Η σκηνοθέτης -ηθοποιός Ζωή Ξανθοπούλου στον ΠΑΛΜΟ:Το θέατρο είναι μια πολύ ζωντανή τέχνη. Είναι μια εμπειρία για κάθε θεατή

Βιογραφικό σημείωμα

Η Ζωή Ξανθοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φωτογραφία
και Οπτικοακουστικές Τέχνες στο ΤΕΙ Αθηνών, Σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου
Λ. Σταυράκου και υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών. Αυτό το διάστημα κάνει το
μεταπτυχιακό της πάνω σε “Βίντεο, Οπτικοακουστικές Τέχνες και Κινούμενα
Γραφικά”.

Έχει δουλέψει ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος στην τηλεόραση
και στον κινηματογράφο.

Τα τελευταία χρόνια εργάζεται κυρίως στο θέατρο, στην Ελλάδα
και στο εξωτερικό, ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ως σκηνοθέτης έχει ασχοληθεί
περισσότερο με κλασσικά έργα όπως το “Λεωφορείο ο Πόθος” πάνω στο οποίο έστησε
την παράσταση “Blanching”, τους ¨Βρικόλακες” του
Ίψεν στο studio Μαυρομιχάλη,
“Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” του Λόρκα στο θέατρο Eliart, τον “Δον Ζουάν” σε μια διασκευή
της Μαρίας Τσιμά στο Beton
7 κα. Έχει
ασχοληθεί και με σύγχρονο ελληνικό ρεπερτόριο (“Λίμνη” του Δημήτρη Τσεκούρα, “Ο Elvis ζει” του Γιώργου
Αμυρά, “Τα ψέματα και τα μάτια” του Μ. Σπέγγου, “Λογοχανείο” του Γ. Ζευγώλη
κ.α,), καθώς και με μουσικές παραστάσεις και έργα με κείμενα δικά της (“Όλιβ,
ένας έρωτας παρολίγον κωμικός” σε συνεργασία με τον Δ. Τσεκούρα και την Αννίτα
Καπουσίζη, “Fairytales” σε συνεργασία με τον
Μ.Σαρρή κ.α.). Αυτό το διάστημα σκηνοθετεί το “Αταίριαστο ζευγάρι” του Νιλ
Σάιμον στο θέατρο Αλκμήνη και τον “Υπηρέτη δύο αφεντάδων” του Γκολντόνι για το
Εθνικό Θέατρο Κωφών της Γερμανίας.

Ως ηθοποιός έχει παίξει στους Ήρωες της Ε. Γκασούκα (Μικρό
Παλλάς), στις “Διαδρομές Υψηλού κινδύνου” του Ι. Γκαρσία σε σκηνοθεσί Μιχάλη Παλίλη
στο θέατρο 104 και στο Nau Ivanow στη
Βαρκελώνη, στο “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα και στην “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή σε
σκηνοθεσία Κ. Ντέλλα στο Φεστιβάλ Αθηνών κ.α.

Έχει διδάξει στο Θέατρο των Αλλαγών, στο Life ‘n‘ Art theater και στο Armani musical theater center.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ -ΓΚΙΩΝΗ 

Σε ποιά ηλικία ήταν η πρώτη σας επαφή με το θέατρο; 

Ειλικρινά δεν ξέρω. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα
αγαπούσα το θέατρο κι έβλεπα παραστάσεις. Κάπου εκεί στα πρώτα παιδικά μου χρόνια
η μητέρα μου και οι θείοι μου, που ήταν θεατρόφιλοι, με πήγαιναν στο θέατρο
αλλά δε θυμάμαι ποιά ήταν η πρώτη φορά. Πάντα με μάγευε το θέατρο χωρίς να
θυμάμαι πώς ακριβώς άρχισε αυτή η σχέση μου μαζί του.

Ως ηθοποιός έχετε ευκολίες καλύτερες στην σκηνοθεσία; 

Σίγουρα το ότι είμαι ηθοποιός με βοηθάει να κατανοήσω
καλύτερα την ψυχολογία του ηθοποιού αλλά και την πορεία της δημιουργίας ενός
ρόλου από την πλευρά του ηθοποιού. Αυτό συχνά διευκολύνει τη σχέση μου με τους
ηθοποιούς γιατί κατανοώ τις δυσκολίες και τα άγχη που αντιμετωπίζουν.

