Ερωτήσεις που δεν ακούστηκαν ποτέ…

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ερωτήσεις που  δεν ακούστηκαν ποτέ…

Τι θα λέγατε αυτή τη στιγμή αν βρισκόταν μπροστά σας ο Αλέξης Τσίπρας; Ή μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, η ερώτησή μου είναι τι θα λέγατε στον Αλέξη Τσίπρα, αν αυτή τη στιγμή βρισκόταν μπροστά σας. Πιθανόν σας ξαφνιάζω, όμως καλύτερα να είστε προετοιμασμένοι, μιας και εμένα βρέθηκε μπροστά μου, πιο αναπάντεχα και συγχρόνως πιο φυσικά από όσο θα μπορούσα να φανταστώ.

άνοντας την αρχή με μια συνειδητή απομυθοποίηση της μεγάλης αυτής συνάντησης, μπορώ να σας ξεκαθαρίσω πως πολύ απλά ο συγκεκριμένος πολιτικός πέρασε από μπροστά μου καθώς διασχίζαμε αμφότεροι ένα δρόμο στο κέντρο της Αθήνας. Αν και δε μπορώ να μαντέψω την απάντησή σας στην αρχική μου ερώτηση, μπορώ να σας αποκαλύψω πως με τη σειρά μου θα απαντούσα σύντομα και περιεκτικά: πολλά. Πράγματι, θα είχα πολλά να τον ρωτήσω, επιδιώκοντας μια παύση σε εκείνη τη μικρή στιγμή, όντας βέβαια περισσότερο θαρραλέα και απαραιτήτως ειλικρινής. Ωστόσο, είναι προφανές πως καμία πράξη μου που θα ήταν δυνατό να διαταράξει τα ήρεμα νερά μια καθημερινής διασταύρωσης δυο άγνωστων ανθρώπων, δεν πραγματοποιήθηκε. Οπότε οι ερωτήσεις μου παραμένουν καλά ναρκωμένες στο μυαλό μου, αποφεύγοντας τη βίαιη και άτσαλη εμφάνισή τους. Ή έτσι θέλω να πιστεύω.
Τι θα ρωτούσατε; Εγώ πάντως θα ρωτούσα τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος τόσο άρτια δεμένος με ένα πολιτικό σύστημα που αγωνίζεται να σταθεί όρθιο ποδοπατώντας τον εαυτό του. Πώς το(ν) επηρεάζει η δίψα της υπεροχής. Τι μπορεί να αισθάνεται ρητορεύοντας αναγκαστικά ψευδαισθητικά, τι μπορεί να φοβάται, τι να ονειρεύεται, τι να ελπίζει, τι τελικά να πιστεύει. Δεν έχει σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα. Έχει σχέση με κάθε πολιτικό αρχηγό της σημερινής Ελλάδας, με τον ίδιο τρόπο που έχει και με κάθε άλλο σκέλος της. Οι απορίες μου ωστόσο επιμένουν: Θα μπορούσε στην ηλικία μου να «δει» τον εαυτό του στη θέση που τελικά βρίσκεται; Θα ήταν τότε ικανοποιημένος; Η πορεία του υπήρξε πρόθεση, αυτοσκοπός, σύμπτωση ή συγκυρία; Τι, πόσα από όσα κάνει με τόσο άμεση αντανάκλαση σε όλους μας θα κατέληγαν διαφορετικά αν υπήρχε μια εναλλακτική, πρακτική, ψυχική, διοικητική, δυνατότητα; Τι και πόσα από όσα πιστεύει θα οδηγούνταν αντίστοιχα σε αλλιώτικο δρόμο; Πιστεύει; Η δεν προλαβαίνει να πιστέψει; Ίσως δεν προλαβαίνει να πιστεύει.
Για να σας αποδείξω πως δεν επιδιώκω την ονομαστική στοχοποίηση οποιουδήποτε, θα σας πω πως όμοιες ερωτήσεις φούσκωσαν το μυαλό μου σε μία ακόμα περίπτωση, κατά τη διάρκεια της ίδιας εβδομάδας. Περπατούσα ξανά κάπου κοντά στην Ακαδημίας, όταν πρόσεξα έναν πλήρως αρματωμένο αστυνομικό να στρέφει αλλεπάλληλα το βλέμμα του περιμετρικά, με άξονα τον εαυτό του. Η αλήθεια είναι πως ήθελα απλά να περάσω απέναντί του, σε ένα δρόμο που όσο η περιορισμένη εμπειρία μου από την Αθήνα μου επιτρέπει να συμπεράνω, πάντα σφύζει από ναρκομανείς. Ο αστυνομικός ήταν νεαρός. Από τα λίγα χιλιοστά που διακρίνονταν δηλαδή γύρω από τα μάτια, κάτω από το μαύρο καβούκι του, πρέπει να ήταν νεαρός. Στεκόταν, κοιτούσε, δεν ξέρω ποια ήταν η δουλειά του, ο ρόλος ή η αποστολή του. Δεν ξέρω τι κοιτούσε και τι έβλεπε. Ήθελα όμως, τόσο να τον ρωτήσω.
Επαναλαμβάνοντας τους προβληματισμούς μου, θα έπρεπε να ήμουν περισσότερο θαρραλέα και απαραίτητα ειλικρινής. Τότε, θα αναρωτιόμουν φανερά αν έβλεπε ό,τι έβλεπα. Αν ένιωθε όπως ένιωθα, αν φοβόταν όπως φοβόμουν. Όχι για τον εαυτό μου, όχι για τον εαυτό του, φοβόμουν για την πόλη και των δυο μας. Αν τον στενοχωρούσε το θέαμα, αν θα ήθελε πραγματικά να είχε την ισχύ να το επηρεάσει. Τι έκανε άραγε και γιατί το έκανε; Όταν με είδε να περνάω από μπροστά του, κατευθυνόμενη στο στενό, σκοτεινό δρόμο, αισθάνθηκε τον ήχο της καμπάνας της ατομικής του ευθύνης να χτυπάει για το δικό μου απογοητευμένο βλέμμα; Συνειδητοποιούσε το καθήκον του για την ασφάλειά μου; Το καθήκον του για την ασφάλειά σας;
Ναι, θα ήθελα να σταθώ εκεί μπροστά τους, χαμογελώντας προβληματισμένη και να τους ρωτήσω. Ίσως την επόμενη φορά το κάνω και ίσως να έχει περισσότερο ενδιαφέρον τότε το άρθρο μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως να είστε προετοιμασμένοι, γιατί δεν θα σταματήσω να ελπίζω πως κάποιος από εσάς θα σταθεί πιο θαρραλέος και πιο ειλικρινής…

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή