Κατάγματα αντιβραχίου στα παιδιά

Τα κατάγματα του αντιβραχίου είναι από τα συχνότερα που μπορεί να υποστεί ένα παιδί. Το αντιβράχιο αποτελείται από δύο οστά, την κερκίδα και την ωλένη και ορίζεται από την άνω πλευρά από την άρθρωση του αγκώνα και από την κάτω από την πηχεοκαρπική άρθρωση. Η εντόπιση, η βαρύτητα και ο τρόπος αντιμετώπισης ποικίλλουν ενώ η συχνότητα όπως προαναφέρθηκε είναι πολύ υψηλή.

Ακόμα και η πιο απλή πτώση μπορεί να προκαλέσει ένα κάταγμα σε κάποιο από τα οστάρια του αντιβραχίου καθώς το παιδί προσπαθώντας να προστατευτεί και να στηριχτεί χρησιμοποιεί το άνω άκρο και κατά κανόνα πέφτει με όλο το βάρος του σε αυτό. Αυτό συμβαίνει και στη νηπιακή ακόμα ηλικία.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ;
Το παιδί παραπονείται για άλγος κατά την πίεση και το μέλος μπορεί να είναι λίγο η και πολύ οιδηματώδες και ερυθρό.  Θα πρέπει να γίνει ακτινολογικός έλεγχος που θα δώσει την απάντηση.
Ο απλούστερος τύπος κατάγματος είναι αυτό του κάτω πέρατος κερκίδος η/και ωλένης ,όταν δεν υπάρχει παρεκτόπιση. Η αντιμετώπιση είναι η εφαρμογή πηχεοκαρπικού νάρθηκα η γύψου για 3-5 εβδομάδες. Όσο μικρότερο το παιδί, τόσο γρηγορότερη η αποθεραπεία.
Σε περίπτωση παρεκτοπισμένου κατάγματος του κάτω πέρατος, πέραν των ορίων που η βιβλιογραφία έχει ορίσει, χρειάζεται ανάταξη με γενική νάρκωση και ειδικούς χειρισμούς. Συχνά αυτό γίνεται χωρίς χειρουργική επέμβαση, αλλά μπορεί να μην επαρκεί η κλειστή ,όπως λέμε ανάταξη αλλά να χρειάζεται ανοικτή και σταθεροποίηση του κατάγματος με ειδικές βελόνες.
Τα κατάγματα της μεσότητος του αντιβραχίου είναι πιο σύνθετα και η πιθανότητα ανοικτής ανάταξης αυξάνεται ενώ η συντηρητική αντιμετώπιση περιορίζεται σε αυτά που δεν έχουν σημαντική παρεκτόπιση. Ο χρυσός κανόνας πάντως είναι στα παιδιά να εξαντλούνται οι πιθανότητες μη χειρουργικής θεραπείας .Αυτό λόγω του ότι η φύση είναι σε θέση πολύ γρήγορα να διορθώσει και να ομαλοποιήσει τις παρεκτοπίσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό ,ειδικά εάν το παιδί είναι μικρό. Ο χρόνος αποθεραπείας εδώ ποικίλλει περισσότερο και κυμαίνεται μεταξύ 4-8 εβδομάδων.
Τα κατάγματα του άνω πέρατος εμπλέκονται περισσότερο στις κακώσεις του αγκώνα και συχνά συνοδεύουν κακώσεις των συνδέσμων της περιοχής. Ειδική αναφορά είναι καλό να γίνει στο κάταγμα της κεφαλής της κερκίδας επειδή είναι πολύ συχνό. Όταν είναι απλό απαρεκτόπιστο αρκεί μια ελαστική επίδεση και μια ανάρτηση για 2-3 εβδομάδες. Σε περίπτωση μη αποδεκτής παρεκτόπισης χρήζει φυσικά ανάταξης.
Οποιαδήποτε θεραπεία και αν επιλεγεί, το παιδί θα υπομείνει γύψο ή νάρθηκα για ένα διάστημα. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται να κινεί τα δάκτυλα ενώ αν αυτό δεν γίνεται η εάν πρηστούν θα πρέπει οι γονείς να επικοινωνήσουν άμεσα με τον θεράποντα ιατρό. Το ίδιο πρέπει να πράξουν εάν το παιδί διαμαρτύρεται για έντονο πόνο που δεν υποχωρεί με τα συνήθη παιδικά παυσίπονα. Μπορεί ο γύψος να είναι πολύ σφικτός ή να υπάρχει μεγάλο οίδημα και να πρέπει να ανοιχτεί. Φυσικά δεν επιτρέπεται το παιδί να τρέχει με το γύψο διότι μπορεί να πέσει αλλά και να κινδυνεύσει με παρεκτόπιση ένα σταθερό κάταγμα.
Το παιδί ελευθερώνεται μόλις η ακτινολογική και κλινική εικόνα δείξουν ότι το κάταγμα πορώθηκε και είναι ασφαλές. Ο πρώτος καιρός χρειάζεται προσοχή και έναρξη ενεργητικών κινήσεων που το παιδί θα κάνει μόνο του χωρίς την παρέμβαση κανενός τρίτου. Χρειάζεται αρκετή υπομονή και δεν έχει νόημα να αγχώνονται οι γονείς διότι η πλήρης αποκατάσταση συμβαίνει πάντοτε μόνο που κάποιες φορές απαιτείται αρκετό χρονικό διάστημα, λόγω της φύσης του κατάγματος.