Το φύλο του καλλιτέχνη

Τώρα που γράφω το άρθρο η επικαιρότητα κυριαρχείται από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αμερική, την συνάντησή του με τον Trump και κυρίως με την συμφωνία για την αναβάθμιση των πολεμικών μας αεροπλάνων F16. Όλα τα κόμματα ψελλίζουν ότι το τίμημα είναι υψηλό για την αναβάθμιση και ζητούν από την κυβέρνηση να φέρει τα στοιχεία στην Βουλή. Μας δουλεύουν; Το γράφω αυτό διότι όλοι γνωρίζουν πολύ καλά τα εξής απλά δεδομένα:

Η αναβάθμιση των F16 θα στοιχίσει 2,4 δισ. ευρώ, δηλαδή 25,2 εκ. ευρώ το ένα. Το ποσό αυτό συμπεριλαμβάνει τα αντισταθμιστικά και το τελικό καθαρό κόστος, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, θα είναι 1,1 δισ. ευρώ, ήτοι 11,5 εκ. ευρώ. Εγώ δεν συζητώ για τα 11,5 εκ. ευρώ, αλλά για τα 25,2 εκ. που περιλαμβάνουν και τα αντισταθμιστικά. Θα πληρώσουμε δηλαδή 25 εκ. για κάθε αεροπλάνο, ώστε να γίνει εφάμιλλο επιχειρησιακά με το F35 που θα αγοράσει η Τουρκία, το οποίο έχει την επιχειρησιακή δυνατότητα να ανατρέψει την ισορροπία του 7 προς 10 στο Αιγαίο που μόνιμα επεδίωκαν οι μεγάλοι σύγχρονοι ηγέτες Κ. Καραμανλής και Α. Παπανδρέου. Κάθε F35 που θα θέσει σε υπηρεσία η Τουρκία από το 2019 και μετά, θα στοιχίζει 100 εκ. ευρώ και εμείς θα αποκτήσουμε με την αναβάθμιση 95 αεροπλάνα F16, που θα είναι σχεδόν ίδια όσον αφορά τα ζητήματα ηλεκτρονικού πολέμου.
Αυτά που κάνει σήμερα ο Τσίπρας μαζί με άλλα πολλά όπως την περασμένη βδομάδα με τον νόμο αλλαγής φύλου, κυριαρχεί και στην δεξιά, αλλά και στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος. Βέβαια ο Τσίπρας μάς προετοίμασε πριν πάει στην Αμερική πετώντας με ένα F16 όπως θα θυμάστε. Επειδή όμως πιστεύω ότι η ιδεολογία είναι το σημαντικότερο πράγμα όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην οικονομία, θα επιμείνω άλλη μια φορά σήμερα στο ζήτημα των ομοφυλοφίλων, αφήνοντας τα F16 για την καθημερινότητα της πολιτικής.
Από αφορμή λοιπόν πολλών συμπολιτών μας που αισθάνονται ότι είναι μειοψηφίες μέσα στην κοινωνία και που αυτό το έχουν σαν επιχείρημα για να υποστηρίξουν αμφιβόλου ύπαρξης και υπόστασης μειοψηφίες, θα αναπτύξω τις επόμενες σκέψεις.
Πρώτα να υπενθυμίσω το άρθρο της περασμένης εβδομάδας, όπου αναφερόμουν στο νόμο που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία σχετικά με την νομική αλλαγή φύλου. Τα θεωρεία της Βουλής ήταν κατάμεστα από μουσάτους με γυναικεία φορέματα θέλοντας να δείξουν ότι το ζήτημα φύλου είναι προσωπική επιλογή κυρίως και όχι ιατρικής φύσης. Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν αυτή την ομάδα ατόμων ως μειονότητα και συντάσσονται μαζί τους χωρίς να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ελληνική κοινωνία. Μια στατιστική μας λέει ότι τα άτομα αυτής της κατηγορίας αποτελούν το 0,8% του πληθυσμού και για αυτό το μικρό ποσοστό ασχολήθηκε η κυβέρνηση αγνοώντας άλλα σοβαρότερα ζητήματα όπως π.χ. η επιστροφή ΦΠΑ στις επιχειρήσεις που αφορούν όμως το 40% του πληθυσμού με μέτριους υπολογισμούς. Το έκανε, όπως είχαμε πει στο προηγούμενο άρθρο, για τον προσεταιρισμό νέων ψηφοφόρων.
Δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση γιατί η αισθητική και τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας έχουν σήμερα αμβλυνθεί και υπάρχει γενικά μια αδιαφορία, ίσως και παραίτηση, όσον αφορά τις αντιδράσεις της απέναντι στις δράσεις του πολιτικού συστήματος.
