Απ’ την τιμητική καρέκλα του απλού πολίτη

Απ’ την τιμητική καρέκλα του απλού πολίτη

Αξιότιμε
κύριε Δήμαρχε,

Μέσα από
αυτή την ανοιχτή επιστολή στην τοπική εφημερίδα «Παλμός», θα ‘θελα και δημοσίως
να σε συγχαρώ για την εκλογική σου νίκη στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Μια
νίκη, η οποία κατάφερε να ξεπεράσει κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη.

Σε αυτές τις
δημοτικές εκλογές, τόλμησα να δηλώσω και το δικό μου πολιτικό παρόν, φορτώνοντας
στο μικρό μου «cinquecento»
τις ελάχιστες πολιτικές μου αποσκευές, την πλούσια ρομαντική μου διάθεση, και μια
σπουδαία ομάδα νέων ανθρώπων που με υπομονή και επιμονή προσπάθησα να πείσω,
πως σε τούτη την πόλη αυτοί είναι «e-πρωταγωνιστές». Δυστυχώς όμως, σε καμία ρομαντική ταινία «e-πρωταγωνιστές» δεν είχαν
τους αναμενόμενους θιασώτες. Δεν σου κρύβω επίσης την έκπληξη μου, όταν καβάλα
στο δίτροχο παπάκι τερμάτισες πρώτος παίρνοντας την καρό σημαία στα χέρια, μπροστά
απ’ όλους εμάς τους ρομαντικούς σωτήρες, απ’ τους προβεβλημένους φωστήρες, τους
πολιτικά εθισμένους, τους έμπειρους τους άπειρους, τους γνώστες τους ειδικούς, τους
φθαρτούς τους άφθαρτους, τους διάττοντες και μη αστέρες, τους ευλύγιστους τους αλύγιστους,
τους ανόητους τους αμετανόητους, τους ενταγμένους τους ανένταχτους, και τέλος, τους
βαρύτατα ηττημένους και οσονούπω πικραμένους.

Κύριε Δήμαρχε, με το εντυπωσιακό εκλογικό
αποτέλεσμα ανά χείρας και με ξεκάθαρη και νωπή εντολή, έχεις όλο το χρόνο και
το περιθώριο να διοικήσεις το δήμο, να επικοινωνήσεις με τους πολίτες, να
κάνεις γνωστές τις πολιτικές σου αρχές και αξίες, να δώσεις το πολιτικό σου στίγμα,
να σχεδιάσεις την αυτοδιοικητική σου ρότα, και
τέλος, ….να κρίνεις και να κριθείς.

Όπως στη
συνέχεια θα παρατηρήσεις κύριε Δήμαρχε, ο λόγος μου, περιστρέφεται συνεχώς γύρω
απ’ την έννοια και τον όρο «πολιτική».
Στέκομαι ιδιαίτερα σε αυτόν τον όρο, γιατί σε όλη τη προεκλογική περίοδο,
διαπίστωσα πως ο όρος «πολιτική» εξέλειπε,
και ίσως με τέχνη είχε εξοβελιστεί από το λεξιλόγιο όλων των κυρίαρχων συνδυασμών.
Ενώ ταυτόχρονα άκουγα δηλώσεις του τύπου, «Εγώ
δεν είμαι πολιτικός», «Μακριά από
μένα η πολιτική», «τους είδαμε και τους πολιτικούς», «αυτοδιοίκηση για τον
άνθρωπο», «ανθρώπινο Γαλάτσι», «άνθρωποι συνάνθρωποι» «καλοί μου άνθρωποι»
«όλοι μαζί μπορούμε» κι άλλους παρόμοιους, γλαφυρούς επιθετικούς
προσδιορισμούς.

Στη δύνη του προεκλογικού πυρετού,
προσπαθούσα να αντιληφθώ ο αδαής, πως είναι δυνατόν να κατεβαίνει κάποιος υποψήφιος,
να διεκδικεί την ψήφο των πολιτών και να εξορκίζει την «πολιτική»…. (δεν λέω, το
αντελήφθην… μα ο αλέκτωρ πλέον, είχε λαλήσει τρις).

Με τον όρο
πολιτική κύριε Δήμαρχε σε καμία περίπτωση δεν εννοώ την κομματική ταύτιση.

Πολιτική και κατ’ επέκταση πολιτεύομαι για μένα σημαίνει, «Ζω και συμπεριφέρομαι με συγκεκριμένο τρόπο». Σημαίνει «ζω, πορεύομαι και αγωνίζομαι, πάνω σε  βασικές
θεμελιώδεις αρχές και αξίες», τις
οποίες εφαρμόζω, στο σπίτι μου, στην οικογένειά μου, στην δουλειά μου, στους
φίλους μου, στη γειτονιά μου, στο δήμο μου.

