Όταν έσπασα τη στάμνα δεν ήμουν εκεί, Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Πριν αρχίσω τα άρθρα μου για τη νέα σεζόν, θέλω να ευχηθώ από καρδιάς στον ΠΑΛΜΟ, στο προσωπικό του και όλους τους φίλους του ένα συνεχές καλοκαίρι στην ψυχή τους με υγεία και πραγματοποίηση επιθυμιών. Ακόμη και στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, που θα τους στεναχωρήσω στα επόμενα και βέβαια στους άσπονδους φίλους μου του ΚΚΕ τις καλλίτερες ευχές και με τη μεγαλύτερη να τους φωτίσει ο Λένιν να δουν την σημερινή πραγματικότητα.

Η Ιθάκη, λοιπόν, ήταν ο τόπος που αναγγέλθηκε το τέλος των μνημονίων και η αρχή μιας νέας εποχής όπου «οι θεσμοί δεν θα μας υπαγορεύουν το αν θα κόψουμε τις συντάξεις, αν θα αλλάξουμε τους φορολογικούς συντελεστές ή αν θα αλλάξουν οι συντελεστές ΦΠΑ, τα κοινωνικά επιδόματα αλληλεγγύης κ.τ.λ.». Όπως έχει τραγουδήσει ο Όμηρος, ο μέγιστος των ποιητών, η Ιθάκη συμβολίζει τον νόστο (την επιθυμία δηλαδή για την επιστροφή στην Πατρίδα). Ο Όμηρος τραγούδησε το νόστο του πολυμήχανου Οδυσσέα που έκανε το άσπρο μαύρο και αφού όμως δοκίμασε πρώτα την τύχη του στην Κίρκη, στους Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, στην Σκύλα και στην Χάρυβδη με πολλές απώλειες, γύρισε στην κούρνια (στο κοτέτσι).
Όλα αυτά λοιπόν μπορούν με πολύ μεγάλη ευκολία να παραλληλισθούν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που στου κασιδιάρη το κεφάλι προσπάθησε μάθει και να πειραματιστεί με Μπαρουφάκιδες, Κωνσταντοπούλου και διάφορους άλλους γελοίους. Με επισκέψεις στην Ρωσία, στην Βενεζουέλα κτλ, αλλά επέστρεψε στην κούρνια, στην προστασία της τρόικας ή αλλιώς των θεσμών. Όπως λοιπόν τα συναισθήματα του Οδυσσέα κυριαρχούνταν από τον νόστο-επιστροφή, νομίζω ότι ο συμβολισμός για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάλογος. Εκφράζει την επιθυμία της επιστροφής στα παλιά που για ένα πολιτικό κόμμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την επιστροφή στο κομματικό κράτος και στην παροχολογία.
Πριν ακόμη γίνει η ομιλία στην Ιθάκη, η Αχτσιόγλου μέσες άκρες μας είπε ότι δεν θα γίνει περικοπή συντάξεων και ότι θα γίνει αύξηση μισθού σε 300.000 άτομα του ιδιωτικού τομέα αρχίζοντας από τις τουριστικές επιχειρήσεις. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι το συνολικό πνεύμα της παροχολογίας και οι προσπάθειες διεμβολισμού των άλλων κομμάτων και κυρίως του προοδευτικού χώρου όπως μας έδειξε και ο τελευταίος ανασχηματισμός. Επί πλέον όπως είπε ο νέος ΓΓ της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόγραμμα «Κλεισθένης» είναι «μια πολιτική ευκαιρία για την δημιουργία πλατιών λαϊκών συμμαχιών που θα αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχη δύναμη στις αυτοδιοικητικές εκλογές» όπερ μεθερμηνευόμενο «απλή αναλογική στους δήμους για να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ» και να γίνεται μπάχαλο στα Δημοτικά Συμβούλια.
Αυτό όμως που διαχειρίζεται ο πρωθυπουργός με μεγάλη μαεστρία είναι η διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Λίγο πολύ, μας είπε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έφεραν τα μνημόνια και αυτός ήρθε και τα κατάργησε. Δεν κάνει λόγο για την κυβέρνηση του Καραμανλή που είναι ο βασικός υπαίτιος της πτώχευσης ούτε βέβαια για την ζημιά που έκανε ο νάρκισσος Μπαρουφάκης και ούτε βέβαια για το μνημόνιο που υπέγραψε η δική του κυβέρνηση με τρομακτική αύξηση φορολογίας χτύπημα συντάξεων επιχειρηματικότητας, δέσμευσης της κρατικής περιουσίας για 100 χρόνια και πολλά άλλα στα οποία δεν έχει νόημα να αναφερθώ. Ο τρόπος που μίλησε ο πρωθυπουργός στην Ιθάκη ήταν σαν να μας έλεγε ότι για ζημιές που έγιναν από την κυβέρνησή του αυτός δεν ήταν εκεί. Μου θυμίζει έναν τρελό στο χωριό μου που τον έστειλε ο αδερφός του να φέρει νερό από την βρύση με μια στάμνα. Αυτός έσπασε την στάμνα και, επιστρέφοντας και κρατώντας το χερούλι της σπασμένης στάμνας, λέει στον γείτονα για να δικαιολογηθεί: Θανάση, όταν έσπασε η στάμνα εγώ δεν ήμουν εδώ… Αυτό έκανε στην Ιθάκη ο πρωθυπουργός.
