ΑΛΣΟΣ ΒΕΙΚΟΥ: Αλήθειες & Ψέματα

Στο Φύλλου του ΠΑΛΜΟΥ, αριθ. 467 11 Μαρτίου 2016, καταχωρήθηκε ανακοίνωση της «Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης  Γαλατσίου» στην οποία παρουσιάζεται ο Δήμαρχος κ. Γ. Μαρκόπουλος ψευδόμενος στη δήλωση του για την παραχώρηση στο Δήμο του Άλσους Βέικου. Εγκαλείται δε για απραξία κατά την αντιδημαρχία του τη περίοδο 2003-2006, επί δημαρχίας του κ. Θ. Τούντα, κατά την οποία ως γνωστό αντιδήμαρχος διετέλεσε και ο κ. Τσίρος. Χωρίς την παραμικρή πρόθεση να υπεισέλθω στις διαφορές μεταξύ των δημ. Συμβούλων που υπογράφουν την ανακοίνωση και τον Δήμαρχο ή να αμφισβητήσω την όποια συμβολή τού τεως δημάρχου κ. Τσίρου στη διαδικασία νομιμοποίησης του Άλσους, προς αποκατάσταση της αλήθειας καταχωρώ αποσπάσματα άρθρων μου στον ΠΑΛΜΟ σχετικά με το θέμα.

«ΠΑΛΜΟΣ» 10/12/2011 και 17/12/2011
«ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ»
«Το 2008, με αφορμή την κατανομή του χρόνου προπόνησης στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αθλητικού Κέντρου στα διάφορα αθλητικά σωματεία, αναδύθηκε, από άγνοια και αδέξιους χειρισμούς, ένα ανύπαρκτο πρόβλημα. Ξαφνικά ο Δήμος της Αθήνας εμφανίστηκε, ως ιδιοκτήτης της έκτασης του Άλσους Βέικου με δικαιώματα παρέμβασης στη διαχείριση των αθλητικών υποδομών που ο Δήμος μας κατασκεύασε στην έκταση αυτή και συντηρεί με δαπάνες του επί δεκαετίες. Όπως έγραψα τότε (2008), ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει καμιά δουλειά μέσα στο χώρο αυτό. Τα όποια προβλήματα, σχετικά με τις εγκατεστημένες Χρήσεις και τη διαχείρισή τους,  ρυθμίζονται με Συμφωνητικό Παραχώρησης της χρήσης του χώρου αυτού από το Νομικό Πρόσωπο «ΑΛΣΟΣ  ΒΕΪΚΟΥ» στο Δήμο μας.
Θυμίζω ότι η έκταση των 220 περίπου στρεμμάτων του Άλσους, μέσα στην οποία βρίσκονται οι αθλητικές και άλλες εγκαταστάσεις του Δήμου μας, είναι μέρος της ευρύτερης έκτασης του Κτήματος Βέικου, που από το 1915,1934 και 1994 το Ελληνικό Κράτος έχει χαρακτηρίσει  και επαναχαρακτηρίσει Δασική – Αναδασωτέα. Συνεπώς, εκτός από το Νομικό Πρόσωπο και το Δήμο Γαλατσίου, υπάρχει και η Διεύθυνση Δασών Αθηνών με ισχυρό δικαίωμα και υποχρέωση παρέμβασης σ’ αυτό το χώρο. Μόνο που στη διάρκεια αυτής της εκατονταετίας συνήθως έκανε τα στραβά μάτια. Οι όποιες κατά καιρούς παρεμβάσεις της, για την αποτροπή αυθαίρετων πράξεων σ’ αυτό τον περιβαλλοντικά  προστατευόμενο χώρο (το σύνολο της εκτός Σχεδίου περιοχής), κατά κανόνα ατελέσφορες, κινούνταν στα όρια της τυπικής γραφειοκρατικής πρακτικής για να τηρούνται τα προσχήματα.
