Καλό Παράδεισο Αννα…

Θα ήθελα να μην γράφω για τον άδικο χαμό σου…θα ήθελα να σου φιλοξενώ μια συνέντευξη…θα ήθελα να  ήξερα ότι είσαι κάπου και γελάς, ότι είσαι με την Ειρήνη, τη Χαρά, τη Μαρία, την Ευά, την Κλέλια…αλλά από προχτές δεν είσαι κοντά μας…

Εκεί που πήγαινες για το μέρος που τόσο αγαπούσες, την Κεφαλονιά…μας άφησες μόλις στα 31 σου…
Μας έδωσε πολλές χαρές, μας έκανες περίφανους που ήσουν φίλη μας, κλάψαξε, γελάσαμε, παίξαμε, αγαπήσαμε, ερωτευτήκαμε, κάναμε κοπάνες, τρώγαμε σοκολάτες στα κρυφά, ερχόμασταν στους ξενώνες πάλι στα κρυφά…
Θυμάμαι τότε που είχες έρθει από την Κεφαλονιά και ήσουν ένα φοβισμένο κοριτσάκι μακρυά από την οικογένειά του αλλά τόσο δυνατό…Τα έζησες όλα..μαζί και εμείς που σε παρακολουθούσαμε σε κάθε σου βήμα…
Σε μια αφιέρωση σου μου γράφεις…”πάντα να χαμογελάς, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ”…
Τώρα πως να χαμογελάω; τώρα πρέπει να πω εγώ ότι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ Αννα μου…

Καλό Παράδεισο κοριτσάκι…

Κάπου θα συναντηθούμε ξανά…

η Μαλτζούκα