Θα σοβαρευτούμε ποτέ;

Ναι, θα σοβαρευτούμε ποτέ ως πολική ηγεσία, αλλά κυρίως ως λαός; Και λέω κυρίως ως λαός γιατί είναι τελικά σωστός ο ισχυρισμός ότι «κάθε λαός έχει την πολιτική ηγεσία που του αξίζει». Τα γράφω αυτά με αφορμή τις φωτιές του Αυγούστου και κυρίως αυτής που έκαιγε τον Κάλαμο καθώς τα σενάρια συνομωσίας έδιναν και έπαιρναν εν μέσω των φλογών και των υπεράνθρωπων προσπαθειών των πυροσβεστών.

Ασχολούμαι σε αυτό το άρθρο με τις φωτιές γιατί είναι σοβαρό θέμα με μεγάλες οικονομικές περιβαλλοντικές συνέπειες που θα πληρώσουμε όλοι μας μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, τους φόρους δηλαδή που πληρώνουμε καθημερινά. Τα λεφτά μας δηλαδή, που δεν θα έπρεπε να επιτρέπουμε να τα διαχειρίζονται άσχετοι και χωρίς λογοδοσία όπως γινόταν και γίνεται συνεχώς στο Ελλαδιστάν. Θα κάνω μια μικρή αναδρομή σε κάποιες πυρκαγιές που τις θεωρώ σταθμούς όχι μόνο όσον αφορά τις ζημιές, αλλά κυρίως για την πολιτική εκμετάλλευση που έγινε από τα πολιτικά κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.
Θα σας πάω πίσω στο 1981, Αύγουστο μήνα, που καιγόταν το πελεκούδι και θυμάμαι τον εαυτό μου να σβήνει φωτιές στα χτήματά μας στο Λαμπέτι του Πύργου. Τότε ο Ανδρέας κατήγγειλε πράκτορες Τούρκους και άλλους ότι βάλθηκαν να μας κάψουν και να υπονομεύσουν την επερχόμενη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Με την νίκη του ΠΑΣΟΚ ήρθαν τα πρώτα CANADER από δωρεές διαφόρων ελλήνων ευπατρίδων. Το 1995 κάηκε η Πεντέλη, που ακόμη δεν λέει να συνέλθει, όχι μόνο από τις δύσκολες συνθήκες, αλλά και από τις προσπάθειες των καταπατητών, αλλά και τότε τα σενάρια συνομωσίας ήταν στο ζενίθ.
Το ίδιο συνέβη επί Καραμανλή το 2007 με την καταστροφή της Πάρνηθας και μετά των νομών Ηλείας, Μεσσηνίας και Αρκαδίας με καταστροφή 2 εκατομμυρίων στρεμμάτων. Και πάλι πολιτική εκμετάλλευση, απόσειση ευθυνών, θυμηθείτε τον «στρατηγό άνεμο» του Πολύδωρα, τους Τούρκους της ΜΙΤ και βέβαια τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για ανικανότητα. Θυμηθείτε τα περίφημα τριχίλιαρα που μοίρασε η κυβέρνηση Καραμανλή όπου τα έλαβαν και οι τσιγγάνοι που πλάκωσαν ακόμη και από την Καβάλα.
Η φωτιά στον Κάλαμο έφερε πάλι στο προσκήνιο τα σενάρια περί οργανωμένου σχεδίου με στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Είδαν όμως ότι ο κόσμος δεν μασάει και τα μάζεψαν στα γρήγορα. Η ουσία όμως παραμένει. Κανένας δεν μιλά για την ταμπακιέρα.
Πρώτα πρώτα να δούμε στον χάρτη που σας παραθέτω τις φωτιές στην Ιταλία. Βάλθηκαν και εκεί να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση; Το ίδιο έγινε και στην Πορτογαλία ή στην Γαλλία; Δεν άκουσα από κανέναν να δηλώνει ότι γίνεται προσπάθεια αποσταθεροποίησης των εκεί κυβερνήσεων. Οι άνθρωποι είναι σοβαροί και προσπαθούν να δουν πως θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τα πράγματα στο μέλλον.
Αν γυρνάγαμε στο 1981 και ακούγαμε κάποιον να λέει ότι για ουσιαστική αντιμετώπιση των πυρκαγιών χρειάζεται συστηματική και πολύχρονη εργασία με συνέπεια και διαχείριση κεφαλαίων και ανθρώπινου δυναμικού θα μας έλεγαν οι τότε πολιτικοί φωστήρες ότι αυτά δεν γίνονται γιατί παίρνουν χρόνο και εμείς θέλουμε γρήγορες λύσεις.
Από το 1981 έχουν περάσει 36 χρόνια και συγκεκριμένο σχέδιο δεν υπάρχει, ούτε συστηματικά πυροσβεστικά μέσα και ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Αν είχε εκπονηθεί μετά την καταστροφή του 2007 και τεθεί σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο δεν θα είχε σήμερα αποδώσει ώστε να αποφευχθούν οι τεράστιες ζημιές στην Λακωνία, Ζάκυνθο, Κάλαμο και αλλού; Θα μπορέσει άραγε αυτή η αδιάφθορη κυβέρνηση να μας πει ποιο θα είναι το κόστος αποζημίωσης και βοήθειας των πυρόπληκτων και να το συγκρίνει με το κόστος επένδυσης για πυροσβεστικά μέσα και μεθόδους για να δούμε τι στοιχίζει περισσότερο; Μήπως μας συμφέρει να καιγόμαστε τελικά;
Να σημειώσουμε ότι το ετήσιο κόστος δασοπροστασίας είναι 357 εκ. με το 1/3 να πηγαίνει στην πρόληψη. Το κόστος αποζημιώσεων και ζημιών είναι πολλαπλάσιο και σε βάθος χρόνου. Όπως μας λέει ο απόστρατος υπαρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Αδριανός Γκουρμπάτσης στο βιβλίο του με τίτλο «Το κόστος δασοπυρόσβεσης στην Ελλάδα». Για να μπορέσουμε να σκεφτούμε και να οργανώσουμε μια πολιτική πυροπροστασίας, θα πρέπει να προσδιορίσουμε τα πραγματικά αίτια των πυρκαγιών, τα οποία βέβαια δεν είναι οι πράκτορες και οι οικοπεδοφάγοι. Οι τελευταίοι ήταν παλιά που κατέκαψαν την Σαλαμίνα. Θυμάστε από πότε έχει να ανάψει φωτιά στην Σαλαμίνα; Τα πράγματα εκεί έχουν διευθετηθεί.
Η πρώτη γενική αιτία, όπως φαίνεται και από τις άλλες μεσογειακές χώρες, είναι η κλιματική αλλαγή που σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα έχουμε πυρκαγιές με αυξανόμενη συχνότητα και έκταση ζημιών. Δεύτερη αιτία είναι άγνωστη κατά την πυροσβεστική υπηρεσία, δηλαδή για το 51% των πυρκαγιών δεν έχουν διαπιστωθεί τα αίτια. Εμπρησμοί 11%, κάψιμο αγρών και βοσκοτόπων 18% και πολύ μικρότερα ποσοστά από τσιγάρα, κεραυνούς, σκουπίδια κτλ. Από τα παραπάνω ποσοστά συμπεραίνουμε ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι τουλάχιστον υπεύθυνη για το 49% των πυρκαγιών. Σε αυτό το ποσοστό θα πρέπει να επέμβει το κράτος. Αν θεωρούμε ότι βάζουν φωτιές οι ξένοι πράκτορες έχει μια ωραία δικαιολογία η εκάστοτε κυβέρνηση να μην κάνει τίποτα.
Τα μέτρα θα πρέπει κατ’ αρχήν να είναι προληπτικά και μετά κατασταλτικά. Τα προληπτικά μέτρα θα πρέπει να ξεκινάνε από την υποχρεωτική εκπαίδευση. Τα παιδιά του δημοτικού, αν μάθουν για την αξία του δάσους μέσα από δραστηριότητες, άλλα σχετικά μαθήματα και από τις καταστροφές που γίνονται τότε θα γίνουν πιο υπεύθυνοι πολίτες μελλοντικά. Θα πρέπει να γίνεται κυρίως την θερινή περίοδο εντατική ενημέρωση από τα ΜΜΕ όχι μόνο για τον κίνδυνο πυρκαγιάς όπως γίνεται σήμερα, αλλά για το τι απαγορεύεται, να δημοσιεύονται εικόνες από καταστροφές δασών και οικιών και να επισημαίνονται οι τιμωρίες των εμπρηστών, οι οποίες πρέπει να γίνουν αυστηρότερες για να μην πω να γίνουν ισόβιες για τους εκ προθέσεως εμπρηστές.
Θα πρέπει να αναπτυχθεί ένα μεγάλο κίνημα εθελοντισμού για την προστασία των δασών όχι μόνο από πλευράς πρόληψης, αλλά και επεμβάσεων κατά την διάρκεια της πυρόσβεσης. Στην Πορτογαλία για παράδειγμα, από τους 30.000 δασοπυροσβέστες οι 27.000 είναι άμισθοι εθελοντές που παίρνουν άδεια από την δουλειά τους για να πάνε για κατάσβεση. Εδώ τώρα αρχίζει αυτό το κίνημα και μόνο μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Εδώ χρειάζεται η κρατική παρέμβαση και όχι στις Σκουριές, στο Ελληνικό κτλ. Με τα σημερινά τεχνικά μέσα, υπολογιστές, μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα «drone» επιτήρησης και φωτογράφισης η πυροσβεστική υπηρεσία θα μπορούσε να γνωρίζει ακριβώς όλο το ανάγλυφο κάθε επικίνδυνης για πυρκαγιά περιοχής και να διατάσσει κατάλληλα τις δυνάμεις της. Η μια πυρκαγιά στην Ηλεία το 2007 ξεκίνησε από την Αμαλιάδα από το ίδιο σημείο που είχε ξεκινήσει το 1981 και ακολούθησε την ίδια πορεία. Το 1981 την σταματήσαμε με ελάχιστα μέσα 7 χιλ. πριν το Λαμπέτι και το 2007 κόντεψε να πάρει φωτιά το χωριό.
Διάβασα στην εφημερίδα ότι στην πρόσφατη φωτιά στον Κάλαμο ο τοπικός δασάρχης στο Καπανδρίτι οδήγησε τους πυροσβέστες σε θέση ώστε να εμποδίσουν την φωτιά να περάσει την Εθνική και να πάει προς Πάρνηθα. Αυτό το γεγονός είναι μια ένδειξη ότι και η πυροσβεστική δεν έχει όχι μόνο σχέδιο, αλλά και καλή γνώση της γεωμορφολογίας κάθε περιοχής και της πορείας της πυρκαγιάς.
Ένα σημαντικό θέμα για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς είναι η άμεση επέμβαση. Αυτό γίνεται σε συνδυασμό με την έγκαιρη προειδοποίηση και την ταχύτατη επέμβαση του πυροσβεστικού μέσου. Για να γίνει αυτό εφικτό χρειάζονται εθελοντές ή drones για παρατήρηση όλου του ελληνικού χώρου που είναι ευάλωτος σε πυρκαγιές και ανάπτυξη των πυροσβεστικών αεροπλάνων σε όλες τις περιοχές τα οποία πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για άμεση επέμβαση. Μη ξεχνάτε ότι στην Ζαχάρω το 2007 η φωτιά άρχισε στις 2μμ και οι μεγάλη καταστροφή άρχισε στις 7μμ και εναέριο μέσο εμφανίστηκε στις 6μμ. Αν ήταν έγκαιρη η επέμβαση δεν θα είχαμε 30 νεκρούς στην περιοχή το 2007. Λοιπόν τι θα γίνει; Θα σοβαρευτούμε;