Αυτοί χαλάνε την πιάτσα

Τελικά, ό,τι κι αν γίνει, ο κόσμος, τρόπος του λέγειν, να χαλάσει, εμείς εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα, πάντα το βιολί μας. Σταθεροί στις πρακτικές μας. Φαίνεται ότι για ορισμένους δεν έχει αλλάξει τίποτα. Χαμπάρι δεν έχουν πάρει. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι στην ουσία έχουμε χρεοκοπήσει σαν χώρα. Μιλάω για το γερασμένο πολιτικό μας σύστημα· γερασμένο και από πλευράς ηλικίας και περισσότερο από πλευράς αντίληψης και νοοτροπίας.

Μόλις χθες πληροφορήθηκα ότι ο πρόεδρος του ΕΛΓΑ (Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις) Θόδωρος Σαρρής πρόκειται ν’ αντικατασταθεί. Κι αυτό θα γίνει όχι γιατί κρίθηκε ανεπαρκής, όχι γιατί συνελήφθη με το χέρι βουτηγμένο «στο μέλι», όχι γιατί υπέπεσε σ’ ένα έστω πειθαρχικό παράπτωμα, όχι γιατί δεν υπερασπίστηκε τα συμφέροντα του Οργανισμού, όχι γιατί δεν εξυγίανε τον ΕΛΓΑ… αλλά γιατί πρέπει να βολευτεί ένας αποτυχών βουλευτής. Ναι, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο!

Και για έναν ακόμη: ο Θόδωρος Σαρρής μπορεί να είναι πολιτικοποιημένος, ν’ ανήκει σε κάποιο πολιτικό χώρο, ποτέ όμως δεν ήταν οργανωμένος, ποτέ δεν υπήρξε μέλος κόμματος. Πολιτικοποιημένος μεν αλλά με ανεξάρτητη σκέψη. Γι’ αυτό δεν έτεινε ευήκοον ους στα ρουσφετολογικά αιτήματα των βουλευτών – όχι μόνον τώρα αλλά και τα προηγούμενα χρόνια από άλλες θέσεις ευθύνης που είχε περάσει, όπως για παράδειγμα αυτή του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ.

Όταν ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στον ΕΛΓΑ, ο Οργανισμός παρουσίαζε ετησίως 300 εκατομμύρια ευρώ έλλειμμα. Η θέση της τότε ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών ήταν ότι ο Οργανισμός πρέπει να κλείσει. Μεταπείστηκαν όταν ο Θόδωρος Σαρρής παρουσίασε στοχοδιαγράμματα από τα οποία προέκυπτε ότι ο Οργανισμός μπορούσε να παραμείνει σε λειτουργία και να είναι και πλεονασματικός. Το 2010 το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας ανερχόταν στα 57 εκατ. ευρώ. Μέσα σε δύο χρόνια, χωρίς να απολυθεί κανένας εργαζόμενος και χωρίς ν’ ανοίξει μύτη, το μισθολογικό κόστος έχει κατέβει στα 17 εκατ. ευρώ! Αυτή τη στιγμή με αποζημιωμένους όλους τους αγρότες για τις καταστροφές που έχουν υποστεί, ο ΕΛΓΑ παρουσιάζει πλεονάσμα περίπου 130 εκατ. ευρώ. Ίσως αυτός είναι ένας ακόμα σοβαρός λόγος για να αντικατασταθεί ο σημερινός πρόεδρος.
Αλλά επειδή δεν θέλω ν’ αδικήσω το νέο πρόεδρο, θα περιμένουμε ένα χρόνο από σήμερα για να κάνουμε απολογισμό. Να δούμε αν ο Οργανισμός θα πάει ένα βήμα μπροστά ή θα επανέλθει στις παλιές αμαρτωλές μέρες του.

Και μια απορία: γιατί ο προηγούμενος, ακριβώς πριν τον Θ. Σαρρή, πρόεδρος του ΕΛΓΑ καθώς και ο νέος κατάγονται από τη Λάρισα; Τυχαίο;

