Πολυτεχνείο, Δημοκρατία Ασυδοσία

Βλέποντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση, άκουσα τον Βενιζέλο να λέει επί λέξει: «Δεν υποχωρούμε ούτε βήμα». Μπράβο λέω μέσα μου. Επιτέλους και λίγος τσαμπουκάς με τους Τούρκους που μας έχουν δέσει πισθάγκωνα. Δυστυχώς όμως εννοούσε ότι δεν υποχωρεί ούτε βήμα στις απαιτήσεις της τρόϊκας για τον αριθμό των δόσεων από 100 που θέλει η κυβέρνηση στις 70 της τρόϊκας. Να γελάμε ή να κλαίμε; Δεν ξέρω τι να πω. Επί του θέματος όμως.

Για τεσσαρακοστή πρώτη φορά λοιπόν γιορτάστηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου από νέους, γέρους, φοιτητές, μαθητές ακόμη και του δημοτικού!!! Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω τα γράφει ένας που έλαβε μέρος ενεργά στα γεγονότα όχι μόνο του Πολυτεχνείου, αλλά και της Νομικής και σε πολλές άλλες φοιτητικές κινητοποιήσεις της εποχής. Κάτι που δεν έχει αναφερθεί σε όλα αυτά τα χρόνια είναι και η παρατεταμένη απεργία και όχι κατάληψη της Ανωτέρας Σχολής Υπομηχανικών (Μικρό Πολυτεχνείο) που διήρκεσε πάνω από δύο μήνες.
Τότε ξεκίνησε ως αντίθεση εναντίον της πρότασης της χούντας να δημιουργήσει τα ΚΑΤΕΕ με πυρήνα το Μικρό Πολυτεχνείο. Για την ιστορία τα ΚΑΤΕΕ της εποχής εξελίχθηκαν στα σημερινά ΤΕΙ. Η αντίθεση αυτή λοιπόν εξελίχθηκε σε αγώνα εναντίον της χούντας. Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης και πάρα πολλοί άλλοι, δήλωσαν γενικά προχθές ότι ο αγώνας για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» είναι ακόμη επίκαιρος. Εγώ προσωπικά έχω αντίθετη άποψη και θα την καταθέσω εδώ και τώρα. Για να δούμε από την εποχή του Πολυτεχνείου και μέχρι την κρίση.
Υπήρχε πρόβλημα για ψωμί; Το 1981 έφυγα για Αυστραλία και μετά από τρία χρόνια που γύρισα, όλοι οι φίλοι μου είχαν αυτοκίνητο. Μερικοί είχαν αγοράσει και διαμέρισμα. Όλοι πήγαιναν διακοπές και οι μισθοί πήραν τα ύψη. Ο συνδικαλισμός με τον τρόπο που εξελίχθηκε υποχρέωσε τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να δώσουν χρήμα από δανεικά ώστε να εξαγοράσουν τους ψηφοφόρους τους. Αυτοί που φώναζαν το 1979 για «ψωμί» έγιναν μηχανικοί, οικονομολόγοι κ.τ.λ. και έφαγαν καρβέλια από τα πακέτα Ντελόρ. Τα μπουζούκια αυτές τις δεκαετίες δούλευαν 6 μέρες την εβδομάδα. Μα πόσα λεφτά περίσσευαν από το «ψωμί»;
Το φαγοπότι συνεχίστηκε με δάνεια, διακοποδάνεια, καγιέν, Μύκονο, Ψαρούδες και δε συμμαζεύεται μέχρι την κρίση του 2009, που ευτυχώς ήρθε το μνημόνιο και μας έβαλε λίγο μυαλό.
Τι να πούμε τώρα για την ελευθερία; Η ελευθερία που επικράτησε κυρίως από τότε που βγήκε το ΠΑΣΟΚ, γρήγορα έγινε ασυδοσία σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Τι να πούμε για τους δημοσίους υπαλλήλους που καταργήθηκε κάθε είδος ιεραρχίας και ο τελευταίος υπάλληλος γινόταν διευθυντής; Τι να πούμε για τους συνδικαλιστές που δεν πάταγαν ποτέ στη δουλειά τους; Τι να πούμε και για τους νοσοκομειακούς ή για τους καθηγητές και το μπάχαλο των σχολείων; Όλα τα κόμματα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο υποστήριζαν καταλήψεις, δεκαπενταμελή και δεν συμμαζεύεται. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να με αποστομώσει λέγοντας ότι ο Τσίπρας είναι «παιδί» των καταλήψεων. Και τι μ’ αυτό; Βγήκε ένας Τσίπρας, αλλά πόσοι πήγαν για σπουδές στο εξωτερικό ή δεν σπούδασαν καθόλου εξ αιτίας του; Δεν το γνωρίζουμε.
Είναι το μόνο κράτος που στον βωμό της ελευθερίας που κατακτήθηκε από τους αγώνες της μετά-πολυτεχνείο εποχής, να έχει κάνει θεσμό την κατάληψη. Δεν θέλουμε να κάνουμε μάθημα; Κάνουμε κατάληψη, μαθητές ή φοιτητές. Μας το είπε και προχθές στην τηλεόραση ο κ. Καλαθάς (εκπρόσωπος φοιτητών) που κατηγορούσε τον Φορτσάκη ότι έκλεισε την Νομική και έτσι δεν έγινε κατάληψη ώστε να μην γίνουν μαθήματα για να δοθεί η δυνατότητα στους φοιτητές να πάνε στο Πολυτεχνείο!!! Δίνω ακόμη ένα μπράβο στον Φορτσάκη και στον Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, που έκλεισαν τις σχολές κατά το τριήμερο των εορτασμών. Έχουμε γιορτή τριήμερη για το Πολυτεχνείο και τον Κολοκοτρώνη δεν τον θυμόμαστε καθόλου ούτε βέβαια και τους αγώνες λαού και στρατού εναντίον των φασισμού και ναζισμού.
