Ελεύθεροι Σκλάβοι

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ελεύθεροι Σκλάβοι

Κάποιοι μεγαλόσχημοι, κατά το πλείστον Ευρωπαίοι, αλλά και εγχώριοι, οι τα πάντα περί αρχαίων αγνοούντες, δοκησίσοφοι και άσπονδοι «φίλοι» των αρχαίων Ελλήνων, υποστηρίζουν πως η ανάπτυξη της φιλοσοφίας, της επιστήμης, του πολιτισμού και της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης και εκμετάλλευσης των πολλών δούλων!

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις σύγχρονες αντιλήψεις των εταίρων μας αφού οι αρχαίοι Έλληνες είχαν φτηνά εργατικά χέρια και ελάχιστα μεροκάματα, ήταν αδύνατον οι πρόγονοί τους να τους ανταγωνιστούν στα ανωτέρω επιτεύγματα και την πρόοδο. Βέβαια, αποκρύπτουν εσκεμμένα την πραγματική κατάσταση διαβίωσης των προγόνων τους, την εποχή που οι δικοί μας πρόγονοι είχαν διατυπώσει και εμπεδώσει τον ορισμό και την έννοια του Ανθρώπου και οι Έλληνες φιλόσοφοι, κατά τον Νίτσε, είναι οι αιώνιοι φάροι της ανθρωπότητας. Οι δημιουργοί τους ανήγαγαν τα δημιουργήματά τους σε κατασκευαστικά θαύματα, Παρθενώνα και αγάλματα που κλεμένα σήμερα στολίζουν τα μουσεία τους, τότε οι πρόγονοί τους ασκούνταν εις την αναρρίχηση στα δέντρα και την βαλανοφαγεία.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σύγκρισης των επιέδων πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων και Βορειοευρωπαίων και μάλιστα των Αγγλοσαξόνων, κατά την εποχή του Χριστού, μας δίδει ο ιστορικός και γεωγράφος Στράβων, ο οποίος στα Γεωγραφικά τους 200 α’, β’ γράφει: «Οι την Ιέρνην νήσον κατοικούντες Βρετανοί αγριοί εισίν και ανθρωποφάγοι και παμφάγοι. Και τους γονείς τελευτήσαντας εσθίουσι. Και φανερώς μίγνυνται γυναιξί τε άλλες και μητράσι.» Όλοι αυτοί οι «κύριοι» δεν μπορούν να δεχθούν την αλήθεια: ότι οι Έλληνες τούς εξανθρώπισαν όσο εξανθρωπίστηκαν μέσω της κοσμοκρατορίας των Ρωμαίων. Τούτο αποδεικνύεται από τη ρήση του Οράτιου: «Η Ελλάς ηττηθείσα τον άγριο νικητή ενίκησε και εισήγαγε στο αγροίκο Λάτιο τις τέχνες και τη φιλοσοφία».
Από το Λάτιο, λοιπόν, αυτά μεταδόθηκαν σε όλους τους υπό κατάκτηση λαούς. Επειδή «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργεθέντος» και όπως ο Τάκιτος είπε «η ευγνωμοσύνη είναι βάρος ενώ η εκδίκηση ευχαρίστηση», οι σύγχρονοι εταίροι και «φίλοι» μας τα εφαρμόζουν κατά γράμμα. Μέσω των αντιπροσώπων τους, των αποκαλούμενων Τροϊκανών, μας εκδικούνται και παίρνουν την ευχαρίστησή τους, υπαγορεύοντας στους εδώ υποτακτικούς τους, Έλληνες κυβερνώντες, νομοσχέδια και διατάξεις και επιβάλλοντας μνημόνια που αφορούν αμοιβές, ωράρια και σχέσεις εργασίας, συντάξεις και λοιπές παροχές προς εργαζομένους και συνταξιούχους.
Και, ω του θαύματος, οι εδώ ηγέτες, αμ’έπος αμ’έργον, επικυρώνουν αμέσως τα διαταχθέντα και μάλιστα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις τους επί του λαού. Στη σημερινή Ελλάδα κανένα σχέδιο νόμου δεν προωθείται εάν δεν έχει την έγκριση των βαρβάρων Τροϊκανών. Πόσο διαχρονικός είναι ο Καβάφης, όταν το 1904 στο ποίημά του «Περιμένοντας τους βαρβάρους», γράφει:
– Τί περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
– Γιατί μέσα στη Σύγκλητο τέτοια απραξία; Τί κάθονται οι Συγκλητικοί δεν νομοθετούνε;
– Γιατί οι βάρβαροι θα φτάσουν σήμερα, τί νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί; Οι βάρβαροι θα έρθουν, θα νομοθετήσουν.
Οι δούλοι στην Αρχαία Ελλάδα προήρχοντο από τους αιχμαλώτους πολέμων και εργάζονταν εξασφαλίζοντας μια καλή διαβίωση, αφού δια νόμου επροστατεύοντο ως προς το ζην και από την κακομεταχείριση, όπως οι ίδιοι οι πολίτες. Επειδή οι σημερινοί πόλεμοι δεν παράγουν δούλους προς εκμετάλλευση, οι οικονομικοί κατακτητές των λαών και εν προκειμένω των Ελλήνων, φροντίζουν δια της ανάγκης («η ανάγκη επικρατεί επάνω απ’ όλα» Θαλής) να δημιουργήσουν τέτοιους, στερώντας τους όχι μόνο τα προς το ευ ζην αλλά και κάθε αγαθό προς το απλώς ζην. Δημιουργώντας απαράδεκτες εργασικές σχέσεις και κατάργηση θέσεων εργασίας έχουν, έμμεσα αλλά ουσιαστικά, αφαιρέσει από τους εργαζόμενους και το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι, κάτι που και ο πατέρας του άκρατου φιλελευθερισμού, Άνταμ Σμιθ, είπε: «επειδή γνωρίζω την απληστία των εργοδοτών, συνιστώ στους εργαζόμενους να συνδικαλιστούν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους». Εάν τα ανωτέρω δεν είναι παράγοντες δημιουργίας σύγχρονης και εξευγενισμένης σκλαβιάς και δουλείας, τότε τί είναι;
Τί μπορεί να περιμένει ο λαός από ένα κράτος όπου νοσούν και οι τρεις βασικοί πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος: νομοθετική (Βουλή), εκτελεστική (κυβέρνηση) και δικαστική; Οι εταίροι και «φίλοι» μας Ευρωπαίοι, γνωρίζοντας την πνευματική υπεροχή των Ελλήνων, φροντίζουν εμμέσως με την επιβολή του τρόπου διαβίωσης στην Ελλάδα, να εκπατρίζουν τα κορυφαία μυαλά της και να τα εκμεταλλεύονται για λογαριασμό και επ’ ωφελεία τους. Με τόσους Έλληνες ευφυείς αλλά και άλλων που εκμεταλλεύονται σήμερα οι βορειοευρωπαίοι, μπορούν να μας πουν ποιόν πολιτισμό και ανθρωπισμό παράγουν; Οι ενέργειες αυτές των εταίρων και «φίλων» μας δεν μας δίνουν το δικαίωμα της εχθρότητας απέναντί τους, διότι αυτοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα απολύτως των λαών και κρατών τους, αφού στην πολιτική δεν υπάροχυν μόνιμοι φίλοι αλλά μόνιμα συμφέροντα.
Οι Έλληνες, όμως, ταγοί γιατί τους το επιτρέπουν αδιαμαρτύρητα; Έχουν συνείδηση των πράξεών τους; Οι προγονοί μας έλεγαν «η εγκατοίκηση της αιδούς και της δίκης (δικαιοσύνης) εις τον νουν του ανθρώπου δημιουργεί τη συνείδησή του». Μήπως αυτοί στερούνται των παραμέτρων της συνείδησης; Και ως εκ τούτου και την ίδια;
Μήπως οι Έλληνες εξαναγκαζόμενοι από την πραγματικότητα, πρέπει να αναφωνήσουν την ηρωική φράση των προγόνων τους «ΛΕΥΤΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και να φροντίσουν τάχιστα να αλλάξει η κατάσταση στην πατρίδα τους πριν να εξαναγκαστούν για να αλλάξουν αυτοί πατρίδα;

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή