ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, Τραγουδοποιός «Στη μουσική δεν θέλω να κάνω εκπτώσεις αλλά να δημιουργώ αυτό που εκφράζει ακριβώς»

O Γιώργος Μητρογιαννόπουλος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα είναι καθηγητής μαθηματικών και ασχολείται με την μουσική ως τραγουδοποιός από την εφηβεία του. Τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα έγιναν με την κυκλοφορία του πρώτου CD-single της «4ης Ακρόασης» της «Μικρής Άρκτου» απ’ όπου και διακρίθηκε με το τραγούδι του «Ο Δράκος».
Το Δεκέμβρη του 2015 κυκλοφόρησε η πρώτη προσωπική του δουλειά με τίτλο «Λόγια της σιωπής» από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» και τον Μάρτιο του 2018 κυκλοφόρησε η δεύτερη προσωπική του δουλειά με τίτλο «Φωνάζει ο νους» από την «Modum Records».

Ο στίχος του είναι κυρίως κοινωνικοπολιτικός, με διάθεση περιγραφής αυτών που ζούμε σήμερα. Ο δεύτερος δίσκος του επέλεξε να είναι ένας θεματικός δίσκος και η λέξη «ξενιτιά» να αποτελεί τη βασική έννοια. Διατρέχει το δίσκο έχοντας διπλή ερμηνεία, από τη μια θέλει να περιγράψει και να επισημάνει το ξεριζωμό των λαών, περιγράφοντας τις αρνητικές συνέπειες που αυτός επιφέρει κι από την άλλη, η λέξη «ξενιτιά» αφορά τη «διαφυγή» προς ένα καλύτερο, ελπιδοφόρο αύριο.
Στη θεματολογία του παρόλα αυτά υπάρχουν και τραγούδια που αφορούν την αγάπη, τη μοναξιά και τις ανθρώπινες σχέσεις.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι μέλος μίας πολύτεκνης οικογένειας. Είμαστε συνολικά πέντε παιδιά, κι όπως καταλαβαίνετε με τόσο κόσμο υπήρχε πολύ φασαρία αλλά και πολύ αγάπη. Ήμουν ο μόνος που ασχολήθηκε με τη μουσική. Θυμάμαι τους είχα τρελάνει, τραγουδούσα παντού και πάντα. Σύμμαχός μου ήταν ο παππούς μου, ένας πολύ γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος που συνήθιζε να κάνει το ίδιο.

«Π»: Τι σας ώθησε στην μουσική;
Γ.Μ.: Δεν ξέρω ακριβώς. Θυμάμαι ότι παιδί, μου άρεσε πολύ η εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος τραγουδούσε με την κιθάρα του. Στην εφηβεία μου κατάλαβα, ότι ήθελα να βρω ένα τρόπο να εκφράσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Η μουσική ήταν αυτός ο κόσμος που απλόχερα με γέμιζε και κάλυπτε αυτή την ανάγκη μου. Όποτε ήμουν στενοχωρημένος, οργισμένος, χαρούμενος, η μουσική ήταν εκεί δίνοντάς μου τρόπο να εκφραστώ.

«Π»: Η σχέση του Μαθηματικού με τον Τραγουδοποιό πώς είναι; Πώς βοηθά το ένα το άλλο;
Γ.Μ.: Η μουσική και η διδασκαλία των Μαθηματικών είναι δύο πράγματα που αγαπάω εξίσου και συνυπάρχουν πολύ αρμονικά. Μέσω της διδασκαλίας των μαθηματικών εξασφαλίζω το βιοπορισμό μου και παράλληλα καταφέρνω να ασχολούμαι με τη μουσική χωρίς να κάνω εκπτώσεις, δημιουργώντας αυτό που με εκφράζει ακριβώς.

«Π»: Εκτός των κοινωνικοπολιτικών θεμάτων, από τι άλλο εμπνέεστε;
Γ.Μ.: Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα αλλά και ό,τι αφορά τον άνθρωπο γενικότερα μπορεί να αποτελέσει για μένα πηγή δημιουργίας και έμπνευσης.

«Π»: Ποια τα συναισθήματά σας στην πρώτη σας εμφάνιση και πού ήταν αυτή;
Γ.Μ.: Η πρώτη εμφάνισή μου ήταν όταν ήμουν Γ’ Λυκείου στην τελική γιορτή του σχολείου με μία μπάντα που είχαμε φτιάξει με τους φίλους μου η οποία λεγόταν «ανεξίτηλες νότες». Ένιωθα γεμάτος και ενθουσιασμένος. Μπορούσα πλέον να μοιράζομαι με άλλους μουσικούς αλλά και με τον κόσμο τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.

«Π»: Πού κατατάσσετε την δουλειά σας ως τραγοδοποιός;
Γ.Μ.: Δεν νομίζω πω πρέπει να κατατάξω κάπου συγκεκριμένα τη δουλειά μου γιατί ο καθένας μπορεί να την ακούσει από διαφορετική αφετηρία και με διαφορετικές εικόνες και οριοθετήσεις.

«Π»: Στο cd single 4ης ακρόασης της Μικρής Άρκτου διακρίθηκε ο «Δράκος». Τί ακριβώς είναι, κάντε μας την περιγραφή ;
Γ.Μ.: Ο Δράκος δημιουργήθηκε με αφορμή την ομώνυμη ταινία του Νίκου Κούνδουρου. Μόλις είδα την ταινία, συγκινήθηκα και αυθόρμητα ξεκίνησα να γράφω αυτό το τραγούδι. Έστειλα αυτό το κομμάτι στην 4η ακρόαση της Μικρής Άρκτου, διακρίθηκε και έτσι είχα τη χαρά να περιέχεται στο πρώτο cd single της τέταρτης ακρόασης.

«Π»: Τον Δεκέμβρη του 2015 κυκλοφόρησε η πρώτη προσωπική σας δουλειά με τίτλο «Λόγια της σιωπής» από τον Μετρονόμο. Τι ακριβώς σας απασχολούσε εκείνη την περίοδο;
Γ.Μ.: Η οικονομική κρίση και ο περιορισμός της δημοκρατίας με όλα τα επακόλουθα τους ήταν αυτά που με προβλημάτιζαν περισσότερο. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα είναι τα τραγούδια «Πολίτες ντροπή» και «Πικρός καφές». Παρόλα αυτά ο δίσκος δεν ήταν αποκλειστικά κοινωνικοπολιτικός, περιείχε και τραγούδια που μιλούσαν για την αγάπη και τις ανθρώπινες σχέσεις όπως το «Λόγια της σιωπής» και το «Σάββατο».

«Π»: Τον Μάρτιο του 2018 κυκλοφόρησε η δεύτερη προσωπική σας δουλειά, από την Modum Records. Ο στίχος σας κοινωνικοπολιτικός διατρέχει όλο το cd, πώς σας απασχολεί η Ξενιτιά;
Γ.Μ.: Ναι, ο τίτλος είναι «Φωνάζει ο νους» με το ομότιτλο τραγούδι να είναι επηρεασμένο από την Ασκητική του Καζαντζάκη. Σε αυτή τη δισκογραφική δουλειά, επέλεξα να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό από τον προηγούμενο δίσκο. Κατ΄ αρχάς, ο δίσκος αυτός, αποτελεί μία θεματική ενότητα. Η έννοια «ξενιτιά» διατρέχει όλα τα κομμάτια του δίσκου με διαφορετικό κάθε φορά χαρακτήρα και περιεχόμενο. Η συγκεκριμένη λέξη μπορεί να αποτυπωθεί ερμηνευτικά με δύο τρόπους όπως το σκέφτομαι εγώ. Αρχικά, αφορά την πραγματική ξενιτιά των ανθρώπων που φεύγουν από τον τόπο στον οποίο γεννήθηκαν για λόγους επιβίωσης. Επιπλέον, η δική μου ερμηνεία αφορά την εκούσια ξενιτιά του κάθε ανθρώπου προς ένα ελπιδοφόρο αύριο.

«Π»: Πώς σχολιάζετε τον χώρο της δισκογραφίας;
Γ.Μ.: Στις μέρες μας δεν υφίσταται πλέον μουσική βιομηχανία όπως πριν κάποιες δεκαετίες. Το περισσότερο βάρος έχει πέσει στον εκάστοτε δημιουργό. Αυτό έχει τα αρνητικά του καθώς πρέπει να φροντίσει μόνος του για την παραγωγή και την προώθηση της δουλειάς του αλλά έχει και τα θετικά του, μπορεί ανεπηρέαστος να πει και να εκφράσει ακριβώς αυτά που τον προβληματίζουν.

«Π»: Σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
Γ.Μ.: Σε όσους έχουν παρόμοιες ανησυχίες και σκέψεις με εμένα ανεξαρτήτου ηλικίας οι οποίοι να μπορούν να νιώσουν και να αφουγκραστούν τη μουσική μας.

«Π»: Η σχέση σας με την ποίηση, τη συγγραφή αλλά και με την Αντζυ Ραυτοπούλου ποιά είναι;
Γ.Μ.: Στον πρώτο δίσκο, είχα μελοποιήσει δύο ποιήματα του Βάρναλη, τον «Τυχερό» και το «Πρόλογο στο φως που καίει» ενώ σε αυτόν τον δίσκο, μελοποιήθηκε το ποίημα της Αγγελικής Ραυτοπούλου « Συναξάρι» και «Η πιο όμορφή θάλασσα» του Ναζίμ Χικμέτ. Δεν είναι αυτοσκοπός να μελοποιώ ποιήματα αλλά πολλές φορές συμβαίνει να εκφράζουν καλύτερα δικές μου σκέψεις. Όταν διάβασα το ποίημα της Αγγελικής Ραυτοπούλου, συγκινήθηκα με τον τρόπο που αποτύπωνε λεκτικά, σκέψεις και εικόνες για ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα όπως είναι ο χαμός ενός προσφυγόπουλου. Αυθόρμητα, ξεκίνησα να μελοποιώ αυτό το ποίημα και να γεμίζω συναισθήματα.

«Π»: Ποιές συνεργασίες σας θεωρείτε σημαντικές;
Γ.Μ.: Η συμμετοχή μου στα πλαίσια της 4ης ακρόασης της Μικρής Άρκτου στάθηκε για μένα πολύ σημαντική στιγμή από άποψης συνεργασιών καθώς βρέθηκα μαζί με νέους και ταλαντούχους δημιουργούς και ερμηνευτές. Επίσης, η συνεργασία μου με τους τραγουδοποιούς Ηλία Μαυροσκούφη και Πέτρο Βεντουρή, που πραγματοποιήθηκε στο Σταυρό του Νότου στην οποία συμπράξαμε συνολικά 9 μουσικοί, ήταν πολύ σημαντική για μένα καθώς μοιραστήκαμε τις μουσικές μας.

«Π»: Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Γεωργία Κοκορίγκου; Μιλήστε μας γι΄αυτήν;
Γ.Μ.: Τη Γεωργία Κοκορίγκου τη γνώρισα πριν δέκα χρόνια. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από κοινού κάτι καινούργιο. Η κοινή αγάπη μας για τη μουσική και το ταίριασμα των φωνών μας πιστεύω αποτελούν τη βάση για τη σταθερή συνεργασία μας. Το πάθος της και η ψυχή της όταν τραγουδάει πιστεύω ότι είναι το δυνατό της σημείο επίσης , θεωρώ ότι είναι ένα μεγάλο ταλέντο που θα αναδειχτεί τα επόμενα χρόνια.

«Π»: Θα σου πούν να γυρέψεις την δική σου σκλαβιά… θα σου δώσουν μαχαίρι θα σε κάνουν φονιά… Θα σου τάξουν ελπίδα θηλιά στο λαιμό…κ ι ίσως χάσεις ότι είναι αληθινό.. Περιγράφετε την εποχή μας; Οι νέοι ανθρωποι έχουν την δύναμη ν’ αντισταθούν, ποια η γνώμη σας;
Γ.Μ.: Όλες αυτές οι ιστορίες που γράφω σχετίζονται με την επικαιρότητα και η περιγραφή των γεγονότων μέσα από τα δικά μου μάτια. Αυτά που περιγράφω σίγουρα δεν είναι ευχάριστα, όμως πιστεύω όταν αντιληφτείς το πρόβλημα αρχίζεις να πράττεις και καταφέρνεις να αλλάξεις τα πράγματα. Μέσα από τα τραγούδια μου αισιοδοξώ ότι κάποτε θα δούμε την πραγματικότητα κατάματα για συμβεί μια ουσιαστική αλλαγή.

«Π»: Τι σας οργίζει;
Γ.Μ.: Η αδικία.

«Π»: Τι θ’ άλλαζατε αν ήταν στο χέρι σας;
Γ.Μ.: Το σύστημα. Θα το γκρέμιζα και θα έφτιαχνα κάτι καινούριο που βασίζεται στην αλληλεγγύη, στο σεβασμό, στην αλληλοκατανόηση και στην ενσυναίσθηση.

«Π»: Πώς επιβιώνει ένας νέος στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο;
Γ.Μ.: Με εργατικότητα και δημιουργικότητα κάνοντας αυτό που αγαπά, διεκδικώντας πιστεύω ότι ένας νέος στην εποχή μας μπορεί να επιβιώσει και να είναι ευτυχισμένος. Εννοείται υπάρχουν και θα υπάρξουν αντιξοότητες αλλά αν έχουμε κατά νου το ότι, όσες φορές και αν πέσουμε, περισσότερες να σηκωθούμε στο τέλος θα τα καταφέρουμε.

«Π»: Βλέπετε φως, διέξοδο σε αυτά που μας συμβαίνουν;
Γ.Μ.: Ναι αισιοδοξώ. Πιστεύω ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα…

«Π»: Μελλοντικά σας σχέδια;
Γ.Μ.: Μελλοντικά θα επιθυμούσαμε να συνεχίσουμε από κοινού τη συνεργασία μας με τη Γεωργία Κοκορίγκου. Στις προθέσεις μας όμως, είναι η συνεργασία μας και με άλλους καλλιτέχνες που έχουν τις ίδιες σκέψεις και ανησυχίες με εμάς. Προς το παρόν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για έναν επόμενο δίσκο. Αυτήν την περίοδο, έχουμε επικεντρωθεί στη διάδοση του καινούργιου δίσκου μέσα από μουσικές παραστάσεις.