Ασπασία Τζιτζικάκη:Η πολιτική γεννά τέρατα και η τέχνη αρμονία.Η γνωστή ηθοποίος αποκλειστικά στον Παλμό

Ασπασία Τζιτζικάκη:

“Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΕΝΝΑ ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ -ΓΚΙΩΝΗ

Είστε αγαπητή ηθοποιός από το θέατρο
και από τη συµµετοχή σας σε επιτυχη- µένες τηλεοπτικές σειρές. Ήταν δύσκολη η
διαδροµή σας;

Ας φανταστούµε ότι πίνουµε το τσάι
µας µπροστά σε ένα αναµµένο τζάκι και µιλάµε. Έτσι, γλυκά, φιλικά, γνωρίζοντας
η µία την άλλη, ε; ∆εν πολυµπορώ τα facebook, σε καταδικάζουν σε ένα είδος
µοναξιάς… Αν ήταν δύσκολη η διαδροµή µου; Καµιά διαδροµή, κανενός ανθρώπου
δεν είναι εύκολη και σε αυτό το σηµείο βρίσκεται και το ενδιαφέρον, η ουσία της
ζωής του καθενός µας. Οι αποσκευές που κουβαλάµε που εν τέλει είναι αυτό που
γινόµαστε. ∆εν έχω παράπονο, το θέατρο και η τηλεόραση ήταν γεν- ναιόδωρα µε
εµένα. ∆εν έχω απωθηµένα.

  Τι σας
έκανε ηθοποιό;

 ∆εν ξέρω… ίσως η µοναχικότητά µου. Από παιδί
έφτιαχνα δικούς µου κόσµους και χωνό- µουν µέσα σε αυτούς, ήταν το αγαπηµένο
µου παιχνίδι. Κάποια στιγµή διαπίστωσα ότι αυτούς τους µαγικούς κόσµους
µπορούσα, µεγαλώνον- τας, να µην τους χάσω. Κι έτσι πολύ συνειδητά αποφάσισα να
γίνω ηθοποιός. Η ζωή είναι πιο όµορφη στη σκηνή. ∆εν το έχω µετανιώσει ούτε µία
φορά!

Στο ξεκίνηµά σας, σας έχουµε θαυµάσει για την
ερµηνεία και την αέρινη εµφάνισή σας. Σας βοήθησε η εµφάνιση στην καριέρα σας;

 Ω, σας ευχαριστώ, αλλά δεν υπήρξα ποτέ αέρινη
ύπαρξη. Πάντα είχα τα κιλάκια µου και ποτέ δεν έκανα καµία προσπάθεια να τα
ρίξω µισώ τις δίαιτες. Αγαπώ το καλό φαγητό, αγαπώ να µαγειρεύω και να
ευχαριστιούνται οι φίλοι µου από τις γεύσεις των φαγητών µου. Ο ηθοποιός δεν
είναι µοντέλο. ∆εν χρειάζεται απαραίτητα να είναι όµορφος, για να γίνεις
ηθοποιός χρειάζεσαι ένα στόµα, µια µύτη, µάτια που να βλέπουν, να ακουµπούν τον
άλλον και µυαλό, πολύ µυαλό

 Ποιό
είναι το δυνατό χαρακτηριστικό σας;

Το πόσο πιστή µπορώ να είµαι στους
ανθρώπους που αγαπώ, πόσο παρούσα, βοηθητική. Επίσης, η αισιοδοξία µου και η
υποµονή µου. Πολλές φορές µε κόστος προσωπικό, αλλά αυτό το κόστος, όσο κι αν
πονάει, µπαίνει στις αποσκευές που κουβαλάω. Είναι τόσο χρήσιµο… Από την
άλλη, δεν είµαι πάντα επικοινωνιακή και ευχάριστη µε τους ανθρώπους. Εξάλλου
αυτό θα ήταν υποκριτικό.

Ως απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου
αποκτήσατε το σωστό κριτήριο στις επιλογές της δουλειάς σας;

Η Σχολή, και ιδιαίτερα του Εθνικού
Θεάτρου, σου δίνει την τεχνική που χρειάζεσαι και την αισθητική. Η ζωή σου
καθορίζει τις επιλογές. Πέρασα µε υποτροφία στη Σχολή του Εθνικού, τρία χρόνια
γιορτής. Την εφηβεία µου εκεί την πέρασα, δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους,
φοβερές προσωπικότητες. Αυτό για µένα ήταν σπουδαία τύχη! Ανοίχτηκαν κόσµοι
απίθανοι µπροστά στα µάτια µου και αυτή η αισθητική αυτών των δασκάλων µε
ακολουθεί µέχρι και σήµερα και πάντα θα τους ευγνωµονώ. Κανέναν άλλον δάσκαλο
δεν θυµάµαι από το σχολείο. Κανείς δεν βρέθηκε που να δίνει την ψυχή του, να
έχει µαγεία από αυτούς της βασικής εκπαίδευσης. ∆εν έχω µετανιώσει για καµία
επιλογή µου γιατί οι επι- λογές µου είµαι εγώ. Αγαπώ τα λάθη µου και τα σωστά
µου. Ίσως να αφέθηκα λίγο παραπάνω µε την τηλεόραση...

