ΜΑΙΡΗ ΡΑΖΗ, Ηθοποιός «Το θέατρο χρειάζεται πίστη, αγάπη και πάθος»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΜΑΙΡΗ ΡΑΖΗ, Ηθοποιός «Το θέατρο χρειάζεται πίστη, αγάπη και πάθος»

Η ΜΑΙΡΗ ΡΑΖΗ,

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, απόφοιτος της Γαλλικής Φιλολογίας και της Δραματικής Σχολής Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. Ιδρυτικό μέλος του θεάτρου Οδού Ερμού και της εταιρείας θεάτρου Πρόβα.Μέλος της κριτικής επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς αγώνες. Καθηγήτρια υποκριτικής σε σεμινάρια που διοργανώνουν οι νομαρχίες και οι δήμοι της περιφέρειας.
Πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις: «Επιτρέποντες» και «Δύσκολος» του Μένανδρου, «Δέκα μικροί νέγροι» Α. Κρίστι, «Αμερικανικό όνειρο» Ε. Άλμπη, «Άννα Λουκάστα» Φ. Τζόρνταν, «Αφελής», «Χαρτοπαίχτρα» Δ. Ψαθά, «Προληπτικός» Γ. Ρούσσου, «50 χρόνια δάκρυα 50 χρόνια γέλιο», «Μπαρμπέρης του Όθωνα» Ν. Καμπάνη – Κ. Καραγιάννη, «Η κολπατζού» Γ. Θωμόπουλου – Γ. Τσάμη. Στις επιθεωρήσεις «Αφέντη λαέ» Δ. Κωνσταντάρα- Γ.Κακουλίδη, «Τα μεταξωτά βρακιά», «Ελληνίδες, Έλληνες» Η. Λυμπερόπουλου. «Σταυροφορίες» Κ. Καραγιάννη – Γ. Λαζαρίδη, «Μάνα μητέρα μαμά» Γ. Διαλεγμένου, «Κερατάδες» Μ. Τσικληρόπουλου, «Με τον παρά μου και την κυρά μου». Λαζαρίδη.

Δούλεψε με τους θιάσους του Γιάννη Γκιωνάκη, Ρένας Βλαχοπούλου, Σωτήρη Μουστάκα, Πέτρου Φυσσούν, Θύμιου Καρακατσάνη, Θανάση Βέγγου, Κώστα Χατζηχρήστου, Κώστα Καζάκου. Συνιδρύτρια του θιάσου ΑΘΕΑΤΟ, πρωταγωνίστησε στα έργα: «Πιπίλα» Γ. Xασάπoγλου, «Λοκαντιέρα» Κ. Γκολντόνι, «Παντρολογήματα» Ν. Γκόγκολ με το οποίο περιόδευσε στην Πολωνία, «Κεκλεισμένων των θυρών» Ζ. Π. Σαρτρ. Από το 1990 ιδρύτρια, εμψυχώτρια και υπεύθυνη των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων της εταιρείας θεάτρου «ΠΡΟΒΑ» και του Θεάτρου «Οδού Ερμού».
Πρωταγωνιστεί στα έργα: «Αρκούδα» και «Πρόταση γάμου» Α. Τσέχωφ, «Ακρόαση» και «Εγκαίνια» Β. Χάβελ, «Μην ακούς τη βροχή», Γ.Διαλεγμένου, «Ντίσκο» Π. Τακόπουλου, «Θαυμαστή Μπαλωματού» Λόρκα, «Μονομαχία Γυναικών» Ευγένιου Σκριμπ, «Έρωτας και Τιμωρία» Ιόν Λούκα Καρατζιάλε, με το οποίο ο θίασος συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ θεάτρου στην πόλη Τιργκοβίστε της Ρουμανίας, «Οι εραστές της Βιόρν», της Μ.Ντυράς, «Το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους» του Ρ.Τομά «Θα πάρετε κάτι κύριε Σαίξπηρ» του Εφραίμ Κισσόν, «Ασκηση πέντε δακτύλων» Π.Σάφερ, «Κουαρτέτο Πίσω απο την Αυλαία» Ρ. Χάργουντ, «Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν» Μπέρναρ Σω με το οποίο συμμετείχε στο δεύτερο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Μπραϊλα της Ρουμανίας. «La mamma» Αντρέ Ρουσσέν, «Φλαντρώ» Παντελή Χόρν, «Η Δράκαινα» Δημήτρη Μπόγρη. Ερμήνευσε την «Κλυταιμνήστρα» στο έργο «Πάθει Μάθος» Αισχύλου – Σοφοκλή – Ευριπίδη αποσπάσματα, «Μια νύχτα μια ζωή» Σπύρου Μελά. «Η γιορτή» Σπίρο Σιμόνε,«Η Λύκαινα» του Giovanni Verga, «Ρόζα Εσκενάζυ» του Παναγιώτη Μέντη.
Στην τηλεόραση έλαβε μέρος σε θεατρικά έργα «Άννα Λουκάστα», «Κεκλεισμένων των θυρών», «Μια τρύπα στον τοίχο», «Οι κλειδοκράτορες» κ.α. Συμμετείχε σε διάφορα σήριαλ: «Η Θέμις έχει κέφια», «Η Γλωσσού» Δ. Ψαθά, «Ταξίδι», «Χρυσό σπίτι», «Ταξιτζής», «Παιχνίδι», «Ξενοδοχείο» του Β. Κατσάνη, «Ο Καραγκιόζης Καραγκιόζης» του Γ. Σκούρτη, «Το άγαλμα» του Φ. Δρακονταειδή, «Τζακ Ποτ» του Β. Νεμέα. Και σε τηλεοπτικές σειρές: «Μη μου γυρνάς την πλάτη», «Η αλεπού κι ο μπούφος», «Τα επτά κακά της μοίρας μου», «Και οι τέσσερις ήταν υπέροχες» του Γ. Κωνταντίνου, «Νιρβάνα» του Ιωσήφ Βαρδάκη, «Η Ώρα η Καλή» του Πάνου Αμαραντίδη, «Οι ιστορίες του Αστυνόμου Μπέκα»: «Ο δολοφόνος φορούσε σμόκιν» του Γ. Μαρή, «Επτά Θανάσιμες πεθερές»: «Θεσσαλονικιά πεθερά» του Π. Καναράκη, «Αρβανίτισα πεθερά» του Κ. Κατσέλη, «Μπαμπά μην τρέχεις» του Απ. Τσαούσογλου.
Γνωστή από τις κινηματογραφικές ταινίες «Το τσιφτετέλι» της Σ. Βογιατζόγλου από τη σειρά «Η Θεσσαλονίκη διηγείται», σε σκηνοθεσία Πέτρου Παναμά η οποία εκπροσώπησε την ΕΡΤ3 στο Διεθνές Φεστιβάλ Ευρείας Οθόνης στο Άμστερνταμ, το 1997, «Ρένα, να η ευκαιρία» σε σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη με τη Ρένα Βλαχοπούλου, «Πικρό χιόνι» του Γ. Αγαθονικιάδη. Στο ραδιόφωνο συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα. Το 2001 ιδρύει και διευθύνει την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή «Η Πρόβα» όπου διδάσκει υποκριτική. Το 2005 η Σχολή συμμετείχε στο πέμπτο Διεθνές Φεστιβάλ Δραματικών Σχολών «ΥΠΕΡΙΩΝ» που διεξήχθη στο Βουκουρέστι και πήρε τρία πρώτα βραβεία. Το 2006 στο ίδιο φεστιβάλ η Σχολή λαμβάνει δύο πρώτα βραβεία.
«ΠΑΛΜΟΣ»: Γεννηθήκατε στην Κωνσταντινούπολη και σε ηλικία 6 ετών ήρθατε στην Ελλάδα. Ποιά εικόνα έμεινε χαραγμένη στη μνήμη σας από τη γενέτειρά σας;
ΜΑΙΡΗ ΡΑΖΗ:
Έχω όμορφες εικόνες κρατημένες στη μνήμη μου και στην ψυχή μου. Δεν μιλάω ποτέ γι’αυτό το κομμάτι της ζωής μου γιατί με πληγώνει. Δεν την επισκέπτομαι, δεν θέλω. Πήγα μόνο μιά φορά, πριν 17 χρόνια, για να παίξω για επαγγελματικές υποχρεώσεις. Δεν θέλω να πηγαίνω.
«Π»: Είστε απόφοιτος της Γαλλικής Φιλολογίας και της Δραματικής Σχολής του Γ. Θεοδοσιάδη. Τι σας ώθησε στην υποκριτική;
Μ.Ρ.: Από μικρή μου άρεσε το τραγούδι κι ο χορός. Στην Πόλη στήναμε παραστάσεις, κόβαμε εισιτήρια και παίζαμε διάφορα σκετς. Δεν με φαντάζομαι να κάνω κάτι άλλο. Ηθελα να εκφραστώ, ένοιωθα πολύ έντονα αυτή την ανάγκη. Πιτσιρίκα ήμουν πολύ άτακτη και ανήσυχη και πρώτη μαθήτρια χωρίς να διαβάζω πολύ. Παρακολουθούσα την παράδοση, την λάτρευα! Ημουνα και είμαι ζιζάνιο και έτσι θα παραμείνω!
«Π»: Τί είναι το θέατρο για εσάς;
Μ.Ρ.: Με δυο λόγια, χωρίς θέατρο μελαγχολώ!
«Π»: Έχετε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ηχόχρωμα στην φωνή σας μαζί με τον πληθωρικό τρόπο ερμηνείας των ρόλων σας. Είναι ένα κομμάτι της αναγνωρισιμότητας και της επιτυχίας σας στο θέατρο;
Μ.Ρ.: Ναι, είναι αλήθεια, έχω ένα ηχόχρωμα στη φωνή αλλά δεν παραμένει το ίδιο όταν παίζω διαφορετικούς ρόλους όπως φέτος. Τότε η φωνή μου γίνεται αγνώριστη. Στο θέσατρο πολλά πράγματα συμβάλλουν στην επιτυχία, δεν αρκεί νά’ χεις φωνή ή παρουσιαστικό μόνο.
«Π»: Έχετε συμμετάσχει με όλους σχεδόν τους θιάσους των Ελλήνων μεγάλων πρωταγωνιστών. Ποια συνεργασία σας έχει εντυπωσιάσει και παραμένει αξέχαστη;
Μ.Ρ.: Όλους τους αγαπώ από όλους έμαθα πολλά. Στο θέατρο δούλεψα πολλά χρόνια με τον Γιάννη Γκιωνάκη. Μου έμαθε την κωμωδία. Επίσης με την Βλαχοπούλου, τον Βέγγο, τον Χατζηχρήστο, τον Καζάκο. Από όλους βοηθήθηκα και προχώρησα. Στην τηλεόραση από τον μοναδικό Κωνσταντίνου. Όλες μου τις συνεργασίες τις κρατώ ως θησαυρό.
«Π»: Είστε παντρεμένη με τον εξαιρετικό ηθοποιό και σκηνοθέτη Σωτήρη Τσόγκα. Αυτό σας έδωσε δυνατότητα επιλογής των ρόλων σας;
Μ.Ρ.: Όχι, μαζί διαλέγουμε τα έργα το ρεπερτόριο. Υπάρχει ένας σχεδιασμός, μία φιλοσοφία στην επιλογή των έργων. Τα τελευταία χρόνια κάναμε νέα ανθολογία με Έλληνες συγγραφείς των αρχών του 20 ου αιώνα.
«Π»: Το θέατρο ΠΡΟΒΑ ιδρύθηκε το 1990, αν δεν κάνω λάθος. Μιλήστε μας γι’ αυτό σας το εγχείρημα.
