ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΗΓΚΑΡΗΣ, Αρθρογράφος«Η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν μακράν η καλύτερη περίοδος»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΗΓΚΑΡΗΣ, Αρθρογράφος«Η περίοδος της  μεταπολίτευσης  ήταν μακράν η  καλύτερη περίοδος»

Ο Βασίλης Δεληγκάρης κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και ζει και εργάζεται εδώ και 20 χρόνια στην Αθήνα. Είναι σύμβουλος πολιτικής επικοινωνίας και στρατηγικής και αρθρογράφος σε εφημερίδες και site.
Έχει συμμετάσχει πολύ ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, χωρίς ωστόσο να επιδιώξει και να συμμετέχει ποτέ σε ψηφοδέλτια κομμάτων και θέσεις κρατικής εξουσίας. Στο παρελθόν έχει εκλεγεί αιρετός σύμβουλος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι παντρεμένος, πατέρας τριών παιδιών και κάτοικος εδώ και 13 χρόνια Ν. Ιωνίας Αττικής.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Είναι αλήθεια όλα γύρω μας αλλάζουν;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΗΓΚΑΡΗΣ: Προφανώς ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει… Η ζωή όμως πάντα βρίσκει τρόπο να προχωρήσει. Το κακό είναι πως τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ τα μεταπολεμικά χρόνια, που μέσα βέβαια σε μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα και μια διχασμένη από έναν αιματηρό εμφύλιο κοινωνία, κατορθώσαμε να κάνουμε ωστόσο πάντα βήματα μπροστά. Αυτό που μας συμβαίνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι δραματικά πρωτόγνωρο, πήγαμε πίσω και τα παιδιά μας δυστυχώς είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία της χώρας μας που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.
«Π»: Πρέπει να είμαστε όλοι θυμωμένοι, αγανακτισμένοι;
Β.Δ.: Είναι φυσικό να είμαστε και θυμωμένοι και αγανακτισμένοι και οργισμένοι αλλά θα πρέπει να γίνουμε και πιο σοφοί. Να μάθουμε από τα λάθη, να αναστοχαστούμε την πορεία μας όλοι, ως έθνος, ως κράτος, ως κοινωνία αλλά και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά. Ουδείς όμως είναι άμοιρος ευθυνών, είτε δια της συμμετοχής είτε δια της ανοχής του και της παθητικότητας. Και βεβαίως – βεβαίως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες, δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί» όπως τόσο άστοχα και προκλητικά ειπώθηκε, αλλά όλοι μαζί  τούς ψηφίζαμε και τους εκλέγαμε!…
«Π»: Ο Έλληνας σήμερα έχει κατανοήσει πλήρως ότι το μέλλον που προδιαγράφεται εξαρτάται από τις επιλογές του;
Β.Δ.: Ας ελπίσουμε ότι θα το κατανοήσει και δεν θα λειτουργεί στο εξής με απρονοησία και χωρίς να σκεφθεί καλά για τις πολιτικές του επιλογές και τις συνέπειες τους. Και ελπίζω ο θυμός και η αγανάκτηση να μην εκφρασθεί με επιλογές καταστροφικές για την χώρα και την δημοκρατία.
«Π»: Η άρχουσα τάξη είναι η αιτία όλων των κακών;
Β.Δ.: Η άρχουσα οικονομική και πολιτική ελίτ φυσικά και έχει την κύρια ευθύνη, γι’ αυτό άλλωστε λέγεται και «άρχουσα», επειδή διευθύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το σύνολο της κοινωνίας και κάνει τις βασικές στρατηγικές και οικονομικές επιλογές για την πορεία της χώρας, διαμορφώνει αυτή κυρίαρχα τη κοινή γνώμη διαμορφώνει πολιτικούς συσχετισμούς. Η κυριαρχία αυτή δεν επιτυγχάνεται βέβαια με κάποιους οικονομικούς και κοινωνικούς αυτοματισμούς ούτε είναι προϊόν κάποιων συνεχών συνωμοσιών όπως πιστεύουν πολλοί. Είναι αποτέλεσμα συνεχών δράσεων και αντιδράσεων, υπόκειται στην επίδραση του τυχαίου και του απρόβλεπτου της ανθρώπινης φύσης, και των ανθρώπινων αδυναμιών και αρκετές φορές δυστυχώς του άπειρου της ανθρώπινης βλακείας.
