Η μαμά που τα προλαβαίνει όλα… υπάρχει; Της Κατερίνα Μαγγανά

Αναρωτηθείτε για μια στιγμή: πόσες φορές δεν έχετε πιάσει τον εαυτό σας να «ζηλεύει» τις μητέρες των διαφημίσεων…: φροντισμένες, αντιδρούν με μειλίχια χαμόγελα στις ζαβολιές των παιδιών τους, γυρίζουν από τη δουλειά μες την τρελή χαρά και συνεχίζουν με επίσης τρελό κέφι να ασχολούνται με το δείπνο, την οικογένεια… Όμορφος κόσμος στις διαφημίσεις. Είναι έτσι και στην πραγματική ζωή;
«ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΛΑ!»
Η θαυμαστική ερωτηματική φράση: «μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;» τις περισσότερες φορές κρύβει ήδη ως αποδοχή ότι η συγκεκριμένη γυναίκα τα προλαβαίνει όλα και τη θαυμάζουν γι’ αυτό. Όταν μια γυναίκα είναι εργαζόμενη, έχει σύζυγο και παιδί ή παιδιά μοιάζει ως αυτονόητο, κοινωνικό στερεότυπο πλέον, να τα προλαβαίνει όλα! Προσγειωθείτε στην πραγματική κατάσταση και προσγειώστε και τους αιθεροβάμονες: «Μα δεν τα προλαβαίνω όλα, πώς θα γινόταν άλλωστε;».
Δεν προλαβαίνετε να πάτε γυμναστήριο – ή αν πηγαίνετε δεν είναι όσο συχνά θέλετε – δεν προλαβαίνετε να δείτε τους φίλους σας, δεν προλαβαίνετε να τα έχετε όλα στην εντέλεια όπως σας έχει μάθει (γιατί εκείνη τα είχε άραγε, αν δούλευε;) η μαμά σας, δεν προλαβαίνετε να κοιμηθείτε αρκετά πολλές φορές για να δείχνετε φρέσκια και λαμπερή, και η κρέμα από μόνη της τι να σου κάνει (αν προλαβαίνετε να βάλετε!);
Παράλληλα, οι γυναίκες «ενημερώνονται» για τις πετυχημένες και διάσημες μαμάδες, από εκπομπές, συνεντεύξεις κλπ., που όλα τους έρχονται εύκολα και απορούν αν μόνο αυτές είναι τόσο «ανίκανες» που δεν μπορούν να τα έχουν όλα τόσο παραδεισένια…
Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η ιλουστρασιόν πλευρά της μητρότητας αντιστοιχεί σε μια νοοτροπία όπου τα περισσότερα θέματα της ζωής, σχέσεις, παιδιά, εργασία… βιώνονται κάτω από το πρίσμα ανταγωνισμών και φιλοδοξίας.
Η πραγματική ζωή δεν «διαφημίζεται». Είναι μια σειρά από ασκήσεις ισορροπίας. Όσο πιο καλά τις κάνουμε, όσο λιγότερο σπάμε τα μούτρα μας, τόσο καλύτερα αισθανόμαστε για τον εαυτό μας και την καθημερινότητά μας.
Εμείς οι γυναίκες είμαστε από τα πιο εύκολα θύματα ενός συστήματος ευζωίας, που βασίστηκε πάνω από όλα στην εικόνα προς τα έξω και στην απόκτηση μιας περίεργα εννοούμενης επιτυχίας με κάθε κόστος. Η ανάπτυξή μας από τρυφερές ηλικίες, βρίθει εισβολών επιβολής από πρότυπα άπιαστα σχεδόν για τη μέση γυναίκα, μας διαστρέφουν επιθυμίες και ανάγκες. Αν το περιβάλλον μας δεν μπορεί να κρατήσει τα μπόσικα και να μας προσγειώσει στη δική μας μοναδικότητα και στην ανίχνευση των πραγματικών δεξιοτήτων και αναγκών μας, τότε η ενοχοποίησή μας με το παραμικρό καθίσταται αναπόφευκτη. Στη γυναικεία φύση επιβάλλεται ευκολότερα μια ψευδαίσθηση τελειότητας, ίσως και παντοδυναμίας: άψογη μητέρα, πετυχημένη επαγγελματίας, γοητευτική σύζυγος… Ας το πάρουμε απόφαση: αυτό το σενάριο δεν υπάρχει, δυστυχώς (ή ευτυχώς!), σε κανένα σύμπαν!

«ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑ!»
Οι μητέρες, αφού έρθει το παιδί στη ζωή τους, μετά τις πρώτες χαρές και τους ενθουσιασμούς, πρέπει να έρθουν αντιμέτωπες και με το σκληρό κομμάτι της διαδικασίας. Που απαιτεί τον πρώτο καιρό, μια απόσυρση από πολλές άλλες δραστηριότητες, στο μέτρο που αυτό είναι και εφικτό στο σύγχρονο, επιεικώς δύσκολο, εργασιακό κόσμο.
Για ένα διάστημα το παιδί γίνεται όντως το κέντρο του κόσμου μας. Ακούγεται ίσως παράδοξο αλλά πολλοί γονείς (και μπαμπάδες) παραπονιούνται για την απεμπολή των παλιών τους προνομίων, σα να τους τα έκλεψε κάποιος τρίτος, η μοίρα ίσως…! Δε πρέπει να ξεχνούν οι γονείς ότι το να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί είναι καταρχάς απολύτως δική τους ενήλικη επιλογή (και ώριμη, όσο γίνεται…).
Και ως τέτοια οφείλουν να αποδεχθούν και τις συνθήκες τις οποίες αυτή η επιλογή επιφέρει. Να σταθμίσουν τις ψυχικές απολαβές που αυτή η νέα θέση τους προσφέρει – οι οποίες φυσικά δεν χαρίζονται δωρεάν – τι κερδίζουν και τι χάνουν από τις θέσεις που μετακινήθηκαν. Είναι λάθος να ονειρευόμαστε πως θα κάνουμε παιδιά για να ζήσουμε όπως στις διαφημίσεις. Δυστυχώς, το πλυντήριο δεν πλένει σε 20δεύτερα, δεν έχει πάντα ήλιο στον κήπο, αφήστε που οι περισσότεροι δεν έχουν κήπο να παίξουν στην πόλη…!
Το παιδί είναι η πιο σκληρή δουλειά, το πιο σκληρό και μακρύ project της καριέρας ενός ανθρώπου. Κι όπως κλειστήκατε ένα τρίμηνο για το project της εταιρείας σας, αξίζει να κλειστείτε κατιτίς παραπάνω για το project του αυριανού πολίτη και συνανθρώπου μιας κοινωνίας. Της κόρης ή του γιού που θα καμαρώνετε. Πάρτε λοιπόν το χρόνο σας και κλειστείτε! Προσοχή, για λίγο, όχι για πάντα, γιατί και η μητέρα οφείλει, απέναντι στον εαυτό της και απέναντι στο παιδί της, να έχει τη δική της προσωπική ζωή.

ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ!
Με την άφιξη των παιδιών εκείνες που μοιάζει να αισθάνονται περισσότερο ριγμένες, ταλαιπωρημένες, σκορπισμένες σε χίλια κομμάτια είναι οι γυναίκες που έγιναν μητέρες. Συχνά παραπονούνται για τους συντρόφους τους, που δεν κάνουν το τάδε ή το δείνα, που δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τα κάνουν αν δεν τους το πουν.
Οι γυναίκες αισθάνονται ότι όλο το βάρος του κόσμου τους πέφτει στις δικές τους πλάτες, όχι παράλογα κατά κανόνα. Εκεί ανιχνεύονται και έρχονται στην επιφάνεια, με αφορμή το βρέφος, σημαντικές δυσλειτουργίες ενός ζευγαριού, που δεν ήταν τόσο ζωηρές χωρίς τις νέες ευθύνες. Ανταγωνισμοί, μειοδοσίες, εχθρότητες, ζήλειες, ουσιαστική έλλειψη επιθυμίας του ενός για απόκτηση παιδιού… πολλά μπορούν να διαρρήξουν ένα ζευγάρι. Η σχέση λοιπόν χρειάζεται δουλειά και μετά την άφιξη του τέκνου. Να επικοινωνήσουμε ανθρώπινα με τον σύντροφό μας για τις νέες ανάγκες, για τη βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει, για τη διαθεσιμότητά του. Αν δεν ζητήσουμε βοήθεια ο άλλος δεν είναι πάντα υποχρεωμένος ή και ικανός να καταλάβει τι ακριβώς χρειαζόμαστε. Σκέφτομαι συχνά, με αφορμή τις περιπτώσεις που έχω να διαχειριστώ στη δουλειά μου, πως ένα από τα μεγαλύτερα διακυβεύματα από τον ερχομό του παιδιού είναι η σχέση των συντρόφων.
Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τον άνθρωπό σας, με τα όριά σας, κάντε το καλύτερο που μπορείτε στην καθημερινότητά σας και αφήστε τις διαφημίσεις να παίζουν για έναν άλλο, «παράλληλο» κόσμο.
Ή, ακόμα καλύτερα, μειώστε τις ώρες της τηλεόρασης και απολαύστε δημιουργικό και ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά και τον σύντροφό σας. Γίνετε εσείς η διαφήμιση του δικού σας μοναδικού κόσμου! Χωρίς να ξεχνάτε ότι δεν πρόκειται ποτέ να τα προλαβαίνετε άψογα όλα, όπως και κανένας άλλος άνθρωπος στη γη άλλωστε!