Αυτό εγώ, εννοώ πολιτική.

Έστω και
κατόπιν εορτής κύριε Δήμαρχε, θα σε παρακαλούσα θερμά να γίνει μια προσπάθεια αποκατάστασης
της έννοιας και του όρου «πολιτική». Εμείς οι νέοι άνθρωποι οφείλουμε, ανεξάρτητα
από τα ιδιαίτερα ιδεολογικά και πολιτικά μας πιστεύω, να αναδεικνύουμε την σπουδαιότητα και την σημασία αυτής της
έννοιας και του όρου που ακούει στη λέξη «πολιτική».
«Ξέρω ακούγεται αλλόκοτο, σήμερα που
η πολιτική στο μυαλό όλων είναι συνώνυμο της προδοσίας», εγώ να μιλώ για
πολιτική και πολιτικούς όρους.

 Στην
επιστολή αυτή κύριε Δήμαρχε με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη αυτής της πόλης,
θα ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με το αξίωμα του Δημάρχου και το επιθυμητό
πρότυπο «δημοτικής διοίκησης». Επίσης πρέπει να
τονίσω πως το αξίωμα του Δημάρχου αυτή την στιγμή στην πόλη, «χρίζει αποκατάστασης». Πρωτεύον χρέος κύριε
δήμαρχε είναι να αποκαταστήσεις, την θολωμένη και θαμπή εικόνα του «Δημαρχιακού
Αξιώματος».

Προσωπικά
κύριε Δήμαρχε, θέλω Δήμαρχο που θα
ασκήσει πολιτική και όχι μικροπολιτική στα πρότυπα της προηγούμενης διοίκησης,
θέλω δήμαρχο που θα αντιληφθεί την βαρύτητα
και την ευθύνη του πολιτικού αξιώματος, με το οποίο τον τίμησαν οι πολίτες του
δήμου Γαλατσίου.

Επίσης κύριε
Δήμαρχε θα πρότεινα, σε αντίθεση με τις προεκλογικές σου δηλώσεις, να στρέφεις το
κεφάλι με μεγαλύτερη ευκολία στους πολίτες που θα σε φωνάξουν στο δρόμο «Δήμαρχε»
και όχι «Γιώργο». «Διότι, «Δήμαρχε» θα σε
φωνάξουν όσοι θέλουν κάτι για την πόλη και «Γιώργο» όσοι θέλουν κάτι για τον
εαυτό τους».

Επίσης επιθυμώ, Δήμαρχο διοικητικά αποτελεσματικό και
όχι δήμαρχο «Ελβετικό πολυεργαλείο», δηλαδή, να κατεβαίνει απ’ το φορτηγό, να σαλτάρει
στο απορριμματοφόρο, να σκαρφαλώνει στο εκχιονιστικό, κι από απέναντι είκοσι
δημοτικοί σύμβουλοι, ορισμένοι αυλικοί και πεντακόσιοι δημοτικοί υπάλληλοι να τον
χειροκροτούν.

«Εγώ θέλω δήμαρχο να διοικεί», να
ακούει, να καταγράφει, να επεξεργάζεται, να αποφασίζει και να κατευθύνει. Και
τέλος να χειροκροτεί και να επιβραβεύει την αποτελεσματικότητα, την εργατικότητα
και την ικανότητα των συμβούλων και των δημοτικών υπαλλήλων που τον περιβάλουν.

Ουαί και Αλλοίμονο στον τόπο, που εναποθέτει
κάθε φορά την πρόοδό του στα πρόσωπα και όχι στις πολιτικές επιλογές. Αυτό το
μοντέλο το βιώσαμε στον δήμο μας και απέτυχε, ο δήμος χρειάζεται πολιτικές
αποφάσεις οι οποίες θα προστατεύουν τους πολίτες και θα κινούνται ανεξάρτητα
από την  κεντρική εξουσία. Αυτό νομίζω πως πρέπει να αναδεικνύουμε πριν
και μετά τις εκλογές, να το διδάσκουμε στους νεότερους και να καλούμε όλο
και περισσότερες νέες και νέους να ενδίδουν στον πολιτικό στίβο.

Η πολιτική ζωή, η ομαλότητα και η ωριμότητα
της πόλης, είναι ένα κεφάλαιο το
οποίο πρέπει να αποδίδεται ακέραιο από
τον απερχόμενο Δήμαρχο, στα χέρια του επερχόμενου.

Και για να γίνω κατανοητός, δείτε τι θα
παραλάβετε απ’ το μοντέλο της προηγούμενης «απολιτίκ»
δημοτικής διοίκησης, και τότε πείτε μου
πως κάνω λάθος.

Το Γαλάτσι
κύριε Δήμαρχε έζησε οκτώ χρόνια ανορεξικής διοικητικής ομηρίας και άχρωμης δειλής
πολιτικής αβουλίας. Ακέφαλης, μα κατά τ’άλλα λερναίας διοίκησης, δίχως αρχή
μέση και τέλος. Μια διοίκηση που την διέκρινε ύφος ελαφρόν, γλαφυρόν και πολλάκις
λαϊκίζον. Λειτουργώντας στα πρότυπα τηλεοπτικού πρωϊνάδικου, διανθισμένη με χρυσόσκονη
αλληλεγγύης και περιτυλιγμένη με κοσμητικά επίθετα του στυλ, ανθρώπινο Γαλάτσι, διοίκηση για τον άνθρωπο, το Γαλάτσι μας, η πόλη μας, ματς μουτς, αγκαλιές
φιλιά, σάλια και άλλα τοιούτα γλοιώδη και αηδιαστικά ραδιουργήματα.

Επίσης την
διέκρινε ένα  ανύπαρκτο, άστοχο και ευτελές
τεχνικό έργο. Μια παραπαίουσα διοίκηση βασισμένη στην φιλοσοφία της μικροπολιτικής λογικής, της προσωπικής
διευκόλυνσης, των ημετέρων, των διορισμών, της αυλής και λοιπόν αυλοκολάκων. Προσοχή κύριε Δήμαρχε διότι «η νόσος των Αυλοκολάκων», είναι ιογενές
νόσημα το οποίο μεταδίδεται από την μια διοίκηση στην άλλη, όπως η νόσος των Λεγεωνάριων.  

Επίσης κύριε
Δήμαρχε να θυμάστε, πως οι αθώοι φαινομενικά αναξιοκρατικοί διορισμοί ημετέρων, με τρίμηνη και πεντάμηνη απασχόληση, στο τέλος προκαλούν αδηφάγας τάσεις μεταξύ «ευεργετών
και ευεργετηθέντων», με αποτέλεσα την βίαιη
εξώθηση του εκάστοτε Δημάρχου απ’
τον δημαρχιακό θώκο, άδοντας βοώντας και κραγώντας και λέγοντας ως άλλος
Σαμψών, αποθανέτω η ψυχή μου μετά των
αλλοφύλων, συνοδεύοντας τον επιθανάτιο ρόγχο με τη γνωστή ρήση, «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος»….

Και όπως ήδη θα έχεις αντιληφθεί, οι πρώην
ευεργετημένοι, προστρέχουν μετά βαΐων και κλάδων εις τας στοργικάς αγκάλας του επερχόμενου
Δημάρχου, περιγράφοντάς του το δράμα, την δυστυχία, την αχαριστία και την
ομηρία που υπέστησαν υπό τον δυσβάστακτο ζυγό του απερχομένου δυνάστη.

Τούτο το έργο κύριε Δήμαρχε, θα
επαναλαμβάνετε πλέον κάθε πέντε συναπτά έτη με πρωταγωνιστή πάντα τον δήμαρχο,
με αθρόα προσέλευση κοινού και έχοντας πάντα διασφαλισμένη εισπρακτική επιτυχία.

Αξιότιμε
κύριε Δήμαρχε, αυτό που προσπαθώ να επιστήσω φιλολογώντας και κατ’ ανάγκη φλυαρώντας,
είναι πως, «θέλεις δεν θέλεις» τα
επόμενα πέντε χρόνια, θα βρίσκεσαι
αντιμέτωπος με την έννοια και τον όρο που προεκλογικά απέφυγες …. δηλαδή «την πολιτική» και τις πολιτικές σου επιλογές.

Εύχομαι κύριε
Δήμαρχε, με απόλυτη ειλικρίνεια, σε σένα και τους δημοτικούς σου συμβούλους, καλή
επιτυχία. Η δική σας επιτυχία θα είναι προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, της
πόλης, και των πολιτών της.

 Υ.Γ.
Κύριε
Δήμαρχε, τα άδολα τούτα λόγια, αν και αναδεύονται απ’ ισχνή ψηφοσυλλεκτική πικρία,
να ‘σαι σίγουρος πως αναβλύζουν γάργαρες απόψεις, που πηγάζουν απ’ την σκληρή
και άβολη «τιμητική καρέκλα του απλού
πολίτη».

Καλή επιτυχία.