ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Μουσικός «Η μουσική είναι η ίδια η ζωή»

«Ονομάζομαι Νίκoς Δημητριάδης και είμαι από την όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης. Είμαι μουσικός και το όργανό μου είναι το ούτι. Η ιστορία μου με τη μουσική ξεκίνησε το 1980 όταν άρχισα να μαθαίνω κιθάρα. Αργότερα άρχισα να μαθαίνω κυρίως παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, με τα οποία άρχισα να κάνω διάφορες εμφανίσεις, τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα, σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στην συνέχεια, το 1994, άρχισα να μαθαίνω το ούτι, με δάσκαλο το Βασίλη Κασούρα, και με οδηγό την καταγωγή του πατέρα μου, ο οποίος είναι από τον Πόντο (Ορντού) και παίζει την παραδοσιακή ποντιακή λύρα, τον κεμεντζέ. Αυτή η επιρροή με οδήγησε στο να εξερευνήσω τις παραδοσιακές μουσικές ρίζες του ούτι από Αραβία, Τουρκία, και Περσία, προσπαθώντας να δω τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους, αλλά και την σχέση που έχουν με τη Βυζαντινή μουσική. Αργότερα η κύριά μου μελέτη στράφηκε γύρω από το σόλο ούτι που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία για μένα. Μελέτησα θεωρητικά και πρακτικά διάφορες μεθόδους για ούτι και διάφορους σολίστες, από Αραβία, Τουρκία και Περσία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Τι έιναι η μουσική για τον ουτίστα Νίκο Δημητριάδη;

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Θα έλεγα είναι τα πάντα, είναι ίδια η ζωή.

«Π»: Συνεχίζετε την Ποντιακή Παράδοση από τον πατέρα σας. Μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια, πώς ΄ηταν ν’ακούτε το κεμεντζέ «ποντιακή λύρα» στα χέρια του πατέρα σας;

Ν.Δ.: Γράφω μουσικές και για την Ποντιακή μουσική με το ούτι, στο ύφος και το ρυθμό που έχει η ποντιακή μουσική, και συγκεκριμένα τώρα ετοιμάζω ένα βιντεοκλίπ σε ρυθμό Τικ, που θα έχει και χορευτικά συγκροτήματα. Τα παιδικά χρόνια, θυμάμαι του γάμους που γίνονταν στο χωριό, που το γλέντι διαρκούσε 3 – 4 μέρες, και, όπως μου λέει και ο πατέρας μου, τότε ο κόσμος χόρευε ακόμα χτυπώντας τον ρυθμό και με ένα τενεκέ. Το ηθικό του κόσμου ήταν ανεβασμένο.

«Π»: Πώς αντέδρασε ο πατέρας σας όταν άκουσε στο ούτι το πρώτο ταξίμι από εσάς;

Ν.Δ.: Θα έλεγα με μια λέξη συγκίνηση.

«Π»: Ποιές δυσκολίες συναντήσατε στις συνεργασίες και τις εμφανίσεις σας στο εξωτερικό; Τι περιμένετε από αυτές και ποιά αίσθηση σας άφησε η αποδοχή του κοινού;

Ν.Δ.: Θα έλεγα ότι δεν συναντώ ιδιαίτερες δυσκολίες, γιατί με αυτούς που συνεργάζομαι επιλέγω να είμαστε πρώτα φίλοι, και μετά συνεργάτες. Στην αίσθηση του κοινού, είναι πως ό,τι παίζεις να το παίζεις με την ψυχή σου, γιατί ο κόσμος, το κοινό σου, αντιλαμβάνεται τα πάντα. Η αποδοχή θα έλεγα ότι είναι καλύτερη από ότι θα φανταζόμουν.

«Π»: Γράφετε μουσική για το ούτι. Πατάτε πάνω στην παράδοση; Υπάρχουν παρτιτούρες για το ούτι;

Ν.Δ.: Γράφω μουσική που το ύφος της θα έλεγα αγγίζει, ένα μέρος την Ελλάδα, τον Πόντο, τη Θράκη και την Κρήτη, ένα άλλο μέρος από Περσία σε κάποια σύγχρονα Αράβικα, και με αυτά κάνω διάφορες εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Σαφώς και υπάρχουν παρτιτούρες για το ούτι!

«Π»: Ποιά άλλα μουσικά είδη είναι για το ούτι; Ακούσαμε εξαιρετική τζάζ.

Ν.Δ.: Το ούτι είναι ένα όργανο όπως όλα τα άλλα, μπορεί να παίξει οποιοδήποτε είδος μουσικής. Στην Ελλάδα βλέπουμε το χρησιμοποιούμε κυρίως στα παραδοσιακά τραγούδια.

«Π»: Ποιόν θεωρείτε καλύτερο κατασκευαστή ουτιού στον τόπο μας;

Ν.Δ.: Στο παρελθόν υπήρξε ο Μανώλης Βένιος στην Πόλη, 1908. Σε όλη την Ανατολή, σήμερα υπάρχουν πολλοί που δεν τους γνωρίζω όλους, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για κάποιον, γιατί θα αδικήσω κάποιον που δεν γνωρίζω.

«Π»: Σήμερα πώς αναβιώνει το ούτι; Υπάρχουν σχολές όπου διδάσκεται σε Ωδεία ή μόνο από Ουτίστες;

Ν.Δ.: Ναι υπάρχουν σχολές στην Ελλάδα, και μάλιστα θα έλεγα ότι είναι σε καλό δρόμο σε γενικές γραμμές. Κι αυτό είναι ενθαρρυντικό.
Εξίσου ενθαρρυντικό είναι ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους να γνωρίσουν το ούτι. Τώρα σαν όργανο αν σου αρέσει, θα το βρεις εύκολο, αν όχι τότε θα είναι δύσκολο όργανο στην εκμάθηση.

«Π»: Είναι το ούτι μελαγχολικό όργανο; Χορδισμένο για τον πόνο, τον λυγμό, τον καημό;

Ν.Δ.: Κοιτάξτε, όλη η μουσική της Ανατολής είναι μελαγχολική, σε σχέση με την δυτική μουσική που μας έχει κατακλύσει, γι’ αυτό μας φαίνεται μελαγχολική ενώ πολύ απλά, αυτό είναι το στιλ της.

«Π»: Πόσο σημαντική είναι η συνεργασία σας σας με τον πρωτοψάλτη Βυζαντινής μουσικής τον Θεόδωρο Βασιλικό;

Ν.Δ.: Σημαντική, γιατί είναι ηθικός άνθρωπος και με όλη την έννοια της μουσικής λέξης πραγματικός καλλιτέχνης. Θα έλεγα ότι ανταμώσαμε και στα διαστήματα της βυζαντινής μουσικής με μεγάλη επιτυχία.

«Π»: Τι πολύτιμο κρατήσατε από τον δάσκαλό σας Βασίλη Κασούρα;

Ν.Δ.: Όταν πήγα για πρώτη φορά στη Σχολή και του ζήτησα να μου παίξει κάτι, γιατί μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ζωντανά το ούτι, μόνο σε κασέτες, ένοιωσα πως αυτό ήταν! Μετά αφιέρωσα σχεδόν τα πάντα στο ούτι! Και να φανταστείτε ότι πήγα να κάνω μερικά μαθήματα μόνο…

«Π»: Τι διάρκεια έχει το μεγαλύτερο σόλο;
 

Ν.Δ.: Αν εννοείς από τα δικά μου, νομίζω 10 – 12 λεπτά.

«Π»: Ο καλός Ουτίστας κρίνεται στον αυτοσχεδιασμό;
 

Ν.Δ.: Θα έλεγα ότι για μένα ο αυτοσχεδιασμός είναι το 70% στο ούτι, άλλα κρίνεται και σε άλλα: στην εκτέλεση, στις γνώσεις, όσον αφορά τα Μακαμια και στο ύφος που δίνει.

«Π»: Πείτε μας ένα όνειρό σας.

Ν.Δ.: Να παίξω στην Μέση Ανατολή… εκεί όπου και ανήκει το ούτι.

«Π»: Ποιον Ουτίστα θαυμάζετε;

Ν.Δ.: Θαυμάζω τον Farid El Atrach.

«Π»: Ο Μανώλης Βενιός ήταν κατασκευαστής ουτιού στην Πόλη. Υπάρχουν δικά του ούτια και είναι προσιτή η τιμή τους;

Ν.Δ.: Υπάρχουν από όσο ξέρω άλλα από τιμή εξαρτάται από την κατασκευή του. Έχω ακούσει ότι μπορεί να κυμανθεί από 4.000 και πάνω.

«Π»: Το ούτι είναι το όργανο με το τέμπο του μέτρου;

Ν.Δ.: Ότι ισχύει για όλα τα όργανα, ισχύει και για το ούτι. Απλώς το ούτι θα το παρομοίαζα με την κιθάρα της Δύσης, με τη διαφορά ότι το ούτι σολάρει κιόλας.

«Π»: Πώς βιώνετε την οικονομική κρίση; Πόσο σας έχει επηρεάσει;

Ν.Δ.: Σαφώς μας επηρεάζει οπως όλο τον κόσμο, ίσως εμάς, τους μουσικούς εννοώ, περισσότερο.


«Π»: Ποιά τα μελλοντικά σας σχέδια;

Ν.Δ.: Να γράψω και άλλα σολιστικά για το ούτι και να παίξω στη Μέση Ανατολή.
– Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για τη μουσική και το ούτι, επισκεφθείτε το www.oud.gr.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή