Η μουσουλμανική απειλή (;)

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Η μουσουλμανική απειλή (;)

Στο Παρίσι φοβούνται πολύ, μου έλεγε φίλη που γύρισε πρόσφατα. Κυκλοφορούν μεν αλλά αισθάνεσαι ότι κάτι περιμένουν, κάτι φοβούνται. Μετά τη μεγάλη διαδήλωση «Είμαστε όλοι Charlie» βλέπεις πάρα πολλούς αστυνομικούς και σε ορισμένα σημεία και στρατό. Φαινομενικά υπάρχει ηρεμία, δεν μιλάνε πολύ, αλλά κάτι περιμένουν.

Ο,τι σπέρνεις θερίζεις, λέει η παροιμία μας. Πρώτη μούρη στη διαδήλωση ο προηγούμενος  πρωθυπουργός τους, Ολάντ, επί των ημερών του οποίου η Γαλλία τροφοδοτούσε με όπλα τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» με σκοπό την ανατροπή του Άσαντ, μονάρχη της Συρίας επί δεκαετίες, παρότι ήταν γνωστό ότι τα δύο τρίτα αυτού του οπλισμού προωθούνταν προς την Αλ Κάιντα. Ήταν οι μονάδες της Αλ Κάιντα στη συνέχεια που συσπειρώθηκαν με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού κράτους», μαζί φυσικά με τα γαλλικά όπλα τους…
Το Μάιο του 2013 δημοσιεύτηκε φωτογραφία του γερουσιαστή και υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ, του Μακέιν με το επιτελείο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», στην οποία ο Μακέιν απεικονίζεται να συνομιλεί με τον Ιμπραήμ αλ Μπαδρί, δηλαδή με τον σημερινό «Χαλίφη» των Τζιχαντιστών και του «Ισλαμικού Κράτους»…. Για το ποιόν των φανατικών αυτών δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είναι αδίστακτοι φονιάδες. Προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο σε σκοταδισμό και τις γυναίκες με τρομοκρατία κλεισμένες και τυλιγμένες. Η ισχυρή Σαουδική Αραβία υπέκυψε το 1989 περίπου και εφήρμοσε αυστηρά την Σαρία μετά από πιέσεις των Αγιατολάχ του Ιράν με αποτέλεσμα να γίνουν ακόμη πιό αυστηροί οι κανόνες που διέπουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Προστάτες δε των διεφθαρμένων καθεστώτων είναι μόνο οι Αμερικανοί, όλοι οι άλλοι είναι δορυφόροι τους.
Ο εμφύλιος στη Συρία αποδεικνύεται ότι ήταν το εργαλείο που χρησιμοποίησαν οι Δυτικοί χρηματοδοτώντας τους ισλαμοφασίστες προκειμένου να καταφέρουν να δημιουργήσουν έναν τεράστιο αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ μέχρι τις ακτές της Μεσογείου με σκοπό να αντικαταστήσουν το ρωσικό φυσικό αέριο και να προκαλέσουν οικονομικό πλήγμα στην Ρωσία αλλά και να «απελευθερώσουν» την ΕΕ από την ενεργειακή εξάρτησή. Στο σχεδιασμό ενεπλάκη εν συνεχεία  η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και η Γαλλία, με παράλληλο στόχο την εξολόθρευση και την εκδίωξη των Ελληνορθόδοξων πληθυσμών από την συριακή επικράτεια, αλλά και των σιιτων – αλεβιτών ώστε να μην υπάρχουν αντισουνίτες στην περιοχή, ενώ η Τουρκία θα έπαιρνε ένα τμήμα της Βόρειας Συρίας.
Στην ουσία, βέβαια, δεν υπήρξε ποτέ συριακή αντιπολίτευση αλλά μονό οι ισλαμιστές και τελευταία οι Τζιχαντιστές. Αυτοί είναι οι κερδισμένοι από τον εμφύλιο και προέλασαν για να αποτελούν σήμερα τον μεγαλύτερο κίνδυνο αποσταθεροποίησης όλης της ευρύτερης περιοχής. Φυσικά πέραν των σφαγών στη Μέση Ανατολή από την ισλαμική οργάνωση της ISIS που εξέθρεψαν οι Δυτικοί, έχουμε τώρα μια εισβολή άριστα εκπαιδευμένων δολοφόνων στην Ευρώπη με περίσσεια εμπειρία μάχης που αποκτήθηκε στη Συρία. Ως γνωστόν ο Φρανκεστάιν στράφηκε εναντίον του δημιουργού του. Η Γαλλία ήταν μόνο η αρχή. Ήδη πλήρωσε ακριβά το τίμημα της χρηματοδότησης και του εφοδιασμού των ισλαμιστών δολοφόνων στη Συρία και στο Ιράκ προς ικανοποίηση των συμφερόντων της Ουάσιγκτον και των δορυφόρων της.
Διέλυσαν το Ιράκ, το Ιράν, τη Λιβύη, τη Συρία και, για να μην ξεχνιόμαστε, την ενιαία Γιουγκοσλαβία δίπλα μας, δημιουργώντας το ανύπαρκτο κράτος του σωλήνα, τη «Μακεδονία». Χριστιανοφασίστες ήταν αυτοί που βομβάρδιζαν στοχευμένα την τηλεόραση, νοσοκομεία και σχολεία στο Βελιγράδι. «Δημοκράτες»  φασίστες ήταν αυτοί που δημιούργησαν τα κολαστήρια του Γκουαντανάμο και του Αμπού Γκράιμπ στο εξωτερικό. 35 χρόνια τώρα οι μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν εξοπλίζονται με δυτικά όπλα και χρησιμοποιούνται άλλοτε ως σύμμαχοι και άλλοτε ως αντίπαλοι.
Αυτή η κατασκευή τρομοκρατών που δίνει στη συνέχεια το «πάτημα» σε δυτικές κυβερνήσεις  είτε για νέες επεμβάσεις, είτε για νέα «μέτρα ασφάλειας» στο εσωτερικό των χωρών τους, συνεχίζεται δεκαετίες τώρα. Βλέπουμε συνεχώς το ίδιο φρικιαστικό έργο, κάθε φορά με άλλους πρωταγωνιστές.  Όπως μας θύμισε πρόσφατα «Η εφημερίδα των Συντακτών», η δανέζικη εφημερίδα «Γίλαντ Πόστεν», που έκανε την αρχική δημοσίευση των σκίτσων του Μωάμεθ το 2005, είχε πλήρη συνείδηση για τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε. Η «Γίλαντ Πόστεν» δεν ασχολιόταν βέβαια με το χιούμορ ούτε είχε πρόθεση να υπερασπιστεί κάποια ελευθερία έκφρασης. Ο ομολογημένος και ευθύς στόχος της εφημερίδας ήταν η μουσουλμανική κοινότητα που ζει στη Δανία. Η δημοσίευση έγινε στο πλαίσιο μιας ρατσιστικής καμπάνιας που διεξήχθη καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα εκείνης της χρονιάς στη χώρα και καθοδηγήθηκε από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Αντερς Ράσμουσεν, ο οποίος έμεινε στο πόστο αυτό για δέκα χρόνια (2001-2009) για να μεταπηδήσει αμέσως μετά στη θέση του γ.γ. του ΝΑΤΟ (μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014). Η Δανία ήδη τότε ήταν σκιά της ανεκτικής φιλελεύθερης κοινωνίας των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Ο Ράσμουσεν είχε όλα αυτά τα χρόνια βασικό του προπαγανδιστικό όπλο τον περιορισμό της μετανάστευσης και την άρνηση των δικαιωμάτων στους μουσουλμάνους κατοίκους της χώρας, που έφταναν τότε τις 200.000. Την ίδια περίοδο αντιμετωπιζόταν αρνητικά και το ενδεχόμενο δημιουργίας νεκροταφείου για τους μουσουλμάνους.
Τι μας θυμίζει η ιστορία της Δανίας; Μία δικιά μας. Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές κινήσεις αυθαιρεσίας, ένας αστυνομικός έσκισε το Κοράνι το 2009 κατά τη διάρκεια ελέγχου νόμιμου πρόσφυγα από τη Συρία, με αποτέλεσμα να προκληθεί αναστάτωση στις κοινότητες των μουσουλμάνων. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες γιγαντώθηκε η Χρυσή Αυγή, η οποία – μην το ξεχνάμε – άρχισε τη δράση της με εμπρησμούς σε αυτοσχέδια τζαμιά, τα οποία βρίσκονταν σε υπόγεια πολυκατοικιών στον Άγιο Παντελεήμονα. Εγκληματικότητα βεβαίως και υπάρχει και στην Ελλάδα και θα μεγαλώνει όσο βαθαίνει η κρίση και η κοινωνική εξαθλίωση. Απειλή όμως προερχόμενη από οποιοδήποτε θρήσκευμα αισθάνεται κανένας στη χώρα μας;;; Αυτή όμως είναι η μέθοδος. Κι αν δεν έχεις εχθρούς φρόντισε να τους δημιουργήσεις με τη συμπεριφορά και τις προκλήσεις σου !
Αλλά ο φασισμός – ο ισλαμικός, ο χριστιανικός, ο άθεος, ο παγανιστικός – ο κάθε λογής φασισμός, θα έχει πάντα άλλη άποψη. Διαφορετικά δεν θα ήταν φασισμός. Δεν πρόκειται για «πόλεμο των πολιτισμών». Πρόκειται για αιμοσταγή συνύπαρξη ταλιμπανισμών που ο ένας θρέφει τον άλλον, τον συντηρεί, τον αναπαράγει. Ο ταλιμπανισμός δεν έχει θρησκεία. Δεν έχει χρώμα. Δεν έχει υπηκοότητα. Αλλά έχει λόγο ύπαρξης: Ανατράφηκε στη θερμοκοιτίδα των πιο αδίστακτων συμφερόντων και γεννήθηκε για να τα υπηρετήσει με τα πιο αιμοδιψή μέσα.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή