ΑΝΝΑ ΜΟΡΦΙΔΟΥ, Υψίφωνος , της Μαίρη Λαρεντζάκη Γκιώνη

ΑΝΝΑ ΜΟΡΦΙΔΟΥ «Με το τραγούδι επικοινωνώ
το συναίσθημα με αισθητική
και ευγένεια προς το κοινό»

Η υψίφωνος Άννα Μορφίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σε πολύ μικρή ηλικία άρχισε μαθήματα πιάνου ενώ 15 ετών διακρίθηκε με το Α’ Βραβείο του Πανελληνίου Διαγωνισμού Κλασικού Τραγουδιού της Χ.Ο.Ν. (Χορωδία Ορχήστρα Νέων). Σπούδασε μονωδία, πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο «The College of Southeastern Europe» και στο Ελληνικό Ωδείο, επίσης υποκριτική στη Μελοδραματική Σχολή του Athenaeum με την Κάρμεν Ρουγγέρη και masterclasses με τον Κώστα Πασχάλη, Νίκο Ζαχαρίου, Cheryl Studer κ.α.
Έχει δώσει πολυάριθμα ρεσιτάλ και έχει ερμηνεύσει έργα σε πρώτη εκτέλεση σύγχρονων Ελλήνων συνθετών σε φεστιβάλ, πολιτιστικά κέντρα και σημαντικούς συναυλιακούς χώρους της Ελλάδας και του εξωτερικού όπως «Gasteig», Μέγαρο Μουσικής του Μονάχου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Λυρική Σκηνή, Παρνασσός κ.α.
Κατά την περίοδο της διαμονής της στο Μιλάνο, συνεργάστηκε με τον Al. Ferrari, μαέστρο της καμεράτα της Σκάλας του Μιλάνου και το 2006 εμφανίστηκε μαζί του κάνοντας το ντεμπούτο της στο «Gadogan Hall» του Λονδίνου με την Royal Philarmonic Orchestra. Ως σολίστ έχει συνεργαστεί με πάρα πολλές και σημαντικές ελληνικές ορχήστρες αλλά και μικρά σύνολα. Τον Ιούνιο του 2011 ηχογραφήθηκε μια ιδιαίτερη μουσική παραγωγή, το cd «Στου Φεγγαριού την άλλη όψη», με συντελεστές τον ίδιο τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα στο πιάνο και την εξαιρετική ερμηνεία της Άννας. Η Άννα Μορφίδου έχει ερμηνεύσει όλα τα είδη του λυρικού τραγουδιού: Άριες της Όπερας, Ορατόρια, Λήντερ, Μιούζικαλ, Τραγούδια με έξοχες κριτικές για τις ερμηνείες της.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΑΝΝΑ ΜΟΡΦΙΔΟΥ: Γεννήθηκα στην Αθήνα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η αγάπη για τις τέχνες ήταν τρόπος ζωής. Από το μελωδικό νανούρισμα της μητέρας μου μέχρι τις τρυφερές αναμνήσεις που μας καθοδηγούν μαζί με τον αδερφό μου τον Πάρι, σε συναυλιακούς χώρους, γκαλερί, θέατρα, μουσεία και ταξίδια που ο πατέρας μου τα έκανε μαγικά μέσα από τις αφηγήσεις του ως λάτρης της μυθολογίας, της παγκόσμιας ιστορίας και της γεωγραφίας! Μεγάλωσα σε ένα φιλελεύθερο σπίτι με πολύ αγάπη όπου η επικοινωνία και η ανθρώπινη ευαισθησία είχαν τον κυρίαρχο ρόλο και όλα αυτά τα αγκάλιαζε η μουσική! Θα ήθελα να πω, για ακόμα μία φορά δημόσια, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια μου!

