγωγεία, αλλά εκτείνεται σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης μέχρι την τριτοβάθμια και την μεταπτυχιακή, θα με απασχολήσει στα επόμενα η τακτική του Υπουργείου Παιδείας και κυρίως της ιδεολογίας του αρμόδιου Υπουργού.
Στο βιογραφικό του σημείωμα διαβάζω ότι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Λάνκαστερ της Αγγλίας και μετά πήγε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και σπούδασε φυσική. Αναρωτιέμαι αν αυτά τα πανεπιστήμια δίνουν τα πτυχία στο βρόντο ή αν διοικούνται ή έχουν την μορφή που υπάρχει στα αντίστοιχα Ελληνικά Ιδρύματα. Επειδή έχω κάνει και εγώ μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, γνωρίζω πολύ καλά, όπως και ο κ. Γαβρόγλου, ότι αν δεν στρώσεις τον πισινό σου, πτυχίο δεν παίρνεις. Πώς γίνεται λοιπόν ένας καθηγητής, ένας επιστήμων που διετέλεσε και καθηγητής διαφόρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων εσωτερικού και εξωτερικού εισάγει στην Ελληνική παιδεία την τακτική της ήσσονος προσπάθειας;
Διαβάζοντας το βιογραφικό του, φίλοι αναγνώστες, θα δείτε ότι ο κ. Γαβρόγλου πέρασε από την επιστήμη της φυσικής «ξέσκουρα». Δεν έκανε καμιά πραγματική έρευνα και ανακάλυψη που να δικαιολογεί το διδακτορικό του στην φυσική, αλλά ασχολήθηκε μόνο με την ιστορία των φυσικών επιστημών, την ιστορία της κβαντικής χημείας, την ιστορία της φυσικής χαμηλών θερμοκρασιών και άλλα παρεμφερή ιστορικά θέματα. Στους τομείς της φυσικής που πρέπει να έχεις κότσια για να πας, ο Γαβρόγλου έκανε την πάπια και διάλεξε ιστορία. Συμπέρασμα; Περγαμηνές καθηγητού φυσικής λοιπόν δεν αναγνωρίζουμε, ιστορικού ίσως…
Αυτός ο τύπος λοιπόν, όπως και ο προηγούμενος ομόλογός του Μπαλτάς, ενέταξαν την πολιτική για την παιδεία στα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγόρησε και κατάργησε τον Νόμο Διαμαντοπούλου που είχε ψηφιστεί από 255 βουλευτές γιατί όπως πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρεμπόδιζε την ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια.
Χαρακτηριστικά είχε πει στην Βουλή: «Ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία η οποία δημιουργήθηκε πάνω στην ιδεολογική συμφωνία ότι με αυτό τον νόμο σταματάει η ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια. Είναι ντροπή να ψηφιστεί ένας νόμος με αυτό το σκεπτικό! Είναι ντροπή! Και ψηφίστηκε από 255 βουλευτές! Μπράβο τους!». Να σημειώσω εδώ ότι στις φοιτητικές εκλογές κυριαρχεί η ΝΔ, αλλά κουμάντο κάνουν οι αριστερο-σοσιαλ-φασιστικές μειοψηφίες. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Όπως αποδεικνύεται από τα λεγόμενά του, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι φυτώριο νέων ψηφοφόρων της Αριστεράς και αν δεν είναι θα πρέπει να γίνει με το ζόρι.
Σήμερα λοιπόν τα πανεπιστήμια είναι δέσμια όλων των πολιτικών δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να προσεταιριστούν τους νέους φοιτητές προς άγρα ψηφοφόρων. Αν παρακολουθήσατε την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη θα θυμάστε ότι την στιγμή που είπε ότι θα «απελευθερώσει τους καθηγητές πανεπιστημίων από κάθε είδους δεσμεύσεις ώστε να κάνουν σωστά την δουλειά» τους ξέσπασε το ακροατήριο σε χειροκροτήματα. Είναι μια απόδειξη του τι συμβαίνει σήμερα στα πανεπιστήμια. Θα ήθελα εδώ να σημειώσω ότι αν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει αυτά που λέει, τότε θα πρέπει πρώτα αυτός να καταργήσει την ΔΑΠ από τα πανεπιστήμια δίνοντας το καλό παράδειγμα.
Με την πολιτική του Γαβρόγλου έχει καταργηθεί κάθε έννοια αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Γκοτζάμ υπουργός και βγαίνει να μας λέει ότι οι μαθητές αρέσκονται στα πολλά διαλύματα και να πηγαίνουν σχολείο στις 9 γιατί έτσι λένε οι νεότερες έρευνες. Το θέμα εδώ δεν είναι το τι ώρα θα ανοίγουν τα σχολεία, αλλά η μέθοδος εκμαυλισμού των μαθητών και εξαπάτησης των γονέων με μέτρα που μόνο την παιδεία δεν προάγουν. Κατάργησε την αξιολόγηση καθηγητών και ιδρυμάτων και προσανατολίζονται και στην ελαχιστοποίηση της αξιολόγησης στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όλα αυτά δεν γίνονται στην τύχη. Δεν είναι τυχαίο ότι ανέχεται η κυβέρνηση να είναι τα πανεπιστήμια άντρα της παρανομίας και συναλλαγής με το κακώς εννοούμενο πανεπιστημιακό άσυλο. Ο Γαβρόγλου ως καθηγητής της ιστορίας της επιστήμης θα γνωρίζει καλλίτερα από τον καθένα την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου. Κάνει όμως την πάπια και καταργεί τον Νόμο Διαμαντοπούλου για το Πανεπιστημιακό άσυλο και δηλώνει αντιμετωπίζοντας την κριτική της Αντιπολίτευσης για την ανομία στα πανεπιστήμια ότι «ένα ρωμαλαίο φοιτητικό κίνημα θα μπορούσε να δώσει λύση στο ζήτημα» . Μας λέει δηλαδή οι Γαβρόγλου ότι το κορίτσι του αγρότη από τα Τριπόταμα Αρκαδίας θα πρέπει να τα βάλει με τους αλήτες που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια αντί να ασχοληθεί με τις σπουδές του. Ωραίος…
Αντί να κυνηγήσει τα κορμάδια από τα πανεπιστήμια και να τα αναβαθμίσει ώστε να πλησιάσουν τα Ευρωπαϊκά, τα υποβαθμίζει συνεχώς με σκοπό την αλιεία ψηφοφόρων και ψήφων, οι οποίοι ψηφοφόροι «αγωνίζονται για μια δωρεάν και δημοκρατική παιδεία» που στην πράξη προκαλούν ακριβώς το αντίθετο. Κύριε Υπουργέ της παιδείας, αλλοίμονο στα παιδιά των φτωχών που μας λέτε ότι υπερασπίζεσθε, γιατί των πλουσίων θα πάνε στο εξωτερικό όπως πήγατε και εσείς. Διαβάστε την επόμενη δήλωση του Υπουργού Γαβρόγλου την πρώτη μέρα επιστροφής στα σχολεία: «Αν μετά τον αγιασμό, φώναζες έναν μαθητή της 3ης Λυκείου και του έλεγες ότι θα του δώσεις το Μάιο το απολυτήριο, χωρίς να πατήσει όλη τη χρονιά στο σχολείο, θα το δεχόταν. Και, μάλιστα, χωρίς να επηρεαστεί η απόδοσή του».
Καταλαβαίνετε τι μας λέει ο Υπουργός; Ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά από το να πηγαίνεις σχολείο με το να κοιμάσαι σπίτι σου και να σου φέρνουν το απολυτήριο. Αποδέχεται δηλαδή ο Υπουργός την πλήρη υποβάθμιση της παιδείας και λίγο πολύ αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν κάνει κάτι να αλλάξει τα πράγματα ώστε το παιδί του φτωχού να έχει ποιοτική και σύγχρονη εκπαίδευση.
Δυστυχώς, το μέλλον της Ελλάδας έχει εμπλακεί σε έναν καθοδικό κύκλο υποβάθμισης που μια υποβαθμισμένη για πολιτικούς λόγους παιδεία παράγει υποβαθμισμένης μόρφωσης πολίτες που με την σειρά τους επιλέγουν ακόμη περισσότερο υποβαθμισμένες πολιτικές ηγεσίες και ο κύκλος καλά κρατεί. Ποιος θα τολμήσει να σταματήσει τον κατήφορο;