Ο Παππάς κι οι παπατζήδες

«Θά ‘θελα να μιλήσω σκληρά σήμερα για τον διορισμό του μπαμπά… όπως πολλοί άλλοι… αλλά όταν έχω ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ όπως πολλοί άλλοι … τα παιδιά και τ’ ανήψια μπαμπάδων και μπαρμπάδων… καλύτερα να σωπάσω…».

O  συμμαθητής μου ο Γιάννης ανήκει στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Του Αντρέα Παπανδρέου και του Γιώργου μετά. Φουλ αντιΣΥΡΙΖΑ. Ήταν όμως ο μόνος, από όσους γνωρίζω, εκ των επικριτών του διορισμού Στέλιου Παππά στον ΟΑΣΘ ο οποίος είχε το θάρρος, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα να μην παραστήσει την αθώα Μαγδαληνή, όταν όλοι «βγήκαν από τα ρούχα τους» για το διορισμό του πατέρα του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής και στενού φίλου του πρωθυπουργού, Νίκου Παππά, στην προεδρία του Δ.Σ. του ΟΑΣΘ.
Να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: είμαι απόλυτα αντίθετος στο διορισμό οποιουδήποτε συγγενούς σε κρατικό οργανισμό, οποιουδήποτε υπουργού, οποιασδήποτε κυβέρνησης. Όσο άξιος κι αν είναι. Το γιατί, το θεωρώ αυτονόητο. Αστικά το λένε «πολιτική ευθιξία». Στα χωριά το λένε «τσίπα». Οι Ρωμαίοι έλεγαν ότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται»!
Αν ξεκίνησα, εισαγωγικά, με την τοποθέτηση του φίλου μου του Γιάννη στο προφίλ του στο facebook, είναι γιατί, αν και ο ίδιος αντίθετος, δεν έσπευσε να κάνει τον ιεροκήρυκα των πολιτικών ηθών. Σε αντίθεση με πολλούς «παπατζήδες» της πολιτικής αρετής που βρήκαν την ευκαιρία να δηλώσουν την αντίθεση ή τη συμφωνία τους, παρουσιαζόμενοι ως να ζούσαν μέχρι σήμερα σε άλλη χώρα. Ακόμα και άνθρωποι που οφείλουν την ανέλιξή τους σε τέτοιες διαδικασίες κομματικοκρατίας και ευνοιοκρατίας!
Μετρήστε υποκρισίες:
1. Από το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού περιγράφουν τον πατέρα του κ. Παππά ως έχοντα «σημαντική επαγγελματική σταδιοδρομία στον ιδιωτικό τομέα». Κάνουν όμως ότι δεν καταλαβαίνουν ότι το «πρόβλημα» δεν είναι αν ο Στ. Παππάς είναι ή δεν είναι έμπειρος. Το «πρόβλημα» είναι ότι είναι πατέρας υπουργού!
2. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η αντίδραση του κόμματος, όπου γίνεται αναφορά στο βιογραφικά του πατρός Παππά και εξαπολύεται ταυτόχρονα επίθεση στη Ν.Δ. για νεποτισμό. Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν ότι από τα χιλιάδες βιογραφικά που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα, το καλύτερο ήταν το «πατρικό»;;; Έλεος! Και τέλος πάντων, όταν κατακεραυνώνεις τον πολιτικό σου αντίπαλο που σε καταγγέλει για διορισμό συγγενούς, δεν χρησιμοποιείς τον όρο «νεποτισμό». «Οικογενειοκρατία» είναι η μετάφρασή του! Δηλαδή τί άλλο είναι το να διορίζεις συγγενή σου;;;
3. Ειδικά αν είσαι η Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό σου τον λένε Μητσοτάκη, δεν θίγεις καν θέματα «οικογενειοκρατίας». Όλη η οικογένεια, τρεις γενιές τώρα, σιτίζεται από το δημόσιο τομέα. Τόσο ικανά παιδιά, εγγόνια, ανήψια είχε ο μακαρίτης; Και τόσο άξιους κουμπάρους έκανε που όλοι ήταν οι «άριστοι» για να καταλάβουν δημόσιες θέσεις; Και τώρα εξανίστασαι που «οι άλλοι» διορίζουν κι αυτοί «τους δικούς τους»;
4. Ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης είναι πιο ειλικρινής: «Η επιλογή του Στέλιου Παππά για τη διοίκηση του ΟΑΣΘ είναι αμιγώς πολιτική… είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια επιλογή μάχης, ενός αγωνιστή της Αριστεράς που για πάνω από 55 χρόνια βρίσκεται αδιαλείπτως στα κινήματα και παλεύει για μια καλύτερη κοινωνία». Αν όμως τα κριτήρια είναι πολιτικά (που είναι!), είναι «αγωνιστικά», τότε με ποιές αγωνιστικές περγαμηνές έγινε υπουργός ο γιός του; Στη Σκωτία σπούδαζε και δούλευε κι επειδή ήταν από μικρός «κολλητός» του Τσίπρα, έγινε υπουργός! Στα κινήματα και «για μια καλύτερη κοινωνία» δεν τον είχε δει κανένας πάντως να προσφέρει …
5. Με ειρωνικό τρόπο σχολίασε το γεγονός και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Π. Χρηστίδης. «Ως φαίνεται και στον ΣΥΡΙΖΑ πρώτα ο Παππάς ευλογεί τα γένια του». Καλό το λογοπαίγνιο αλλά επειδή μιλάμε και για οργανισμό της Θεσσαλονίκης, γνωρίζουν στο ΠΑΣΟΚ πόσα «δικά τους παιδιά» έχουν διορίσει ο «τεράστιος» Ακης Τσοχατζόπουλος, ο «άτεγκτος» Β. Βενιζέλος και όλοι οι υπόλοιποι τοπικοί παράγοντες; Επειδή ζούσαμε σε αυτή τη χώρα και τις προηγούμενες δεκαετίες, προλάβαμε και την εποχή των «κλαδικών» και θυμόμαστε, μήπως να σιωπήσουν κι αυτοί γιατί ερεθίζουν;
6. Θα καταλάβει λέει τη θέση του προέδρου «αμισθί». Ναι δεν θα έχει μισθό! Εδώ το θέμα, απλά έχει «σανό». Γιατί αν κάποιος πιστέψει ότι πάει ως εθελοντής για να προσφέρει, μάλλον δε γνωρίζει τί σημαίνει πρόεδρος δημόσιου οργανισμού και μάλιστα προς εκκαθάριση. Δεν θα μιλήσουμε για πιθανές μίζες από προμήθειες γιατί για να είμαστε δίκαιοι ο Στέλιος Παππάς δεν έχει δώσει τέτοια δικαιώματα. Υπήρξε συνδικαλιστής, πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, θα μπορούσε να είχε εμπλακεί σε πολλά, αλλά κανένας δεν αμφισβήτησε ποτέ την ηθική του. Τους δημόσιους υμνητές του σχολιάζουμε που κάνουν πως δεν ξέρουν ότι όλοι οι πρόεδροι δικαιούνται Οδοιπορικά, Τροφεία, Έξοδα Παράστασης, Ξενοδοχεία (μένει Καισαριανή), Αυτοκίνητο, Κινητό, Αμοιβή για κάθε ΔΣ που συμμετέχει (425 ευρώ κατ’ ελάχιστο). Α, και δωρεάν πιστωτική κάρτα μέχρις ενός ορίου …
7. Έχω πολλούς γνωστούς που έχουν διοριστεί από προηγούμενες κυβερνήσεις ή έχουν συγγενείς που ξημεροβραδιάζονταν σε προθαλάμους βουλευτικών και υπουργικών γραφείων «για μια θεσούλα στο δημόσιο». Στα κοινωνικά δίκτυα σχολιάζουν όμως κάνοντας χιουμοράκι λες και μόνο των δημόσιων προσώπων οι διορισμοί είναι κατακριτέοι, λες και του συγγενή μας ή του φίλου μας είναι θεμιτοί και προς αποκατάσταση κάποιας …κοινωνικής δικαιοσύνης. «Φτωχό παιδί ήταν, μια δουλίτσα ήθελε μόνο …». Και αφού βολευτεί «τς, τς,τς, τί πράματα είναι αυτά, σα δε ντρέπονται» !
8. Ας είμαστε ειλικρινείς. Και στον ιδιωτικό τομέα όλοι οι εργοδότες ανθρώπους, κατά το δυνατόν, εμπιστοσύνης θέλουν να προσλαμβάνουν. Από το βοηθό μάστορα έως την ελληνική ναυτιλιακή εταιρεία παγκόσμιας εμβέλειας, όλοι ανθρώπους που εμπιστεύονται θέλουν. Εργατικούς ναι, ικανούς ναι, αλλά εμπιστοσύνης! Το ίδιο κάνουν και τα κόμματα. Δικούς τους ανθρώπους θέλουν σε καίριες θέσεις όπου ασκείται πολιτική.
Το κρίσιμο στην τοποθέτηση του κάθε Παππά είναι όμως αν έχει τα προσόντα που απαιτεί η θέση. Κι ενώ έχουν γραφτεί εκατοντάδες κείμενα, δεν είδα κανένα που να ασχολείται με τις απαιτήσεις της θέσης, συνδυαστικά με τις ικανότητες του επιλεγμένου προσώπου. Κάνει ή δεν κάνει γι’ αυτή τη θέση; Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη υποκρισία στη χώρα της αναξιοκρατίας.