«Π»: Την εξουσία, οι γενιές της μεταπολίτευσης την πήραν στα χέρια τους. Ήταν όλοι ανίκανοι και μέτριοι και φτάσαμε έως εδώ…;
Β.Δ.: Η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν μακράν η καλύτερη περίοδος σε όλα τα επίπεδα από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα που υπήρχαν και που τα τελευταία χρόνια πήραν μεγάλη έκταση από τη μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία αυτών των γενιών που αναφέρατε. Και για να είναι η καλύτερη περίοδος σίγουρα κάτι σημαίνει αυτό… Κακώς – πολύ κακώς – απαξιώνεται όλη αυτή η εξαιρετικά δημιουργική περίοδος, με ισοπεδωτικό τρόπο από πολλούς τα τελευταία χρόνια.
«Π»: Τα μνημόνια, η οικονομική πολιτική των τελευταίων ετών, των ηγεσιών ήταν σωστή κατά την γνώμη σας;
Β.Δ.: Όχι ήταν λάθος, ήταν τραγικό λάθος, το παραδέχονται ήδη και αρκετοί εκ των εμπνευστών των μνημονίων και των «προγραμμάτων», οι οποίοι με έναν εκβιαστικό και απειλητικό τρόπο και μας τα επέβαλαν. Έγιναν βέβαια τραγικά λάθη τα τελευταία χρόνια από τις ελληνικές κυβερνήσεις, υπήρξαμε άφρονες σπάταλοι και ασυλλόγιστοι, κυρίως τα τελευταία χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση. Δεν κάναμε τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε για να γίνουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος με μια ανταγωνιστική οικονομία μέσα στο σύγχρονο, πολύ ανταγωνιστικό οικονομικά κόσμο. Έπρεπε και πρέπει να γίνουν πολλά αλλά όχι έτσι· όχι με τον ακραίο αυτό και κοινωνικά άδικο τρόπο. Το «φάρμακο» και η δοσολογία του, αντί να μας θεραπεύσει, επιδείνωσε την «κλινική» μας κατάσταση. Ας ελπίσουμε ότι θα καταφέρουμε τελικά να σωθούμε.
«Π»: Διάβασα το άρθρο σας στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», όπου μιλάτε για την ανεργία 28% και την άνοδο της Χρυσής Αυγής στο 13.5%. Τι σηματοδοτεί αυτή η εξέλιξη;
Β.Δ.: Δυστυχώς μέσα μόνο σε λίγες μέρες αποδείχθηκε με τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν, και τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά, πως ο κίνδυνος από την άνοδο του φασιστικού αυτού πολιτικού μορφώματος είχε υποτιμηθεί, δεν είχε ιεραρχηθεί σωστά – αυτό έγραφα και στο άρθρο το οποίο αναφέρατε. Έγραφα δηλαδή ότι η θηριώδης ανεργία και η γιγάντωση και δράση της Χρυσής Αυγής αποτελούν σήμερα τους πρώτους και κύριους κινδύνους και παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε πολύ μεγαλύτερες περιπέτειες, μπροστά στις οποίες ακόμη και αυτά που έχουμε ζήσει έως τώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια θα οχρειούν. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να απομονωθεί πολιτικά και ηθικά και με κάποιο τρόπο η δράση της πρέπει να τεθεί εκτός νόμου. Να καταλάβουν αυτοί που τους υποστηρίζουν πως πρόκειται για εγκληματική οργάνωση και πολύ επικίνδυνη συμμορία και όσοι συμμετέχουν σε αυτή ότι θα έχουν προσωπικό κόστος για τη συμμετοχή ή την υποστήριξή της.
«Π»: Θα γίνει αλλαγή του εκλογικού νόμου όπως ακούγεται για τις επερχόμενες εκλογές το 2014;
Β.Δ.: Πρέπει να γίνουν τώρα άμεσα μεγάλες αλλαγές συνολικά στο τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος στη λειτουργία των κομμάτων και φυσικά στον εκλογικό νόμο. Συνολικά όμως και όχι αποσπασματικά και ευκαιριακά. Αλλαγές οι οποίες θα περιλαμβάνουν και θα αφορούν και στον τρόπο εκλογής των αιρετών της αυτοδιοίκησης ενώπιον των εκλογών σε αυτή το 2014.
«Π»: Μένετε στον Δήμο της Νέας Ιωνίας, ένα δήμο μεγάλο και με δύσκολα προβλήματα. Πώς είναι τα πράγματα εκεί;
Β.Δ.: Δύσκολα όπως παντού, είναι ένας Δήμος στον οποίο οι άνθρωποι που κατοικούν ανήκουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία σε ασθενέστερα και σε μεσαία κοινωνικά στρώματα, είναι μεροκαματιάρηδες, είναι χαμηλοσυνταξιούχοι, μικροβιοτέχνες και επαγγελματίες. Η κρίση, οι περικοπές, η άγρια φορολογία, τους έχουν τσακίσει, μας έχουν τσακίσει όλους. Οι γειτονιές έχουν γεμίσει ανέργους και οι δρόμοι άδεια μαγαζιά. Τι να πει κανείς… σα να έγινε πόλεμος – και από μία άποψη έγινε και τα θύματα είναι κυρίως σε τέτοιους Δήμους σαν το δικό μου της Ν. Ιωνίας.
«Π»: Έχετε την πρόθεση ή τη διάθεση να πολιτευτείτε;
Β.Δ.: Να πολιτευτώ τώρα για ποιό λόγο, για να κάνω τι;… Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι αξία και γιατί να πολιτεύεται σήμερα κάποιος. H πολιτική νομίζω έχει αξία ως ένας αγώνας προσφοράς, ως μια συμμετοχή έμπνευσης και ελπίδας, μέσα και μαζί με ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν βαθιά σε κάτι, σε ένα όραμα σε ένα πολιτικό σχέδιο, σε μια βαθιά αλλαγή των πραγμάτων προς το καλύτερο. Που μέσα σε αυτό τον αγώνα διαμορφώνουν σχέσεις αλληλεγγύης, χτίζουν ορθές και δίκαιες συνειδήσεις, παράγουν πολιτισμό και παιδεία, δεν παράγουν ψευδαισθήσεις και χυδαίο λαϊκισμό δεν ψεύδονται με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας. Που μπορούν να εμπνεύσουν και να εμπνευσθούν για να δημιουργήσουν κινήσεις αλλαγής βάζοντας την κοινωνία σε πορεία προόδου. Δεν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες σήμερα, δεν υπάρχει και λόγος, τουλάχιστον για μένα, κάποιος που έχει αυτές τις αντιλήψεις να εκτίθεται.
«Π»: Είσαστε αισιόδοξος;
Β.Δ.: Είμαι όπως λένε και οι πολιτικοί «συγκρατημένα αισιόδοξος», διατηρώ ας πούμε την ιστορική αισιοδοξία ενός παλιού ονειροπόλου οραματιστή, που σήμερα όμως θέλω να πιστεύω πως έγινε πια αρκετά ορθολογιστής. Σε βάθος χρόνου τα πράγματα σίγουρα θα πάνε καλύτερα, ο κόσμος θα αλλάξει θα γίνει καλύτερος και δικαιότερος, αυτό δείχνει η ιστορία της ανθρωπότητας αλλά και της χώρας μας, άσχετα αν όπως έλεγε ο Κέινς «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί»… Αυτό που πρέπει να συμβεί τώρα και σε αυτό θα έπρεπε να συμβάλλουν όλοι, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν βλέπω να συμβαίνει, είναι η περίοδος αυτή της δοκιμασίας να γίνει όσο το δυνατό συντομότερη, γιατί η αντοχή της κοινωνίας εξαντλήθηκε!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή