POSTED WORKERS

Αν δεν γνωρίζετε το νόημα του τίτλου του άρθρου, σας λέω ότι ούτε και εγώ το γνώριζα μέχρι σήμερα που γράφω και το έψαξα. Αφορμή στάθηκαν τα διάφορα σχόλια, συνήθως διαστρεβλωμένα, σχετικά με το ζήτημα που θα σας αναλύσω στα επόμενα. Πιο συγκεκριμένα άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ο Γάλλος Πρόεδρος, ο οποίος έρχεται προσκεκλημένος του Πρωθυπουργού στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, προωθεί την ιδέα των «posted workers». Από περιέργεια λοιπόν έψαξα και βρήκα τι εννοούμε με τον παραπάνω όρο.

Posted Workers Directive λοιπόν είναι η οδηγία της ΕΕ όπου εργαζόμενοι από μια χώρα της ΕΕ μπορούν να εργάζονται σε άλλη χώρα, με μισθούς όμως και κοινωνική ασφάλιση των δικών τους χωρών. Για να καταλάβουμε ας δούμε λίγο το ζήτημα αυτών των εργασιακών σχέσεων.
Η ΕΕ, έχοντας ως βάση την ιδέα της «Ενιαίας Αγοράς», έχει περάσει την παραπάνω οδηγία με αποτέλεσμα λοιπόν εργάτες από Πολωνία π.χ. με μηνιάτικο 450 ευρώ, απασχολούνται στην Γαλλία όπου ο τοπικός μισθός είναι τριπλάσιος όπως και οι ασφαλιστικές εισφορές, αλλά με μισθούς Πολωνίας. Σήμερα απασχολούνται στην Γαλλία 300 χιλ. εργαζόμενοι με αυτό το καθεστώς και ο Macron θέλει να το ανατρέψει αντίθετα με όσα λέγονται εδώ. Αυτή την οδηγία εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις και απασχολούν αυτούς τους εργαζόμενους περισσότερο και από το νόμιμο χρονικό διάστημα.
Εδώ βλέπουμε ότι η ΕΕ με την δικαιολογία της «ενιαίας αγοράς και το δικαίωμα του ευρωπαίου πολίτη να εργάζεται σε οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ» υπονομεύει συνειδητά τις εργασιακές σχέσεις και υποβαθμίζει το επίπεδο ζωής του Ευρωπαίου εργαζομένου. Για παράδειγμα γιατί να μην προβλέπει η οδηγία οι αμοιβές να είναι αυτές της χώρας υποδοχής; Εδώ είναι το δίλλημα. Τι είναι το καλύτερο για τον εργαζόμενο και από τις δύο πλευρές; Αμοιβή με τον μισθό της χώρας καταγωγής ή της υποδοχής; Ας εξετάσουμε τις περιπτώσεις ξεχωριστά.
Παίρνουμε την περίπτωση της αμοιβής με τον μισθό της χώρας υποδοχής, δηλαδή Πολωνοί,Τσέχοι κ.τ.λ πάνε Γαλλία, Γερμανία κ.τ.λ. και αμείβονται «αλά-Γαλλικά». Ως αποτέλεσμα θα ήταν να ξεκινήσουν εργάτες από Ανατολικές χώρες να κατακλύζουν τις Δυτικές για δουλειά λόγω των υψηλότερων αμοιβών. Είναι κατανοητό ότι αυτό δεν ήταν επιθυμητό από το κεφάλαιο και τους γραφειοκράτες της ΕΕ και έτσι επέλεξαν τον άλλο δρόμο που στην ουσία είναι ένα αντικίνητρο για την μετακίνηση του εργατικού δυναμικού εντός της ΕΕ κατά την ιδέα τους. Ταυτόχρονα όμως είναι και κίνητρο για τις δυτικές επιχειρήσεις να ψάχνουν και να απασχολούν φθηνούς εργαζόμενους με αποτέλεσμα υπερκέρδη για τις επιχειρήσεις και ανεργία για το ντόπιο εργατικό δυναμικό.
Αυτή τη στιγμή το ζήτημα δεν φαίνεται να είναι πολύ σοβαρό, αλλά μελλοντικά έχω την γνώμη ότι θα υπονομεύσει το πνεύμα αλληλεγγύης της ΕΕ και οπωσδήποτε το Δυτικοευρωπαϊκό επίπεδο ζωής προς όφελος βέβαια του κεφαλαίου. Η ΕΕ έχει πέσει στην παγίδα της Κίνας που η ίδια έστησε. Η πολύχρονη φθηνή παραγωγή της Κίνας και η απορρόφηση τεχνογνωσίας από την ΕΕ και την Αμερική, την έκαναν, σε συνδυασμό με τον πληθυσμό της, μια υπερδύναμη χρήματος και παραγωγής αγαθών πολλών και ποιοτικών, τα οποία ανταγωνίζονται σήμερα την Ευρωπαϊκή παραγωγή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο προσπαθεί να βρει τρόπους να επιβιώσει και ένας από αυτούς είναι η μείωση των αμοιβών των εργαζομένων και των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Αυτό το πράγμα συνέβη με κάποιον διαφορετικό τρόπο και για άλλους λόγους και στην χώρα μας. Το αποτέλεσμα όμως της μείωσης των μισθών δεν ήταν ανάλογο με την αύξηση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα.
Τι πρεσβεύει λοιπόν ο Γάλλος φιλοξενούμενος μας κ. Macron σχετικά με το θέμα; «Όταν κάποιος δουλεύει σε μια χώρα για την ίδια δουλειά θα πρέπει να παίρνει και την ίδια αμοιβή» τονίζει ο Macron και συνεχίζει λέγοντας ότι «η απόσταση μεταξύ των μισθών των Ευρωπαίων εργαζομένων υπονομεύει την Ευρωπαϊκή ιδέα και υποδαυλίζει τον εξτρεμισμό που ενισχύθηκε μερικώς και από το Brexit». Αντίθετα λοιπόν από διάφορες ανόητες δηλώσεις, η προσπάθεια του Γάλλου προέδρου προάγει τις ευρωπαϊκές ιδέες και αν συνεπικουρήσουν και άλλοι ηγέτες τις απόψεις του, μπορεί να δούμε ένα φιλολαϊκό ευρωπαϊκό κίνημα. Θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό και ότι αν το αφήσουμε στην τύχη του, θα αποβεί εις βάρος όλων των ευρωπαίων εργαζομένων. Μου θυμίζει τον πάλαι ποτέ Γ.Γ. του Κουμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας Ζωρζ Μαρσαί που όταν σε μια συνέντευξη του οι δημοσιογράφοι του τόνισαν την ανάπτυξη των τότε «τίγρεων της Ασίας Ταϊβάν, Σιγκαπούρη κ.τ.λ.» κατά 7% σε σχέση με την αντίστοιχη ισχνή Γαλλική ανάπτυξη απάντησε: «Δηλαδή, κύριοι, ζητάτε να ζει ο Γάλλος εργαζόμενος με τις ίδιες συνθήκες με αυτές στην τότε Ταϊβάν;» Κάτι ανάλογο προσπαθεί να αποφύγει ο Macron.
Μετά την νίκη του συνάντησε τον Γιούνκερ στις 7 Μαϊου 2017 και δήλωσε ότι είναι αποφασισμένος να αναμορφώσει τη Γαλλία, αλλά και η ΕΕ θα πρέπει να προστατεύσει τα Ευρωπαϊκά κοινωνικά standards. Μια έρευνα της τράπεζας της Αγγλίας έδειξε ότι μια αύξηση στη Γαλλία κατά 10% των ανειδίκευτων posted workers προκάλεσε πτώση μισθών κατά 2% στους Γαλλικούς αντίστοιχους μισθούς. Είναι προφανής η αρνητική επίδραση αυτής της ευρωπαϊκής οδηγίας και βέβαια ως ήταν επόμενο έχει οδηγήσει σε ενός είδους διχασμό τα κράτη της ΕΕ και κυρίως μεταξύ των πλούσιων Δυτικών και φτωχών Ανατολικών εργατών. Για όσους δεν γνωρίζουν, το 2006 ψηφίστηκε από την ΕΕ η οδηγία Bolkestein για ενοικίαση εργαζομένων. Τέτοιες εταιρείες υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα. Σε προσλαμβάνουν και σε στέλνουν για δουλειά σε διάφορες εταιρείες 3 μήνες εδώ, 2 μήνες εκεί και 1 βδομάδα αλλού. Δηλαδή υπάρχουν σήμερα και στην Ελλάδα εργαζόμενοι με 2 ή και τρία διαφορετικά αφεντικά. Διάφοροι τύποι εκμεταλλευόμενοι την παραπάνω οδηγία δημιουργούν εταιρείες αυτού του είδους στις φθηνές χώρες και τους νοικιάζουν σε επιχειρήσεις στις ακριβές χώρες εις βάρος βέβαια του τοπικού δυναμικού. Αυτό υπονομεύει τον ανταγωνισμό όπως λέει ο Macron γιατί επιτρέπει στις εταιρείες που νοικιάζουν εργαζομένους να ανταγωνίζονται υγιείς εταιρείες που απασχολούν τοπικό δυναμικό. Στις απόψεις του Macron αντιτίθενται οι «Ανατολικοί» και θεωρούν ότι προάγει τον προστατευτισμό στην ΕΕ.
Στο σημείο αυτό πρέπει να παραδεχτούμε τον Macron γιατί είχε το σθένος να θέσει αυτό το ζήτημα με ένταση και ήρθε σε ρήξη με την Πολωνία (την κολλητή της Αγγλίας στην ΕΕ) που τον κατηγόρησε ως άπειρο και αλαζόνα κατά την εφημερίδα «The Telegraph» του Λονδίνου. Μιλώντας στην Βάρνα της Βουλγαρίας ο Macron είπε ότι η Πολωνία δεν είναι η χώρα που θα δείξει το δρόμο στην Ευρώπη, αλλά είναι μια χώρα που έχει αποφασίσει να πηγαίνει αντίθετα με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα σε πολλές περιπτώσεις. Η Ευρώπη έχει κτισθεί πάνω στα θεμέλια των λαϊκών ελευθεριών και σήμερα η Πολωνία τα παραβιάζει είπε ο Γάλλος Πρόεδρος. Υποστηριζόμενος από Αυστρία και Γερμανία, ο Macron ζητά να γίνει το χρονικό διάστημα απασχόλησης για ένα χρόνο αντί δύο που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της οποίας τα στελέχη δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιος τα ταΐζει…
Περιμένουμε λοιπόν κατά την επίσκεψή του στην Θεσσαλονίκη να δούμε τι θα αποφασίσει επί αυτού του σοβαρού θέματος η κυβέρνηση.

ΥΓ. Δεν μπόρεσα να αποφύγω να σχολιάσω την δημαρχάρα Κέρκυρας που αντιδρά στην επένδυση στην Κασιώπη στο βόρειο τμήμα του νησιού. Η επένδυση έχει όλες τις άδειες, και εμποδίζεται από τον δήμαρχο και τους ηλιθίους της περιοχής. Ακούστε επιχειρήματα του δημάρχου στον 9.84 σήμερα 31/8/17. «Είμαστε αντίθετοι με την πώληση της έκτασης, δεν είμαστε αντίθετοι με την επένδυση, δεν θέλουμε να χαλάσουν τα μονοπάτια μέσα στο δάσος και να κάνουν άλλους δρόμους για εδαφολογικές έρευνες. Η περιοχή έχει βίλες υψηλής αισθητικής και κόστους και είναι απέναντι στην Αλβανία». Αυτά είναι τα επιχειρήματα της δημαρχάρας του ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτηθείς εν συνεχεία ο εκπρόσωπος της εταιρείας είπε ότι δεν πειράζονται τα μονοπάτια γιατί προβλέπεται στην σύμβαση, και σε σχετικές ερωτήσεις δεν θέλησε να απαντήσει γιατί δεν παρενέβη η αστυνομία για παρεμπόδιση νομιμότατων εργασιών καθώς και ο αρμόδιος εισαγγελέας. Περιμένει δεν να παρέμβουν αυτοί που καλούν τους ξένους για επενδύσεις. Κλαίμε, γελάμε, βρίζουμε, τι κάνουμε;