Πού ήταν όταν ψηφιζόταν το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο; Πού ήταν όταν ψήφισε τα Capital Controls, τα οποία αν και καταργήθηκαν τα μνημόνια θα ισχύουν για πολύ καιρό ακόμη; Ήταν σε πόλεμο με αυτούς που τώρα τους έδωσε γη και ύδωρ;
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις από Παπανδρέου μέχρι Σαμαρά-Βενιζέλου εκτός της τρόικας, τον διεθνή τύπο και τις αγορές, είχαν να αντιμετωπίσουν και τις καθημερινές διαδηλώσεις που οργάνωνε ο ΣΥΡΙΖΑ με αποκορύφωμα την θυσία των εργαζομένων της ΜΑΡΦΙΝ που ακόμη δεν έχουν δικαιωθεί. Από το 2015 που «κυβερνά ο λαός» δεν έχει ανοίξει μύτη. Μύτες θα ανοίξουν πάλι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κυβέρνηση. Εντύπωση μεγάλη έκανε και η συνέντευξη του Ντάϊσεμπλούμ προχθές που λίγο πολύ παρουσιάστηκε σαν μέλος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κρίνουμε από τον ορθολογισμό των προτεσταντών και τον καθαρά συμφεροντολογικό τρόπο σκέψης τους, η υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ντάϊσεμπλουμ εξηγείται μόνο αν ο πρωθυπουργός έχει δώσει υποσχέσεις που προς το παρόν μας είναι άγνωστες, αλλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, όπως αρέσκονται να λένε οι σκληροπυρηνικοί του κυβερνώντος κόμματος. Ακόμη πιο ύποπτο είναι ότι οι θεσμοί άρχισαν να εκφράζουν την θετική τους άποψη για εξάμηνη παράταση της περικοπής των συντάξεων. Αν αυτό δεν είναι παρέμβαση στα εσωτερικά μας τότε τι είναι η παρέμβαση; Να αναλάβουν το προεδρείο της Βουλής για παράδειγμα;
Εκτός αυτών είχα την ευκαιρία να ακούσω και την ομιλία του πρωθυπουργού στην σύνοδο της ΚΕ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο πυρήνας της ομιλίας του εκτός των παραπάνω ήταν ότι θέλει μια Ελλάδα εφάμιλλη των κρατών της Β. Ευρώπης. Το επιχείρημα το ανέφερε πολλές φορές θάβοντας την ίδια στιγμή τον όρο «Αριστερά». Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελείται από πολλές ιδεολογικές συνιστώσες που στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους έχουν τον σοσιαλισμό σε όλες τις αποχρώσεις του από Λένιν μέχρι Κάστρο και Μαδούρο, είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσει στην πολιτική του κ. Τσίπρα. Από την ομιλία του στην ΚΕ έγινε σαφές ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα που θα εκπροσωπεί την λεγόμενη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα κάτι σαν καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ. Στα πλαίσια όμως της σοσιαλιστικής κοινωνικής αλληλεγγύης θα πληρώνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι φόρους και άλλες εισφορές για να κάνει πολιτική αυτό το κόμμα.
Μερικές από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ οι «αριστερές», ήδη έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για αυτή τη μεταστροφή. Ο Τσίπρας βέβαια αυτό το γνωρίζει και είναι σίγουρο ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών θα υπάρξει απόσχιση αυτών των δυνάμεων. Στην προσπάθειά του για τον μετασχηματισμό του κόμματός του δεν θα διστάσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αυτή την απόσχιση. Το πρώτο δείγμα το είχαμε με τους Λαφαζάνη – Κωνσταντοπούλου όπως είναι γνωστό. Ο προσεταιρισμός της Ξενογιαννακοπούλου και της Παπακώστα για παράδειγμα, σηματοδοτούν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την δεξιά διεύρυνση.
Θα ήθελα εδώ να σημειώσω για την Ξενογιαννακοπούλου ότι ως υπάλληλος του Ευρωκοινοβουλίου ερχόταν στις συνεδριάσεις της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Βρυξελλών, αλλά ποτέ δεν είχαμε ακούσει μια πρόταση, μια λέξη από το στόμα της. Ο Γ. Παπανδρέου, όπως θα θυμάστε, την έκανε νοματαίο και το ευχαριστώ ήταν να γίνει υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ…
Συνοψίζοντας λοιπόν έχουμε μια κυβέρνηση που φαίνεται καθαρά ότι έχει δώσει «γη και ύδωρ» στους θεσμούς. Ιδεολογικά ήδη έχει ξεφύγει από τον σοσιαλισμό με την σημαία του οποίου πήρε την κυβέρνηση. Τον σοσιαλισμό τον εξαντλεί κατ’ επίφαση και καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού με τα κοινωνικά επιδόματα που προέρχονται όμως από την υπερφορολόγηση των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Αναμένει έτσι την έκφραση της ευγνωμοσύνης τους με την ψήφο τους.
Στον παρακάτω σύνδεσμο διαβάστε το λιτό βιογραφικό της Ξενογιαννακοπούλου και θα καταλάβετε την ανακολουθία του ατόμου και το φίδι που έκρυβε το ΠΑΣΟΚ στον κόρφο του.
https://www.naftemporiki.gr/story/1385509/to-biografiko-tis-marilizas-ksenogiannakopoulou.