«Π»: Τι σας ώθησε στο λυρικό τραγούδι;
Α.Μ.: Από πολύ μικρή αισθανόμουν ότι η μουσική είναι το σπίτι μου, το παιχνίδι μου και ο χώρος του Ωδείου μεγένθυνε τα όνειρα μου. Ξυπνούσα νωρίς για το σχολείο και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω στο πιάνο και να ακουμπήσω τα χέρια μου στα πλήκτρα, να παίξω μουσική και να τραγουδήσω για να ευχαριστηθεί η ψυχή μου, αυτό ήταν το καθημερινό πρωϊνό μου ξύπνημα.
Θυμάμαι σαν χτες στο Ωδείο, μια μεγάλη αφίσα με την προκήρυξη ενός Πανελλήνιου Μουσικού Διαγωνισμού της Χ.Ο.Ν. (Χορωδίας Ορχήστρας Νέων). Ζήτησα λοιπόν από τη μητέρα μου, ως ανήλικη, να στείλει τα απαιτούμενα χαρτιά και υπογραφές για την συμμετοχή μου στον πανελλήνιο διαγωνισμό κλασικού τραγουδιού με την προϋπόθεση ότι εάν κερδίσω το πρώτο βραβείο, να με αφήσει να γίνω σοπράνο και ότι αυτό θα είναι το μελλοντικό μου επάγγελμα. Για έναν ολόκληρο χρόνο προετοιμαζόμουν και τραγουδούσα ασταμάτητα. Στα παιδικά μου μάτια ο χώρος του σαλονιού μεταμορφωνόταν σε θέατρο. Συνοδοιπόρος στο όνειρο και στη συνοδεία του πιάνου για τον διαγωνισμό, ο ταλαντούχος και βραβευμένος πιανίστας – συμμαθητής μου, ο Αποστόλης Μπαντής ο οποίος κάνει μεγάλη καριέρα σε έναν άλλο τομέα.
Η αγάπη για το λυρικό τραγούδι, η ένταση προς τον στόχο με οδήγησαν στο πρώτο βραβείο εκεί πήρα και την ευθύνη σε ηλικία 15 ετών που ακόμα και σήμερα η αγάπη για τη μουσική γεμίζει τις νύχτες μου με όνειρα και στόχους και τις ημέρες μου με την χαρά της δημιουργίας.

«Π»: Τι είδος σοπράνο είστε;
Α.Μ.: Ο Κώστας Πασχάλης, διεθνούς φήμης βαρύτονος και δάσκαλός μου στο master class, όπως και ο μαέστρος της καμεράτας της σκάλας του Μιλάνου Alessadro Ferrari, με χαρακτήρισαν ως λυρική σοπράνο. Σε κάποια σεμινάρια με την εξαιρετική σοπράνο Cheryl Studer τη στιγμή που με άκουγε μου είπε ότι μπορώ να τραγουδήσω άνετα και δραματικούς ρόλους διότι το επιτρέπει ηχόχρωμμα της φωνής μου. Επειδή όμως αγαπώ τη μουσική σε όλο της το φάσμα και με ενδιαφέρουν πολύ οι νέες συνθέσεις καθώς και ρεπερτόριο διαφορετικό της όπερας, αυτό ως ερμηνεύτρια με οδήγησε σε μία άλλη κατεύθυνση ώστε στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, η Ροζίτα Σώκου να με χαρακτηρίσει ως Classical Crossover Soprano. Θεωρώ ότι είμαι μια φωνή, μια Ελληνίδα ερμηνεύτρια που αγαπά τη μουσική όλου του κόσμου. Οι χαρακτηρισμοί, δηλαδή το είδος της φωνής, βοηθά στην επιλογή του ρεπερτορίου και το καθορίζει.

«Π»: Οι σπουδές σας στην Ελλάδα είναι ισάξιες των κονσερβατουάρ στο εξωτερικό;
Α.Μ.: Θεωρώ ότι παγκοσμίως στην τέχνη είναι δύσκολο να έχει κάποιος την τύχη να συναντήσει όχι μόνον τις κατάλληλες υποδομές αλλά και τους άριστους καλλιτέχνες – δασκάλους αυτούς που αποκαλώ μύστες και μέντορες ώστε να μάθεις την τεχνική και την ερμηνεία χωρίς να χάσεις την ταυτότητα σου. Είχα την τύχη να έχω εξαιρετικούς καλλιτέχνες – δασκάλους. Άρχισα πιάνο σε πάρα πολύ μικρή ηλικία με την επίβλεψη του Κ. Κυδωνιάτη στο Παλλάδιο Ωδείο. Σπούδασα μονωδία, πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο τμήμα μουσικής στο The College of Southeastern Europe και στο Ελληνικό Ωδείο ,υποκριτική στη Μελοδραματική Σχολή του Athenaeum, ενώ παρακολούθησα πολλά σεμινάρια και masterclasses. Θα αναφέρω τα σημαντικότερα όπως, με τον βαρύτονο Κώστα Πασχάλη στην Αθήνα και στο Μιλάνο με τον μαέστρο E. Zucca όπου μελέτησα τη σχολή του bel canto καθώς και με τον Al. Ferrari για την ερμηνεία στις όπερες του Mozart.
Πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η εκπαίδευση γενικότερα στη ζωή μας για να μπορούμε να είμαστε πολιτισμένοι στην συμπεριφορά μας. Όμως μετά από τόσα χρόνια στο αντικείμενο αυτό, τη μουσική, και μέσα από την διαδικασία των σπουδών νομίζω ότι έχω το δικαίωμα της άποψης και της απομυθοποίησης ώστε να φτάνω στο σημείο να πω με το χέρι στην καρδιά ότι τα βιογραφικά δεν μου λένε τίποτα. Σημασία έχει να ανέβεις στη σκηνή και να μπορείς να αποδώσεις όλα αυτά που έγραψαν οι συνθέτες με απαραίτητη όμως προϋπόθεση την αποκλειστική ενασχόληση, τη σκληρή δουλειά ετών, τη μελέτη και την προσωπική υπογραφή.

«Π»: Μιλήστε μας για τους καθηγητές σας, ποιόν ξεχωρίζετε, τι σημαντικό θυμάστε στην διδασκαλία τους;
Α.Μ.: Είναι ιερή η στιγμή όταν ο δάσκαλος σου δίνει τον πλούτο της γνώσης που τον καθόρισε ως καλλιτέχνη σε όλη του τη ζωή και τους ευχαριστώ όλους! Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Κώστα Πασχάλη να με βάζει να ερμηνεύω εκτός από τις άριες της όπερας, σύγχρονα έργα Ελλήνων συνθετών και μετά να έχουμε ολόκληρη ανάλυση όχι μόνο στα στυλ αλλά και στην τεχνική όπως και ο Ιταλός μαέστρος E. Zucca να μου λέει για το πόσο σημαντική είναι η ισορροπία στην ερμηνεία και ότι στο μέλι δεν πρέπει να βάζουμε ζάχαρη, που σημαίνει ότι όταν το έργο απο μόνο του έχει μελωδία και όταν το ηχόχρωμμα της φωνής έχει γλυκύτητα τότε θέλει μεγάλη προσοχή στις δόσεις δηλαδή στην ισορροπία της ερμηνείας.

«Π»: Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον μουσικοσυνθέτη μας Μίμη Πλέσσα στο cd «Στου φεγγαριού την άλλη όψη»; Ποιά η απήχηση στο κοινό;
Α.Μ.: Ο δίσκος αυτός είναι το πρώτο μου μουσικό παιδί και ένας λόγος ακόμα που το κάνει ξεχωριστό είναι η μεγάλη μου χαρά αλλά και ευθύνη όταν την υπογραφή την έχει ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της χώρας μας ο Μίμης Πλέσσας. Είναι ένα ηχητικό ντοκουμέντο ερμηνείας και δεξιοτεχνίας, μια ενδιαφέρουσα συνομιλία μεταξύ της φωνής και του πιάνου που με την καθοδήγηση του, μέσα από τις λεπτομέρειες για την απόδοση των λέξεων, τις αναπνοές στις μουσικές φράσεις, ταξίδεψαμε «Στου Φεγγαριού την Άλλη Όψη» για να δώσουμε, όπως λέει και ο ίδιος, τη ζωή και την ζεστασιά στην παγωμένη πλευρά του Φεγγαριού. Το cd περιλαμβάνει 12 συνθέσεις που υπογράφουν στιχουργικά σημαντικοί λόγιοι και ποιητές. Έχουμε πάρει εξαιρετικές κριτικές για αυτή τη μουσική καταγραφή.