Πώς είναι να σκηνοθετείτε ή να παίζετε ένα θεατρικό στην
Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό; 

Η δουλειά και η καλλιτεχνική προσέγγιση είναι ακριβώς η
ίδια όπου κι αν ανεβαίνει μια παράσταση. Στο εξωτερικό – ανάλογα και το πού,
βεβαίως – η παραγωγή σε γενικές γραμμές είναι περισσότερο οργανωμένη και ο
καθένας κάνει τη δουλειά του, γεγονός που επιμερίζει τις ευθύνες των εργασιών
για το ανέβασμα ώστε ο καθένας να κάνει focus στον τομέα του.

Η κρίση έκανε ζημιά στην Τέχνη; 

Αυτό δεν είναι κάτι που μπορώ να το απαντήσω με
βεβαιότητα. Μετά από καιρό πάντα γίνεται ο απολογισμός των πραγμάτων, που πάντα
βέβαια έχει δύο πλευρές. Τώρα είμαστε μέσα. Όταν το κοινωνικοπολιτικό και
οικονομικό σύστημα μεταβάλλεται σίγουρα κάτι μετατοπίζεται και στην Τέχνη. Αν
αυτή η μετατόπιση έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο θα το δούμε μετά από καιρό
όπως επίσης θα το αναλύσουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο σε σχέση
με τους καλλιτέχνες.

Η προσφορά και η ζήτηση είναι το ίδιο στο θέατρο; Πώς
επιβιώνει; 

Η προσφορά είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Οικονομικά δεν
είμαι σίγουρη ότι επιβιώνει. Όμως πάντα κάτι  γίνεται όπου υπάρχει ανάγκη για να
εκφραστεί κανείς μέσα από το θέατρο και ανάγκη του κοινού να βιώνει τη θεατρική
εμπειρία.

Οι νέοι έχουν ίσες ευκαιρίες ακολουθώντας τον δρόμο της
Τέχνης; 

Ίσες ευκαιρίες με ποιούς; Με τους παλαιότερους; Αν είναι
αυτό το ερώτημά σας, νομίζω πως ναι. Σήμερα ίσως θα μπορούσε ν’ αντιστραφεί η
ερώτηση, αν δηλαδή οι παλιότεροι έχουν ίσες ευκαιρίες με τους νεώτερους συναδέλφους
τους.

Θίγονται στα θεατρικά έργα σύγχρονα σημαντικά θέματα; 

Πιστεύω πως ναι. Υπάρχουν πολλά σύγχρονα κείμενα που
μιλάνε για τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του σήμερα. Αλλά γίνονται και
νέες αναγνώσεις παλαιότερων κειμένων έτσι ώστε ν’ αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη
πραγματικότητα.

Πώς έχει επηρεάσει η κρίση τη δουλειά σας στο θέατρο; 

Κυρίως με οικονομικό τρόπο. Δηλαδή τα χρήματα που
κινούνται εντός κι εκτός παραγωγών είναι πολύ λιγότερα, όπως επίσης και το
γεγονός ότι οι παραστάσεις αναζητούν στόχους που μπορούν να συγκινήσουν το
θεατρόφιλο κοινό εν μέσω της λεγόμενης κρίσης.

 Πώς βλέπετε το μέλλον να διαγράφεται στον χώρο που
ασχολείστε;

 Δε μπορώ να ξέρω. Αυτό θα το διαπιστώσουμε όλοι
μαζί παρέα…

 Ποιές άλλες δυσκολίες αντιμετωπίζετε στο θέατρο
πέραν της κρίσης; 

Οι δυσκολίες είναι πάντα υποκειμενικές κι αντικειμενικές.
Οι υποκειμενικές έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα και τις αναζητήσεις του
κάθε καλλιτέχνη. Οι αντικειμενικές είναι πολλές και διάφορες όπως ας πούμε το
πώς θα οργανωθεί σωστά μια παραγωγή, πού θα βρεθούν οικονομικοί πόροι κοκ.

Πώς επηρεάζει το θέατρο τον ψυχισμό του θεατή; 

Το θέατρο είναι μια πολύ ζωντανή τέχνη. Είναι μια
εμπειρία για κάθε θεατή. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει εκείνη την στιγμή και ο
θεατής είναι μέρος αυτής της εμπειρίας, Οπότε, ανάλογα με την ψυχολογία, τις
γνώσεις, τις προσλαμβάνουσες και τις επιθυμίες του θεατή, μπορεί να τον κάνει
να αισθανθεί ή να σκεφτεί ή και τα δύο μαζί.

Ποιούς θεατρικούς συγγραφείς επιθυμείτε να σκηνοθετήσετε; 

Οι επιθυμίες μου αλλάζουν, όπως αλλάζω κι εγώ άλλωστε.
Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα με κάποιους συγκεκριμένους συγγραφείς. Μου
αρέσει ν’ ασχολούμαι με σύγχρονα ελληνικά κείμενα αλλά και με κλασσικούς
συγγραφείς αναζητώντας το ενδιαφέρον και τη συγκίνηση στα κείμενά τους σε σχέση
με το σήμερα.

Ποιά δουλειά σας θεωρείτε σημαντική; 

Πραγματικά αγαπώ όλες μου τις δουλειές πάρα πολύ. Κάθε
μία από αυτές έχει υπάρξει σημαντική για μένα γιατί έμαθα πράγματα, βίωσα
εμπειρίες και γνώρισα ανθρώπους μέσα από τις παραστάσεις.

Το ταλέντο, το μεράκι, η αγάπη, το ήθος, η φαντασία,
είναι συστατικά της επιτυχίας; Ποιά είναι η γνώμη σας; 

Είναι συστατικά της επιτυχίας – όπως κι αν προσδιορίζει
κανείς την επιτυχία. Η αγάπη και η προσωπική ηθική ίσως είναι και τα πιο
σημαντικά κατά τη γνώμη μου.

Τις βλέπω και τις παρακολουθώ με χαρά κι αισιοδοξία.
Είναι καλό τόσοι άνθρωποι να έχουν την επιθυμία και την ανάγκη να κάνουν
θέατρο, να επενδύουν χρόνο και χρήμα σε αυτό. Όσοι έχουν κάτι να πουν που
μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο, θα συνεχίσουν και την πορεία τους πολύ
μακρύτερα.

 Ποιά είναι η σχέση σας με την Τεχνολογία; 

Προσπαθώ συνεχώς να ενημερώνομαι και να μαθαίνω τα νέα
Μέσα έτσι ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιώ για να μαθαίνω αλλά για για να
δημιουργώ καλλιτεχνικά.

Οι σπουδές σας στη Φωτογραφία σας βοηθούν και πώς στη
Σκηνοθεσία; 

Όλες οι σπουδές βοηθούν έναν σκηνοθέτη γιατί του δίνουν
συνεχώς ερεθίσματα και πληροφορίες για τον κόσμο, γενικά και ειδικά. Οι σπουδές
μου στη Φωτογραφία με βοήθησαν να αναπτύξω τη σχέση μου με το φως και τις
δυνατότητές του και με την εικαστική σύνθεση και διεύρυνε τις αναφορές μου που προκύπτουν
μέσα από την ιστορία της Τέχνης.

 Συμφωνείτε με την ιδέα της ρήξης με το παλιό; 

Αυτή τη ρήξη εγώ την βλέπω ως συνέχεια. Συμφωνώ με την
συνέχεια και την εξέλιξη των πραγμάτων.

 Τι σας γοητεύει; 

Σε σχέση με το θέατρο; Το πάθος. Όπου υπάρχει, πέρα από
την τεχνική κατάρτιση, και μια ψυχή που φλέγεται πίσω από το ρόλο, την
παράσταση, το κείμενο…

Δέχεστε την κριτική για τη δουλειά σας; Πώς αντιδράτε;