Ιδιωτικά πανεπιστήμια

Γνωρίζετε ότι στο θέμα της παιδείας είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος και ακόμη ότι έχω αναφερθεί πολλές φορές σε άρθρα μου για αυτό. Με αφορμή την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, στα σχέδια του Γαβρόγλου για αλλαγή του συστήματος των εισαγωγικών εξετάσεων, των δηλώσεων διαφόρων επαϊόντων πολιτικών και μη και τη διένεξη Μητσοτάκη – Γαβρόγλου, γράφω τις παρακάτω γραμμές.

Αυτές τις μέρες, όπως θα έχετε διαπιστώσει από τα ΜΜΕ, κυριαρχεί η διαφήμιση του Πανεπιστημίου της Κύπρου για προσέλκυση φοιτητών από την Ελλάδα. Για την ιστορία, η απόφαση δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Κύπρο έγινε μετά από συμφωνία όλων των πολιτικών κομμάτων του ΑΚΕΛ (ΚΚ Κύπρου) συμπεριλαμβανομένου. Η καινοτομία της Κύπρου δεν ήταν η νομοθεσία για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά η συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων πάνω σε αυτό το θέμα. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο υπάρχουν και τα κρατικά, αλλά και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν έχει ακουστεί μέχρι τώρα κανένα παράπονο ή δεν έχει εκφραστεί καμιά γνώμη ότι στη Μεγαλόνησο θα γίνει η παιδεία ιδιωτική ή δεν ξέρω τι άλλο. Οι φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων της Κύπρου, με την αποφοίτησή τους, αποκτούν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτούς των κρατικών πανεπιστημίων. Ακόμη και στη χώρα μας υποχρεώθηκε ο ΔΟΑΤΑΠ, πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ, να αναγνωρίσει τα πτυχία νομικών σπουδών που απονέμονται στην Κύπρο κατόπιν δικαστικής προσφυγής ενδιαφερομένων αποφοίτων.
Είδα, λοιπόν, σήμερα στην τηλεόραση την θλιβερή προσωπικότητα, τον υπουργό Παιδείας, να μέμφεται τον αρχηγό της ΝΔ που δήλωσε την υποστήριξή του στην ιδέα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια σε συνάντησή τους με νεοεισαχθέντες φοιτητές. Ας δούμε τις δύο ιδεολογικές αντιλήψεις σε αυτό το θέμα.
Είναι από την μια μεριά η «νεοφιλελεύθερη» ιδέα για ιδιωτικά πανεπιστήμια παράλληλα με τα κρατικά και η «σοσιαλιστική» που το δικαίωμα της παιδείας παρέχεται δωρεάν από το κράτος για το λαό. Μέχρι πού πάει όμως αυτό το δικαίωμα, δεν μας έχει πει κανείς. Είναι δωρεάν για το δημοτικό; Είναι, αλλά υπάρχουν και ιδιωτικά δημοτικά όπου οι έχοντες και πολλοί μη έχοντες στέλνουν τα παιδιά τους. Είναι δωρεάν το γυμνάσιο και λύκειο; Είναι, αλλά υπάρχουν και ιδιωτικά γυμνάσια και λύκεια όπου και πάλι οι έχοντες στέλνουν τα παιδιά τους. Είναι δωρεάν η τριτοβάθμια εκπαίδευση; Είναι, αλλά απαγορεύεται από το Σύνταγμα αρ. 16 η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων!!!
ΟΚ man, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην χώρα ερμαφρόδιτα ιδιωτικά πανεπιστήμια που διέπονται από το νομοθετικό πλαίσιο των κέντρων ελευθέρων σπουδών. Τι θα πρέπει να γίνει;
Να σημειώσουμε ότι από το 1974 έχουν γίνει αναθεωρήσεις του Συντάγματος με τελευταία το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων. Τότε θα μπορούσε να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 περί απαγόρευσης ιδιωτικών πανεπιστημίων αν δεν υπήρχαν οι σοσιαλιστικές αγκυλώσεις των πολιτικών κομμάτων.
Ας δούμε με λίγο περισσότερη λεπτομέρεια το ζήτημα της Ανωτάτης Εκπαίδευσης και πριν από αυτό ας ρίξουμε μια ματιά στα καθεστώτα στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης. Όπως είναι γνωστό υπάρχουν και δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Δεν βλέπουμε όμως, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τον κίνδυνο αφανισμού της δημόσιας παιδείας από την ιδιωτική. Αντίθετα συνυπάρχουν και ο καθένας κρίνει την ποιότητα της παρεχομένης εκπαίδευσης, το συνολικό κόστος (μαζί με φροντιστήρια) δημόσιας και ιδιωτικής παιδείας. Αν η δημόσια παιδεία, που ποτέ δεν αξιολογείται, δεν τα πάει καλά, προφανώς δεν φταίει η ιδιωτική. Δεν θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί δεν υπάρχει ιδιωτική Τριτοβάθμια εκπαίδευση τη στιγμή που υπάρχει σε όλες τις άλλες βαθμίδες; Πιστεύετε ότι υπάρχει το κώλυμα του άρθρου 16; Όχι βέβαια, δεν φταίει το Σύνταγμα, αλλά άλλοι παράγοντες, οι κυριότεροι των οποίων θα αναφερθούν στα επόμενα.
Κατ’ αρχήν είναι η αντίδραση της πλειονότητας των καθηγητών των ΑΕΙ, διότι θα υποβληθούν στην σύγκριση με τους των ιδιωτικών πανεπιστημίων συναδέλφους τους. Ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο είναι προφανές ότι μπορεί να απασχολήσει πολύ καλούς και ανταγωνιστικούς καθηγητές που η απόδοσή τους θα συγκριθεί εκ των πραγμάτων με τους αντίστοιχους δημόσιους λειτουργούς. Βέβαια, ο αντίλογος εδώ είναι ότι μπορεί τα ιδιωτικά ΑΕΙ να απασχολήσουν κατωτέρας ποιότητας προσωπικό συγκριτικά με τα κρατικά πανεπιστήμια για οικονομικούς λόγους. Μπορεί να συμβεί, αλλά η αξιολόγηση του συνόλου του πανεπιστημίου δεν θα το επιτρέψει γιατί ο φορέας θα χάσει χρήματα πράγμα που δεν συμφέρει κανέναν, διότι είναι γνωστό ότι κάθε πανεπιστήμιο με υψηλό βαθμό αξιολόγησης προσελκύει περισσότερους και υψηλότερων απαιτήσεων και οικονομικών δυνατοτήτων φοιτητές που είναι προς όφελος όλων. Σήμερα τα ελληνικά ΑΕΙ ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ. Με τα ιδιωτικά εν λειτουργία θα υποχρεωθούν στην αξιολόγηση. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό το καθεστώς.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι κομματικές απόψεις και πολιτικές προσδοκίες από τα πολιτικά κόμματα. Είναι παγκόσμια πατέντα, ακόμη και σήμερα στον 21 πρώτο αιώνα που και η Κίνα απαρνήθηκε την «μορφωτική επανάσταση», να θεωρούν τα πολιτικά κόμματα ότι τα πανεπιστήμια είναι δεξαμενή ψηφοφόρων. Πουθενά δεν διατηρείται το φαινόμενο των καταλήψεων που αν δεν το δικαιολογεί η πολιτεία τουλάχιστον κάνει τα στραβά μάτια. Πόσες χιλιάδες διδακτικές ώρες έχουν χαθεί από τις καταλήψεις και πόσα εκατομμύρια ευρώ έχουν πληρωθεί σε καθηγητές που δεν έκαναν μάθημα; Να μην αναφερθούμε βέβαια στις κλοπές και ζημιές πανεπιστημιακής περιουσίας που τις επιβαρύνονται όλοι οι πολίτες και κατά περίεργο τρόπο να μην γογγύζουν για το θέμα. Εδώ υπάρχει μια εξήγηση.
Η ελληνική κοινωνία είναι εμποτισμένη με τις ιδέες του επαναστατικού φοιτητικού κινήματος που έχει σαν στόχο την αλλαγή της κοινωνίας φέρνοντας τις σοσιαλιστικές ιδέες με μεθοδολογίες του 19ου αιώνα. Στον βωμό των «κοινωνικών αγώνων» ας πάει και το παλιάμπελο που στο υπέδαφος κρύβει χρυσό…
Η τρίτη αιτία είναι η ίδια η δράση μιας μικρής, αλλά αποφασιστικής και φασιστικής μειοψηφίας των φοιτητών (όχι πλέον φοιτητικού κινήματος) που εκμεταλλευόμενη την ανοχή των κομμάτων και της κοινωνίας, τον φόβο, αλλά και τον υπολογισμό του προσωπικού των πανεπιστημίων, έχει εισάγει στα πανεπιστήμια δικούς της κανόνες. Εκμεταλλεύεται το πανεπιστημιακό άσυλο για εγκληματικές ενέργειες και δεν επιτρέπει αξιολόγηση. Χτίζει καθηγητές στα γραφεία τους, χρησιμοποιεί τους πανεπιστημιακούς χώρους για κατασκευαστήρια μολότοφ και ορμητήρια για επιθέσεις σε αστυνομικούς και δημόσια περιουσία. Αυτή η φασιστική μειοψηφία καθοδηγεί τις πολιτικές απόψεις των κομμάτων της «αριστεράς» και επιβάλλει πολιτικές όσον αφορά τα ιδιωτικά ΑΕΙ, αλλά και χειρότερα επιβάλλει πολιτικές στην σημερινή εκπαιδευτική διαδικασία μέσα στα Ιδρύματα.
Ας κάνουμε την εξής υπόθεση εργασίας: Με κάποιο μαγικό τρόπο δημιουργείται ένα ιδιωτικό ΑΕΙ βάσει μιας σχετικής νομοθεσίας που δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε γιατί υπάρχει η ίδια σε όλον τον κόσμο. Αυτό το ιδιωτικό ΑΕΙ, όπως γίνεται και τώρα με τα κέντρα ελευθέρων σπουδών, θα συνεργαστεί προφανώς με κάποια ιδρύματα του εξωτερικού, των οποίων η πάγια τακτική είναι η παροχή υποτροφιών. Ακόμη και το Harvard δίνει. Το πανεπιστήμιο ως αναγνωρισμένο θα δεχτεί κατ’ αρχήν Έλληνες αποτυχόντες φοιτητές και δεν θα φύγουν στο εξωτερικό με αποτέλεσμα σοβαρή μείωση της αιμορραγίας οικονομικών πόρων και βέβαια μείωση της απώλειας νέων ανθρώπων που θα παρέμεναν στο εξωτερικό μετά τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή θα μπορούμε να προσελκύσουμε και ξένους φοιτητές ανάλογα με τα αντικείμενα σπουδών που θα παρέχονται. Για παράδειγμα το ΕΚΠΑ προσπάθησε να οργανώσει τμήμα αρχαίων ελληνικών με 80 κινέζους φοιτητές, αλλά απορρίφτηκε από τον ανεκδιήγητο Γαβρόγλου γιατί θα κατηγορηθούμε από την νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για πολιτιστικό ιμπεριαλισμό όπως δήλωσε στους καθηγητές του ΕΚΠΑ.
Πριν κλείσω το άρθρο θα αναφέρω τον παρακάτω ισχυρισμό και θα προκαλούσα οποιονδήποτε σε αντίλογο. Ο ισχυρισμός είναι: Να δοθεί, πλήρως ανακαινισμένο με κρατικά έξοδα, το κτήριο του ΕΜΠ στην Πατησίων σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα του εξωτερικού να κάνει παράρτημα εδώ. Η μόνη απαίτηση της Ελλάδας να είναι η παροχή 10 υποτροφιών το χρόνο σε άπορους Έλληνες φοιτητές. Θα είχε όφελος η χώρα ή όχι; Το επιχείρημα ότι καταργείται ο δημόσιος χαρακτήρας των ΑΕΙ δεν γίνεται δεκτό γιατί τα ιδιωτικά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν όλες τις ανάγκες εκπαίδευσης. Ούτε στην μητέρα του καπιταλισμού δεν γίνεται αυτό. Να σημειώσω ότι η Αυστραλία που είχε αποκλειστικά κρατικά πανεπιστήμια το 1980, σήμερα τα έχει ανοίξει στους ξένους φοιτητές και έχει έσοδα 7 δισ. δολάρια το χρόνο. Αν στο ΕΜΠ γινόταν σχολές κλασικών σπουδών με ένα αρχαιολογικό μουσείο δίπλα του και έναν απέραντο αρχαιολογικό χώρο σε όλη την Ελλάδα δεν θα γινόταν σε μια πενταετία πόλος έλξης φοιτητών και καθηγητών από όλον τον κόσμο και όλα τα καλά πλεονεκτήματα για τη χώρα;
Σήμερα άκουσα ανάλογο επιχείρημα και από τον γνωστό καθηγητή κ. Βερέμη για την προσέλκυση π.χ. του Cambridge ή άλλων μεγάλων πανεπιστημίων. Ποιος έχει και από πού αντλεί το δικαίωμα να θυσιάζει το μέλλον της χώρας σε ηλίθιες ιδέες, απαρχαιωμένες και αντιπαραγωγικές που δεν εφαρμόζονται ούτε στις εναπομείνασες κομουνιστικές χώρες; Πρέπει κάποια στιγμή να λήξει το παραμύθι, να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του αριστερού και να μην μιλάμε με όρους Μαρξισμού – Λενινισμού του 19ου αιώνα. Φτάνει πια…