«Π»: Περιγράψτε μας κάποιες από τις μαγικές στιγμές στην σκηνή;
Α.Μ.: Κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή είναι πάντα κάτι το διαφορετικό και αυτό το κάνει μαγικό! Ένα νέο ταξίδι με διαφορετικές συνήθως θεματολογίες και αγαπημένους συνεργάτες που ευτυχώς μέσα από την τέχνη μπορούμε να ταξιδεύουμε σε χρόνους και τόπους με συνοδοιπόρους το κοινό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ντεμπούτο μου στο Cadogan Hall του Λονδίνου με την Royal Philharmonic Orchestra όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ και την πρώτη μου εμπειρία ενός απαιτητικού σύγχρονου έργου το «Τρίπρακτο Συναισθημάτων» του συνθέτη Γιώργου Μηνά, ανάθεση για τα 120 χρόνια της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων που παρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε πρώτη εκτέλεση. Καθώς και τα αγαπημένα κινηματογραφικά έργα του Ennio Morricone με την Φιλαρμονική Ορχήστρα Χαλανδρίου και μαέστρο τον Γιώργο Καλαϊτζή. Όλα αυτά είναι στην καρδιά μου όπως και άλλες μουσικές στιγμές – κίνητρα που με οδηγούν στο να μαθαίνω και να εξελίσσομαι ως μουσικός.

«Π»: Υπάρχει δυσκολία αξεπέραστη στην δουλειά σας;
Α.Μ.: Θεωρώ ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν βλέπεις τις δυσκολίες, κοιτάζεις μόνο με τα μάτια της καρδιάς τον στόχο, εμπνέεσαι και παίρνεις δύναμη για να συνεχίσεις το όμορφο ταξίδι στο πεντάγραμμο της ζωής.

«Π»: Σας αρέσει να ταξιδεύετε;
Α.Μ.: Το τραγούδι για μένα είναι το μέσο που μπορώ να ταξιδεύω και να επικοινωνώ το συναίσθημα μέσα από επιλεγμένες μουσικές, με αισθητική και ευγένεια ως προς το κοινό.

«Π»: Πόσο δύσκολη είναι η πορεία προς την επιτυχία; Τι απαιτεί;
Α.Μ.: Η επιτυχία ορίζεται από πολλούς παράγοντες. Προσωπικά με ενδιαφέρει η διαχρονικότητα μέσα από την χαρά της δημιουργίας.

«Π»: Έχετε κάτι έτοιμο να μοιραστείτε μαζί μας;
Α.Μ.: Έχει ήδη ολοκληρωθεί η ηχογράφηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με έργα του Διονυσίου Βισβάρδη που για πρώτη φορά θα βγουν στο φώς αυτά τα αριστουργήματα – μινιατούρες όπου ήταν αφιερωμένα στην Ζάκυνθο και στην κόρη που λάτρευε. Η παρουσίαση του cd θα γίνει το φθινόπωρο. Είναι μια παραγωγή της κόρης του Ράνιας Βισβάρδη και της σολίστ του πιάνου Μαρίας Οικονόμου που ερμηνεύει και ερευνά Έλληνες συνθέτες. Ήταν λοιπόν μεγάλη η χαρά και η τιμή να συμπεριληφθούν κάποια από τα αισθηματικά έργα του συνθέτη για σοπράνο μια που τα έχω ερμηνεύσει πολλές φορές σε μεγάλα αφιερώματα τόσο στη Ζάκυνθο όσο και στην Αθήνα.