«Να επενδύουμε περισσότερο στα συναισθήματα και λιγότερο στα οικονομικά μεγέθη»

Ο Βασίλης Δίγκος γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος σολίστ. Ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας σε ηλικία 11 χρονών, επηρεαζόμενος από την οικογένειά του που υπήρχαν πάντα επαγγελματίες μουσικοί.
Συνεχίζει ανώτατες σπουδές μουσικής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, έχοντας παράλληλα κερδίσει μια υποτροφία στο «Julliard School» στην Αμερική.

Eχει επίσης παρακολουθήσει Master Classes με τους Sergio Assad, Oscar Ghiglia, Carlo Domeniconi, Hubert Kappel, Carlo Marchione, Dejan Ivanovich, Marco Socias, Zoran Dukic , Vladimir Gorbach, Harold Gretton.
Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την Baroque μουσική, έχοντας βραβευτεί ειδικά για την ερμηνεία του σε έργα συνθετών εκείνης της εποχής. Από το 2008 που λαμβάνει μέρος σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς έχει κατακτήσει έως τώρα 21 βραβεία και 4 ειδικά για τις ερμηνευτικές και δεξιοτεχνικές του ικανότητες. Από αυτά, τα 8  βραβεία είναι διεθνή. Το τελευταίο είναι το πρώτο βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό «Andres Segovia» στην Γερμανία.  
Σε ηλικία 14 ετών έδωσε το πρώτο του επίσημο ρεσιτάλ προσκεκλημένος ως σολίστ στο διεθνές φεστιβάλ «Porto Heli» και έκτοτε συνεχίζει τις συναυλίες του σε διάφορες πόλεις.
Ασχολείται με τη σύνθεση γράφοντας μουσική για κιθάρα που περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Μεγάλωσες σε οικογένεια μουσικών – μάλιστα, καθηγητής σου στην κιθάρα ήταν και είναι ο πατέρας σου. Τι σας έδωσε αυτή η σχέση μαθητή – καθηγητή, τί μοιραστήκατε;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΓΚΟΣ: Το να μεγαλώνεις σε οικογένεια που υπάρχουν επαγγελματίες μουσικοί σε κάνει να σκέφτεσαι και να αντιμετωπίζεις σοβαρά να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα. Έχει φυσικά και τα αστεία του αφού από το πρωί στις 8 έως τα ξημερώματα στις 3 ακούγεται κιθάρα – σκεφτείτε τους γείτονες χαρά που κάνουν! Να έχεις τον πατέρα σου καθηγητή για μένα ήταν το σημαντικότερο, με οδήγησε γρήγορα σε τεχνικές και τρόπους μελέτης που αν είχα πάει σε άλλον καθηγητή, ίσως να μην τις ήξερα. Ακόμα και τώρα μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες όπως τα πρώτα βήματά μου. Με την ευκαιρία που μου δίνεται θα ήθελα να σταθώ και να ευχαριστήσω όλους εκείνους που με συμβούλεψαν και με τα καλύτερά τους λόγια με βοήθησαν από την αρχή που ξεκίνησα κιθάρα.
«Π»: Κέρδισες μια υποτροφία στο «Juliard School» στην Αμερική. Αυτό είναι κατάκτηση. Ποιά η ικανοποίησή σου από το αποτέλεσμα των κόπων σου;
Β.Δ.: Μία υποτροφία είναι σίγουρα μια τιμητική διάκριση και φυσικά μια ικανοποίηση. Αυτή την στιγμή προέχει ο πανευρωπαϊκός μουσικός διαγωνισμός «Eurovision Young Musicians» που θα εκπροσωπήσω την Ελλάδα τον Μάιο του 2014 στην Κολωνία.
«Π»: Ταλέντο έμφυτο; Σπουδές; Μελέτη; Πειθαρχία; Ποιά είναι τα εφόδια που χρειάζεται ένας καλός μουσικός;
Β.Δ.: Σίγουρα το ταλέντο έχει την μεγαλύτερη αξία, όμως δεν φτάνει από μόνο του για να δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα αν δεν προσέξεις τα υπόλοιπα.
«Π»: Η κιθάρα είναι όργανο που ακουμπά στην καρδιά. Τί είναι για σένα η κιθάρα;
Β.Δ.: Αν σας πω ότι η κιθάρα είναι το ωραιότερο όργανο δεν θα είναι αλήθεια γιατί αυτό είναι υποκειμενικό. Σίγουρα όμως είναι το όργανο που κινείται πολύ κοντά στη συχνότητα της ανθρώπινης φωνής και γι’ αυτό το κάνει να είναι το δημοφιλέστερο σε όλο τον κόσμο. Προσωπικά για μένα είναι το όργανο που δίνει τις περισσότερες δυνατότητες ερμηνείας από τα άλλα.
«Π»: Έχεις αποσπάσει δεκάδες πανελλήνια και διεθνή βραβεία. Πόσες ώρες μελετάς την ημέρα;
Β.Δ.: Θέλω να με πιστέψετε τα βραβεία δεν καθορίζουν την ποιότητα του μουσικού ούτε υπόσχονται καμιά καριέρα, απλά (και δυστυχώς) σε κάνουν γρηγορότερα γνωστό οπότε δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν είχα ένα ή όσα έχω. Τώρα όσον αφορά την μελέτη μου, κάνω το ίδιο συγκεκριμένο πρόγραμμα με μικρές αλλαγές στα τεχνικά θέματα από την αρχή που ξεκίνησα, ενώ στην ερμηνεία δεν μένω ποτέ ήσυχος. Όλο αυτό, σαν μελέτη, είναι περίπου 10 ώρες την ημέρα.
Εδώ θα ήθελα να σταθώ και να σημειώσω ότι είναι απαραίτητο οι ώρες αυτές να είναι απόλυτα καθαρές. Για να φανταστείτε εγώ έχω μπροστά μου ένα χρονόμετρο και μετράω μόνο την ώρα που παίζω κιθάρα. Οπότε μπορείτε εύκολα να καταλάβετε ότι για τις 10 αυτές (καθαρές) ώρες χρειάζεται πολύ περισσότερος χρόνος.
«Π»: Σ’ ενδιαφέρει η μπαρόκ μουσική καθώς και οι συνθέσεις αυτής της εποχής. Υπάρχει κοινό για τη μουσική αυτή;
Β.Δ.: Πολύ σπάνια να βρούμε μουσικό που να μην παίζει ή να ακούει τη μουσική αυτής της εποχής. Οι κιθαριστές ευτυχώς έχουμε υποχρεωτικά κομμάτια στο πτυχίο και στο δίπλωμα μας, προσωπικά μου αρέσει πολύ αν και το Baroque είναι η εποχή της απόλυτης μοναρχίας και ο ρόλος του καλλιτέχνη – μουσικού ήταν πολλές φορές ταπεινωτική που αυτό εμάς τους καλλιτέχνες μας στενοχωρεί. Είναι αλήθεια όμως ότι γράφτηκαν θαυμάσια έργα. Όσον αφορά το κοινό σε αυτό το είδος της μουσικής δυστυχώς είναι περιορισμένο.
«Π»: Συνθέτεις και μουσική για κιθάρα και μάλιστα ερμηνεύεις τα έργα σου. Τί ορίζοντες πιστεύεις ότι σου ανοίγει η σύνθεση;
Β.Δ.: Η σύνθεση με έχει βοηθήσει πολύ όσον αφορά τη μουσικότητα και τις ερμηνευτικές μου απόψεις. Σίγουρα μου ανοίγει αρκετούς ορίζοντες.
«Π»: Ο πατέρας σου, ως καθηγητής σου στην κιθάρα – πόσο επηρέασε τις επιλογές σου;
Β.Δ.: Σίγουρα με επηρέασε όσον αφορά το είδος της μουσικής και πρόσεξε τις επιλογές των έργων που θα αναδείκνυαν καλύτερα τις ερμηνευτικές μου ικανότητες.
«Π»: Θα ακολουθήσεις την καριέρα σου σολίστα; Σ’ ενδιαφέρει η διδασκαλία;
Β.Δ.: Πρώτος μου στόχος αυτή τη στιγμή είναι η σολιστική πορεία. Όσον αφορά τη διδασκαλία, φυσικά με ενδιαφέρει και είναι κάτι που ήδη κάνω.
«Π»: Η κιθάρα σ’ έκανε πιο… δημοφιλή στις συντροφιές, τις παρέες; Έκανε πιο εύκολο το πλησίασμα από φίλους;
Β.Δ.: Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική γίνονται εύκολα αγαπητοί από τους άλλους. Εγώ προσωπικά έχω αρκετούς, όμως δυστυχώς το πρόγραμμά μου δεν μου επιτρέπει να τους βλέπω όσο συχνά θα ήθελα.
«Π»: Το τραγούδι τί θέση έχει; Τραγουδάς εσύ συνοδευτικά;
Β.Δ.: Οι κλασικοί μουσικοί είναι οι πλέον ακατάλληλοι για να διασκεδάσουν τους άλλους με τραγούδια, παρ’ όλα αυτά τραγουδάω όταν λείπουν όλοι από το σπίτι!
«Π»: Σ’ ενδιαφέρει και η συμμετοχή σου σε μουσικά σύνολα, ορχήστρες;
Β.Δ.: Φυσικά. Η εκτέλεση κοντσέρτων είναι ένα σημαντικό μέρος ενός σολίστ.
«Π»: Τί θέλεις πάρα πολύ να καταφέρεις με την τέχνη σου;
Β.Δ.: Θα ήθελα να γράψω καλά έργα για κιθάρα και να γίνω καλύτερος μουσικός και άνθρωπος. Όσον αφορά τα όνειρά μου, ευτυχώς εκπληρώνοντας το ένα, αμέσως γεννιέται το επόμενο.
«Π»: Έχεις κάνει σοβαρές σπουδές αναμφίβολα. Τί σου προσέφερε συνολικά η μουσική;
Β.Δ.: Αν με θυμηθείτε μετά από πολλά χρόνια, τότε θα ξέρω και θα σας απαντήσω! Το σίγουρο για τώρα είναι πως μέσα από τη μουσική και με τη βοήθεια της οικογένειάς μου διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου.
«Π»: Ποιό είναι το πρότυπό σου;
Β.Δ.: Όλους τους κιθαρίστες όταν τους ακούσεις, έχεις να πάρεις πολλά στοιχεία. Δεν είναι απαραίτητο να κλείνεσαι σε πρότυπα.
«Π»: Ποιά μουσική ακούς ως νέος άνθρωπος;
Β.Δ.: Έχω ακούσει πολλά είδη μουσικής ανάλογα με την ηλικία μου χωρίς όμως να ξεχωρίζω κάποιο.
«Π»: Πώς βιώνεις την οικονομική κρίση, την κοινωνική κρίση, την κρίση αξιών; Υπάρχει κάτι που σε οργίζει;
Β.Δ.: Θα σας θυμίσω ότι οι καλλιτέχνες την οικονομική κρίση τη βιώνουν από τη στιγμή που γίνονται επαγγελματίες οπότε δεν είναι κάτι καινούριο για μένα. Ίσως σας φανεί παράξενο όμως πιστεύω πως θα πρέπει να επενδύουμε περισσότερο στα συναισθήματα και λιγότερο στα οικονομικά μεγέθη. Όσο για τις αξίες έχουν χαθεί από τις προηγούμενες γενιές που τις είχαν διδαχθεί.
«Π»: Είσαι χαρούμενος άνθρωπος;
Β.Δ.: Και φυσικά είμαι χαρούμενος άνθρωπος. Μην ξεχνάτε ότι οι μουσικάντηδες είναι παιδιά και συμπεριφέρονται σαν αυτά. Είναι σαν να παίρνουν δώρα μέσα από τη μουσική.