Βαθιά σήψη, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Από πού να το πιάσουμε;
Από το ποδόσφαιρο;
Από τα Εξάρχεια; Από τα
Ελληνοτουρκικά; Από τα κόκκινα δάνεια και τους
πλειστηριασμούς; Από πού;
Ας ξεκινήσουμε από το θέμα του ΠΑΟΚ και γενικότερα
του ποδοσφαίρου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δούλευα σε μια εταιρεία που έφτιαχνε ταρτάν (αθλητικός τάπητας στα γήπεδα). Δούλεψα σε όλα τα γήπεδα της Αθήνας από παλαιό Ολυμπιακό στάδιο, Καραϊσκάκη, Πανιώνιο κ.τ.λ. και σε πολλά γήπεδα της επαρχίας. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση τότε, ήταν ότι τα μεγαλύτερα τομάρια εκείνης της εποχής ήταν οι αθλητικοί παράγοντες ποδοσφαιρικοί και κλασικού αθλητισμού σε όλα ανεξαιρέτως τα γήπεδα που δούλεψα. Από αυτό που συμβαίνει σήμερα νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει και πολύ ο αθλητικός μας χώρος όσον αφορά τους παράγοντες.
Κάποτε πηγαίναμε στο γήπεδο για διασκέδαση δίπλα-δίπλα Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί. Σήμερα οι αντίθετοι φίλαθλοι χωρίζονται με κάγκελα και διμοιρίες των ΜΑΤ. Δημιουργήθηκαν οι σύνδεσμοι φιλάθλων, θήρες 13, 14, 15, κτλ και αυτοί οι οργανωμένοι φίλαθλοι κατέλαβαν τους αγωνιστικούς χώρους και κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πάει να δει ποδόσφαιρο. Δεν έχει σημασία αν γεμίζει το γήπεδο, αλλά γιατί να μην μπορώ να πάω και εγώ αφού με εμποδίζουν τα οργανωμένα από τους παράγοντες τομάρια που αλληλοσκοτώνονται και τρομοκρατούν τους σοβαρούς οικογενειάρχες φιλάθλους;
Τώρα που γράφω αυτές τις αράδες, βγήκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και είπε ότι θα κάνουν το παν να εξυγιάνουν το ποδόσφαιρο και δεν θα υπολογίσουν το πολιτικό κόστος. Δηλαδή μας λέει ο Τζανακόπουλος ότι δεν εφαρμοζόταν ο νόμος μέχρι τώρα λόγω πολιτικού κόστους!!!! Αν αναρωτιέστε αν υπάρχει άλλη χώρα του πλανήτη με αυτές τις αντιλήψεις πολιτικών και τα πιστεύω των πολιτών, σας λέω ότι δεν υπάρχει πουθενά. Δεν παρακολουθώ με λεπτομέρεια τα ποδοσφαιρικά και δεν μπορώ να εισέλθω σε βάθος, αλλά θα σας υπενθυμίσω ότι η ΑΕΚ υποβιβάστηκε από την κακοδιοίκηση λόγω των επιλογών διαφόρων παραγόντων. Μήπως θα έπρεπε να γίνει και τώρα υποβιβασμός και ίσως και διακοπή του πρωταθλήματος για να σπάσει το απόστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Ο Υφυπουργός αθλητισμού Βασιλειάδης ζήτησε από τις 4 μεγαλύτερες ομάδες να του προτείνουν δράσεις για να συνεχιστεί το πρωτάθλημα. Παρά τα λεγόμενα του Τζανακόπουλου το πολιτικό κόστος υπολογίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί διαφορετικά θα έθετε όρους η κυβέρνηση, θα απαιτούσε εφαρμογή τους και με το παραμικρό να έπεφτε βαρύς ο πέλεκυς σε παράγοντες και ομάδες. Ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα μετέθετε τις ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ευθύνες της κυβέρνησης σε προηγούμενες κυβερνήσεις και ειδικά για τον Σαβίδη από τότε που ήρθε στην Ελλάδα και αγόρασε διάφορες επιχειρήσεις.
Το πρόβλημα του ποδοσφαίρου λύνεται πολύ απλά. Εφαρμογή των νόμων που ισχύουν στη Αγγλία, Βέλγιο κτλ. Κανονικά η ΦΙΦΑ πρέπει να εκπαραθυρώσει την Ελλάδα γιατί μόνο έτσι θα εκπαραθυρωθούν όλοι οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που καταστρέφουν το λαϊκότερο και πιο αγαπητό άθλημα. Αυτά… Αν δεν πειστήκατε ότι δεν υπάρχει σήψη συνεχίζω με το θέμα των Εξαρχείων και τα επεισόδια που γίνονται τώρα 14/3/18 που γράφω αυτές τις αράδες.
Την περασμένη Δευτέρα η αστυνομία εκκένωσε τρία κτήρια που είχαν καταληφθεί εδώ και δεκαετίες. Η αστυνομική επιχείρηση έγινε με εισαγγελική εντολή, έπειτα από μηνύσεις που υπέβαλαν οι ιδιοκτήτες των κτιρίων αυτών. Ειδικότερα, το της Ματρόζου που ανήκει στον «Ευαγγελισμό», της Ζαΐμη στην ΕΣΗΕΑ και της Καλλιδρομίου σε ιδιώτη. Το θέμα είναι ότι οι αντιεξουσιαστές καταληψίες έκαναν ανακατάληψη στο κτήριο της Καλλιδρομίου, σήμερα το απόγευμα και αποπειράθηκαν ανακατάληψη και του κτηρίου της οδού Ματρόζου στο Κουκάκι. Δεν τελούν μόνο τα ανωτέρω κτήρια υπό κατάληψη, αλλά και πολλά άλλα στο κέντρο της Αθήνας. Υπό κατάληψη τελεί και το Πεδίο του Άρεως αν δεν το έχετε υπ’ όψη σας.
Υπό κατάληψη τελεί και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο στην Πατησίων που κατάντησε κέντρο εκπαίδευσης τρομοκρατών που η οποιαδήποτε μετά ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα τους βρει μπροστά της. Υπό κατάληψη τελούν και τα Εξάρχεια. Γνωρίζουμε ότι το Σύνταγμα έχει ως θεμελιώδη αρχή την προστασία της ιδιοκτησίας ιδιωτικής ή δημόσιας. Ακόμη γνωρίζουμε ότι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι των νόμων.
Ποια είναι όμως η ισότητα αν ένας ιδιοκτήτης του οποίου έχει καταληφθεί η ιδιοκτησία δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει; Πώς είναι δυνατόν να καθυστερούν δίκες τόσα χρόνια για να αποφασιστεί η ελευθέρωση των ιδιοκτησιών; Ο ιδιοκτήτης που έχει το κτήριό του υπό κατάληψη πληρώνει ΕΝΦΙΑ, όπως ένας άλλος που έχει κτήριο και το νοικιάζει. Είναι ίσοι απέναντι στον νόμο αυτοί οι δύο ιδιοκτήτες; Προφανώς όχι.
Ποιος έχει όμως την ευθύνη και ποιος πληρώνεται για την εξασφάλιση της ισότητας των πολιτών όπως επιτάσσει το Σύνταγμα; Η αστυνομία θα μου πείτε. Μα τότε γιατί η αστυνομία δεν κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνεται; Είναι ή όχι παράνομη έναντι του Συντάγματος η αστυνομία; Τι λέτε; Θα τολμούσε ένας αστυνομικός διοικητής να αφήνει, με δική του πρωτοβουλία, να τελούνται παράνομες πράξεις όπως μολότοφ χωρίς συλλήψεις, πυρπολισμοί λεωφορείων, καταστροφές στο μετρό, καταλήψεις κτηρίων και παράνομο εμπόριο π.χ. στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο; Να είστε βέβαιοι ότι θα είχε πάει σπίτι του.
