Καλή χρονιά! Πρωτότυπο;

Άλλη μια χρονιά έφυγε, λοιπόν. Τι νόημα έχει να αναλύσω και εγώ ξανά το 2012; Τι νόημα έχει να επαναφέρω στην επιφάνεια του ωκεανού μας στιγμές, θυμίσεις, αναμνήσεις, ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα, να ανασύρω συναισθήματα και επιλογές, διλλήματα, αποφάσεις, ομαδικά, εθνικά, κοινωνικά ή προσωπικά σταυροδρόμια; Υπάρχει νόημα στο να καλωσορίζουμε το 2013; Γεμάτοι προσμονές, «πιστεύω», ελπίδες και υποσχέσεις; Ναι, σίγουρα υπάρχει νόημα στις ελπίδες.

γώ πρώτη – από όσο θυμάμαι – το είπα, πρώτη συνεχίζω να το λέω και θα ήθελα να είμαι η πρώτη που θα το λέω και τις επόμενες χρονιές. Ωστόσο, το νόημα που έχασα προσπίπτει στις διάφορες και ποικίλες, αναλυτικές ή συνειδητά λακωνικές ανασκοπήσεις τον φευγάτων ετών, από ετερόκλητες πλευρές, δια-δικτυακές, δια-προσωπικές, παιδικές, μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας και ποιότητας.
Η ποσότητα όμως, από την άλλη, δεν αντιστέκεται στο να μας παρέχεται απεριόριστη, κυνηγώντας μας με κάθε δυνατό τρόπο, εισβάλλοντας από κάθε δυνατό μέσο, κρίνοντας, θυμίζοντας, ανασταίνοντας, σκοτώνοντας ιδέες και βίαιες σκέψεις. Επώδυνα; Ανακουφιστικά; Κάθε κείμενο, κάθε άποψη, κάθε προσωπικότητα μας αποκαλύπτεται, θεωρώντας ως ευπρόσδεκτο έναυσμα την είσοδο του νέου έτους. Νέοι που προσπαθούν να καταλάβουν την ταχύτητα αλλαγής των χρόνων, του χρόνου γενικότερα, νέοι που αφήνουν πίσω τους λιγότερες στιγμές από αυτές που αναζητούν στο μέλλον τους, νέοι που ονειρεύονται, που δέχονται με δίψα γνωμικά και φράσεις ζωής, «αναλύσεις» όπως είπαμε πιο πάνω, που πέφτουν μαζί με τη βροχή, γενναιόδωρα τελευταία και ως επί το πλείστον και το παρόν, αφιλοκερδώς. Τις έχουμε τόσο ανάγκη τελικά τέτοιες αναλύσεις…
Ήμουν πολύ κοντά στο να προσθέσω ένα σημείο στίξης, όπως το ερωτηματικό, στην προηγούμενη κατακλείδα, αλλά τελικά μάλλον το θαυμαστικό φαντάζει καταλληλότερο για το τέλος της συγκεκριμένης πρότασής μου. Τις έχουμε ανάγκη τις αναλύσεις! Γιατί;
Υφίσταται στα αλήθεια κάποιος κρυμμένος λόγος, ο οποίος να αποτελεί την επιθυμητή αιτιολόγηση της έντονης, κατά τη γνώμη μου, τάσης μας να γαντζωνόμαστε από ατομικές, αθεμελίωτες φιλοσοφίες και συμβουλές; Παρατηρώ τους ανθρώπους να δανείζονται συστηματικά, σα να ήταν τα δανεικά εκ γενετής χαρακτηριστικό του είδους μας, ακόμα και σε περιπτώσεις, όπως αυτή στην οποία τώρα αναφέρομαι, που δεν περικλείουν τα χρήματα στα σημεία αναφοράς τους. Πράγματι, δεν βασίζομαι στα χρήματα για να υποστηρίξω πως κλέβουμε, με τη μορφή ας πούμε δανεικών, λόγια, φράσεις, ακόμα και σκέψεις, στάσεις ζωής και ασυνείδητες συμπεριφορές των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας. Γοητευόμαστε από το διαφορετικό, ενώ φοβόμαστε συγχρόνως αυτή τη γοητεία, όπως και κάθε άλλη, νομίζω, γοητεία. Πού οφείλουμε όμως αυτή τη μυστήρια έλξη για τα άγνωστα μυαλά, τις άβατες ψυχές και τις ανεξερεύνητες λογικές των γύρω μας όντων, που τόσο συχνά, ειδικά σε περιστάσεις εορταστικής αναγέννησης, μας χαρακτηρίζουν; Πιθανόν η αδυναμία, (ίσως αυτή η μαζικά επιβαλλόμενη αδυναμία που στην εποχή μας και ιδιαίτερα στη χώρα μας προωθείται), έχει επεκταθεί στις υποσυνείδητες μεθόδους που χρησιμοποιούμε για να ανανεώσουμε τις συλλογιστικές μας τεχνικές. Το θέμα είναι πως η έλλειψη δύναμης, αυτοπεποίθησης και δυνατότητας προσωπικής ισχύος, φαίνεται να έχουν ξεπεράσει τα όρια του υποκειμενικού τους μέτρου, επικαλύπτοντας ακόμα και τη διάθεση, την όρεξή μας να ψάξουμε τρόπους να εκφραστούμε.
Αναπαράγουμε έξυπνες στο «φαίνεσθαι» φράσεις, τις οποίες έχουμε ήδη, ξανά, αναπαράγει, εμείς ή οι άλλοι – μικρή σημασία έχει – αισθανόμενοι ήρεμοι από τη δόση σοφίας που πρέπει να μας αναλογεί και που για αυτό εκπέμπουμε.
Φυσικά είναι καλό να διαβάζεις, βοηθάει να μαθαίνεις, να διασταυρώνεις, βέβαια, και να επεξεργάζεσαι. Αναρωτιέμαι, παρ’ όλα αυτά, για το πόσο αυτή η εσωτερική επεξεργασία συγχέεται σήμερα με την εξωτερική  προβολή της. Μάλλον έχω απομακρυνθεί αρκετά από το ζήτημα του καλωσορίσματος της νέας μας χρονιάς. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο να σας ευχηθώ, όχι γιατί ξέρω πως κάποιος το έχει ήδη σκεφτεί πριν από εμένα, αλλά γιατί πνίγομαι από τις τόσες αγωνιώδεις προσπάθειες που αντιλαμβάνομαι, για πρωτοτυπία χωρίς αξία. Η απλότητα πλέον μας διαπερνάει, σιγοντάροντας την εξάλειψη της σπουδαιότητάς της. Μια ευχή όμως, μπορεί να είναι απλή, αλλά σπουδαία. Ένα καλωσόρισμα του 2013 μπορεί να είναι απλό, αλλά πολύτιμο.
Θα ήθελα, λοιπόν, να πρωτοτυπήσω και εγώ στον πρώτο μου επίλογο για το 2013, αλλά θα ήθελα περισσότερο να περάσουμε όλοι μια όμορφη χρονιά, με όμορφες ευκολίες, όμορφες δυσκολίες και περισσότερη εμπιστοσύνη στον αυθορμητισμό της μοναδικότητάς μας…