«Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη, χρειάζεται θυσίες και πόνο για να πετύχουμε»

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη,  χρειάζεται θυσίες και πόνο  για να πετύχουμε»

Γεννήθηκε στο χωριό Σέκλιζα της Καρδίτσας (σημερινή ονομασία του Καλλίθηρο), στις 14 Ιουλίου το 1961 από φτωχούς γονείς. Το 1962 έφυγαν μετανάστες στη Γερμανία και τον άφησαν να μεγαλώνει με τη γιαγιά του στο χωριό. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και το εξατάξιο γυμνάσιο στην Καρδίτσα το 1979. Σπούδασε στην Αθήνα πολιτικός μηχανικός κι ασχολείται με δημόσια και ιδιωτικά έργα.
Το 1995 αποφάσισε να φύγει από την Αθήνα και να εγκατασταθεί στη Λήμνο όπου εργάζεται και ζει με τα τρία αγόρια μου.
Το πρώτο του ποίημα το έγραψε το φθινόπωρο του 1972 σε ηλικία 11 χρονών, με αφορμή το θάνατο του αγαπημένου μου παππού. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο την άνοιξη του 2013 με τίτλο «Οι θρήνοι της ψυχής μου» και θ’ ακολουθήσουν σύντομα κι άλλες.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Γεννηθήκατε στο Καλλίθηρο της Καρδίτσας όπου σας μεγάλωσε η γιαγιά σας. Πώς σας διαμόρφωσε αυτή η έλλειψη των γονιών σας;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΘΥΜΙΟΣ ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ: Όπως κάθε μικρό παιδί που του λείπουν οι γονείς. Ανασφάλειες και συχνές εκρήξεις θυμού που σιγά σιγά πέρασαν με το γυρισμό των γονιών μου.
«Π»: Σπουδάσατε πολιτικός μηχανικός και ασχοληθήκατε με δημόσια και διωτικά έργα. Πώς ήταν ο χώρος αυτός για έναν ποιητή που στα 11 χρόνια του έγραψε το πρώτο του ποίημα;
Θ.Κ.Σ.: Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο το επάγγελμα στη ποίηση. Η ποίηση πηγάζει μες από τη ψυχή μας, άλλωστε ο κάθε άνθρωπος είναι ένας ποιητής από μόνος του μια που η ψυχή του είναι η πνοή του Θεού.
«Π»: Μένετε στη Λήμνο με τα τρία αγόρια σας. Πώς είναι η ζωή εκεί στο νησί;
Θ.Κ.Σ.: Τη Λήμνο όταν την πρωτογνώρισα το 1988 φοιτητής ακόμα, είπα μέσα μου: Να ένας επίγειος παράδεισος που πρέπει να ζήσεις. Αυτό λοιπόν έκανα, ήρθα το 1995 και μέχρι σήμερα ζω εδώ μες την ηρεμία, την ασφάλεια, τον καθαρό αέρα, τη πεντακάθαρη θάλασσα, που όλα αυτά είναι πηγές έμπνευσης για μένα.
«Π»: Τι συμβουλεύετε τους τρεις γιούς σας να προσέχουν;
Θ.Κ.Σ.: Τώρα τα παιδιά μου είναι μεγάλα. Από μικρά τα γαλούχησα με αγάπη και καρτερικότητα. Τ’ απότρεψα από το ψέμα, τους βοήθησα ν’ αγαπήσουν την κοσμιότητα και το διάβασμα, μακριά από κακές παρέες και συναναστροφές που θα τους έκαναν κακό για όλη τους τη ζωή. Νομίζω πως τα κατάφερα, σήμερα ο μεγάλος μου γιος είναι δικηγόρος κι εργάζεται στην Κύπρο, ο δεύτερος τελείωσε το φυσικό στο Καποδιστριακό και κάνει μεταπτυχιακό και ο μικρός τελειώνει μαθηματικός επίσης στο Καποδιστριακό!
«Π»: Πώς βιώνετε τις ανησυχίες σας και τις δικές τους;
Θ.Κ.Σ.: Καλή ερώτηση ειδικά για έναν πατέρα. Αγωνιώ μαζί τους για το κάθε πρόβλημά τους, μου λένε τα προβλήματά τους όταν αυτοί κρίνουν πως πρέπει. Έχουμε μια καταπληκτική σχέση μεταξύ μας. Θα έλεγα πως είμαστε φίλοι!
«Π»: Ο τόπος της καταγωγής σας με τον τόπο διαμονής σας, τί κοινά έχουν;
Θ.Κ.Σ.: Αγαπάω το χωριό που γεννήθηκα, αγαπάω το μέρος που ζω τα 20 τελευταία χρόνια γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να εργαστώ και να δημιουργήσω προϋποθέσεις τέτοιες, ώστε να έχω τη δυνατότητα να σπουδάσω σχεδόν ταυτόχρονα τρία παιδιά. Νομίζω πως τα μόνα κοινά που έχουν είναι τα παιδικά μου χρόνια με αυτών των παιδιών μου!
«Π»: Γίνεται η ζωή μας εύκολα αν από νωρίς γνωρίζουμε τί θέλουμε, τί ζητάμε απ’αυτήν;
Θ.Κ.Σ.: Η ζωή μας είναι μια συνεχής μάχη, χρειάζεται πολλές φορές θυσίες και πόνο για να πετύχουμε. Αν προσπαθήσουμε, παλέψουμε, ματώσουμε, κλάψουμε θα πετύχουμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και το μέλλον των παιδιών μας καλύτερο!
«Π»: Στο μεγάλωμα των παιδιών σας, δώσατε ό,τι έλλειψε σε εσάς;
Θ.Κ.Σ.: Τους έδωσα την αγάπη, την παρέα, τη συντροφικότητα, το χάδι, τη στοργή. Tους έδωσα απλόχερα όλα εκείνα που πρέπει να δώσει ένας γονιός στα παιδιά του.
«Π»: Ποιά αξία είναι μεγαλύτερη για εσάς;
Θ.Κ.Σ.: Η μεγαλύτερη αξία για μένα είναι η άμιλλα μέσα στο συνονθύλευμα της ζωής!
«Π»: Πώς αντιλαμβάνονται την ποίηση οι άνθρωποι της καθημερινότητας στη Λήμνο;
Θ.Κ.Σ.: Εδώ στο νησί οι ντόπιοι δεν ασχολούνται πολύ με την ποίηση. Υπάρχουν φυσικά κι εξαιρέσεις που την αγκαλιάζουν και την ενστερνίζονται, με πολύ αγάπη!
«Π»: «Από το παράθυρο θωρώ μια παγωνιά να μένει στ’απόσκια μοναχή και στη ψυχή δεμένη. Απελπισία.» Στίχοι από το ποίημά σας. Δικαιούμαστε να νιώθουμε απελπισία;
Θ.Κ.Σ.: Το ποίημά μου αυτό αναφέρεται στους φτωχούς κι ανήμπορους ανθρώπους που ζουν απομονωμένοι σε μικρά φτωχικά χωριουδάκια, που έχουν συντροφιά την μοναξιά και την καθημερινή ρουτίνα. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν δεν θέλουν νιώθουν απελπισία!
«Π»: Για ποιό ποίημά σας βραβευτήκατε; Και αλήθεια, πώς νιώθετε όταν γράφετε;
Θ.Κ.Σ.: Πήρε το πρώτο βραβείο το ποίημά μου «Το τραγούδι της νεκρής μάνας» από τη ποιητική μου συλλογή «ανατριχιές». Το ποίημα αναφέρεται στη νεκρή μάνα που την τραγουδάει ο γιος της σ’ ένα 15σύλλαβο που αποτελείται από 240 στίχους ομοιοκατάληκτους.
Από το ποίημα αυτό, τα συναισθήματά μου είναι πόνος και ρίγη για το χαμό της μάνας!
«Π»: Ποιά η καλύτερη πηγή έμπνευσης και επιρροής για εσάς και πώς αντιδράτε;
Θ.Κ.Σ.: Όσο και ν’ ακούγεται παράξενο, η καλύτερη πηγή έμπνευσης για μένα είναι η μελαγχολία. Η μελαγχολία που με καταλαμβάνει από διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα, όπως για παράδειγμα η βροχή, το άκουσμα κάποιων πουλιών, το ψιθύρισμα της θάλασσας τη νύχτα, ακόμα και το μικρό αγριολούλουδο που θα δω…
«Π»: Τη σημερινή πολιτικοοικονομική κατάσταση την αποτυπώνετε στη γραφή σας;
Θ.Κ.Σ.: Την αποτυπώνω διακριτικά μα καυστικά συνάμα και το κάνω αυτό διότι δεν αντέχω την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό. Δεν μπαίνω βαθιά στις δομές της πολιτικής διότι μου θυμίζει ένα παζάρι που πωλούνται ανθρώπινες ψυχές!
«Π»: Υπάρχει ελπίδα ν’αλλάξουμε;
Θ.Κ.Σ.: Η κατάσταση στην Ελλάδα, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ και το λέω αυτό γιατί τα τελευταία 130 χρόνια ζούμε με δανεικά, πράγμα που σημαίνει πως δεν παράγουμε και δεν δουλεύουμε.
«Π»: Το βιβλίο σας υπό τον τίτλο «Οι θρήνοι της ψυχής μου», τι πραγματεύεται;
Θ.Κ.Σ.: Το βιβλίο μου «Οι θρήνοι της ψυχής μου» πραγματεύεται τον ανθρώπινο πόνο και θρηνεί τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων!
«Π»: Ο πόνος και ο θρήνος γεννούν το χάρισμα στη μουσική και στον στίχο;
Θ.Κ.Σ.: Νομίζω πως έχουν γραφεί οι καλύτερες μουσικές πάνω σε στίχους του πόνου και του θρήνου!
«Π»: Ο Χάιντεγκερ λέει στη γλώσσα κατοικεί η ύπαρξη. Είναι η γλώσσα που κάνει τον ποιητή ξεχωριστό και ενδιαφέρων;
Θ.Κ.Σ.: Ο Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεκερ υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές αλλά και αμφισβητούμενες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα. Συμφωνώ μαζί του όσον αφορά ότι στη γλώσσα κατοικεί η ύπαρξη. Η σωστή χρήση της γλώσσας όχι μόνο κάνει τον ποιητή να ξεχωρίζει, αλλά στολίζει τον ίδιο και τον στεφανώνει με τον πλούτο της. Σήμερα δυστυχώς στη χώρα μας η ποίηση περνάει μεγάλη κρίση από την κακή έως και κάκιστη χρήση της γλώσσας μας…
«Π»: Είναι σήμερα η ποίηση η κύρια ασχολία σας;
Θ.Κ.Σ.: Ποίηση γράφω από 11 χρονών. Σήμερα και όσο ζω θα γράφω ποίηση γιατί για μένα δεν είναι ασχολία, αλλά είναι το στάγμα της ψυχής που πρέπει να βγαίνει από μέσα μου και ν’ απομένει στο χαρτί!
«Π»: Έχετε έτοιμο έργο σας προς έκδοση;
Θ.Κ.Σ.: Ναι, έχω έτοιμο έργο το οποίο θα δημοσιεύσω σύντομα με τίτλο «Επιστολές στην αγάπη».

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή