Άι σιχτίρ !

Περιμένεις τον Ερντογάν για να «λύσετε» ένα σωρό καυτά θέματα. Κι ενώ έχεις συμφωνήσει την «ατζέντα» της συνάντησης, αυτός μία μέρα πριν, σε συνέντευξή του θέτει θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Ζητάει να επισκεφτεί – απλά να επισκεφτεί – μειονοτικό σχολείο στη Θράκη κι όταν φτάνει ζητάει, (εκτός συμφωνίας), μικρόφωνο για να βγάλει λόγο, ενώ το – καθοδηγούμενο, φυσικά – πλήθος επαναλαμβάνει την ιαχή «Ηγέτη μας». Τί κάνεις;;;

O,τι και οι Έλληνες πιλότοι οι οποίοι ανέλαβαν εθιμοτυπικά να υποδεχτούν το αεροπλάνο του Τούρκου προέδρου. Κατά το πρωτόκολλο, κάθε ξένο ηγέτη που έρχεται στη χώρα μας, όταν το αεροσκάφος του εισέλθει στο FIR Αθηνών, το συνοδεύουν ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη. Το πρωί της περασμένης Πέμπτης δύο τουρκικά πολεμικά εισήλθαν στο FIR Αθηνών, από σημείο νότια της Χίου, συνοδεύοντας το προεδρικό αεροσκάφος. Παρανόμως, αφού έπρεπε στα όρια του FIR Κωνσταντινούπολης να επιστρέψουν στη βάση τους. Απομακρύνθηκαν μόνο όταν τρία ελληνικά F-16 προσέγγισαν, ώστε να συνοδεύσουν τιμητικά, αλλά και για λόγους ασφαλείας, το προεδρικό.
Τότε ο κυβερνήτης του προεδρικού αεροσκάφους, που είναι αξιωματικός της τουρκικής αεροπορίας, ζήτησε μέσω ασυρμάτου από τον επικεφαλής του τιμητικού σμήνους να απομακρυνθεί γιατί «δεν ήθελε συνοδεία». Ο επικεφαλής του ελληνικού σχηματισμού του απάντησε ότι πετά εντός του FIR Αθηνών και ότι η ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι πλέον υπεύθυνη για την ασφάλεια του προεδρικού αεροσκάφους. Στη συνέχεια, τα τρία ελληνικά μαχητικά συνόδευσαν το προεδρικό αεροσκάφος από απόσταση περίπου δύο ναυτικών μιλίων δεξιά και αριστερά του μέχρι που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».
Ωστόσο, το ρεπορτάζ αναφέρει πως σε ένδειξη «αεροπορικής απαξίας και δυσαρέσκειας» από πλευράς των Ελλήνων πιλότων, που εκδηλώθηκε μετά την προσγείωση του προεδρικού αεροσκάφους του Ερντογάν, τα τρία ελληνικά μαχητικά δεν πραγματοποίησαν την τιμητική αποχαιρετιστήρια διέλευση σε κλειστό σχηματισμό πάνω από τον ξένο επίσημο, όπως είθισται και όπως είχαμε παρακολουθήσει και κατά την τελευταία επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Μακρόν στην Αθήνα.
Όπως έλεγε δε, αεροπόρος, με εκατοντάδες αναχαιτίσεις τούρκων πιλότων στο Αιγαίο, ανωνύμως φυσικά γιατί είναι εν ενεργεία: «Δεν είναι δυνατόν να αποδώσεις αεροπορικές τιμές σε κάποιον ο οποίος διατάζει τους πιλότους του να προβαίνουν σε τέτοιες προκλήσεις στο Αιγαίο, να έχουμε θρηνήσει συναδέλφους και συμμαθητές οι οποίοι έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος στο Αιγαίο, και ο οποίος ακριβώς την προηγουμένη λέει ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ στη συνέντευξή του ότι οι έλληνες πιλότοι παραβιάζουμε τον εναέριο χώρο τους και αυτοί αναγκάζονται να μας… αναχαιτίζουν. Τον συνοδεύσαμε όπως επιβάλλει το διπλωματικό πρωτόκολλο και οι διαταγές που λάβαμε, αλλά μέχρι εκεί. Τιμούμε αυτούς που αξίζουν την Τιμή».
Οι Έλληνες πιλότοι δεν είναι διπλωμάτες. Στρατιωτικοί είναι και διαταγές εκτελούν. Μπορούν όμως να υπερασπίζονται με τον καλύτερο διπλωματικό τρόπο και την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα της χώρας. Δίνοντας μαθήματα «πολιτικής».
Τα οποία, μαθήματα, χρειάζεται και η αντιπολίτευση που έσπευσε να κατακρίνει την ελληνική κυβέρνηση για την «αναστάτωση», πολιτική και διπλωματική που δημιούργησε η επίσκεψη Ερντογάν, ως μη έχουσα προετοιμάσει «κατάλληλα» την επίσκεψη. Το βάθος της σκέψης των «επόμενων» ηγετών μας φτάνει να βλέπει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ως συμφωνίες μεταξύ εταιρειών όπου η μία δίνει στην άλλη κι εμείς πρέπει να εξασφαλίσουμε με κατάλληλη προεργασία το καλύτερο δυνατό deal. Η ιστορική ειρωνεία είναι ότι οι αντιπολιτευτικές κορώνες προέρχονται από εκείνα τα κόμματα που και σε «κουμπαριές» έφτασαν με τους Τούρκους μήπως και τους εξευμενίσουν αλλά και ζεϊμπεκιές χόρεψαν μαζί τους ευελπιστώντας ότι θα καταστήσουν το Αιγαίο, όπως έλεγαν, «θάλασσα ειρήνης». Αγνοώντας και το ελάχιστο που έχει δείξει η χιλιετής, περίπου, από την εποχή του Βυζαντίου, «ιστορία μας» με τους γείτονες. Αυτοί θα ησυχάσουν μόνο αν το Αιγαίο γίνει τουρκική θάλασσα !
Ο τουρκικός λαός είναι συνοθύλευμα. Και Κούρδους έχει, και χριστιανούς και σιίτες και σουνίτες και κόπτες και ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά. Φτωχούς ανθρώπους που το μόνο που θέλουν είναι να χορτάσουν την πείνα τους και τρέμουν όταν ακούν τη λέξη πόλεμος. Γιατί και η δικιά τους λαϊκή σοφία λέει ότι στον πόλεμο την πληρώνει πάντα ο φτωχός. «Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, όμως κι οι δυό μας αχ και βαχ» έλεγε το άσμα.
Η Τουρκία όμως ως κράτος κυριαρχείται είτε από τον τουρκικό στρατό με τις σαφέστατες επεκτατικές βλέψεις και στην Ελλάδα και στη Συρία και στο Ιράκ και αλλού, είτε από τους φανατικούς μουσουλμάνους τους οποίους ο Ερντογάν έκανε καθεστώς μετά το πρόσφατο πραξικόπημα. Έτοιμους να πολεμήσουν για τον Αλλάχ. Ταυτόχρονα το βαθύ, τουρκικό παρακράτος της ακροδεξιάς και των Γκρίζων Λύκων παραμένει ενεργό και ετοιμοπόλεμο.
Η κυβέρνηση είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι θα μπορούσε να βρει «λύση» στο προσφυγικό θέμα. Η κατάσταση στα νησιά είναι στο απροχώρητο και η κυβέρνηση θα ήθελε τη δέσμευση του Ερντογάν ότι και δεν θα αφήσει άλλους πρόσφυγες να περάσουν αλλά θα δεχτεί να πάρει πίσω και κάποιους. Υπάρχει όμως περίπτωση Τούρκος να δώσει χωρίς να πάρει; Μανούλες είναι στα παζάρια οι Τούρκοι κι όποιος δεν ξέρει ιστορία, ας κάνει τουλάχιστον μία επίσκεψη στην Αγορά της Κωνσταντινούπολης για να το διαπιστώσει. Τί ζητάει λοιπόν ο νέος Σουλτάνος ως αντάλλαγμα; «Επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάννης! Τόσο απλά …
Τα δικά μας πολιτικά «χαϊβάνια» έρχονται δεύτερα. Οι Τούρκοι έκαναν συμφωνία – μαμούθ με τη Μέρκελ η οποία τους «χρύσωσε» για να κρατήσουν στα παράλιά τους κάτι εκατομμύρια πρόσφυγες τους οποίους έχουν έτοιμους να αμολύσουν στην Ευρώπη και με αυτό την εκβιάζουν. Όταν όμως οι Τούρκοι ζητήσαν από τους Γερμανούς κάτι παραπάνω (όπως κάνουν οι δικοί μας εργολάβοι των δημοσίων έργων για να «παραδώσουν» το έργο, αν έχετε υπόψιν …), τότε οι Γερμανοί έγιναν έξαλλοι, οι Τούρκοι κράτησαν τα λεφτά και τους είπαν στη μούρη «η συμφωνία ακυρώνεται»!
Η μπαμπεσιά είναι τουρκική λέξη κι όποιος κάνει ότι δεν τη γνωρίζει, τότε συνειδητά καλλιεργεί αυταπάτες. Η Τουρκία είναι ισχυρή και, φυσικά, επιτίθεται και διεκδικεί. Η Ελλάδα είναι αδύναμη και, φυσιολογικά, αμύνεται. Αρκεί να μην υποχωρεί!
Επειδή η πολιτική γραμμή της πλειοψηφίας των κομμάτων θα είναι στην επόμενη περίοδο «υπερασπιζόμαστε τη Συνθήκη της Λωζάννης, δεν υποχωρούμε» και άλλα πολλά ηρωϊκά και εθνεγερτικά, ας θυμήσουμε μία φωτογραφία που υπάρχει στο ιστορικό αρχείο.
Εικονίζεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος να βγαίνει από κτίριο της Λωζάννης. Ο αγέρωχος Κρητικός, ο «Εθνάρχης», περπατά σκεπτικός, κατηφής και με σκυμμένο το κεφάλι. Έχει, μόλις, υπογράψει τη Συνθήκη της Λωζάννης …