(…) Ιδιαίτερα προνομιακό πεδίο αυθαίρετων επεμβάσεων για το Κράτος και το Δήμο μας αποτέλεσε η δασική – αναδασωτέα έκταση του Άλσους Βέικου.  Σταδιακά από το 1977 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, κατασκεύασαν τις παρακάτω εγκαταστάσεις. (Βλ. τοπογραφική αποτύπωση και κατάσταση υποδομών)
Όλες αυτές οι χρήσεις εγκαταστάθηκαν  κατά παράβαση του νόμου περί δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων, χωρίς πολεοδομικές άδειες και από άποψη νομιμότητας βρίσκονται στον αέρα. (…) Το 2003, ο Δήμαρχος κ. Θ. Τούντας με την δημιουργικότητα που τον διέκρινε, θέλησε αμέσως να συντηρήσει, να ανακαινίσει και να προσθέσει στις αθλητικές εγκαταστάσεις δυο-τρία γήπεδα 5χ5. Φυσικά σκόνταψε στις απαγορεύσεις που προέκυπταν από το καθεστώς των αυθαιρέτων κατασκευών και του Νόμου περί δασών. Έχοντας όμως την εσφαλμένη αντίληψη ότι αν ο χώρος ανήκε ιδιοκτησιακά στο Δήμο θα παρακάμπτονταν τα εμπόδια αυτά, προσέφυγε σε γνωστούς του Υπουργούς (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), οι οποίοι τον βεβαίωσαν – στο γνωστό πνεύμα της διαπλοκής των εξουσιών και της πελατειακής εξυπηρέτησης – ότι το αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών μπορεί να διευθετήσει τη μεταβίβαση του χώρου στο Δήμο. (Ως γνωστό, σύμφωνα με απόφαση του 1987 το Άλσος όπως και όλη η έκταση του Κτήματος Βέικου είχε χαρακτηριστεί Δημόσια Έκταση).
Στη συνάντηση που είχαμε (συμμετείχα και εγώ ως Γεν. Γραμματέας του Δήμου) ο τότε αρμόδιος Υφυπουργός Οικονομικών δήλωσε στο Δήμαρχο ότι η μεταβίβαση δεν μπορεί να γίνει με την υπογραφή του. Αυτή η απρόσμενη για το κ. Τούντα, αρνητική απάντηση  όξυνε τη  συζήτηση, με κορύφωση τη δήλωση του Υφυπουργού: «Εγώ το κεφάλι μου δεν το βάζω στο ντορβά!». Στο σημείο αυτό πρότεινα και έγινε αποδεκτό να αντιμετωπιστεί νομοθετικά  μόνο το πρόβλημα της νομιμοποίησης των αυθαίρετων κατασκευών, με την εμπλοκή φυσικά της Δ/νσης Δασών και των αρμόδιων Υπηρεσιών του Υπουργείου  Γεωργίας και η συνάντηση έληξε φιλικά.
Στη συνέχεια μετά από σειρά συναντήσεων με Στελέχη των Υπηρεσιών αυτών, έγιναν οι απαραίτητες διευκρινίσεις και η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου προέβη στην αποτύπωση του συνόλου των εγκαταστάσεων που βρίσκονται στο Άλσος Βέικου και όπως είχε συμφωνηθεί, ο Δήμος έστειλε το παρακάτω (παραπλεύρως) Έγγραφο – Αίτημα στη Δ/νση Δασών Αθηνών για να ανοίξει η διαδικασία νομοθετικής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Μετά από μήνες, στο παραπάνω (παραπλεύρως) έγγραφο απάντησε ένας υπάλληλος  του Υπ. Γεωργίας, που ποτέ δεν είχαμε συναντήσει, ότι η έκταση είναι  δασική-αναδασωτέα και δεν επιτρέπεται καμιά επέμβαση. Γυρίσαμε δηλαδή στο σημείο που είχαμε ξεκινήσει. Κατά τη γνώμη μου η ευθυνοφοβία των υπηρεσιακών παραγόντων, που είχαν συμφωνήσει για την ακολουθητέα διαδικασία, βρήκε καταφύγιο στην υπογραφή ενός κατώτερου  υπαλλήλου. Παρόμοια απάντηση πήρε ο Δήμος το 2010 σε αίτημά του για συμπληρωματικές εργασίες στις εγκαταστάσεις».

ΠΑΛΜΟΣ 17-2-2012
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΣΟΣ
«Κατά τη συνάντηση του Δημάρχου κ. Τσίρου με τον Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Παπακωσταντίνου , σχετικά με το γνωστό πρόβλημα των εγκαταστάσεων του Άλσους, δόθηκε, εκ μέρους του Υπουργού, η καθησυχαστική  υπόσχεση ότι “λαμβάνοντας υπόψη παρόμοια προβλήματα που έχουν ανακύψει σε άλλους δήμους της Επικράτειας θα δρομολογηθούν όλες οι απαιτούμενες διαδικασίες για να δοθεί μια οριστική λύση για όλους.” (εφημ. ΠΑΛΜΟΣ  4-2-2012).
Βέβαια, δεν είναι γνωστές οι ιδιομορφίες ανάλογων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν άλλοι δήμοι. Ούτε αν για όλες τις περιπτώσεις είναι δυνατή και αν θα προωθηθεί ενιαία οριστική νομοθετική ρύθμιση. Ούτε φυσικά αν η ρύθμιση που θα επιλεγεί θα διασφαλίζει, στη δική μας περίπτωση, ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για να «αξιοποιηθούν» – διάβαζε καταπατηθούν – μελλοντικά και άλλα τμήματα όχι μόνο μέσα στο Άλσος αλλά και στην ευρύτερη δασική έκταση. Και ακριβώς οι κίνδυνοι που είναι ενδεχόμενο να προκύψουν και για τον ευρύτερο δασικό χώρο του Κτήματος Ομορφοκκλησιάς, πρέπει να μας κάνουν ιδιαίτερα προσεκτικούς.
Η ρύθμιση, στη περίπτωση του  Άλσους Βέικου, θα πρέπει να αφορά τη νομιμοποίηση αποκλειστικά και μόνο των υφισταμένων αυθαίρετων εγκαταστάσεων κι αυτό μόνο για να έχει ο Δήμος μας το δικαίωμα να τις χρησιμοποιεί ακώλυτα και  να προβαίνει στις αναγκαίες εργασίες συντήρησης και ανακαίνισης τους χωρίς τις γνωστές απαγορεύσεις. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τεθεί υπό αμφισβήτηση ή να αρθεί ο δασικός – αναδασωτέος χαρακτήρας ούτε ενός τετραγωνικού μέτρου της έκτασης του Άλσους. Η όποια ρύθμιση θα πρέπει να αφορά μόνο στο δικαίωμα του Δήμου να επεμβαίνει για να εξασφαλίζονται οι όροι για τη συνεχή, ακώλυτη και ασφαλή χρήση των υφισταμένων εγκαταστάσεων από τους πολίτες.
Αναμφίβολα η πρωτοβουλία του κ. Δημάρχου (Κ. Τσίρος), να ενημερώσει τον αρμόδιο Υπουργό για το ρόλο και την κοινωνική σημασία του Άλσους και των εγκαταστάσεων του για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και να θέσει το αίτημα της νομοθετικής αντιμετώπισης του προβλήματος των αυθαιρεσιών του παρελθόντος, ήταν απαραίτητη και συνιστά ενέργεια με  ιδιαίτερα θετικό φορτίο. …και η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνεχιστεί».
Και συνεχίστηκε με επιτυχία και ολοκληρώθηκε αισίως επί δημαρχίας κ. Γ. Μαρκόπουλου που, δικαίως κατά τη γνώμη μου, δηλώνει γι’ αυτό την ιδιαίτερη ικανοποίησή του.