ΑΙΓΟΣΘΕΝΩΝ FOR EVER

Τον περασμένο μήνα αναγκάστηκα να παίρνω το αυτοκίνητο για την δουλειά μου και περνούσα από Κύμης και Βεΐκου για να κατέβω Γαλατσίου, Πατησίων για το Σύνταγμα. Μια μέρα, δύο μέρες, πέντε μέρες, η συμφόρηση στην Βεΐκου ήταν στο απροχώρητο. Μια διαδρομή από Ομορφοκλησιά μέχρι Γαλατσίου που είναι περίπου 1.000 μέτρα, παίρνει το λιγότερο 30 λεπτά. Φαντάζεστε λοιπόν τα νεύρα μου πρωί – πρωί τσατάλια να με κάνουν να κινδυνεύω να τρακάρω κάθε μέρα…

Όπως γνωρίζουν οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», η οδός Βεΐκου είναι ο πιο επιβαρυμμένος κυκλοφοριακά δρόμος του Γαλατσίου και κυρίως το ρεύμα προς Αθήνα. Μέσα από την Βεΐκου περνάνε τρία ρεύματα αυτοκινήτων, προς Γαλατσίου, προς Αγίας Γλυκερίας και προς Πρωτοπαπαδάκη. Θυμήθηκα λοιπόν τα δύο ή τρία άρθρα που είχα γράψει πολλά χρόνια πριν στον ΠΑΛΜΟ για το ζήτημα αυτό και ειδικά για την αλλαγή κατεύθυνσης της οδού Αιγοσθενών (Αιγόσθενα στα αρχαία χρόνια ήταν το Πόρτο Γερμενό).
Για να διευκρινίσω λίγο τα πράγματα, η οδός Αιγοσθενών πριν την δημαρχία του μακαρίτη Τσίρου του γιατρού, ήταν κάθοδος και όλα τα αυτοκίνητα προς Αθήνα, Πατήσια κ.τ.λ. έπαιρναν αυτόν τον δρόμο. Το ένα τρίτο της κίνησης της Βεΐκου διοχετεύονταν μέσω Αιγοσθενών, με αποτέλεσμα να υπάρχει μικρότερη συμφόρηση με μικρότερη όχληση, μόλυνση κ.τ.λ.
Στην αρχή της δημαρχίας Τσίρου άλλαξαν την κατεύθυνση του δρόμου και την έκαναν άνοδο προς Βεΐκου που αναγκαστικά έβγαζε τα αυτοκίνητα στο ρεύμα προς Αθήνα. Άχρηστη και μη ψυχολογημένη κίνηση. Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή για να γράψω τα άρθρα για αυτό το πρόβλημα, αναγκάστηκα να διερευνήσω μόνος μου το θέμα ρωτώντας διάφορους κατοίκους της περιοχής ωφελούμενους και μη. Αυτό που είχα διαπιστώσει τότε, ήταν ότι ο Τσίρος άλλαξε την κατεύθυνση του δρόμου για να εξυπηρετήσει δύο – τρεις φίλους του ψηφοφόρους κατοίκους της οδού Αιγοσθενών, επειδή ενοχλούνταν με την μεγάλη ροή των αυτοκινήτων. Μπορεί να υπήρχε μια όχληση, αλλά όχι σε τόσα πολλά άτομα όσα προκαλείται από την συμφόρηση της Βεΐκου. Σκέφτηκαν λοιπόν και αποφάσισαν οι κομματάρχες του Τσίρου να αλλάξουν την κατεύθυνση του δρόμου και την έκαναν άνοδο προς Βεΐκου όπως προ είπα.
Αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής είναι η Αιγοσθενών να έχει σήμερα σχεδόν μηδενική κυκλοφορία (μόνο οι κάτοικοι του δρόμου και πολλοί παράτολμοι και αγανακτισμένοι οδηγοί που πάνε αντίθετα στο ρεύμα περνούν). Μετά από πολλές διαμαρτυρίες το Δημοτικό Συμβούλιο του Τσίρου είπε ότι έχει ζητήσει τη σύνταξη κυκλοφοριακής μελέτης για αλλαγή της κατάστασης σ’ εκείνο το σημείο.
Για όσους θυμούνται η μελέτη έλεγε ότι θα κοπεί η νησίδα της Βείκου στο ύψος της Αιγοσθενών ώστε να ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα και να μπορούν να κατευθύνονται προς Κύμης. Επί πλέον ο προηγούμενος της Αιγοσθενών δρόμος, η Αγίας Ειρήνης, θα γινόταν κάθοδος ώστε να διοχετεύονται τα αυτοκίνητα προς Πατησίων. Τα παραπάνω βέβαια δεν έγιναν και οι πολίτες συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται καθημερινά.
Το ζήτημα είχε τεθεί από την στήλη στον ως υποψήφιο τότε και νυν δήμαρχο Γαλατσίου κ. Γ. Μαρκόπουλο, αλλά φαντάζομαι ότι έχει άλλες προτεραιότητες και δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα απ’ όσο γνωρίζω. Αν κάνω λάθος ας με διαψεύσει στον ΠΑΛΜΟ και το παίρνω πίσω. Αυτά είναι γενικά τα πρακτικά ζητήματα όσον αφορά την οδό και την αντιστροφή της κατεύθυνσης των διερχόμενων αυτοκινήτων.
Τα παραπάνω γεγονότα με κάνουν να σκέφτομαι γενικότερα για τα ζητήματα της διαφθοράς που υπάρχουν στην δημόσια ζωή και κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στην προκειμένη περίπτωση κάποιοι ψηφοφόροι του Τσίρου, και μάλιστα απ΄ ότι φάνηκε ισχυροί κομματάρχες, κατάφεραν να περάσουν μέσα από ένα δημοτικό συμβούλιο μια παράλογη απόφαση προς όφελος λίγων και ζημία των πολλών. Βέβαια αυτό έγινε γιατί προφανώς οι ψήφοι που έφεραν στον Τσίρο ήταν ικανοί να παρακάμψουν τις αντιρρήσεις λογικών και σοβαρών δημοτικών συμβούλων και να αποφασίσουν παράλογα. Παράλογη απόφαση φαίνεται στα μάτια των λογικά σκεπτόμενων πολιτών που όμως αποτυγχάνουν να λάβουν υπ’ όψη τους την παράμετρο ρουσφέτι (δούνε ψήφους και λαβείν ρουσφέτια σε βάρος των πολλών). Έτσι έγινε στην προκειμένη περίπτωση. Κάποιοι κάτοικοι της Αιγοσθενών επωφελήθηκαν από την ρουσφετολογία του Τσίρου εις βάρος των πολλών.
Είναι κανόνας και βέβαια γνωστό ότι κάθε ρουσφέτι που ωφελεί ένα άτομο ή μια μικρή ομάδα ατόμων, είναι πάντα σε βάρος των πολλών που δεν έχουν όμως την πολιτική δύναμη να επηρεάσουν την πραγματικότητα ή μπορεί να είναι αξιοπρεπείς και να μην θέλουν να μπλεχτούν σε καταστάσεις που προσβάλλουν την προσωπικότητα του ατόμου. Το ρουσφέτι ως ιδέα και πρακτική είναι μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας για την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία του λαού γιατί πρώτ’ απ’ όλα υπονομεύει την αξιολόγηση των ατόμων με αποτέλεσμα να πιάνουν θέσεις οι λιγότερο ικανοί έναντι των ικανότατων στελεχών της κοινωνίας που θα μπορούσαν να ασχοληθούν στο δημόσιο τομέα.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι η σπατάλη πόρων, διότι για παράδειγμα προσλαμβάνεται κόσμος που δεν έχει αντικείμενο ή που οι συμβάσεις είναι διάτρητες και δημιουργούν προβλήματα «επί δικαίοις και αδίκοις». Θυμηθείτε τον νόμο Σκουρλέτη για τα οκτάμηνα. Το ρουσφέτι όπως όλοι γνωρίζουμε, φέρνει στην εξουσία, κεντρική ή περιφερειακή, όχι τον ικανότερο πολιτικό, αλλά τον περισσότερο θρασύ και αδιάντροπο ρουσφετολόγο. Έτσι δημιουργήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται ένα πελατειακό σύστημα πολιτικών – ψηφοφόρων που έχει διττό στόχο: Την αναπαραγωγή του ρουσφετολογικού πολιτικού συστήματος από την μια και την διαιώνιση της δέσμευσης του εκλογικού σώματος στην ελπίδα κάποιου βολέματος με αποτέλεσμα οι ικανοί και εκτός συστήματος μη ρουσφετολόγοι πολίτες να μην μπορούν να βρουν πολιτική στέγη. Παρενέργειες αυτού είναι να βλέπουμε πριν δυο μέρες στην ΕΡΤ2 το θλιβερό Debate των υποψήφιων για τη ΔΗΣΥ.
Άλλο παράδειγμα ο νόμος που πάει να φέρει ο Σπίρτζης για τα TAXI και τα TaxiBeat. Εξυπηρετεί ο Σπίρτζης τους ταξιτζήδες δημιουργώντας νομικό πλαίσιο που θα ακυρώσει στην πράξη την ύπαρξη στα TaxiBeat κ.τ.λ. αλλά θα κερδίσει ψήφους από τον κ. Λυμπερόπουλο, πρόεδρο των ταξιτζήδων.
Αυτό το πελατειακό σύστημα υπάρχει στην Ελλάδα από την εποχή της απελευθέρωσης και αυτό έφαγε τον Καποδίστρια που τόλμησε να έχει το όνειρο να δημιουργήσει ένα κράτος σύγχρονο των τότε ευρωπαϊκών που αν είχε πετύχει σήμερα, η Ελλάδα θα ήταν ανάμεσα στους G7, αλλά δυστυχώς επικράτησε ο κοτζαμπασισμός και μικροκομματισμός. Αυτές οι δυνάμεις έχουν ριζωθεί τόσο βαθιά στην ελληνική κοινωνία και σε τόσο εύρος που είναι δύσκολο όχι μόνο να τις εξοντώσουμε, αλλά και να τις εντοπίσουμε. Βλέπετε κινήσεις και αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας που φαίνονται παράλογες και πολλές φορές παράνομες και αντισυνταγματικές. Τι κρύβεται όμως πίσω; Ακόμη και αυτοί που αποφασίζουν δεν έχουν πλήρη επίγνωση της πυκνότητας του πλέγματος της διαπλοκής.
Για να προοδεύσει η χώρα χρειάζεται μια δραματική αλλαγή στην παιδεία, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο γιατί θα υπονομεύσει αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και με τη σειρά του το σύστημα δεν εκσυγχρονίζει την παιδεία γιατί αν το κάνει αυτοαναιρείται. Είμαστε δηλαδή σε φαύλο κύκλο. Μη σας φαίνεται λοιπόν παράξενο που ακόμη και αυτή η ταλαίπωρη Αιγοσθενών είναι θύμα του συστήματος των πελατειακών σχέσεων.
Επειδή πιστεύω ότι ο νυν δήμαρχος κ. Μαρκόπουλος είναι ορθολογιστής και έχει σε προτεραιότητα το όφελος των πολλών, θα επαναφέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο το ζήτημα και θα παρθεί η σωστή απόφαση για αντιστροφή της οδού ώστε να αποκατασταθεί η τάξη. Κλείνοντας δεν θα είχα αντίρρηση να ακούσω γνώμες κατοίκων και άλλων ενδιαφερομένων, πάντα όμως στα πλαίσια του εποικοδομητικού διαλόγου.