Μ.Ρ.: Το θέατρο ΠΡΟΒΑ ιδρύθηκε το 1984. Από τότε δουλεύουμε ασταμάτητα με 80 παραγωγές στο ενεργητικό μας. Άλλοτε παίρνουμε επιχορήγηση άλλοτε όχι αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε μακρια από ταμειακές επιταγές με δύσκολες επιλογές ποιοτικές με βραβεύσεις ατομικές και συλλογικές με εμφανίσεις σε 4 διεθνή φεστιβάλ. Η πολιτιστική εταρεία Πρόβα εχει πολλαπλές δραστηριοτητες. Είναι ένας πολιτιστικός οργανισμός που δραστηριοποιείται στο Θεατρο Εκπαίδευση – Δρματική Σχολή Πρόβα Εργαστήρια για παιδιά προσχολικής και εφηβικής ηλικίας. Κάνουμε παιδικές παραστάσεις και διοργάνωση πάρτυ. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που στηρίζεται στο κοινό του το πιστό, που τον παρακολουθεί.
«Π»: Πώς βιώνετε την οικονομική κρίση στο θέατρο και πώς τα βγάζετε πέρα οικονομικά;
Μ.Ρ.: Όπως όλοι. Δεν μ’ αρέσει να γκρινιάζω και να μιζεριάζω. Είμαι αισιόδοξη, αγαπώ με πάθος ό,τι κάνω. Αυτή τη θετική μου στάση καταλαβαίνει ο κόσμος που μας στηρίζει. Αφού κάνω ό,τι μπορώ για να το παρουσιάσω με τον καλύτερο τρόπο με λογικό εισιτήριο, με φτηνά διδακτρα, με προσωπική δουλειά, με πολλή προσωπική δουλειά. Απευθύνομαι στους εργαζόμενους που δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Ζω στην εποχή μας, την ακούω, τη βιώνω.
«Π»: Το 2001 ιδρύσατε την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρη Ραζή την οποία διευθύνετε. Πώς βλέπετε τα νέα παιδιά και τι τα συμβουλεύετε για την υποκριτική Τέχνη;
Μ.Ρ.: Τα αγαπώ πολύ τα παιδιά που ασχολούνται με το θέατρο. Κάνουν το όνειρό τους πραγματικόυτητα και καλά κάνουν. Είναι καλλιτέχνες, αγαπούν το θέατρο και ίσως καταφέρουν κάποια στιγμή να βρουν το στίγμα τους και το δρόμο τους. Χρειάζεται όμως πολύ πίστη, μεγάλη αγάπη και συνεχές πάθος.
«Π»: Παράλληλα λειτουργεί και το Θεατρικό Εργαστήρι για τα παιδιά. Ποιά η απήχηση φέρνουν οι γονείς τα παιδιά τους; Τι τους προσφέρει το εργαστήρι;
Μ.Ρ.: Τα φέρνουν οι γονείς τους γιατί η καλλιτεχνική εκπαίδευση και ειδικά η θεατρική λείπει από τις αίθουσες διδασκαλίας. Η μουσική, ο χορός, το τραγούδι, η ζωγραφική, η ποίηση ναι υπάρχει στη διδακτέα ύλη. Το θέατρο όμως; Τα παιδιά στα Εργαστήρια εκτονώνονται. Δεν υπάρχει η αλάνα, τα άλση που θα παίξουν κρυφτό, κουτσό, που θα αποφορτιστούν από τις πολλές ευθύνες τους. Πού θα παίξουν λοιπόν; Στο θέατρο παίζουν και εκτονωνόνται.
Από φέτος τη διεύθυνση των Εργαστηρίων ανέλαβε η Κοραλία Τσόγκα και με την πείρα και τις σπουδές που έχει κάνει για το παιδί, και πιστεύω ότι αναπτύχθηκε πολύ η εκπαίδευση του παιδιού μέσω του θεάτρου. Λειτουργούν ήδη τρία τμήματα προσχολικής, σχολικής και εφηβικής ηλικίας κι εκτός από τη σπουδή, παρουσιάζουν δύο φορές το χρόνο ειδική δουλειά σε επίπεδο επικοινωνίας, σωματικής έκφρασης, δραματοποίησης κειμένων αλλά και δράσεις αυτοσχεδιαστικές. Θεωρώ ότι αυτός ο τομέας είναι πολύ σημαντικός.
«Π»: Παρακολουθήσαμε την θεατρική παράσταση «Το δωμάτιο με του Μανδαρίνου», κατά γενική ομολογία απο την αρχή έως το τέλος καθήλωσε τους θεατές η ξεχωριστή δική σας ερμηνεία και του Σωτήρη Τσόγκα καθώς και των υπολοίπων ταλαντούχων ηθοποιών. Είναι κάποιοι από τους μαθητές σας;
Μ.Ρ.: Ω, σας ευχαριστώ πολύ! Οι μαθητές μας βοηθούν στο στησιμο του σκηνικού, παρακολουθούν πρόβες κι όταν τελειώσουν ή κατα τη διάρκεια των σπουδών τους, παίζουν στην παιδική σκηνή. Αυτή τη χρονιά τουλάχιστον 10 απόφοιτοι ή μαθητές παιζουν σε διάφορες παραγωγές του θεατρου. Στο συγκεκριμένο έργο δεν παίζουν.
«Π»: Τι ζητά ο θεατής από το θέατρο, Τι περιμένει;
Μ.Ρ.: Το θέατρο αλλάζει τον άνθρωπο. Τον βοηθάει, τον καθένα μας ξεχωριστά.
«Π»: Ποιές είναι οι καλύτερες ευτυχισμένες στιγμές σας στο θέατρο ;
Μ.Ρ.: Μόνο καλές στιγμές θυμάμαι! Το θέατρο μου δίνει ευτυχία, με «γεμίζει», δεν μου δίνει ποτέ στενοχώρια.
«Π»: Οι ηθοποιοί, οι ρόλοι, τα κείμενα, οι ερμηνείες, τα σκηνικά, η μουσική, τα κοστούμια, αποτελούν την μαγεία στο θέατρο; Τι κοινωνεί αυτό στον απαιτητικό θεατή;
Μ.Ρ.: Ο καθένας παίρνει ό,τι του αρέσει και ό,τι έχει ανάγκη από ένα έργο τέχνης. Απαιτητικός ή μη, θα του αρέσει κάτι, θα του μιλήσει θετικά ή αρνητικά. Δεν θα μείνει ασυγκίνητος.
«Π»: Συνεργαστήκατε με τον Στ. Μαλέλη.
Μ.Ρ.: Επί τρία χρόνια, ναι. Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις για τον Στ. Μαλέλη. Σε κάθε μας παράσταση είναι παρών, βοηθάει, αγαπάει το θέατρο. Άλλωστε του χάρισε βραβεία, εξαιρετικές κριτικές κι επιτυχία. Αυτά είναι ανεκτίμηα και χαίρομαι γιατί του αξίζουν!
«Π»: Ποιός ρόλος «γάντι» έίναι το όνειρό σας;
Μ.Ρ.: Η Λυσιστράτη, την οποία λατρεύω!
«Π»: Βλέπετε να στρέφονται οι νέοι στο θέατρο;
Μ.Ρ.: Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Διαφορετικά δεν θα υπήρχαν τόσες δραματικές σχολές και τόσα πολλά θέατρα. Φυσικά και ενδιαφέρονται για το θέατρο οι νεοι!
«Π»: Τι αγαπάτε; Τί σας εξοργίζει;
Μ.Ρ.: Αγαπώ την εργατικότητα, την τιμιότητα, την εξυπνάδα, την ενεργή συμμετοχή στα κοινά. Σιχαίνομαι το ψέμα, την υποκρισία, την αδιαφορία, την ουδετερότητα.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή