ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΠΠΑΣ, Ποιητής – Ιεροψάλτης «Η Βυζαντινή μουσική και η ποίηση με ενέπνευσαν και με έμαθαν να ζω»

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968, μεγάλωσε στην Κόρινθο και στο Λουτράκι. Είναι πατέρας δύο παιδιών του Δημητρίου – Θεοδοσίου και του Ιωάννη -Παταπίου. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Καβάλα. Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο (πιάνο αρμονία φωνητικά(1985 -1989) Θεολογικά σεμινάρια και σεμινάρια βυζαντινής μουσικής (2008-2015). Είναι ιεροψάλτης από το 2009, και ασχολείται με την σύνθεση, συγγραφή και την ποίηση από το 2008. Συγγραφικό έργο: Γίνε εν Χριστώ μέλισσα (Θεολογική μελέτη), Μείγματα μπαχαρικών το μεγάλο μυστικό, Σαν από πάντα (τρεις ποιητικές συλλογές 2008 – 2017). Εργάσθηκε για 32 έτη ως μουσικός (πλήκτρα) σε διάφορα σχήματα με καταξιωμένους καλλιτέχνες, ως ραδιοφωνικός παραγωγός, και παράλληλα ήταν κάτοχος εμπορικών επιχειρήσεων.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΠΠΑΣ: Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Κόρινθο. Κοιτώντας πίσω αισθάνομαι πολύ τυχερός, για τα παιδικά μου χρόνια. Το σπίτι, πολυκατοικία στην κεντρική αγορά τις Κορίνθου, το μαγαζί ηλεκτρικών ειδών, του παππού στο ισόγειο, το εργοστάσιο επαγγελματικών ψυγείων πίσω ακριβώς από την πολυκατοικία. Ανακατευόμουνα με τους εργάτες του, και δεν ξεχνώ τον φίλο μου Τζίμη. Αθυρόστομος, δουλευταράς, μάγκας, αλήτης και ευαίσθητος. Θυμάμαι τον ομπρελά που κάθονταν δίπλα από την είσοδο της πολυκατοικίας μας και επισκεύαζε τις ομπρέλες κάθε που έμπαινε ο Σεπτέμβρης. Δίπλα ο κυρ Νίκος ο καρβουνάς, ο κυρ Γρηγόρης ο οπτικός, τα γλυκίσματα του κυρ Βασίλη, το καφενεδάκι του κύριου Κουντουριώτη απέναντι από την φιλαρμονική της Κορίνθου, τα ψαράδικα, ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου οι φωνές των ψαράδων και του συμμαθητή μου Ηρακλή, τα κρεοπωλεία, τα μανάβικα αλλά και τα τεστ ήχου του κύριου Παύλου απέναντι από το σπίτι μας στο μαγαζί του με τα ηχητικά. Μια πόλη σε οργασμό. Τώρα όλη η αγορά έχει πεζοδρομηθεί με τα γνωστά αποτελέσματα.
Πίσω από το εργοστάσιο του παππού το γηπεδάκι που μαζευόμασταν και παίζαμε πίσω από την εφορία Κορίνθου. Θυμάμαι τα μπάνια στη θάλασσα της Ιερατικής σχολής τις βόλτες στον Φλοίσβο, την ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της Κορίνθου «μπάρτσα» δεν είχαμε χάσει παιχνίδι της.
Κάθε σαββατοκύριακο το περνούσαμε στο εξοχικό μας σπίτι στο Λουτράκι, ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας μου, μέσα στα πεύκα. Εκεί, μέσα στην φύση αλλά και με την ενασχόληση της κηπουρικής από μικρός αλλά και με τα ζώα που είχαμε, έζησα την ξεγνοιασιά και την ευτυχία που σου προσφέρει η επαφή με το δάσος και την θάλασσα.
Απέναντι από το εξοχικό το σπίτι της κυρα Λένης και του κυρ Αντώνη. Πολίτες, ξεριζωμένοι, έπαιξαν χωρίς να το γνωρίζουν σημαντικότατο ρόλο στην ψυχή μου. Η κυρία Ελένη και ο κυρ Αντώνης δεν είχαν παιδιά. Δεθήκαμε οικογενειακά.
Με δέος ενθυμούμαι το προπάππο μου Γιώργο, ιεροψάλτη στον ιερό ναό του Αγ. Ιωάννου στο Λουτράκι. Πολλές οι εικόνες που έχω από το ψαλτήρι αλλά και την συχνή παρουσία του δίπλα μου σε κάθε εορτή και γενέθλια και όχι μόνον, όπως και η γνωριμία λίγο πριν φύγει του θείου μου Παντελή Ζερβού του γνωστού ηθοποιού.
Αργότερα στο Γυμνάσιο εντάχθηκα στην ιστορική ομάδα βόλεϊ του Παλαίμωνα Κορίνθου και παράλληλα στην σκακιστική ομάδα του, Α΄Εθνικής.
Ταξίδια ανά την Ελλάδα αγώνες, πρωταθλητισμός, προπονήσεις, συγκινήσεις. Ο αθλητισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο σε μένα. Πολλά χρωστάω στον κο Μάστορη αλλά και στον κο Σούκουλη προπονητή, στον κο Αλεξίου και Μπούφη για εκείνα τα χρόνια, αλλά και όλους τους συμπαίκτες μου. Έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Χαραγμένα μέσα μου τα πρόσωπα των δασκάλων μου και καθηγητών μου. Στάθηκα πολύ τυχερός με τους δασκάλους που είχα και αναφέρω εν συντομία, από το νηπιαγωγείο η κα Γκιάφη, στο δημοτικό η κα Στεργίου και ο κος Αλεξόπουλος. Μας μάθανε ανάγνωση και απαγγελία. Στο γυμνάσιο αλλά και στο λύκειο η κα Ξυπολιά των Γαλλικών ο θεολόγος κος Δήμας. Πολλά οφείλω στην θεία μου Αλεξάνδρα Μαυροπούλου, φιλόλογο, για τον τρόπο μελέτης που με δίδαξε! Είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να μελετάς, όχι απλώς να διαβάζεις! Καθηγητές που πραγματικά μας δίδαξαν ζωή , παιδεία.

«Π»: Τι ή ποιος σας ώθησε στην μουσική;
ΕΥ.Π.: Έχω μία εικόνα μέσα μου. Η επαφή μου με την μουσική έγινε εξ αιτίας αυτής της εικόνας. Περνώντας με την αστική συγκοινωνία έξω από την σχολή μουσικής του κου Μπαξεβανάκη στην Κόρινθο, μικρός 13 χρόνων, είδα τα πλήκτρα ενός δίσκαλου Hammond, και τον δάσκαλο να παίζει με ιδιαίτερο φωτισμό. Έτσι έγινα μαθητής του για αρκετά χρόνια. Στην Δευτέρα λυκείου γνώρισα τον Φώτη Μπαϊρακτάρη και μαζί φτιάξαμε το πρώτο μας μουσικό σχήμα. Μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Φώτης- αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά -στο τρόπο που ζούσε την μουσική αλλά και στην μελέτη της. Ένοιωσα και πήρα πολλά. Δεν ξεχνώ ποτέ τα πρώτα μας παιξίματα στην ταβέρνα Γαλήνη στα Ίσθμια. Εκεί γνώρισα και τον στιχουργό Κολοκοτρώνη, αλλά και τον κο Μίκη Θεοδωράκη που είχε εξοχικό δίπλα στο Βραχάτι όπως και τον κο Ρίτσο, που τυχαίως κάθισε με την οικογένεια του στην πανέμορφη αυτή ταβέρνα δίπλα στο κύμα. Σίγουρα δεν είχα καταλάβει ακριβώς ποιους γνώριζα. Θυμάμαι όμως το χαμόγελό τους και τα καλά τους λόγια, την λάμψη των ματιών τους και την προτροπή τους να συνεχίσω την μουσική ότι και να συμβεί στην ζωή μου.
Νομίζω πως αυτές οι μοναδικές στιγμές μου έδωσαν δύναμη να μην τα παρατήσω. Αργότερα, ήρθαν και οι πρώτες ραδιοφωνικές εκπομπές στον τοπικό σταθμό Λουτρακίου 9.69 με τα θρυλικά mk2, τις αναλογικές κονσόλες και τα βινύλια.

«Π»: Εργαστήκατε τριάντα δύο χρόνια ως μουσικός (πλήκτρα). Τι αποκομίσατε από αυτήν σας την ενασχόληση;
ΕΥ.Π.: Είχα την τύχη μα συνεργαστώ με μεγάλους καλλιτέχνες. Σε ηλικία 17 χρόνων έπαιξα μισό τραγούδι κουπλέ-ρεφρέν το «Συννεφιασμένη Κυριακή» με τον μεγάλο τραγουδιστή, Στράτο Διονυσίου στα πλήκτρα του μαέστρου του σε μία χοροεσπερίδα στην Κόρινθο όπου ήταν καλεσμένος. Είναι μια στιγμή χαραγμένη χρόνια μέσα μου. Μεγάλη εμπειρία ήταν η συνεργασία μου για μια σεζόν στα Χανιά με την μεγάλη Ελένη Ροδά. Μια γυναίκα αγκαλιά!
Συνεργάστηκα σχεδόν, με όλους τους γνωστούς καλλιτέχνες του λαϊκού αλλά και του παραδοσιακού τραγουδιού σε μαγαζιά αλλά και σε συναυλίες ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και με groups, ροκ και μπλούζ. Με τον Γιάννη Πλούταρχο στα πρώτα του βήματα στον Κορυδαλλό στην πλατεία Ελευθερίας στο ιστορικό melody, με την Ρένα Κουμνιώτη, με τον Θέμη Αδαμαντίδη, με τον Σπυράκο και την Γεωργιάδου στην ιστορική Νεράιδα στην παραλία Ποσειδώνος, με τον Στάθη Αγγελόπουλο πολλές φορές , με την εκπληκτική Ελένη Δήμου, με πολλούς καλλιτέχνες της δεκαετίας του 90.
Η παράλληλη συνεργασία μου με μουσικούς της παραδοσιακής μουσικής, ήταν η μεγαλύτερη εμπειρία, και κρατώ τις καλύτερες εικόνες από τις συναυλίες. Ήταν το μεγαλύτερο σχολείο. Σχολείο που με βοήθησε ταχύτατα να ασχοληθώ και να μάθω την Βυζαντινή μουσική. Σε αυτό το περιβάλλον ζήσαμε την ζωή και κάναμε τις μεγαλύτερες εξομολογήσεις και τις σπουδαιότερες φιλίες.

«Π»: Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε στις σπουδές σας στη Βυζαντινή Μουσική και τη Θεολογία.
ΕΥ.Π.: Δεν έχω σπουδάσει την Βυζαντινή Μουσική και την Θεολογία με την έννοια των πτυχίων μέσα από το σύστημα της συνηθισμένης παιδείας. Όταν έφτασε η στιγμή να δηλώσουμε σχολές στο λύκειο στην γ΄ δέσμη, σε ερωτήσεις που μου έκαναν οι συμμαθητές μου απάντησα πως σημασία έχει η Αγάπη και η Μουσική.
Ενώ ήμουν πολύ καλός μαθητής κι είχα όλα τα φόντα περάσω είχα στήριγμα τους δικούς μου, μία ερώτηση που έκανα στην μητέρα μου και η απάντησή της λίγο πριν τις εξετάσεις έγινε η αιτία τελευταία στιγμή να αλλάξω ρώτα. Η ερώτηση ήταν απλή το ίδιο και η απάντηση. «Μάνα , τι να κάνω;», «Αυτό που αγαπάς», η απάντηση. Οι πρώτες σχολές που είχα δηλώσει, ήταν Θεολογία και Μουσικών Σπουδών. Δεν έγραψα λοιπόν σκοπίμως, και αυτό το λέω για πρώτη φορά. Ασχολήθηκα με την μουσική για πολλά χρόνια αλλά παράλληλα και με άλλα επαγγέλματα, πωλητής, διευθυντής πωλήσεων σε μεγάλες εταιρείες τροφίμων και καλλυντικών, ενώ παράλληλα, διατηρούσα δύο καταστήματα παιδικών και βρεφικών ειδών. Αργότερα και το εργοστάσιο μπαχαρικών. Μελετούσα πολύ όμως, δεν άφησα ποτέ τις δύο μου αγάπες την Θεολογία και την Βυζαντινή Μουσική.
Πολλές φορές οι άνθρωποι που συναντάς , σου ανοίγουν δρόμους. Στο χέρι σου μετά είναι αν τους διαβείς και πιστέψεις. Σημαντικό ρόλο στην πορεία μου ως ιεροψάλτης έπαιξε ο παιδικός μου φίλος και ιεροψάλτης τώρα του Πατριαρχείου, Αργύρης Σφήκας. Μαζί σε συναυλίες του Θ. Βασιλικού από παιδιά, αλλά η μεγαλύτερη εμπειρία ήταν τα ακούσματα που είχα από την χορωδία του κου Παϊκόπουλου αλλά και του κου Παϊβανά.
Η πολυετής εμπειρία μου ως μουσικός, με βοήθησε να προχωρήσω με πολύ μελέτη και κόπο, αφού παρακολούθησα για 2 χρόνια, μαθήματα βυζαντινής μουσικής στον ιεροψάλτη Μενέλαο Πρωτόπαπα, ο οποίος με βοήθησε γρήγορα να καταλάβω τον τρόπο γραφής της Βυζαντινής Μουσικής. Ύστερα, έκανα μελέτη αρκετή, ηχογραφήσεις αυτών που έψαλλα, και σχεδόν κάθε μέρα ήμουν στο αναλόγιο. Και σκέφτομαι κάθε μέρα ότι, είχα την ευλογία να γνωρίσω μέσω του αδελφικού μου φίλου και νυν μεγαλόσχημου μοναχού Ιγνατίου τον σεβασμιότατο μακαριστό μητροπολίτη Αργολίδος κ.κον Ιάκωβο Παχύ. Με αρωγούς όλη την συνοδεία του μοναστηριού, τον ηγούμενο π. Σεβαστιανό, τον π. Αναστάσιο αλλά και τον νυν μητροπολίτη Άρτης πια, κ.κον Καλλίνικο έζησα και βίωσα στην πράξη την Θεολογία αλλά και την Βυζαντινή μουσική. Τους οφείλω πολλά! Πολλά επίσης οφείλω και στον πνευματικό μου πατέρα πατήρ Πρόδρομο ηγούμενο της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους όπως και στον μοναχό Ιωσήφ Μπαϊρακτάρη, που σε δύσκολες στιγμές με στήριξαν με την προσευχή τους και την αγκαλιά τους, καθώς και στον καλλιφωνότατο ιερέα Αθανάσιο Κοντογιάννη, παιδικός φίλος ,αλλά και για μεγάλο διάστημα πνευματικός μου, για την στήριξή του και την βοήθειά του σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Η απάντηση λοιπόν στην ερώτησή σας είναι, πως, η Βυζαντινή μουσική και η Θεολογία είναι η ζωή μου και όπως η ποίηση κι η μουσική, ήρθαν, με βρήκαν, με ενέπνευσαν και με έμαθαν να ζω!

«Π»:Από το 2009 ασχολείστε με την αδιάκοπη παράδοση της Ιεροψαλτικής. Ποιο είναι το στοιχείο που αγαπάτε σε αυτήν;

ΕΥ.Π.:Εδώ θα είμαι λακωνικός.Η παρουσία στου Θεού η δύναμη, η πίστη, η παραμυθία και η χαρά που μου δίνει για να αντιμετωπίσω της δυσκολίες της εβδομάδας που ξεκινά.Το ουράνιο αίσθημα αγκαλιάς, ο αγιοπνευματικός ποιητικός Λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας.Η δυνατότητα που μου δίνει να προσεύχομαι ψάλλοντας, για όσους μου το ζητούν, φίλους συγγενείς μα κι εχθρούς, αλλά και την ευκαιρία που μου δίνει το συγκεκριμένο λειτούργημα να μεταφέρω όσο μπορώ την Αλήθειά Του, το νόημα και το συναίσθημα ατόφιο σε άλλες ψυχές.Τα συναισθήματα που νιώθω αλλά και τα δώρα και η τιμή δεν περιγράφονται.

«Π»: Έχετε γράψει τρεις ποιητικές συλλογές. Τι πραγματεύονται;
ΕΥ.Π.: Πρόκειται για έναν δεκαετή κύκλο γραφής που δεν είχε στόχο να ομαδοποιηθεί σε συλλογές. Άλλωστε η ποίηση σε βρίσκει, όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής Τίτος Πατρίκιος.
Νομίζω πως στην περίπτωσή μου οι λέξεις με οδήγησαν και μόνες τους ίσως απαίτησαν να δεχτώ την λέξη ποιητής συνεχίζω να έχω όμως κάποιους, έτσι, ενδοιασμούς για τον χαρακτηρισμό αυτό νιώθοντας πραγματικά πολύ μικρός απέναντι στα ιερά τέρατα γραφής που υπάρχουν γύρω μου. Αλλά περισσότερο έχω ενδοιασμούς και για την ίδια την λέξη ποιητής, σκεπτόμενος πως ο ποιητής του παντός είναι Ένας. Ο Ων. Ίσως και να είμαι επηρεασμένος, όμως συνεχίζω να πιστεύω πως ίσως πρέπει να βρεθεί μία άλλη λέξη αντί των λέξεων ποίηση – ποιητής.
Η 1η ποιητική συλλογή «Σαν από Πάντα» πραγματεύεται τον τρόπο που μπορεί ο κάθε άνθρωπος να φτάσει στον ιερό χώρο της καρδιάς, να γευτεί το φως του βαπτίσματος, να το αυξήσει και να το μεταδώσει σύμφωνα με την ασκητική εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Την 2η, «Φουστάνι λουλουδάτο», την χαρακτηρίζω ως ερωτική, δυναμική, ίσως και επιθετικά ερωτική μη συναισθηματική ποίηση.
Την 3η, «τα Φουσάτα», είναι ποίηση προτροπής, επιστροφής στις ρίζες και στις αξίες μας για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας αλλά και για τις γενεές που έρχονται. Μην επαναλάβουν τα δικά μας λάθη.
Έχει ξεκινήσει από το 2017 ένας καινούργιος κύκλος γραφής που τον ονομάζω «Μια εποχή ανάσες». Τώρα, πόσο θα διαρκέσει και ποια θα είναι η τύχη όλων αυτών, μόνο οι λέξεις ξέρουν, αυτές κάνουν κουμάντο…

«Π»:«Γίνε εν Χριστώ μέλισσα» . Αυτή η θεολογική μελέτη τι απήχηση έχει και σε τι κοινό απευθύνεστε;

ΕΥ.Π.:Ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο μέσα από δεκαετή μελέτη του Λόγου των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Λόγος που ακολουθώντας τον, βοηθήθηκα και ξεπέρασα πολλές δύσκολες καταστάσεις. Σκέφτηκα λοιπόν να αρχίζω να γράφω μέσα από την βιβλιοθήκη μου αλλά και την βιβλιοθήκη του μοναστηριού όπου συχνά επισκεπτόμουν , μέσα από τις σημειώσεις που είχα κρατήσει τόσα χρόνια, ώστε να το παραδώσω στα δύο μου αγόρια, ως οδηγό.Όταν το διάβασαν δύο φίλοι καθηγητές Πανεπιστημίου, έκπληκτοι μου είπαν πως πρόκειται για διδακτορική θεολογική μελέτη.Πιστεύω πως, η Θεολογία , κάθε Θεολογική μελέτη, απευθύνεται σε όλον τον κόσμο.Δεν απευθύνεται σε ιδιαίτερο κοινό, και αυτό νομίζω πως έχει παρεξηγηθεί από πολλούς.Αλήθεια, πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί σε δύσκολες στιγμές, σε δοκιμασίες, σε πειρασμούς; Πόσες φορές άραγε δεν σκεφτήκαμε σε εκείνες τις στιγμές πως μια κουβέντα, μια άποψη, μια συμβουλή ενός τρίτου προσώπου θα μας ήταν πολύτιμη; Πόσες φορές δεν βρεθήκαμε σε θέση να έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε, να διαβάσουμε, την άποψη, την συμβουλή, ενός Αγίου Πατέρα της Εκκλησίας μας, ενός Γέροντα, σε ένα δύσκολο θέμα, σε μια στεναχώρια, σε έναν πειρασμό; Έχουμε συγκεντρώσει λοιπόν, κείμενα, απόψεις, και συμβουλές διαφόρων Αγίων Πατέρων και Γερόντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που απασχολούν τον άνθρωπο, τον χριστιανό της εποχής μας. Το βιβλίο αυτό χωρίζεται στις παρακάτω ενότητες:

–27 ποιήματα

–41 κείμενα ψυχοφελή

–Ταμείον 750 λέξεων και 200 κειμένων, Αγίων Πατέρων και Γερόντων

-Ταμείον 51 θέματων Αγίας Γραφής και Πεντατεύχου

–22 ξεχωριστές, σπάνιες προσευχές

Ο λόγος των Πατέρων και των Γερόντων, είναι μεστός και αληθινός, αναλλοίωτος, αγνός, και συνάμα τόσο προσωπικός για τον κάθε έναν μας. Λόγος απλός, αυθόρμητος, ευαγγελικός, ο οποίος καταυγάζεται από το Φως και την Δόξα, την Ελευθερία και την Χαρά, που ακτινοβολεί από τονAναστάντα Aρχηγό και Bασιλιά μας Ιησού Χριστό, λόγος Ορθόδοξος, που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα και την πρακτική ζωή αυτών των γιγάντων. Λόγος πού δεν μπορεί, από το να δίνει λύσεις σε όλα τα θέματα, σε όλα τα προβλήματα, σε κάθε στιγμή!

«Π»:Ποιες οι δυσκολίες της Ιεροψαλτικής τέχνης;

ΕΥ.Π.:Αυτός που θέλει πραγματικά να ψάλλει και να υπηρετήσει την Εκκλησία του Κυρίου, δεν βλέπει δυσκολίες. Και αν προκύψουν, που προκύπτουν και σε μεγάλο βαθμό, με πίστη προσευχή και υπομονή της ξεπερνά.

Δεν θα αναφερθώ στις πρακτικές, τεχνικές, οικονομικές δυσκολίες που ανθρωπίνως και δικαίως ίσως πολλές φορές, πολλοί «συνδικαλιστές» ιεροψάλτες αναφέρουν. Δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Αυτός που υπηρετεί δεν ζητά. Υπηρετεί και πιστέψτε με ο Κύριος δίνει τις καταλληλότερες λύσεις από αλλού και εκεί που δεν το περιμένεις. Θέλει πολύ κουράγιο όμως πίστη υπομονή και φιλοπονία.

Τα έχουμε όλα αυτά;

«Π»:Ο βίος του Ιεροψάλτη πρέπει να συνάδει με το ήθος;

ΕΥ.Π.:O ίδιος ο Κύριος έχει προτρέψει. Άγιοι γενέσθαι!

Και αν έχει προτρέψει όλον τον κόσμο πόσο περισσότερο πρέπει να ακούμε την προτροπή εμείς οι ιεροψάλτες οι λειτουργοί του; Γιατί στην κατηγορία του κατώτατου κλήρου ανήκει ο ιεροψάλτης!

Πιστεύω λοιπόν πως ο ιεροψάλτης όπως και κάθε χριστιανός ορθόδοξος θα πρέπει να ξεπεράσει οποιαδήποτε στείρα ηθικολογία και να γίνει άγιος. Όμως πόσο παρεξηγημένη είναι αυτή η λέξη!

Παραθέτω κείμενο από την εμπειρική δογματική του πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη .

«Άγιοι λέγονται όσοι, κατά διαφόρους βαθμούς, μετέχουν της αγιοποιού-θεοποιού ενεργείας του Θεού. Στην κατηγορία των αγίων συγκαταλέγονται οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Πατέρες και όλοι οι δια μέσου των αιώνων φίλοι του Χριστού, όσοι μετέχουν της φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού, μεταξύ των οποίων οι μάρτυρες, οι όσοι ασκητές, Κληρικοί και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι. Όλοι αυτοί λέγονται άγιοι (Α, 265). Οι άγιοι, δεν είναι οι καλοί και οι ηθικοί άνθρωποι, αλλά οι θεούμενοι. Υπάρχουν μερικοί που υποκρίνονται τον άγιο, αλλά αυτοί στην πραγματικότητα είναι υποκριτές και λαοπλάνοι. Ακόμη και οι αιρετικοί είναι καλοί άνθρωποι, μπορεί να έχουν ηθική ζωή, αλλά αφού δεν έχουν την ορθόδοξη θεολογία και την ασκητική θεολογία και την ασκητική της Εκκλησίας παραμένουν στην ηθική ζωή, δεν μετέχουν της θεοποιού ενεργείας του Θεού και δεν μπορούν να θεραπεύουν άλλους ανθρώπους (Α, 268).

Οι θεούμενοι δια μέσου των αιώνων χαρακτηρίζονται άγιοι, διότι ενώνονται εν Αγίω πνεύματι με τον Χριστό και δι’ αυτού γνωρίζουν τον Πατέρα δια της θεοποιού ακτίστου ενεργείας Του.

Οι άγιοι είναι «δέκτες, φύλακες και μεταδότες της παρακαταθήκης της Ιεράς Παραδόσεως» και διακρίνονται σε «γνωστικούς και πιστούς».

Γνωστικοί είναι εκείνοι που έχουν αποκτήσει προσωπική γνώση του Θεού, γνώρισαν δηλαδή «την δόξα και ενέργεια του Θεού» και υπήρξαν «αυτόπτες μάρτυρες της θεότητος του Χριστού». Και αυτοί είναι οι Προφήτες, οι Απόστολοι και οι άγιοι.

Πιστοί είναι αυτοί που αποδέχονται εν Αγίω Πνεύματι, «με παιδική απλότητα, την μαρτυρία και την διδασκαλία των θεοπτών αγίων» (Α, 210).

Περί του Θεού, ομιλούν όλοι οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί οι φιλόσοφοι.

Αλλά όταν κανείς χρησιμοποιεί την λογική και την φαντασία για να κατανοήσει τον Θεό, τότε αυτός ο θεός είναι φανταστικός και επομένως, ανύπαρκτος. Ο μόνος υπαρκτός Θεός είναι ο Θεός των Προφητών, Αποστόλων και Αγίων.

Βεβαίως, για να φθάσουν οι άγιοι στη θεοπτία, περνούν πρώτα από την εμπειρία της καθάρσεως και του φωτισμού, αφού «η ακριβής γνώση του Θεού που έχουμε ως ορθόδοξοι προέρχεται από την εμπειρία της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας και δεν έχουμε καμία άλλη πηγή (Α, 211).»

Πιστεύω πως πίστη στον Χριστό έχουμε, και σαν λαός και σαν μονάδες.

Αλλά εμπιστοσύνη στον Κύριο έχουμε; Η πίστη μόνο σαν πίστη σώζει;

Ας ευχηθούμε λοιπόν να αποκτήσει όλος ο κόσμος την εμπειρία της καθάρσεως του φωτισμού και της θεώσεως, και ιδίως εμείς οι λειτουργοί Του.

«Π»: Από ποιες επιδράσεις κινδυνεύει σήμερα η Βυζαντινή Μουσική;

ΕΥ.Π.:Από τις Δυτικές επιδράσεις, περισσότερο όμως, από τον κακό μας φλύαρο, κενόδοξο εαυτό.

«Π»: Ποια η διαφορά της Ευρωπαϊκής μουσικής και του λόγου από την Βυζαντινή μουσική και τον Λόγο;
ΕΥ.Π.: Η βυζαντινή μουσική, διαφέρει από την ευρωπαϊκή μουσική γιατί επενδύει Λόγο Θεόπνευστο, Λόγο του Αγίου Πνεύματος, ώστε να βοηθήσει τον πιστό ακροατή στην κατάνυξη και στην προσευχή. Αν υποθέσουμε πως η καρδιά είναι σαν ένα καρύδι η βυζαντινή μουσική έχει την δυνατότητα να εισχωρήσει στην «ψύχα» της καρδιάς, να την αναγεννήσει και να γίνει αιτία άμεσης επαφής με τον Θεό. Αντιθέτως, η ευρωπαϊκή μουσική είναι πιο επιδερμική, πιο συναισθηματική, τριγυρνά τρόπον τινά, στο «τσόφλι» της καρδιάς, χρειάζεται και αυτή, όμως ο ρόλος της βυζαντινής μουσικής, είναι σπουδαιότατος για την καρδιά, για την ψυχή του ανθρώπου. Η διαφορά λοιπόν είναι μεγάλη.

«Π»: Ποιο είναι το θέμα στο έργο σας: «Μείγματα μπαχαρικών το μεγάλο μυστικό» ;
ΕΥ.Π.: Πρόκειται για 20 διαφορετικές γεύσεις μειγμάτων μπαχαρικών και βοτάνων που δημιουργήσαμε όταν επί μία επταετία ασχοληθήκαμε με την συσκευασία μπαχαρικών και βοτάνων επαγγελματικά. Δημιουργήθηκαν με μεράκι, στο χέρι, τα προϊόντα αυτά από παραδοσιακές συνταγές των αρχαίων ελλήνων.
Δεν προστίθενται συντηρητικά ούτε αλάτι, και τα μπαχαρικά και βότανα που περιέχουν δεν αλέθονται, όπως τα συνηθισμένα μίγματα πού κυκλοφορούν στην αγορά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην πετρώνει το μείγμα, γιατί το αλάτι έχει την ιδιότητα να απορροφάει τα υγρά του μίγματος , μαζί και τις αρωματικές, φυσικές &θεραπευτικές ιδιότητές του. Τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες των συντηρητικών καλύπτει σε κατάλληλη αναλογία ένα αγνό φυτικό προϊόν , ένα από τα πολλά μυστικά μας. Έτσι το προϊόν διατηρείται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα,10-12 έτη περίπου, κρατώντας όλες τις θεραπευτικές και αρωματικές ιδιότητες της φύσεως. Το μείγματα αποτελούνται από 9 έως 26 διαφορετικά μπαχαρικά και βότανα πρώτης ποιότητας.
Οι συνδυασμοί που μπορούν να γίνουν μεταξύ των μειγμάτων δίνουν την ευκαιρία για ατέλειωτες δημιουργίες γεύσεων για όλα τα φαγητά ζωντανεύοντας το πιάτο μας. 

«Π»: Μιλήστε μας για την έκθεσή σας στον αέρα ως ραδιοφωνικός παραγωγός.
ΕΥ.Π.: Πάντα υπάρχει ένα μικρό άγχος και μια μικρή νευρικότητα τα πρώτα λεπτά της σύνδεσης. Βλέπετε μιλάμε για ιντερνετικό ραδιόφωνο και η κατάσταση του δικτύου στην Ελλάδα δεν είναι η ιδανικότερη. Θέλω να συγκινώ και να ευχαριστώ τους ακροατές αλλά και να μοιράζω χαρά αισιοδοξία και δύναμη, όσο μπορώ. Ξέρετε, μοιράζοντας τα ελάχιστα που ίσως έχεις και ευχόμενος, σου επιστρέφουν χιλιοπλασίως. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος, και συγκινούμαι, όταν κατά την διάρκεια της εκπομπής έχω μηνύματα και συμμετοχή από τον κόσμο και στο τέλος της εκπομπής εισπράττω την αγάπη του.
Ησυχάζω τότε και λέω, εντάξει και σήμερα, έστω και ένας άνθρωπος από όλους αυτούς γεύτηκε την χαρά κάτι πήρε βρε παιδί μου. Ίσως και κάποιος άλλος να βοηθήθηκε και όλα αυτά που είπα, οι μουσικές που άκουσε , ο λόγος των φίλων ποιητών που είναι ιερός, να γίνουν αιτία να αλλάξει ζωή και ρότα προς το καλύτερο, αν προβληματίζεται βέβαια.
Το ραδιόφωνο είναι ένα μαγικό μέσο επικοινωνίας. Δεν υπάρχει πιο εκστατικό πράγμα από το να μοιράζεται κάποιος τα πιο βαθιά πράγματα που συμβαίνουν μέσα του, τις μουσικές του, τα χρώματά του, τις λέξεις του, ίσως ακόμα και την «κατάντια» του. Μια «κατάντια» όμως, που ίσως είναι θησαυρός για τον άλλον. Μια λέξη, μια μελωδία μια προσευχή σαν από πάντα σου αλλάζει την ζωή. Μια λέξη Ανάσταση.

«Π»: Ποιές οι ανάγκες των σημερινών ακροατών, τι προσέχετε;
ΕΥ.Π.: Πιστεύω πως ο σημερινός ακροατής έχει ανάγκη να ακούσει καλή μουσική όλων των ειδών, σε συνδυασμό με ορθό ποιοτικό λόγο. Κάπου να ακουμπήσει να ξεκουραστεί από το χάος των συνηθισμένων ποια, ΜΜΕ και τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Είναι μεγάλη ευθύνη να ακουμπάει νοερά κάποιος επάνω σου και να σε περιμένει εκεί την συγκεκριμένη ώρα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να ακούσει ένα λόγο παρηγοριάς, χαράς, λόγο αξιών και αισιοδοξίας, έναν διαφορετικό ήχο, ένα παλιό τραγούδι λαϊκό, μα και παραδοσιακό μέσα στην γενική δύσκολη κατάσταση που ζει , που ζούμε, για να πάρει δύναμη, για να ξεκουραστεί.
Όλη η προσοχή μου είναι στραμμένη σε αυτό ακριβώς το σημείο.

«Π»:Έχετε κάνει σαρδάμ στον αέρα; ποιο θυμάστε;

ΕΥ.Π.:Συνήθως δεν μιλάω πολύ στις εκπομπές. Προσπαθώ ο λόγος μου αλλά και των ποιητών που φιλοξενώ να συνδυάζεται σωστά με την μουσική ώστε να δημιουργούν την σωστή εικόνα και το σωστό συναίσθημα αλλά και να περνά το σωστό μήνυμα στον ακροατή.Δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή κάτι συγκεκριμένο.Όμως όταν συμβαίνει το διασκεδάζω πολύ, σαρκάζοντάς με, λέγοντας την έκφραση…..«πάλι γλωδέψαμε την μπέρδα μας»….. αντιστρέφοντας την έκφραση «μπερδέψαμε την γλώσσα μας» και ζητάω συγνώμη από τους ακροατές χαμογελώντας.

«Π»: Ποια θεωρείτε πως είναι η μεγαλύτερή σας επιτυχία;
ΕΥ.Π.: Οι δύο μου γιοί. Δημήτριος – Θεοδόσιος και Ιωάννης – Πατάπιος.

«Π»:ΣΥΝ ΠΟΙΕΙΝ. Μιλήστε μας γι αυτό.

