Η ιστορία δεν γράφεται από φοβισμένους ανθρώπους

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Η ιστορία δεν γράφεται από φοβισμένους ανθρώπους

ΕΧΟΥΜΕ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Και για να το επιβεβαιώσω, δεν περίμενα να δώσει όρκο, με έπεισε το πρώτο ερώτημα που έθεσε στους ευρωπαίους εταίρους «έναντι των κυρώσεων της Ρωσίας;;». Και ρωτώ, με ποια λογική παίρνουν μέτρα έναντι της Ρωσίας και δεν παίρνουν αντίστοιχα μέτρα έναντι της Τουρκίας. Οι μεν παραβιάζουν τα σύνορα της Ουκρανίας, οι δε τα Νότια σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της Ελλάδος.
Ρωτώ επίσης, γιατί δεν κόφτονται αντίστοιχα για την διχοτόμηση και την Τουρκική καταπάτηση ενός Ευρωπαϊκού Κράτους, που λέγετε Κύπρος. Και συνεχίζω, με την έγκριση ποιάς λογικής ενισχύουν με 21 δισ. ευρώ την φιλοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Ενώ στην Ελλάδα και στην Κύπρο εξαντλούν το πιο αυστηρό, εξοντωτικό και τιμωρητικό τους πρόσωπο και ενώ μας υπερδάνεισαν, τώρα καμώνονται πως δεν ήξεραν.

Η ΕΛΛΑΔΑ
ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Δεν ξέρω πόσο ενόχλησε τους Ευρωπαίους Εταίρους η αντίδραση του νέου πρωθυπουργού, αλλά ο ίδιος τουλάχιστον έδειξε ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι εδώ. Θα μου πεις μικρός; Ανήμπορος; Μονάχος; Ναι.
Αν μη τι άλλο, όμως, έδειξε χαρακτήρα. Έστω και με αυτή τη μικρή φραστική αντίδραση της πρώτης μέρας. Έδειξε χαρακτήρα έναντι των συντηρητικών, πρόθυμων, θεοσεβούμενων και φοβικών προκατόχων του. Οι οποίοι δεν τόλμησαν ποτέ να μιλήσουν εξ ονόματος του συμφέροντος του ελληνικού λαού. Δεν σήκωσαν ποτέ το ανάστημά τους, δεν υπερασπίστηκαν ποτέ το λαό τους -τουναντίον τον διέσυραν προκειμένου να δικαιολογήσουν τον εκμαυλισμό τους και την μετέπειτα τρομοκρατική τους δράση, κόβοντας  στους οικονομικά αδύναμους το πετρέλαιο θέρμανσης, κόβοντάς το ρεύμα, σπέρνοντας τον τρόμο των άδειων ΑΤΜ, σύροντας τους επιχειρηματίες με χειροπέδες για χρέη προς το δημόσιο, και αφήνοντας τα χρέη των κομμάτων τους και τους ίδιους στο απυρόβλητο.
Αυτοί οι Ηγέτες, δεμένοι πιστάγκωνα με το αμαρτωλό παρελθόν τους, τη διαπλοκή και τις μπίζνες σε βάρος της χώρας, λεηλάτησαν με τους ηγέτες του βορρά τη χώρα. Στόλισαν το φέρετρο του υπερδανεισμού, με Ζίμενς, υποβρύχια, τάνκς, φρεγάτες, αγορά του αιώνα, Hotfith, Ολυμπιακά έργα, και τελευταία με το ξεπούλημα των ασημικών, έκλεισαν το καπάκι της δυστυχίας και τώρα αυτοί που ευθύνονται για τον εθνικό μας θάνατο, επιμένουν να μας σώσουν, λέγοντας πως για όλα αυτά έφταιγε ο λαός που περνούσε καλά κι αυτοί καλύτερα.
Και τώρα που ο λαός τούς έστειλε στο περιθώριο της ιστορίας, επικαλούνται τους μεγάλους σταυρούς, φοβούμενοι πιθανό οικονομικό ατύχημα από τα άπειρα χέρια των νεαρών αριστερών πολιτικών, αφήνοντας πίσω τους γεμάτη και αναμμένη την κρεατομηχανή με τις τεμαχισμένες σάρκες του ελληνικού λαού, για πιθανή άμεση επιστροφή.

ΟΛΙΓΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Με το οικονομικό αδιέξοδο να χτυπά την πόρτα πλέον κάθε πολίτη, ο λαός άρχισε να στρίβει το τιμόνι ολίγον αριστερά. Η Ελλάδα για πρώτη φορά αποφασίζει να δώσει ψήφο ανοχής και ψήφο εμπιστοσύνης σε μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία έρχεται, όπως λέει, να δώσει μάχη για την εθνική σωτηρία και την εθνική αξιοπρέπεια, να διασφαλίσει το ύψιστο αγαθό του Έλληνα πολίτη την πρώτη κατοικία, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια που λέγεται εργασία, και να αφήσει μια χαραμάδα φως στην πραγματική οικονομία.

ΜΑ ΕΓΩ, ΟΜΩΣ,
ΦΟΒΑΜΑΙ

Και τώρα που ο λαός ελπίζει, εγώ αρχίζω να φοβάμαι. Δεν φοβάμαι μήπως εκτρέψουν τη χώρα οι αριστεροί απ’ την κανονικότητα, όπως επικαλούνται οι παρωχημένοι ηγέτες της συντήρησης.
Φοβάμαι τις ιστορικές μέρες και μνήμες του ‘81. Φοβάμαι την «μεγάλη Ευρωπαϊκή Ιδέα» την οποία και αυτή η αριστερή κυβέρνηση ευαγγελίζεται, φοβάμαι τις ίδιες ωμές παρεμβάσεις των Ευρωπαίων, είτε με δανεισμό είτε με τις γνωστές λεηλασίες των επενδύσεων.
Φοβάμαι τις αντοχές και τις δυνατότητες ανάπτυξης, κάτω από την πίεση αυτού του Ευρωπαϊκού σκληρού νομίσματος που λέγετε Ευρώ, το οποίο υποδούλωσε μέσα σε λίγα χρόνια όλους τους λαούς του νότου. Φοβάμαι την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μέσω της έγκρισης του κρατικού προϋπολογισμού απ’ την Ευρώπη με την συνέχιση της καταστροφικής συνταγής της σκληρής λιτότητας.
Και τέλος φοβάμαι κάθε συμβιβασμό που όπως πάντα καταλήγει σε βάρος της χώρας.
Πόσο σύμπτωση μπορεί να είναι, τα μεγαλύτερα εγκλήματα, να έχουν συμβεί κάτω απ’ την ομπρέλα προστασίας των συμμάχων. Να σας θυμίσω πως η Κύπρος χάθηκε ενώ η χώρα βρισκόταν κάτω από την ασφαλή ομπρέλα και την συμμαχία του ΝΑΤΟ, η δε λεηλασία και η πτώχευσή της Κύπρου και της Ελλάδας, τελείτε σήμερα κάτω από την ασφαλή ομπρέλα της ευρωζώνης και εντός του Ενιαίου Νομίσματος.
Νομίζω, πως όση ευθύνη έχει αυτός ο λαός για την τραγωδία της Κύπρου, άλλη τόση ευθύνη έχει και για την τραγωδία της Πτώχευσης.
Τέλος, θα ήθελα να σας πω, έτσι από πλευράς στρατηγικού μάρκετινγκ, ότι ο μόνος αντίπαλος της κάθε εξουσίας, ξένης ή εγχώριας, είναι «η οργή του λαού» γι’ αυτό και το στρατηγικό μάρκετινγκ επενδύει τα πάντα στο «στο φόβο του λαού» – θυμάστε πού επένδυσε και ο Σαμαράς στο κύκνειο άσμα των τελευταίων εκλογών.
Βέβαια… «η ιστορία δεν γράφεται από φοβισμένους ανθρώπους»… σαν και μένα.

Αφιέρωση
«Είπα να σβήσω τα παλιά,
να κλείσω τα δευτέρια,
και σαν δυό φίλοι καρδιακοί,
να δώσουμε τα χέρια.»
Κάπως έτσι το αριστερό ταπεραμέντο χάνεται…. Αυτό φοβάμαι!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή