ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΑΣΙΩΤΗΣ, Γλύπτης: «Με εμπνέει ο άνθρωπος, η θέση του στο φυσικό περιβάλλον, οι αντιδράσεις και τα πάθη του»

«Με εμπνέει ο άνθρωπος,
η θέση του στο φυσικό περιβάλλον,
οι αντιδράσεις και τα πάθη του»

Γεννήθηκε το 1967 στην Πρασιά Ευρυτανίας, μεγάλωσε στην Αλίαρτο Βοιωτίας και τον σημάδεψε δημιουργικά και καλλιτεχνικά η Χίος. Τα ασυνήθιστα σχήματα, όπως και η πλαστικότητα, τον εντυπωσίαζαν από παιδί. Από νωρίς είχε μέσα του (τότε ακόμη αδιαμόρφωτη) μια επιθυμία να δημιουργήσει κάποιο είδος μορφών. Έφτιαχνε μικροκατασκευές και σχεδίαζε από τα πιο απλά υλικά, όπως πέτρα ,γύψο κλπ.
Δημιουργεί κυριολεκτικά τις σκέψεις του, τις ανησυχίες του και τους προβληματισμούς του σε ξύλο, πηλό, μάρμαρο, και πέτρα. Στο επίκεντρο της δημιουργίας του, βρίσκεται ως σημείο αναφοράς, η ανθρώπινη μορφή και γενικότερα ο άνθρωπος και η θέση του στο φυσικό περιβάλλον, οι αντιδράσεις και τα πάθη του.
Στις 1-7-2003 οργανώθηκε η πρώτη του έκθεση γλυπτικής στην Πινακοθήκη Χίου σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Πραγματοποιήθηκαν επίσης παρουσιάσεις έργων του σε δημόσιους χώρους
Έργα του βρίσκονται στο Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Αχαρνών, στο Πάρκο Τρίτση στην Αθήνα, στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας – δημιουργός του Πάρκου των Ψυχών – στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, και σε ιδιωτικούς χώρους.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Γεννηθήκατε στην Πρασιά της Ευρυτανίας, μεγαλώσατε στην Αλίαρτο της Βοιωτίας και σας σημάδεψε καλλιτεχνικά, όπως αναφέρετε, η Χίος. Τι σημαίνει για εσάς ο κάθε τόπος;
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΑΣΙΩΤΗΣ: Είναι τα πάντα, η Πρασιά είναι ο τόπος που γεννήθηκα, η Αλίαρτος ο τόπος που ανδρώθηκα, η Χίος η αφετηρία της καλλιτεχνικής διαδρομής μου. Ο κάθε τόπος και η άνθρωποί του έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου και είναι οι πατρίδες μου, τους λατρεύω…
«Π»: Σε ποιά ηλικία δώσατε σχήμα, μορφή και σε τι υλικό;
ΣΠ.Δ.: Μου άρεσε να πλάθω από παιδί με τα πιο απλά υλικά, από μικρό παιδί μου άρεσε η ποίηση, η ζωγραφική, όμως δεν υπήρχαν τα μέσα για καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Αργότερα, για λόγους εργασίας, βρέθηκα στη Βολισσό της Χίου, ένα πανέμορφο μέρος. Εκεί είναι η αφετηρία της διαδρομής μου στη γλυπτική, σαν τρόπος έκφρασης.
Φυσικά έπαιξαν μεγάλο ρόλο και οι άνθρωποι και οι συνθήκες στη Βολισσό και στη Χίο, ντόπιοι και Μικρασιάτες, υπέροχοι άνθρωποι με βαριά ιστορία. Οι Μικρασιάτες και γενικά οι πρόσφυγες είναι ταχυδρόμοι της ιστορίας, έτσι τους αποκαλώ. Τους θεωρώ μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα. Οι πρόσφυγες είναι δημιουργία πολιτισμού και κατ’ επέκταση θεωρώ πως δεν χρειάζεται να υπάρχει φόβος για τους πρόσφυγες, ο ισχυρός πολιτισμός δεν έχει φόβο…
«Π»: Ποιο υκιλό σας «μιλά»;
ΣΠ.Δ.: Το υλικό που μου «μιλάει» είναι το ξύλο! Είναι πεποίθησή μου ότι το δέντρο έχει συνείδηση, τη συνείδηση του δέντρου.
Την ώρα της εργασίας και της μετάβασης (όταν η προηγούμενη ζωή του έχει κλείσει τον κύκλο της), υπάρχει η επικοινωνία της συνείδησης του δέντρου με αυτή του ανθρώπου… Ναι εκείνη την στιγμή νιώθω ότι συνομιλώ…
«Π»: Υπάρχει στο οικογενειακό σας περιβάλλον κάποιος που σας ενέπνευσε;
ΣΠ.Δ.: Η οικογένειά μου! Έζησα σε ένα περιβάλλον απόλυτης αγάπης, από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Αυτή η αγάπη ήταν το εφόδιο να ασχοληθώ με την τέχνη στο μέρος που όπως προείπα βρέθηκα, την Βολισσό της Χίου.