ΕΥ.Π.:Για το Συν Ποείν έχουν μιλήσει καλύτερα από εμένα οι δημιουργοί του και μπορείτε εδώ να διαβάσετε τι ακριβώς έχουν πει και να κατεβάσετε δωρεάν το συλλογικό έργο.Εγώ από την πλευρά μου πιστεύω πως το Συν Ποείν δεν είναι μια απλή κίνηση που έγινε , ένα απλό pdf που μοιράστηκε έτσι απλά.Πίσω από αυτό υπάρχουν άνθρωποι, μεγάλες προσωπικότητες πνευματικές, κόπος πόνος, δάκρυ και πολύ δουλειά!Οι λέξεις μας ένωσαν!Ας πάρουν φωνή τώρα να μοιραστούν να ακουστούν παντού και εν τέλει, να αυξηθούν! Να ηχήσουν, να ξεσηκώσουν, να βοηθήσουν, να σώσουν, να γίνουν τραγούδι, εικόνα, ήχος, Ανάσταση!«Η μοναξιά δεν προέρχεται από την απουσία ανθρώπων κοντά σου.Μοναξιά είναι να μη μπορείς να μοιραστείς εκείνα που είναι για σένα σημαντικά, ή να μη μπορείς να εκφράσεις γνώμες που οι άλλοι θεωρούν απαράδεκτες». Καρλ Γιούνγκ.«Η τέχνη αν δεν έχει πνευματικότητα, κουβαλά μέσα της το ίδιο της το δράμα. Ο καλλιτέχνης, ακόμα και για να αναγνωρίσει το πνευματικό κενό της εποχής όπου ζει, πρέπει να διακρίνεται από ευθυκρισία και κατανόηση.Ο αληθινός καλλιτέχνης υπηρετεί πάντοτε την αθανασία, παλεύοντας να αποθανατίσει τον κόσμο και τον άνθρωπο μέσα στον κόσμο.Ο καλλιτέχνης που δεν αναζητά την απόλυτη αλήθεια και αγνοεί καθολικούς στόχους για χάρη τυχαίων, περιστασιακών στόχων, είναι υπηρέτης του χρόνου και τίποτα άλλο…Σ’ έναν κόσμο που απειλείται με διάλυση, όπου υπάρχει ο κίνδυνος ο μεγάλοι μας ιεροεξεταστές να εγκαταστήσουν για πάντα το βασίλειο του θανάτου, η γενιά μας γνωρίζει πως πρέπει, μετά από μια ξέφρενη κούρσα ενάντια στο χρόνο, να παγιώσει ανάμεσα στα έθνη μια ειρήνη που να μην ταυτίζεται με τη δουλεία, να συμφιλιώσει πάλι την εργασία και την πνευματική καλλιέργεια και να ξαναφτιάξει μ’ όλους τους ανθρώπους ένα ενιαίο τόξο.» Camus.Ο μεγάλος μας ποιητής κ^ος Νάνος Βαλαωρίτης που με την συχνότατη διαδικτυακή του παρουσία μας στηρίζει, με κινήσεις που μοιάζουν χάδι προτροπής, έχει γράψει για το Συν Ποιείν.«Στο  ελληνικό  αλφάβητο  δεν  υπάρχει  ακροφωνία.  Το  ελληνι-κό  αλφάβητο  δεν  είναι  όπως  το φοινικικό που υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στο γράμμα και στο όνομα που περιγράφει. Ο Όμηρος ήθελε να δώσει ένα υπόβαθρο πολιτιστικό, ιερό, μυθολογικό στο αλφάβητο. Γιατί όλα τα αλφάβητα στην Ανατολή ήταν ιερά. Βλέπουμε λοιπόν έναν ποιητή που φτιάχνει δύο μεγάλα ποιήματα για να υμνήσει το Αλφάβητο. Μα τέλος πάντων γιατί να μην αναγνωριστεί αυτό! Γιατί να μην του δώσει μία δόξα!«Ο Πάτροκλος δεν κάνει τίποτα από το Ξ μέχρι το Π. Περιμένει το Π για να βγει στη δράση!» Νάνος Βαλαωρίτης .Είναι γεγονός αξιοσημείωτο πως στο Συν Ποιείν και στο poets–radio.net έχουν μαζευτεί πολλά Π. λέμε εμείς. Κάθε άλλο παρά τυχαίο το γεγονός αυτό.

«Π»:Μελλοντικά σχέδια ή ένα όνειρο. 

ΕΥ.Π.:Κοιτώντας πίσω…Ποτέ δεν έβαζα στόχους προγραμματισμένα. Ζούσα και ζω την κάθε στιγμή, έχοντας τα μάτια μου ανοιχτά όσο μπορώ μα προπάντων την καρδιά.Ότι τρόπον τινά μου παρουσιάζεται ως στόχος, διερευνώ όσο μπορώ με προσευχή και την συμβουλή και προσευχή των πνευματικών πατέρων αν είναι θέλημα Θεού. Αν είναι παίρνω την ευλογία τους και προχωρώ. Προχωρώ με πίστη πολύ δουλειά και μελέτη, πειθαρχία εναντίον πολλές φορές και των στοιχειωδών προσωπικών αναγκών αλλά και των αναγκών αυτών που είναι δίπλα μου και με αγαπάνε.Όλη αυτό με ρουφάει ως στόχος πραγμάτωσης και δεν ησυχάζω αν δεν μπει σε έναν καλό δρόμο. Έτσι έγινε σε όσα ασχολήθηκα μέχρι τώρα έτσι και με το poets–radio.net έτσι και με το Συν Ποιείν.Τώρα λοιπόν είμαστε σε αυτό το μονοπάτι το οποίο είναι μεν δύσκολο και ανηφορικό αλλά με φανταστική θέα εικόνες λέξεις και ήχους. Σε αυτό το μονοπάτι δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε συνοδοιπόρους ομόψυχους αδελφούς.Προετοιμαζόμαστε με τον κ^ο Βουτσινά και είμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους του Ιανού για την πρώτη συγκέντρωση του Συν Ποείν.Δουλεύουμε πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι και στο κομμάτι του ραδιοφώνου με τον συνεργάτη μου Θανάση Πάνου και βοηθούς όλη την ομάδα του poets radio.Για το poets–radio.net όπως είπα και σε προηγούμενη ερώτηση στόχος και όραμα είναι να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο πολιτιστικό χώρο, μια αγκαλιά που θα μπορέσουν να πάρουν Φωνή κάθε δημιουργός κάθε καλλιτέχνης ποιητής συγγραφέας μουσικός ζωγράφος γλύπτης και όλοι μαζί να μοιράσουμε αυτό που έχουμε στην καρδιά μας παντού.Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Κωνσταντινούπολη.Ο πυρετός με δύο τρία παυσίπονα πέφτει. Η ίωση με αντιβίωση περνάει. Η δίψα με νερό φεύγει.Το ίδιο και η πείνα. Με δυο πιρουνιές φαί, χορταίνεις.Ο έρωτας όμως για την Πόλη, είναι μανικός και η αγάπη για το μαρτυρικό Πατριαρχείο και τους εν αυτώ μεγάλη! Για την ευλογημένη ομογένεια της Πόλης και όλα όσα αυτή πρεσβεύει. Για τις ταπεινές εκκλησίες τις χαμένες στα πολυδαίδαλα σοκάκια της. Και για τα καλά της και για τα κακά της!Όνειρό μου είναι να υπηρετήσω έναν ιερό ναό της Πόλης.“Kάποτε υπήρχε μόνο ένα νησί και τώρα πηγαίνουν όλοι σε κανένα νησί, να πάμε σε κανένα νησί, θα είναι σε κανένα νησί, θα ανακαλύψουν κανένα νησί. Η Βάνα θα βρίσκεται σε κανένα νησί αυτή τη στιγμή, θα πίνει κανένα ποτό. Πίνουν διάφορα ποτά, ταξιδεύουν σε διάφορα νησιά, έχουν συνεχώς την αίσθηση ότι δεν ήπιαν ακόμα τίποτα, δεν πήγαν πουθενά. Τα ανακατεύουν για να ξεχάσουν ότι υπάρχει μόνο ένα νησί, μια παραλία, ένα ποτό.”Υπάρχει μόνο ένα νησί για τον καθένα, πρέπει να το βρει, να μείνει εκεί.”
Χρήστος Βακαλόπουλος {Γραμμή του ορίζοντος} Το δικό μου νησί είναι η Πρίγκηπος.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Website owner poets-radio.net

Πριν δύο χρόνια ξεκίνησα να κάνω ιντερνετικό ραδιόφωνο διαβάζοντας ποίηση αγαπημένων φίλων και ποιητών. Ανάμεσά στους πολλούς ο κ^οςΣπύρος Βουτσινάς και ο κ^ος Θανάσης Πάνου.Η γραφή τους, με άγγιξε και με βοήθησε μπορώ να πω, πραγματικά ότι τους αγάπησα και τους αγαπώ και τιμώ ιδιαιτέρως. Στον κ^ο Πάνου έκανα δύο αφιερώματα και στον κ^ο Βουτσινά ένα, εκπομπές που μπορείτε να ακούσετε εδώ.Αργότερα ψάχνοντας ένα ραδιόφωνο ποιητών στο διαδίκτυο παρατήρησα πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ως ονομασία. Σκέφτηκα το όνομα κι έτσι ξεκίνησα να μελετάω την δημιουργία ραδιοφωνικού σταθμού όπου θα μπορεί να φιλοξενεί ποιητές συγγραφείς αλλά και κάθε νέο δημιουργό όλων των τεχνών να προβάλει το έργο του μέσα από τις εκπομπές του τις ιστοσελίδες του και τα social media, ως μια φωνή πολιτισμού μία πολιτισμική πνευματική επανάσταση.Όλο αυτό το Φως και η γνώση να μπορέσει να πάρει φωνή, ενεργά από τους ίδιους τους δημιουργούς έχοντας το δικό τους χώρο στην σελίδα του σταθμού, για να μπορούν να εκφράσουν τον λόγο τους και κάθε έργο τους, ως μέλη της ομάδας του www.poets-radio.net και γιατί όχι και ως παραγωγοί. Στις σκέψεις αυτές, βρήκα σύμμαχο τον Θανάση Πάνου ο οποίος, πριν ακόμα το πρώτο αφιέρωμα διάλεξε ποίηση δική μου και την εικονοποίησε με τον μαγικό τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Μετά το αφιέρωμα στον κ^οΒουτσινά, χωρίς να το περιμένω εντάχθηκα και επιλέχθηκα στην συλλογική κίνηση του “Συν Ποιείν”, χωρίς να ξέρω την θέση του καθενός, σε όλη αυτήν την κίνηση!Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη! Οι λέξεις είχαν κάνει το θαύμα τους, είχαν κάνει την δουλειά τους.Η παράλληλη δημιουργία “ poets–radio.net ” και “Συν Ποιείν^”, δεν είναι καθόλου τυχαία!Πιστεύω πολύ στις συγκυρίες. Άλλωστε η τύχη είναι το παρατσούκλι του Θεού. Τίποτα τυχαίο λοιπόν.Έκανα λοιπόν πρόταση στον Θανάση να ξεκινήσουμε μαζί όλη την προσπάθεια αυτή μοιράζοντας ρόλους και καθήκοντα! Ο Θανάσης δέχτηκε και έτσι από τον Μάιο του 2017 ξεκινήσαμε δοκιμαστικές εκπομπές αναζητώντας συνεργάτες μέσα από το διαδίκτυο. Είμαι πολύ περήφανος για τους συνεργάτες μου! Ομόψυχοι, με πολλά ταλέντα, και καρδιά ο καθένας δουλεύει στον τομέα του με αγάπη δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό.

Σας προσκαλώ και προκαλώ αν θέλετε, να τους γνωρίσετε μέσα από την σελίδα μας τις εκπομπές τους και την καταπληκτική παρουσία στους στα social media.

Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκλονιστική και μας έχει γεμίσει χαρά αισιοδοξία αλλά και ευθύνη. Ήδη στους δύο μήνες λειτουργίας του σταθμού πάνω από 40.000 άτομα έχουν επισκεφτεί την σελίδα μας, πάνω από 12.000 ακροατές, με 3.000 και, μόνιμους, ν΄ ακούν τις εκπομπές μας, από την Ελλάδα και 52 χώρες. Κι ακόμη δεν ξεκινήσαμε. Η συνεργασία μας με τον ΙΑΝΟ,  με το ΚΕΘΕΑ η συμμετοχή μας ως χορηγοί στο 7⁰διεθνές φεστιβάλ ψηφιακού κινηματογράφου AIDFF, η συνεργασία με την ομογένεια και το new diaspora είναι οι αρχικές μας διαδράσεις και έρχονται και άλλες που θα εκπλήξουν.Το ηλεκτρονικό μας περιοδικό «Η Φωνή των Ποιητών»παράλληλα με το ραδιόφωνο φιλοδοξεί να φιλοξενήσει στην ιστοσελίδα μας αλλά και σε τρίμηνη καταρχάς έκδοση όλα τα μέλη του Συν Ποιείν και όλους τους νέους δημιουργούς.Σε μία εποχή οικονομικής κρίσης έχουμε μελετήσει και δημιουργήσει οικονομοτεχνικό πλάνο που σύντομα θα ανακοινωθεί στα μέλη του Συν Ποιείν και στους νέους δημιουργούς κάθε τέχνης και θα εκπλήξει!Λίγη υπομονή ζητάμε ακόμη από όλους αυτούς που με e– mail και μηνύματα μας ζητούν να ενταχθούν ως μέλη στην μεγάλη αυτή κίνηση.Οι λέξεις και κάθε δημιουργία, κάθε έργο τέχνης θα αποκτήσουν Φωνή!Ξανά επαναλαμβάνω λοιπόν. Τίποτα τυχαίο!

https://www.youtube.com/watch?v=_RYrHMXx-08