Εκτός του Θ. Σαρρή, άλλοι δύο πρόεδροι Οργανισμών του Δημοσίου αξίζουν την προσοχή μας. Ο ένας είναι ο πρόεδρος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Αθανάσιος Ζηλιασκόπουλος, ο οποίος ανέλαβε την εταιρία το 2010 με έσοδα 105 εκατ. ευρώ και δαπάνες 120 εκατ. ευρώ.
Τη στιγμή που η χώρα βουλιάζει στα χρέη, τα ελλείμματα των επιχειρήσεων «θεριεύουν» και οι διοικήσεις σε ΔΕΚΟ αναζητούν τρόπους να περικόψουν δαπάνες, η πιο ελλειμματική εταιρεία του Δημοσίου, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, γίνεται κερδοφόρα. Ο Δεκέμβριος του 2011 ήταν ο πρώτος μήνας που η εταιρεία κατέγραψε κέρδη 60.000 ευρώ ενώ κερδοφόρο αναμένεται να είναι και το 2012 (όταν το 2010 το έλλειμμα άγγιξε τα 187 εκατ. ευρώ). «Μηχανοδηγός» της όλης προσπάθειας εξυγίανσης τους ΟΣΕ, που αποτελεί ίσως το πρώτο πρόγραμμα εξυγίανσης σε ΔΕΚΟ, που υλοποιείται «κατά γράμμα», λαμβάνοντας μάλιστα και τα εύσημα του κλιμακίου της τρόικας, είναι ο κύριος Αθ. Ζηλιασκόπουλος.
Πέτυχε αύξηση της επιβατικής κίνησης κατά 38% στη γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη με παράλληλη αύξηση 25% των εσόδων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ το τελευταίο τρίμηνο. Αξίζει να σημειωθεί πως το 35% των μετακινήσεων στον άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη υλοποιείται πλέον με το σιδηρόδρομο, ενώ ακολουθεί η μετακίνηση με αεροπλάνα που φτάνει το 25%, οδικώς το 20%, και με τα ΚΤΕΛ το υπόλοιπο 20%, κάνοντας το τρένο το πιο «αγαπητό» μέσο μεταφοράς στη χώρα.
Η εταιρεία, η οποία είχε γίνει πρωταγωνιστής σκανδάλων, πελατειακών σχέσεων και κακοδιαχείρισης, άλλαξε μορφή με τη θέληση και το πείσμα του κ. Ζηλιασκόπουλου, ο οποίος εναντιώθηκε σε όλα όσα συνέβαιναν στον ΟΣΕ και σε όλον το δημόσιο τομέα και κατάφερε να μειώσει εντυπωσιακά το έλλειμμα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Ο τρίτος της παρέας είναι ο διοικητής του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Βόλου κ. Αριστείδης Ζαχαρόπουλος, ο οποίος πριν λίγο καιρό σε συνέντευξή του ανέφερε ότι το νοσοκομείο καταγράφει για πρώτη φορά πλεόνασμα 450 χιλιάδων ευρώ. Και πιστεύω ότι θα είναι το μοναδικό νοσοκομείο στην Ελλάδα.

Αναφερόμενος στα οικονομικά στοιχεία ο κ. Ζαχαρόπουλος τόνισε: «Με εξομοιωμένες τις δαπάνες προκύπτει το συμπέρασμα ότι το Γ.Ν. Βόλου το έτος 2009 λειτουργούσε με 10.836.929,18 ευρώ περισσότερα από το έτος 2011, χωρίς αυτή η δαπάνη να εξυπηρετεί καλύτερα την αποστολή του ή διαφορετικά να την καρπούται ως ωφέλεια το πλήθος των νοσηλευομένων ασθενών. Το ίδιο μέγεθος υποδεικνύει το μέτρο ελλειμματικής διαχείρισης στο Γ. Ν. Βόλου, που μπορεί να ήταν προϊόν είτε άγνοιας είτε αδιαφορίας είτε δόλου των ανθρώπινων παραγωγικών συντελεστών του (διοίκησης – εργαζομένων). Η εκδοχή του δόλου παραπέμπει ευθέως σε άσκηση διαφθοράς “εντός των τειχών” του Γ.Ν. Βόλου. Το Γ.Ν. Βόλου, υπό το φως των πρόσφατων διαχειριστικών επιδόσεων, αποδεικνύεται ότι λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα ως σύστημα παραγωγής δαπανών, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για κάθε είδους επιλήψιμες ερμηνείες, και καταλήγοντας σε σύστημα παραγωγής ελλειμμάτων χωρίς κανείς να επιλαμβάνεται.».
Σύμφωνα με τον διοικητή, το πλεόνασμα πραγματοποιήθηκε μετά από μετωπικές και σκληρές «συγκρούσεις», πράγμα που το κατατάσσει σε ένα από τα βιώσιμα Νοσοκομεία της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά σημείωσε: «Η κρίση βαθαίνει και η κατάσταση θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, ωστόσο το Νοσοκομείο Βόλου δεν θα είναι σε εκείνα που θα κλείσουν. Είναι θωρακισμένο εξ αιτίας της οικονομικής βιωσιμότητάς του, και μάλιστα σε βαθμό λειτουργικής αυτονομίας του Νοσοκομείου από κρατικές επιχορηγήσεις».

Οι δύο τελευταίοι παραμένουν στις θέσεις τους αλλά για πόσο ακόμα άραγε; Τέτοια στελέχη, σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη του πολιτικού μας συστήματος, χαλάνε την πιάτσα και ως εκ τούτου πρέπει να… απομακρύνονται.