«Π»: Είστε αυτοδίδακτος;
ΣΠ.Δ.: Ναι είμαι αυτοδίδακτος αλλά προσπαθώ όσο μπορώ, διαβάζοντας, να έχω γνώση για την ιστορία της τέχνης και φυσικά με επισκέψεις σε εκθέσεις και καλλιτεχνικά δρώμενα.
«Π»: Τι σας εμπνέει;
ΣΠ.Δ.: Η ίδια η ζωή, η προσεχτική παρατήρηση των ανθρώπων. Στο επίκεντρο της δημιουργίας μου βρίσκεται, ως σημείο αναφοράς, η ανθρώπινη μορφή και γενικότερα ο άνθρωπος και η θέση του στο φυσικό περιβάλλον, οι αντιδράσεις και τα πάθη του…
«Π»: Προσχεδιάζετε τα έργα σας;
ΣΠ.Δ.: Όχι μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει, εκτός από το πάρκο των ψυχών που δημιούργησα στην Πάρνηθα. Αν χρειαστεί, θα το κάνω, απλά ό,τι δημιουργώ, το περιγράφω πριν σε δικούς μου ανθρώπους…
«Π»: Σε ποιό υλικό η επιτυχία μπορούμε να πούμε είναι δεδομένη;
ΣΠ.Δ.: Σε κάθε υλικό έχω την τόλμη να πω ότι το αποτέλεσμα θα είναι επιτυχές!
«Π»: Κρατώντας στα χέρια σας ένα κομμάτι ξύλο, μάρμαρο, πέτρα, μέταλλο, γυαλί, χαρτί, αισθάνεστε να ζωντανεύουν, να παίρνουν μορφή;
ΣΠ.Δ.: Όταν το διαλέγω η δουλειά μου είναι να του δώσω καινούργια μορφή και έτσι αποκτά και καινούργια ψυχή που είναι κομμάτι και της δικής μου ψυχής.
«Π»: Πόσο χρόνο χρειάζεται ένα έργο σας;
ΣΠ.Δ.: Αυτό εξαρτάται από το ίδιο το έργο, το υλικό και τη δυσκολία του.
«Π»: Ποιο έργο σας χρειάσθηκε πολύ μεγάλο χρόνο;
ΣΠ.Δ.: Το πάρκο των ψυχών στην Πάρνηθα, που είναι μια εγκατάσταση με πολλά γλυπτά …
«Π»: Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίζετε στην δημιουργία ενός έργου;
ΣΠ.Δ.: Φυσικά η αρχή, όπως και σε όλα τα πράγματα. Κατόπιν, πολλές φορές η μεταφορά, η εργασία μέχρι να δω ότι η μορφή βρίσκεται μέσα στο υλικό, οι αμφιβολίες μου, ο χρόνος και ο χώρος…
«Π»: Έχετε τραυματιστεί στην διάρκεια δημιουργίας ενός έργου;
ΣΠ.Δ.: Ευτυχώς μόνο μικροτραυματισμοί, δουλεύω με μεγάλη προσοχή, υπομονή και ευχέρεια.
«Π»: Μιλήστε μας για την πρώτη σας έκθεση και περιγράψτε μας πώς νοιώσατε με την επιτυχία της;
ΣΠ.Δ.: Ήταν πολύ σημαντική η πρώτη μου έκθεση γιατί ένιωσα τη αγάπη της κοινωνίας, είχα κάθε βοήθεια από τους ανθρώπους, τους έχω πάντα στην καρδιά μου! Είναι, όπως προείπα, η αφετηρία μου στο ταξίδι της τέχνης κι αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ…
«Π»: Ποιοί οι αγαπημένοι σας γλύπτες Έλληνες και ξένοι;
ΣΠ.Δ.: Θαυμάζω γλύπτες Έλληνες και ξένους, δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα. Πιστεύω ότι μέσα μου ενυπάρχει κάτι από την αρχαιότητα…
«Π»: Υπάρχει διάλογος με το έργο σας;
ΣΠ.Δ.: Διάλογος…;; Και βέβαια, από τη αρχή μέχρι το τέλος και όσο τα βλέπω, πάντα συνομιλώ!
«Π»: Πώς αισθάνεστε, όταν δίνετε ανθρώπινη μορφή σε υλικό;
ΣΠ.Δ.: Κάτι θεϊκό. Νοιώθω ο δημιουργός…
«Π»: Στέλνετε μηνύματα μέσω των έργων σας;
ΣΠ.Δ.: Πάντα μηνύματα, αλλιώς δεν έχω λόγο να δημιουργήσω.
«Π»: Φως ή σκίαση είναι το ζητούμενο;
ΣΠ.Δ.: Δεν τίθεται ζητούμενο, το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο!
«Π»: Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
ΣΠ.Δ.: Πολλά! Μεγάλα και… έκπληξη! Και οπωσδήποτε να προσπεράσω τον εαυτό μου.