Βρώμικες θαλασσινές ιστορίες

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μεγααάλος κόλπος με πολλεεές παραλίες, κολπίσκους, λιμάνια. Ο Σαρωνικός κόλπος. Όσοι Αθηναίοι δεν μπορούσαν να κάνουν διακοπές σε κάποιο νησί ή άλλο παράλιο μέρος, προσέφευγαν σ’ αυτόν για να δροσιστούν το καλοκαίρι.

Μετά τη δουλειά ή μέρες που δεν υπήρχε δουλειά, οι παραλίες του γέμιζαν από κόσμο. Οι πιο τυχεροί που έμεναν σε κοντινές του περιοχές έκαναν κάθε ζεστή μέρα του μεγάλου ελληνικού καλοκαιριού τη βουτιά τους. Όσοι έμεναν μακρύτερα έπαιρναν το αυτοκίνητό τους ή τα μέσα μεταφοράς και έκαναν τη μικρή ημερήσια εκδρομή τους. Η θαλασινή αύρα, το δροσερό αεράκι και η απόλαυση του νερού άλλαζε τη μέρα κάθε λουόμενου. Γύριζε και νόμιζε ότι έλειπε καιρό από το τσιμέντο, από την ανυπόφορη ζέστη, τα καυσαέρια και την αγχωτική κίνηση. Ανάσα.
Όλα αυτά κάποτε. Πριν το δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» ναυαγήσει και αδειάσει όλο το πετρέλαιο που μετέφερε στη θάλασσα. Το ναυάγιο έγινε κοντά στη Σαλαμίνα αλλά το πετρέλαιο απλώθηκε παντού στο Σαρωνικό. Στο Φάληρο, τον Άλιμο, το Ελληνικό, τη Γλυφάδα, το Λαγονήσι. Απαγορεύτηκε όχι μόνο το κολύμπι αλλά και το ψάρεμα και τα θαλάσσια σπορ. Κι άλλες φορές είχαμε ατυχήματα αλλά η καταστροφή δεν ήταν τόσο εκτεταμένη. Τί συνέβη τώρα;
Κυκλοφορούν πολλές θαλασσινές ιστορίες. Για σαπιοκάραβα που βουλιάζουν επίτηδες οι ιδιοκτήτες τους για να πάρουν την αποζημίωση. Για φορτία που αδειάζουν για να πάρουν τα ασφάλιστρα. Για λαθρεμπόριο πετρελαίου που γίνεται στα ανοιχτά. Το ένα πλοίο μεταφέρει το μεγάλο του φορτίο στο άλλο, κρατάει ένα μικρό μέρος και μετά βουλιάζει ή «χάνεται». Κι ο καθένας λέει τη δική του «ιστορία». Η πλοιοκτήτρια εταιρεία του «Αγία Ζώνη ΙΙ» λέει ότι «ναι, εμείς μολύναμε τη Σαλαμίνα αλλά όχι και τις υπόλοιπες περιοχές. Ατύχημα είχε το “Blue Star Patmos”. Αυτό προκάλεσε τη μεγαλύτερη καταστροφή.» Κι ενώ το δεύτερο ατύχημα είναι διαπιστωμένο, περνάνε μέρες για να παρθούν δείγματα κι απ’ αυτό. Εάν το Λιμενικό αργήσει μία-δύο μέρες να ελέγξει τότε και φορτία «κρύβονται» και «άλλα» κουκουλώνονται.
Ιστορίες είναι αλλά η φοροδιαφυγή από το λαθρεμπόριο πετρελαίου υπολογίζεται σε 600 δις δολλάρια το χρόνο. Ιστορικό και το νούμερο. Αλλά ας φύγουμε από τις ιστορίες, ας πάμε στα πραγματικά γεγονότα. Το Μαξίμου έδωσε εντολή για άμεση μεταφορά της αρμοδιότητας ελέγχου και επιθεωρήσεων πλοίων στους Νηογνώμονες για την έκδοση πιστοποιητικών αξιοπλοΐας από τον Κλάδο Επιθεώρησης εμπορικών πλοίων που την είχε μέχρι τώρα. Η πρώτη που είχε επιχειρήσει να το κάνει ήταν η Λούκα Κατσέλη, τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου. Για αδιευκρίνιστους λόγους εμποδίστηκε. Κανένας άλλος υπουργός δεν πήρε παρόμοια πρωτοβουλία έκτοτε. Δεν πρέπει να εξηγήσουν γιατί; Παράλληλα, δόθηκε εντολή για ακύρωση των πιστοποιητικών αξιοπλοΐας που έχουν δοθεί με παράταση και διενέργεια έκτακτων ελέγχων…
Τα ατυχήματα με πετρέλαιο έχουν κάτι κοινό με τις πυρκαγιές. Εάν αργήσεις να επέμβεις, τότε η φωτιά εξαπλώνεται και γίνεται ανεξέλεγκτη. Εάν αργήσεις να περιορίσεις την πετρελαιοκηλίδα στο μέρος που δημιουργήθηκε και να τη διασπάσεις κατάλληλα, τότε αυτή εξαπλώνεται από τα ρεύματα και τα κύματα και μετά δεν απορροφάται. Καλύπτει θαλάσσιο πυθμένα και γεμίζει τις παραλίες με πίσσα. Είδαμε στη μεγάλη πυρκαγιά της Αττικής να γίνεται «σύσκεψη» τρεις μέρες μετά για την αντιμετώπισή της! Τρείς μέρες μετά το ναυάγιο άρχισε η «καταπολέμηση» της πετρελαιοκηλίδας!
