Εγκλήματα ατιμώρητα

Ο τίτλος του άρθρου είναι πολύ πιθανόν να μην ξενίσει κανέναν, διότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν ρωτούσαμε 10 συμπολίτες, οι 7 θα έλεγαν ότι πολλά εγκλήματα μένουν ατιμώρητα στη σημερινή Ελληνική κοινωνία. Εδώ το θέμα είναι να δούμε με νηφάλιο τρόπο τι εγκλήματα είναι αυτά που μένουν ατιμώρητα. Θα υπέθετε κάποιος ότι είναι τα εγκλήματα που άπτονται του ποινικού ή αστικού κώδικα και γενικότερα όλα αυτά που υπάγονται στην δικαιοδοσία του δικαστικού μας συστήματος. Με αυτά δεν θα ασχοληθούμε στο άρθρο μας γιατί ούτε αρμόδιοι είμαστε ούτε βέβαια και ειδικοί. Μπορούμε όμως ως πολίτες, με όλη την έννοια αυτής της λέξης που ορίστηκε κυρίως στην εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, να εκφράσουμε απόψεις όχι μόνο για τα πολιτικά μας πράγματα, αλλά κυρίως για πολιτικές αποφάσεις ορισμένων ατόμων που επηρεάζουν πολλούς συμπολίτες.

Βέβαια, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί να αναφερόμαστε σε «εγκλήματα ατιμώρητα» και όχι σε «πράξεις επιβράβευσης»; Το λέμε γιατί, στη σημερινή Ελλάδα, οι πράξεις επιβράβευσης είναι ισχνή μειοψηφία σε σύγκριση με τα εγκλήματα εναντίον του λαού, τα οποία γίνονται στο όνομα του λαού, και έχουν μείνει ατιμώρητα. Για να γίνω κατανοητός σε αυτά που έχω σκοπό να πω, θα αναφερθώ σε μερικά γεγονότα είτε από το παρόν είτε από το παρελθόν πρόσφατο ή απώτερο.
Διάβαζα λοιπόν την περασμένη εβδομάδα στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, για την απόφαση του δήμου Ελευσίνας το 2011 να μην επιτρέψει στην εταιρεία Bosch, που κατέχει και την πρώην ελληνική εταιρεία «ΠΙΤΣΟΣ», την κατασκευή εργοστασίου λευκών συσκευών πιο πάνω από το Θριάσιο Νοσοκομείο. Η ιστοσελίδα του δήμου στις 26/10/2011 έγραφε: «Πρέπει να αποτρέψουμε το κοινωνικό και περιβαλλοντικό έγκλημα που σχεδιάζουν να υλοποιήσουν με fast track. Με συντονισμένες ενέργειες του λαού της περιοχής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούμε να πετύχουμε την ματαίωσή του».
Αν και ο λαός της Ελευσίνας δεν ανταποκρίθηκε, το δημοτικό συμβούλιο του τότε δημάρχου Γιώργου Τσουκαλά, που είχε εκλεγεί με την σημαία του Συνασπισμού, αποφάσισε με 23 ψήφους υπέρ έναντι 3 κατά να εμποδίσουν την επένδυση ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, με τροποποίηση του οικοδομικού σχεδίου με επέκταση της οικιστικής ζώνης και στην περιοχή που ήταν το οικόπεδο για την κατασκευή του εργοστασίου.
Για να μην τα πολυλογούμε, η επένδυση ακυρώθηκε, πήγε στην Τουρκία σε έκταση 1.000 στρεμμάτων, αλλά και στην χώρα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού την «μητέρα πατρίδα τη Ρωσία» στα περίχωρα της Αγίας Πετρούπολης, ώπ του Λένινγκραντ ήθελα να πω, όπου ο δήμαρχος παραχώρησε δωρεάν ακίνητα για την κατασκευή του εκεί εργοστασίου!!!
Θα αναφερθώ ακόμη στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά όπου από μια σφύζουσα από δουλειές βιομηχανία των 6.000 εργατών και των 10.000 παράπλευρων εργαζομένων σήμερα πάει για διάλυση. Κυρίως οι διορισμένες διοικήσεις που ανέλαβαν το ναυπηγείο και οι πολιτικοί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ που τους τοποθέτησαν και οι ανόητες, λόγω ασχετοσύνης με το αντικείμενο, για να μην πω ύποπτες αποφάσεις τους, έφεραν το ναυπηγείο στα σημερινά χάλια. Το 1995 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ενισχύσει παράνομα το ναυπηγείο και η ΕΟΚ ζήτησε εξηγήσεις λόγω παράνομων κρατικών ενισχύσεων. Η απάντηση της κυβέρνησης στην ΕΟΚ ήταν ότι θα πωλούσε το 49% του ναυπηγείου στους εργαζόμενους!!!! Αποκαλύφτηκε όμως ότι αυτοί δεν κατέβαλλαν κανένα τίμημα και έτσι η επιτροπή ζήτησε επιστροφή των κρατικών ενισχύσεων.
Ανάλογη απαίτηση έγινε από την ΕΟΚ για τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (πρώην Πυρκάλ), αλλά η διοίκηση μαζί με τους εργαζόμενους κατάφερε να συνδέσει την επιχορήγηση με παραγωγή αμυντικού εξοπλισμού ώστε έτσι να αποφύγει την επιστροφή των κρατικών ενισχύσεων.
Σήμερα αντιμετωπίζουμε την ακύρωση της επένδυσης του Ελληνικού λόγω αποφάσεων μιας μικρής κλίκας υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού. Κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε και στην Κέρκυρα στο Κασιώπη λόγω των αποφάσεων του δήμου. Στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας κινδυνεύει να θυσιαστεί και η επένδυση στις Σκουριές στην Χαλκιδική. Όλα αυτά τα εμπόδια έχουν ένα κοινό σημείο, το οποίο είναι καθαρά ιδεολογικό, αλλά σε τόσο ηλίθια βάση που καταντά εγκληματικό. Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της Ελευσίνας.
Η αιτιολόγηση της καταγγελίας και απόφασης του δημάρχου του Συνασπισμού ήταν η αποτροπή ενός «κοινωνικού και περιβαλλοντικού» εγκλήματος. Κοινωνικό, από ποια πλευρά; Ότι θα έβρισκαν δουλειά περί τα 700 άτομα με παραγωγή 300.000 συσκευών; Περιβαλλοντικό; Για ένα τύπο βιομηχανίας που από την εποχή του 1980 ήταν πάντα φιλική στο περιβάλλον ή από την πρόθεση της εταιρείας να φτιάξει, από τα 150 στρέμματα οικοπέδου που είχε αγοράσει, τα 100 στρέμματα χώρο πρασίνου με μεγάλη ωφέλεια για το κοντινό Θριάσιο νοσοκομείο;
Το ζήτημα δεν ήταν αυτό. Ήταν καθαρά ιδεολογικό που εστιάζει στην αντίθεση καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Ήταν και είναι στα μυαλά των ανθρώπων που νομίζουν ότι ζούμε στην εποχή του Λένιν και ότι θα πρέπει να χτυπήσουμε με κάθε μέσο κάθε καπιταλιστική κίνηση στο όνομα του λαού.
Για ποιόν λαό μιλάμε; Για τον άνεργο ή για αυτόν που ονειρεύεται τα κοινωνικά επιδόματα; Οι συνειδητές αποφάσεις αυτών των ανθρώπων που στον βωμό της πολιτικής υπονομεύουν την εργασία και την πραγματική κοινωνική πρόοδο τους καθιστούν απόλυτα υπεύθυνους απέναντι στην κοινωνία. Είναι στην πραγματικότητα κοινωνικά εγκλήματα, τα οποία γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται στο όνομα του αμέτοχου λαού για την επιδίωξη στόχων είτε ιδίου οφέλους, είτε πολιτικών επιδιώξεων. Είμαι βέβαιος ότι στο πίσω μέρος του μυαλού αυτού του δημάρχου ήταν το σκεπτικό ότι εμποδίζοντας το εργοστάσιο αυξάνουμε την ανεργία και εξαθλίωση του λαού που με την σειρά τους οξύνουν τις αντιθέσεις με τελικό στόχο την σοσιαλιστική επανάσταση. Είναι ή δεν είναι αυτό έγκλημα;
Από πού να ξεκινήσουμε; Από την Ολυμπιακή; Από τις βιομηχανίες λευκών συσκευών που έκλεισαν μια προς μία λόγω κακών πολιτικών; Από τα ναυπηγεία; Από την Pirelli στην Πάτρα που πήρε των οματιών της για Πολωνία; Από πού; Αυτά τα κοινωνικά εγκλήματα είναι ατιμώρητα και τα περισσότερα επειδή δεν εμπίπτουν αμέσως στις διατάξεις του ποινικού κώδικα μένουν στο απυρόβλητο. Για παράδειγμα ο πρώην δήμαρχος Ελευσίνας Γ. Τσουκαλάς δεν αισθάνεται τύψεις που, στον βωμό της κομματικής ιδεολογίας, έδιωξε την επένδυση. Μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι είχε δίκιο τη στιγμή που ο εκλιπών δήμαρχος κ. Αμπατζόγλου ήταν υπέρ της επένδυσης; Προφανώς όχι.
Η πραγματικότητα, λοιπόν, μας λέει ότι εξ αιτίας της απόφασης Τσουκαλά 700 άτομα δεν έχουν δουλειά και όχι μόνο θα εισάγονται από το εξωτερικό χιλιάδες λευκές συσκευές, αλλά δεν θα εξάγονται και πάρα πολλές από αυτές με όλα τα οφέλη για την ελληνική οικονομία. Και όχι μόνο. Αποφασίστηκε η πλήρης αποχώρηση της Bosch από την Ελλάδα με κλείσιμο της «ΠΙΤΣΟΣ».
Μήπως δεν είναι έγκλημα για τη χώρα η συνεχιζόμενη διένεξη για την απόπειρα πώλησης οβίδων στην Σαουδική Αραβία; Προσπάθησα να καταλάβω ποιος έχει δίκιο, η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση; Τα έχουν μπλέξει τόσο πολύ όμως που ο απλός πολίτης δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα. Από οπουδήποτε και να προέρχεται το πρόβλημα θα έπρεπε να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι συμπολίτευση και αντιπολίτευση να το λύσουν με τον καλλίτερο τρόπο προς όφελος της πατρίδας, αλλά αντί αυτού βλέπουμε τις γελοιότητες στην Βουλή.
Τα παραπάνω που έθιξα είναι προφανώς η κορυφή του παγόβουνου των ατιμώρητων εγκλημάτων. Καλύπτονται όλοι οι εγκληματίες πίσω από το λενινιστικό «πολιτική απόφαση» και την γλυτώνουν. Πρέπει όμως οι Έλληνες να μάθουμε να τιμωρούμε και ως τιμωρία να πνίγουμε τους εγκληματίες με το σάλιο των πτυέλων που θα ρίξουμε πάνω τους όταν τους καλούν να δώσουν εξηγήσεις στην Πλατεία Συντάγματος. Θα πρέπει να καταλάβουμε επί τέλους ότι όταν λέμε δεν θέλουμε να γίνει κάτι όπως π.χ. στις Σκουριές να το δικαιολογούμε με σαφήνεια και να μπαίνει στην κρίση του λαού και όχι κάθε κομματικής νομενκλατούρας που όλα τα θυσιάζει στον βωμό του κομματικού συμφέροντος γιατί σήμερα το κομματικό συμφέρον δεν ταυτίζεται με το συμφέρον του λαού.
Υ.Γ. Θέλω να απαντήσω στα συντρόφια του ΚΚΕ ότι ήμουν στο Πολυτεχνείο και στην Νομική και έχω ιδίαν πείραν για ό,τι μου καταλογίζουν. Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου που εμποδίστηκε να πάρει τα λεφτά από το ΝΑΤΟ ήταν ο Θεοφανόπουλος και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών της Αστρονομίας ήταν ο Κοντόπουλος. Και τους δύο τους είχα καθηγητές. Όσο για την φετινή πορεία, στις 4.15 στα Χαυτεία από το ΚΚΕ ήταν περίπου 1.000 άτομα το πολύ, η Σταδίου σχεδόν άδεια και μετά από μια ώρα στην ίδια θέση ήταν το μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ με άλλα τόσα περίπου άτομα. Μπορείτε να απαντήσετε γιατί δεν ήταν όλοι οι διαδηλωτές μαζί; Πάντα είχα αυτό το ερώτημα και ο νοών νοείτω.
Ακόμη θα ήθελα να μάθω πόσα από τα συντρόφια έχουν στα αυτοκίνητά τους λάστιχα Pirelli, γιατί εγώ από τότε που έφυγε από την Πάτρα εξ αιτίας σας δεν έχω βάλει ποτέ αυτή τη μάρκα.