ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ, Ποιητής «Η κάθε σχέση με την τέχνη ξεκινάει με το ταλέντο»

Ο Βασίλης Σαμοΐλης γεννήθηκε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας. Μεγάλωσε μέσα σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, δίπλα σε λαϊκούς μουσικούς, ενώ ο πατέρας του ήταν ζωγράφος και αξιόλογος ξυλογλύπτης. Έφυγε μικρός από το σπίτι για να περιπλανηθεί στον αγώνα για επιβίωση στην Αθήνα. Εκεί σπούδασε θέατρο μα η ζωή τον ανάγκασε να επιστρέψει στη γενέτειρά του. Είναι παντρεμένος και έχει δυο υπέροχες κόρες.
Δεν ξέχασε ποτέ τους πρώτους στίχους του, που πάντα φυλούσε στο χρονοντούλαπό του μέχρι που εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή «Γυναίκα Πνοή». Η ποίηση ήταν ο δρόμος προς το φως, μια έκφραση ζωής, ένα πάθος αχαλίνωτο. Η αγάπη και ο θαυμασμός του για τη γυναίκα, ο έρωτας, η φύση, η ομορφιά, γίναν η δύναμη να συνεχίζει να γράφει με ευαισθησία και ερωτισμό. Μέσα από τους στίχους του, αφήνει το όνειρο να ταξιδεύει με πάθος, του δίνει φτερά, του δίνει ζωή! Τα ποιήματα είναι η ζωή του…

«ΠΑΛΜΟΣ»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια βιοπαλαιστών. Φτωχή οικογένεια
Οι γονείς προσπαθούσαν να μας δώσουν αξίες που είχαν σχέση με την κοινωνία, να βγούμε δηλαδή σωστοί πολίτες, καλοί άνθρωποι. Κατάγομαι από δυο διαφορετικές καταβολές με βαθιές ρίζες στην τέχνη. Οπότε, δεν υπήρχε περίπτωση να μη με διαμορφώσουν.

«Π»: Η Κέρκυρα, η ιδιαίτερη πατρίδα σας, πώς σας εμπνέει;
Β.Σ.: Η Κέρκυρα. Γεωλογικά είναι ευλογία να γεννιέται κάποιος εκεί. Οι παραδόσεις, η κουλτούρα, ο τρόπος σκέψης, το ταμπεραμέντο, είναι γενετήριος αφορμή. Αν δεν είσαι Κερκυραίος, δεν τα νιώθεις όλα αυτά.

«Π»: Ποιές επιρροές δεχτήκατε από τον καλλιτέχνη ζωγράφο και ξυλογλύπτη πατέρα σας;
Β.Σ.: Όταν έβλεπα μικρός τον πατέρα μου με τα μολύβια και τα σκαρπέλα, κάπου βαθιά έβλεπα τον εαυτό μου. Με έβαζε και του έκανα πολλές δουλειές απάνω στο ξύλο. Συνεπώς, τα ερεθίσματα είχαν ξεκινήσει. Ήταν μια αρχή στην τέχνη, η οποία με σημάδεψε.

«Π»: Ποίηση τι είναι για εσάς;
Β.Σ.: Τι είναι ποίηση για εμένα… Η άντληση ερεθισμάτων από τον εσωτερικό και τον εξωτερικό μου κόσμο. Η γνώση της δημιουργίας, αλλά και η επιθυμία να εκφραστώ μέσα από τις αράδες, σαν ένα πνεύμα που απογειώνει τον χρόνο. Η ποίηση είναι για μένα ζωή!

«Π»: Σας ωφέλησαν οι σπουδές σας στο θέατρο;
Β.Σ.: Είναι αλήθεια πως μέσα από το θέατρο πήρα το παραπέρα για να μπορώ να αφουγκράζομαι σωστά. Τα όσα έκανα εκεί, τα όσα έμαθα τα όσα διδάχτηκα, ήταν εφαλτήριο άσκησης μιας γνώσης. Τα βράδια στα καμαρίνια έγραφα στα κρυφά πολλά πράγματα…

«Π»: Ποιά η μούσα σας;
Β.Σ.: Μούσα… ό, τι μπορεί να μου ξυπνήσει το ένστικτο μιας έκφρασης. Ακόμη ό,τι βλέπει το μάτι, ό,τι αναζητάει μια επιθυμία… αλλά κυρίαρχο είναι η γυναίκα. Η γυναίκα σαν φύση, σαν δημιουργός ζωής, σαν την εξέλιξη στο παραπέρα της ζωής μας.

«Π»: «Ανθος του Έρωτα». Πολύς ο έρωτας. Μαντατοφόρος της καρδιάς τα χτυποκάρδια. Οίστρου πηγές σε λέξεις αρμαθιές όαση των καημών .Τι είναι ο έρωτας για εσάς;
Β.Σ.: Ο έρωτας για μένα είναι η αρχή στο απόλυτο. Είναι το ερέθισμα για την εξέλιξη του κυτταρικού οργανισμού. Ο πόθος, η σχέση, η γνώση των αισθήσεων πράξη, είναι αφορμές που σημαδεύουν το μέσα μου.

«Π»: Υμνείτε με τους στίχους σας την γυναίκα: Και εκεί που λέω να ξαποστάσω να σου εσύ, προκλητική να μου γνέφεις λάγνα φιλήδονα ατίθαση. Ποιά η άποψή σας για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων;
Β.Σ.: Έχω την άποψη πως το ένα είναι η συνέχεια του άλλου. Δυο διαφορετικές υπάρξεις, που ενώνουν κοινά πράγματα, πότε με υποχωρήσεις και πότε με έριδες αλλά πάντα μονιάζουν στο πραγματικό τον έρωτα…

«Π»: Πότε εκδόθηκε η πρώτη σας ποιητική συλλογή με τίτλο «Γυναίκα Πνοή» και τι πραγματεύεται;
Β.Σ.: Η πρώτη μου δουλειά είναι ποίηση. Εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Ο έρωτας είναι διάχυτος. Εξάλλου, ακράδαντα πιστεύω πως δεν θα μπορέσω να γράψω διαφορετικά σε αυτή την φάση της ζωής μου που είμαι. Ο Έρωτας είναι κυρίαρχος…

«Π»: Πιστεύετε στο έμφυτο ταλέντο;
Β.Σ.: Μα νομίζω πως είναι το Άλφα και το Ωμέγα. Αν δεν «το’χεις» που λέμε, δεν το τολμάς. Σίγουρα η κάθε σχέση με την τέχνη ξεκινάει από το ταλέντο.

«Π»: Ποιοι οι αγαπημένοι σας ποιητές ή ποιήτριες;
Β.Σ.: Διάβαζα πάρα πολύ Νικηφόρο Βρεττάκο. Και διαβάζω ακόμη. Ο Λουντέμης, ο Ρίτσος, ο Καββαδίας, η Μαρία Πολυδούρη… Διάβασα την Ζωή Καρέλλη… Όλοι αυτοί με σημάδεψαν ενεργειακά!

«Π»: Τι επιδιώκετε μέσω της συγγραφής ;
Β.Σ.: Τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω από την μεγάλη ανάγκη μου να εκφραστώ.

«Π»: Είναι οι καλλιτέχνες φορείς πολιτισμού;
Β.Σ.: Μα βεβαίως! Αλίμονο αν τους δίναμε άλλη ιδιότητα! Ποιος είναι αυτός που μέσα από ένα βιβλίο, έναν πίνακα ένα γλυπτό, δεν ένιωσε διαφορετικά;; Που δεν επηρεάστηκε, που δεν σκέφτηκε, που δεν ένοιωσε…

«Π»: Τα πάμε καλά με την τέχνη; Ποια η γνώμη σας;
Β.Σ.: Αν ρωτάτε ως λαός, έχω την εντύπωση ότι ο σημερινός Έλληνας έχει χάσει λίγο την αξία της τέχνης. Δεν τον ενδιαφέρει και τόσο πολύ. Βέβαια, ευτυχώς που έχουμε αυτήν την ευλογημένη γλώσσα διαφορετικά θα είχαμε, πιστεύω, χαθεί σε διαφορετικές ερμηνείες.

«Π»: Πώς βλέπετε τους Νεοέλληνες;
Β.Σ.: Εντάξει, έχουν πάρα πολλά που τραβάνε σαν λαός για να τους κρίνουμε με μια λέξη, μια αράδα.

«Π»: Η Ελλάδα αγαπά τα παιδιά της; Πιστεύετε πως έφυγαν τα καλύτερα μυαλά;
Β.Σ.: Σίγουρα. Αυτό είναι η αδυναμία των κρατούντων, το να στηρίξουν την Ελληνική γνώση και επιστήμη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα!

«Π»: Ποια έργα σας έχουν εκδοθεί;
Β.Σ.: «Σκόρπιες Σκέψεις» 2015, ένα μικρό βιβλιαράκι σε τοπικό επίπεδο, «Γυναίκα Πνοή» 2016 από τις Εκδόσεις «ΟΣΤΡΙΑ». Και το «Ταξίδι του Έρωτα» το 2017 από τις εκδόσεις «ΚΟΜΝΗΝΟΣ».

«Π»: Πώς σας αντιμετωπίζει ο περίγυρός σας ως ποιητή;
Β.Σ.: Τολμώ να πω με το σεβασμό που πιστεύουν ότι υπηρετεί το έργο μου.

«Π»: Ζωγραφίζετε; Ζείτε ποιητικά;
Β.Σ.: Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να εκφραστώ πάνω σε έναν πίνακα αλλά… δυστυχώς… Η ζωή μου είναι απλή, λιτή, αφοσιωμένος στην εργασία μου, και στις αξίες του τόπου μου, που είμαι ενεργό μέλος.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Β.Σ.: Στρώνω σιγά σιγά το χαλί για την επόμενη στιγμή, που θέλω να είναι ένα μυθιστόρημα.