Ποιά συνεργασία σας ξεχωρίζετε και
γιατί;

Κατ’αρχάς θα πω ότι εν ονόµατι της
δήθεν κουλτούρας, δεν θα υποτιµήσω την τηλεόραση που έκανα ούτε το ψωµί που
έφαγα από αυτή, γιατί την έκανα µε την ίδια σοβαρότητα, την ίδια σκέψη, την
ίδια αγωνία που είχα στο θέατρο. ∆εν ξεχωρίζω τις δουλειές σε σοβαρές και µη
αλλά σε κακές και καλές. Ούτε θα πω ότι ξεχωρίζω αυτή που µε έκανε γνωστή γιατί
αυτό ήταν τόσο λίγο, τόσο τίποτα. Εν πάσει περιπτώσει δεν ήταν ποτέ το
ζητούµενό µου, απλά συνέβει. Θα σταθώ όµως σε συναντήσεις: τον µαγικό Μίνω
Βολανάκη, τον Ζυλ Ντασέν, τον Νίκο Χαραλάµπους, τον Κώστα Τσιάνο, τον
Τσαρούχη… και άλλες προσωπικότητες, φοβερές και τροµερές, που δεν ήθελες να
σταµατήσουν να µιλάνε, να σε σκηνοθετούν κι εσύ να µαθαίνεις. Ανθρώπους που
ήταν σαν µαγικά κουτιά που βγάζουν µουσική και γεµί- ζουν την ψυχή σου, σου
άνοιγαν δρόµους στην σκέψη, στην ελευθερία στην τέχνη. Ανθρώπους µε υψηλή αι-
σθητική και απίστευτη απλότητα. Αυτές τις δουλειές µου ξεχωρίζω που έκανα µαζί
τους. Αυτές τις στιγµές που µου χάρισαν. Το ταξίδι µου στο θέατρο έγινε πολλές
φορές συγκλονιστικό. Κι αυτό είναι ένα σπουδαίο δώρο που µου έκανε η ζωή!

 Ποιούς Έλληνες ηθοποιούς θαυµάζετε από τους
παλιούς και τους νέους;

 Υπάρχουν ηθοποιοί που µαγεύουν πάνω στη σκηνή, που σε κάνουν να ξεχνάς
ότι βλέπεις θέατρο, που κουβαλάνε µαζί τους κάτι ξεχωριστό: τόλµη, τρέλα, µα-
γεία, έναν ολόκληρο κόσµο που δεν µπορείς να εξηγή- σεις και δεν πρέπει! ∆εν
ξέρω, έχει να κάνει µε τον ψυχισµό τους, την προσωπικότητά τους, τη στιγµή
τους. Για να µη µε πείτε τσιγγούνα, θα αναφερθώ στην Αθηνά Τσιλήρα, την
Κωνσταντίνα Τακαλου, τις οποίες θαυµάζω απεριόριστα.

Οφείλετε σε κάποιον για τη βοήθειά
του; Κά- ποιον που σας συγκίνησε η προσοχή του;

∆εν είµαι από τους ηθοποιούς που
µπορούν να γράψουν ένα µακρύ κατάλογο ευχαριστιών. Ό,τι κέρδισα, το κέρδισε
µόνη µου ή ήρθε τυχαία. Ποτέ δεν ήµουν καλή στο να πουλάω τον εαυτό µου και
ποτέ δεν έκανα δηµόσιες σχέσεις. Αυτό πότε µε πήγαινε µπρος, πότε µε σταµατούσε
για λίγο. Ήµουν ελεύθερη και πάντα έκανα αυτό που ήθελα. Ας πούµε, ερωτευόµουν
και ήθελα να το ζήσω. Ε, το ζούσα και ξέχναγα το θέατρο! Θυµάµαι ένα καλοκαίρι,
µε µια καταπλητική δύση και ζέστη πολλή, που πήγαινα στο θέατρο, είδα τον
ουρανό – Παναγία µου! Τι οµορφιά, είπα στον εαυτό µου, κι εγώ την χάνω! Κάπως
έτσι αποφάσισα να µην δουλεύω τα καλοκαίρια και το τήρησα. Λατρεύω το θέατρο
αλλά µπορώ και µακριά του. Η ζωή µου δεν ορίζεται µόνο από ρόλους, κοστούµια και
καµαρίνια, αλλά και από ταξίδια, µαγειρέµατα, τη συντροφιά του άντρα µου. Τη
ζωή!

Γιατί δηµιουργήσατε αυτή την Οµάδα
Εφήβων στο Γέρακα και τί περιµένετε από αυτή;

Το µεγαλύτερο λάθος που έκανα στη ζωή
µου είναι ότι δεν έκανα παιδί. Το άφηνα πάντα για αργότερα. Φοβήθηκα; Όταν ήρθε
το αργότερα, που το ήθελα δη- λαδή, ήταν πολύ αργά. ∆εν υπάρχει τίποτα σπουδαι-
ότερο από το να µεγαλώνεις ένα πλάσµα. ∆εν µαθαίνεις ποτέ τι είναι αυτό που
λέµε απόλυτη αγάπη. Ουσιαστικά δεν ωριµάζεις. Ο κόσµος µπορεί να χάνεται κι εσύ
να ασχολείσαι µε την τρέλα σου. Έτσι άρχισε να φτιάχνεται µια τρύπα µέσα µου,
ένα κενό που συνεχώς µεγάλωνε. Αποφάσισα, λοιπόν, να µε γιατρέψω κι έφτιαξα
αυτή την Οµάδα Εφήβων για να γίνουµε παρέα και να ονειρευ- τούµε κάνοντας
θέατρο. Να τα ταξιδέψω µέσα από σπουδαία κλασικά κείµενα, να τους δείξω άλλους
κό- σµους, να τους δώσω… Αναπτύχθηκαν σοβαροί δεσµοί µεταξύ µας. Είναι µια
µαγική εµπειρία για εµένα αλλά και γι’αυτά πιστεύω.

 Ένας ηθοποιός, έχει µεγαλύτερες ευκολίες στη
σκηνοθεσία;

Ως ηθοποιός είµαι πάντα υπό κρίση,
ακόµα και όταν πηγαίνω στον µανάβη, ακόµα και από τους µαθητές µου. Το έχω
συνηθίσει αυτό. Η επαφή µε τα παιδιά σε βάζει σε µια διαδικασία αµφισβήτησης
και εν τέλει σε κάνει καλύτερο στη δουλειά σου. Μαθαίνω πολλά από τα παιδιά.
∆εν ξέρω αν είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο. Το θέατρο από µόνο του είναι
δύσκολη ιστορία.

Ως προς τη σκηνοθεσία, πού σας
βρίσκουµε αυτή τη στιγµή; Σας ενδιαφέρει;

Αν µε ενδιαφέρει η σκηνοθεσία…
Μπήκα σε αυτή την ιστορία από άλλους δρόµους αλλά σύντοµα ανακάλυψα πόσο
ενδιαφέρον έχει. ∆εν είναι εύκολο! Το θέατρο έχει τη γραµµατική του, το
συντακτικό του. ∆εν είναι εύκολο να στήσεις µια παράσταση µε ερασιτέχνες και
µάλιστα παιδιά. Τελικά το θέατρο είναι µαγικό! Είτε είσαι πάνω στη σκηνή, είτε
κάτω από αυτή. Ναι, µε εν- διαφέρει πολύ να σκηνοθετώ και βεβαίως να παίζω.
Αφή- νοµαι να µεγαλώνω, να µαθαίνω, να αποκτώ τις ρυτίδες µου χωρίς µπότοξ, να
χαίροµαι µε αυτές και γι’αυτές, να γεµίζω εµπειρίες, ζωή και να περιµένω την
κατάλληλη στιγµή που η ψυχή µου θα πει «τώρα όρµα!». Υπάρχουν καταπληκτικοί
ρόλοι για την ηλικία τη θεατρική που µπαίνω. Πρέπει όµως να αφήσω λίγο χρόνο
για να απο- χαρακτηριστώ ως η ευχάριστη ηθοποιός µε το πλούσιο ντεκολτέ. Είµαι
αυτό, αλλά δεν είµαι µόνο αυτό!

Ας παίξουµε µε τις λέξεις: Πολιτική,
φόβος, δηµοτική σύµβουλος Παλλήνης.

Πολιτική: Η πολιτική γεννά τέρατα και
η τέχνη αρµονία. Φόβος: ∆εν φοβάµαι τίποτα, νοιώθω ατρόµητη. Το µόνο που µε
φοβίζει, που δεν µπορώ να το διαχειριστώ είναι ο θάνατος των αγαπηµένων µου
ανθρώπων, αυτός ο αποχαιρετισµός για πάντα… ∆ηµοτική σύµβουλος Παλλήνης: Ναι,
είχα την τιµή να µου χαρίσουν την ψήφο τους αρκετοί συµπολίτες µου. ∆εν νοιώθω
ότι ασκώ πολιτική, είναι αστείο. Εξάλλου είµαι πολύ καθαρή στην ψυχή µου για
κάτι τέτοιο. Είµαι δίπλα τους µε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ερωτήσεις, τους
ίδιους φόβους… Το µόνο που µπορώ να κάνω είναι να λέω την άποψή µου σε
ο,τιδήποτε πολιτιστικό που είναι το θέµα που γνωρίζω. Έχω όραµα και είµαι εδώ,
πα- ρούσα πάντα.

Σας ευχαριστουμε