Φτάσαμε λοιπόν και στο θέμα της παιδείας. Ποια παιδεία; Ποιοι φταίνε για την υποβάθμισή της; Δεν φταίνε τα κόμματα μόνο. Αν πήγαινε κάποιος υπουργός να φέρει μια μεταρρύθμιση τότε έβρισκε ισχυρή αντίδραση και από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα και από τους φοιτητές. Θυμάμαι που η ΚΝΕ φώναζε «ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών» ώστε να έχουν χρόνο οι φοιτητές να πουλάνε τον Ριζοσπάστη. Όλος ο κόσμος προχωρά, ανταγωνίζεται, δημιουργεί, εξελίσσεται κ.τ.λ. και εδώ το φοιτητικό κίνημα έγινε το συντηρητικότερο όλης της οικουμένης. Πάντα, οποιαδήποτε αλλαγή κι αν πήγαινε να γίνει λέγανε μόνο όχι. Καμιά θετική πρόταση και αυτό δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα. Ποιος γνωρίζει ότι το Πολυτεχνείο της Πάτρας έχασε την εξεταστική του Φλεβάρη λόγω πολυήμερης κατάληψης; Γιατί έγινε η κατάληψη; Γιατί οι φοιτητές δεν θέλουν την εφαρμογή του νόμου που λέει ότι σε κάθε εξεταστική δεν θα μπορούν να δίνουν παραπάνω από 6 μαθήματα. Χαίρομαι που φαίνεται ότι αρχίζει να έρχεται το τέλος της πατέντας με τα «άπειρα» χρωστούμενα μαθήματα. Έφτανε κάποιος στο τέλος των σπουδών με όλα τα μαθήματα των περασμένων χρόνων. Αν μιλούσαμε για ένα γιατρό αυτής της κατηγορίας, ποιος θα πήγαινε να τον εξετάσει; Κοιτάξτε τη γενικότητα και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις.
Πολλοί είπαν αυτές τις μέρες ότι αγωνιζόμαστε για δημοκρατία. Με την δημοκρατία απέπεμψαν τον Γιαννίτση που είχε το «θράσος» να εισηγηθεί μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό… Αν είχε γίνει, τότε πιθανόν σήμερα τα πράγματα να ήταν καλλίτερα τουλάχιστον για τους συνταξιούχους.
Βέβαια θα μπορούσε να γίνει μεγαλύτερη και πιο ενδελεχής ανάλυση όλων των παραπάνω. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό λόγω χώρου και θα καταθέσω την εξής πρόταση: Πρέπει να καταργηθεί ο εορτασμός του Πολυτεχνείου. Ποιος όμως θα έχει το θάρρος να το προτείνει; Αυτοί που κάποτε φώναζαν «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» έφεραν τη χώρα εδώ που είναι σήμερα. Ας μην αναφέρω ονόματα πολιτικών που ανδρώθηκαν μέσα στους φοιτητικούς αγώνες και πάτησαν πάνω στους όμως των κορόιδων των «υιών του εργατικού κινήματος» που δεν βρίσκουν δουλειά γιατί οι δουλειές πιάστηκαν από τους γόνους των πλουσίων που σπούδασαν στο εξωτερικό.
Εδώ θα καταθέσω άλλη μια πρόταση. Δεδομένου ότι στο κεντρικό κτήριο του Πολυτεχνείου δεν γίνονται πλέον μαθήματα εκτός των αρχιτεκτόνων, γιατί δεν μεταβιβάζεται το κτήριο στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πωληθεί στο HARVARD ή στο ΜΙΤ και να γίνει ένα παράρτημά τους; Τότε θα δούμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» και από καθηγητές και από φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων. Εγώ νομίζω ότι η χώρα κέρδος θα έχει και θα χάσουν μόνο τα πολιτικά κόμματα. Ποιος πολιτικός ή άλλος παράγων έχει το θάρρος να τα πει όλα αυτά;
ΥΓ. Για να ευλογούμε κάπου – κάπου και τα γένια μας. Στο τεύχος του «Παλμού» που εκδόθηκε στις 17/10/2010, δημοσίευσα μια έρευνα για την απαξίωση του πρώην βασιλικού κτήματος Τατοΐου και τις ποινικές ευθύνες που υπάρχουν στους διοικούντες. Τελευταία όμως έχει αρχίσει μια κίνηση από κάποιους «φίλους» του Τατοϊου για αξιοποίηση. Την σκυτάλη παρέλαβε την περασμένη Κυριακή ο ΣΚΑΪ με σύνθημα «σήκω από τον καναπέ και έλα να περπατήσεις», οργανώνοντας περίπατο στο βασιλικό κτήμα. Έχω την υποψία ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ότι κάτι θα παίξει στο Τατόι. Μακάρι, αλλά να είναι προς κέρδος της κοινωνίας και όχι κάποιων συμφερόντων όπως έχουμε συνηθίσει. Όποιος θέλει αυτό το άρθρο ας το ζητήσει από τον «Παλμό».