Το να μιλήσει κανείς για την «ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού» έχει γίνει πλέον κουραστικό σε αυτόν τον τόπο. Λέμε τα ίδια και τα ίδια, δεν κάνουμε τίποτα και τα θυμόμαστε πάλι στην επόμενη μεγάλη καταστροφή. Δέκα τέτοια ναυάγια έχουν προκαλέσει τεράστιες καταστροφές από το 1972 έως σήμερα στη χώρα μας. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αφήσαμε τη φύση να αυτοκαθαριστεί. Τις συνέπειες στα οικοσυστήματα και στην υγεία των ανθρώπων αυτών των περιοχών δεν τις μετρήσαμε, δεν τις αναλύσαμε ποτέ. Γι’ αυτό και κάνουμε μακάριο ύπνο, κρατικός μηχανισμός, δήμοι και πολίτες.
Εκείνο που φοβίζει περισσότερο είναι η τερατώδης άγνοια που συνοδεύει τον ωχαδερφισμό μας. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία και πολλά μέσα ενημέρωσης, μεταξύ αυτών και το ελληνικό τμήμα του CNN, μιλούν για μόλυνση της θάλασσας. Ούτε τον όρο δεν ξέρουν. Η Μόλυνση είναι είτε ιατρικός είτε καθαρά χημικός όρος. Μόλυνση παθαίνει ένα τραύμα, μια ανοιχτή πληγή από ιούς. Στην περίπτωση αυτή χορηγούνται αντιβιοτικά. Για να την προλάβουμε βάζουμε στην πληγή βάμμα ιωδίου, οξυζενέ κλπ. Θα ρίξουμε αντιβιοτικά στη θάλασσα για να την καθαρίσουμε;
Ο υπουργός Ναυτιλίας Π. Κουρουμπλής ο οποίος ναι μεν παραιτείται αλλά και δεν σηκώνεται από την καρέκλα του, κάνει μεγαλόπρεπες δηλώσεις για να δείξει ότι το υπουργείο του παράγει έργο, παίρνει μέτρα, δρα και δηλώνει όλα όσα κάθε σοβαρός πολιτικάντης που σέβεται τον εαυτό του, αισθάνεται υποχρεωμένος να δηλώσει: «Οι κινήσεις του υπουργείου ήταν αστραπιαίες, έγιναν όσα έπρεπε να γίνουν. Το πλοίο μέσα σε πέντε μέρες έχει στεγανοποιηθεί…» Σε πέντε μέρες υπουργέ μου θα είχε προλάβει να αδειάσει όλο του το πετρέλαιο κι ο Τιτανικός ακόμα, αν ήταν δεξαμενόπλοιο. Σε πέντε μέρες το πετρέλαιο έφτασε στο Λαγονήσι …
«Η καταπολέμηση δεν γίνεται με χημικά, εάν το κάναμε με χημικά θα είχαμε αλλάξει την εικόνα μέσα σε δύο μέρες, την κάνουμε με μέσα φιλικά προς το περιβάλλον και αυτό είναι ελεγχόμενο…» συνεχίζει τις δηλώσεις η υπουργάρα. Δηλαδή οι αντιρρυπαντικές ουσίες, οι «φιλικές προς το περιβάλλον» δεν είναι χημικές ουσίες; Τί είναι … πνευματική τροφή; Υπουργέ μου, όλες οι ουσίες χημικές είναι. Και το ιώδιο που περιέχει η θάλασσα, και τα φύκια και το αλάτι χημικές ουσίες είναι. Αλλά και το νερό! Η2Ο ξέρουν τα παιδιά του Γυμνασίου ότι είναι ο χημικός του τύπος. Από εκεί και πέρα οι χημικές ουσίες μπορεί να είναι βλαβερές ή μη. Και να σου πώ και κάτι άλλο να μείνεις άφωνος; Οι «φιλικές» αντιρρυπαντικές ουσίες που χρησιμοποιούνται, ναι μεν κάνουν μικρότερη ζημιά στο οικοσύστημα αλλά δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με το ανθρώπινο δέρμα, δεν είναι φιλικές στους κολυμβητές !
Άσε λοιπόν τις δηλώσεις του τύπου «Εμείς είπαμε σε ένα μήνα θα έχουμε το αποτέλεσμα και πιστεύω ότι θα μπορεί ο κόσμος να κολυμπήσει.». Στο επόμενο άρθρο θα διαβάσεις ΑΝ θα μπορούμε να κολυμπάμε τον επόμενο χρόνο. Για φέτος λέμε μόνο «καλό χειμώνα»!