Την περασμένη εβδομάδα έγιναν συγκρούσεις για τους πλειστηριασμούς όπως και σήμερα που γράφω. Τότε τραυματίστηκαν δυο τρεις διαμαρτυρόμενοι από την αστυνομία και διατάχτηκε έρευνα αν οι αστυνομικοί έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο!!! Τι έπρεπε να κάνουν οι αστυνομικοί; Να τρώνε ξύλο και να βλέπουν να καταστρέφεται η περιουσία διαφόρων πολιτών των συμβολαιογράφων στην προκειμένη περίπτωση; Ποιος φταίει;
Το μυαλό σας θα πήγε αμέσως στην κυβέρνηση. Δεν φταίει μόνο η κυβέρνηση. Κυρίως φταίει η διάβρωση που έχουμε υποστεί την τελευταία εικοσαετία. Η διάβρωση ξεκίνησε από την υπονόμευση του σχολείου από τότε που όλες οι κυβερνήσεις υπέκυπταν σε διάφορες συνδικαλιστικές απαιτήσεις για να γλυτώνουν από αυτό το καρκίνωμα της κοινωνίας που λέγεται «πολιτικό κόστος».
Αυτό το πολιτικό κόστος φοβάται και η σημερινή κυβέρνηση και ζήτησε συμφωνία όλων των κομμάτων για την συνολική ανάληψή του με σκοπό την εξάλειψή του προβλήματος των Εξαρχείων.
Ως όρο το «πολιτικό κόστος» το άκουσα για πρώτη φορά στο αριστερό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τότε άσκηση πολιτικής. Κυρίως το εκμεταλλεύτηκαν οι συνδικαλιστές και επέβαλλαν πολιτικές που σιγά-σιγά, ως κοινωνία, οδηγηθήκαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Ο όρος χρησιμοποιείται κατά κόρον από την σημερινή κυβέρνηση, η οποία θέλει να δείξει ότι δεν φοβάται να πάρει μέτρα που θα της μειώσουν δημοτικότητα, αλλά ότι είναι αναγκαία για το καλό της πατρίδας. Το θέμα είναι ότι το λέει, αλλά όπως απέδειξα στο πρώτο μέρος τους άρθρου δεν το εφαρμόζει.
Σας το υπενθυμίζω. Ο μεν κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι δεν θα υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος και θα εξυγιάνουμε το ποδόσφαιρο και την ίδια στιγμή ο υφυπουργός αθλητισμού ζήτησε ΜΟΝΟ από 4 ομάδες γραπτές προτάσεις για να μην ακυρωθεί το πρωτάθλημα.
Πολιτικό κόστος, κ. κυβερνητικέ εκπρόσωπε, είναι να σταματήσεις το πρωτάθλημα, να θεσπίσεις δρακόντειους νόμους για πλήρη έλεγχο του πρωταθλήματος, τους οποίους και εφαρμόζεις. Αυτό το «κόστος» θα μπορούσα να το δεχτώ. Από την στιγμή όμως που θεσπίζεται ένας νόμος πολιτικό κόστος, για κάθε κυβέρνηση, θα έπρεπε να ήταν η μη εφαρμογή του νόμου και όχι η εφαρμογή του όπως γίνεται σήμερα. Κάθε ολιγωρία στην εφαρμογή του νόμου είναι κέρδος για τους απατεώνες και βάρος για τους σοβαρούς και σκληρά εργαζόμενους πολίτες.
Τα παραπάνω ήταν δυο από τα πολλά αρνητικά παραδείγματα που συμβαίνουν στην Ελληνική κοινωνία σήμερα χωρίς όμως να αγνοούμε τα θετικά. Το ζήτημα όμως είναι ότι τα αρνητικά είναι στην καθημερινότητα με κύριους καθοδηγητές τα κανάλια που ξεπουλάν τα πάντα για την ακροαματικότητα. Είναι και αυτό δείγμα της σήψης.
Για να πάει η χώρα μπροστά θα πρέπει να πάρουν το θάρρος οι εν υπνώσει δυνάμεις της κοινωνίας να σαρώσουν όλο το εν σήψη πολιτικό σύστημα και με όραμα να ανοίξουν νέους δρόμους για την κοινωνία.