Αυτή η αδιαφορία έχει επιφέρει την αποδοχή ιδεολογιών και απόψεων σχετικά με την προώθηση με κάθε τρόπο των ομοφυλοφιλικών ιδεών. Έχουμε φτάσει σήμερα σε μια κατάσταση όπου κάποιος δεν μπορεί να διαφημιστεί ότι είναι κανονικός άνθρωπος είτε άνδρας είτε γυναίκα γιατί θα καταδικαστεί πάραυτα ως ομοφοβικός. Αυτή η ιδεολογία έχει κυριαρχήσει στην κοινωνία μας και προωθείται και από την κυβέρνηση, διότι στους κόλπους της φιλοξενεί πολλά άτομα αυτής της κατηγορίας. Τα άτομα αυτά, οι ομοφυλόφιλοι δηλαδή, έχουν κυριαρχήσει σε όλες τις μη ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης και κυρίως της ιδιωτικής, όπου οι κανονικοί άνδρες έγιναν μειονότητα και που ονομάστηκαν «straight» για να διαχωρίζονται από τους «gay» ή ομοφυλόφιλους. Δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά πολλοί συμπολίτες, που νομίζω ότι παρασύρονται είτε από άγνοια είτε επειδή δεν έχουν το σθένος να έρθουν σε αντίθεση με το συρμό της μόδας, θα λέγαμε, υποστηρίζουν είτε ενεργά είτε σιωπηλά με την ανοχή τους τις ομοφυλοφιλικές ή γενικά τις LGBT (Lesbian, Gay, Bisexual, Transsexual) ιδέες.
Έρχονται κάποιοι λοιπόν και υποστηρίζουν ότι μεγάλοι καλλιτέχνες όπως π.χ. ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μότζαρτ με ένα σωρό φιλενάδες και παιδιά, ο Τσαϊκόφσκι και άλλοι ήταν πολύ καλοί καλλιτέχνες και ήταν ομοφυλόφιλοι. Είναι γνωστό από την ιστορία ότι ο Ντα Βίντσι είχε καταδικαστεί για ομοφυλοφιλική συμπεριφορά. Ακόμη γνωρίζουμε ότι και ο Τσαϊκόφσκι είχε τέτοιο ζήτημα και βέβαια πολλοί άλλοι διάσημοι και μη. Ας πάρουμε για παράδειγμα το μεγάλο Μάνο Χατζηδάκι. Είναι γνωστό ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Πιστεύετε ότι θα λάμβανε μέρος αυτός ή οι προαναφερθέντες καλλιτέχνες στις παρελάσεις, που γίνονται και διαφημίζονται από τα ΜΜΕ, των ομοφυλόφιλων τα λεγόμενα «gay pride»; Προσωπικά πιστεύω ότι θα είχαν απορρίψει μετά βδελυγμίας αυτή την εκδήλωση την οποία σήμερα δεν διστάζουν να υποστηρίξουν άτομα όπως ο νυν δήμαρχος Αθηναίων και πολλοί άλλοι πολιτικοί ή «καλλιτέχνες» πολύ χαμηλού βεληνεκούς απ’ ότι ο Χατζηδάκις.
Βγαίνουν και διάφοροι άλλοι ανόητοι και αδαείς προφανώς και μας λένε ότι για να είσαι καλλιτέχνης θα πρέπει να είσαι ομοφυλόφιλος. Δηλαδή μας λένε ότι μόνο οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να είναι αισθαντικοί και να έχουν την ευαισθησία να εκφράσουν μέσω της τέχνης τους συναισθήματα θετικά ή αρνητικά για την ζωή, τον άνθρωπο και την κοινωνία. Ήταν δηλαδή ο Μπετόβεν ομοφυλόφιλος; Μήπως ήταν ο Μότσαρτ ή ο Καραβάτζιο ή ο Θερβάντες; Πόσες χιλιάδες μεγάλοι καλλιτέχνες σε όλους τους τομείς της τέχνης υπήρξαν που ήταν κανονικοί και απολάμβαναν την ζωή;
Για ποιο λόγο σήμερα η κοινωνία στρέφεται προς την κατεύθυνση των ομοφυλόφιλων θα πρέπει να αναρωτηθούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα.
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ελληνικό και ούτε νέο. Η χώρα επηρεάζεται από τις ιδέες που κυριαρχούν στην Ευρώπη κυρίως, αλλά και στην Αμερική όσον αφορά αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι πίσω από αυτή την ιστορία υπάρχουν κάποια μεγάλα συμφέροντα που εκμεταλλεύονται και προωθούν αυτή την ιδέα όπως για παράδειγμα οι εταιρείες καλλυντικών που θέλουν να αυξήσουν την πελατεία τους.
Θέλω να καταλήξω λοιπόν κλείνοντας το άρθρο, ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει χάσει τα αντανακλαστικά της και έχει αμβλυνθεί η αισθητική της όσον αφορά το θέμα. Πιστεύω ότι ως πολίτες θα πρέπει να αντιδράσουμε γιατί μπαίνει σοβαρό ζήτημα στη υπόστασή μας ως έθνος. Το γράφω αυτό γιατί αν έχουμε βάλει στο απυρόβλητο και εκθειάζουμε τους ομοφυλόφιλους και λοιπούς LGBT και δεν τους θέτουμε υπό το βλέμμα της ιατρικής και ψυχολογίας, τότε πολλά νεαρά άτομα που ενδεχομένως έχουν την τάση, αλλά δεν τυχαίνουν ειδικής ιατρικής ή ψυχιατρικής αγωγής να περνούν τον Ρουβίκωνα και να εντάσσονται στους ομοφυλόφιλους ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο.
Θεωρώ λοιπόν ότι όλοι αυτοί που διαφημίζουν και προωθούν εκούσια ή ακούσια τις ομοφυλοφιλικές ή LGBT ιδέες ότι κάνουν σοβαρή ζημιά στην Ελλάδα και εμείς οι κανονικοί πολίτες θα πρέπει να αντιδράσουμε διεκδικώντας πρωτίστως τα δικαιώματά μας.